Βήμα μπροστά, αλλά θέλουν, μπορούν και πρέπει να παίξουν καλύτερο βόλεϊ

Με το που έγινε η κλήρωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος τονίζαμε πως η Εθνική ομάδα θα έχει δύσκολο έργο, καθώς ο όμιλός της ήταν ο σχετικά πιο ισορροπημένος. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν είχε φαβορί, με την Πολωνία να είναι ένα από αυτά. Το βόλεϊ στην χώρα αυτή πραγματικά λατρεύεται και ο Γιάσκε Ναβρόσκι έχει φτιάξει μια ομάδα που έχει στόχο μέχρι και για μετάλλιο.

Αυτά δεν τα γράφουμε για να δικαιολογήσουμε την ήττα της Εθνικής, αλλά γιατί είναι η αλήθεια. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ναι μεν έχασε για δεύτερη φορά, αλλά σε σχέση με την Βουλγαρία έδειξε καλύτερο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που μας κάνει να ελπίζουμε για τους δύο τελικούς με Ισπανία και Τσεχία.

Ένα πρόσωπο που ωστόσο φανέρωσε μόνο στο 2ο και 3ο σετ και αυτό μέχρι τους 19 πόντους, γιατί μετά ήταν σαν να παρέδιδε τα «όπλα». Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνει στις αναμετρήσεις της Κυριακής και της Δευτέρας, γιατί αν το κάνει, τότε θα τελειώσει πολύ νωρίς αυτή η περιπέτεια και φυσικά τότε θα μιλάμε για αποτυχία. Ναι υπάρχει και αυτή η λέξη που στην χώρα μας δυσκολευόμαστε να χρησιμοποιήσουμε.

Αν αυτή η ομάδα, με το συγκεκριμένο ρόστερ δεν μπορέσει να περάσει στις «16», τότε την επιτυχία της πρόκρισης, θα διαδεχθεί η αποτυχία της παρουσίας στην τελική φάση. Ωστόσο ξαναλέω πως αν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πετάξει στα δύο επόμενα παιχνίδια τα 4 σετ, τα τρία με Βουλγαρία και το πρώτο με Πολωνία, σίγουρα έχει τύχη. Όπως τύχη έχει και με Γερμανία, αλλά αυτά θα πρέπει να μας τα δείξει στο τάραφλεξ.

Πάμε τώρα στο τι είδαμε κόντρα στην όντως δυνατή Πολωνία. Η Εθνική μας με εξαίρεση το πρώτο σετ στο οποίο δεν μπήκε καν στον αγωνιστικό χώρο, παρουσιάστηκε βελτιωμένη. Είχε σε αντίθεση με την Βουλγαρία σχετικά καλή υποδοχή, με την Χριστοδούλου να μοιράζει καλύτερα το παιχνίδι, ενώ υπήρξε και πίεση στο σερβίς, κάτι που επίσης έλειπε στην πρεμιέρα, ενώ εμφανίστηκε εξαιρετικά βελτιωμένη και στην άμυνα. Θα πείτε και με το δίκιο σας πως αυτά δεν έφτασαν.

Δεν έφτασαν γιατί μετά το 19 και στα δύο σετ δεν υπήρξε η συνέχεια, αλλά και η πίστη πως η ομάδα κόντρα σε έναν τόσο δυνατό αντίπαλο θα μπορούσε να κάνει το βήμα παραπάνω, παίρνοντας ένα σετ. Ένα σετ που μακάρι να μην της στοιχίσει σε πιθανές ισοβαθμίες, από την στιγμή που θα μπορούσε να κατακτηθεί. Και το θα μπορούσε δεν το γράφουμε για να το γράψουμε. Ειδικά στο 2ο όταν το 15-19 έγινε 18-19, φάνηκε πως η Εθνική είχε την δύναμη για να κάνει το 1-1. Όταν όμως η Πολωνία πήρε 2 συνεχόμενους πόντους, δεν υπήρξε η βοήθεια από τον πάγκο με ένα τάιμ άουτ για να κοπεί ο ρυθμός του αντιπάλου και έτσι είχαμε το 20-25. Το ίδιο και στο τρίτο, καθώς και πάλι αφήσαμε τις τυπικά φιλοξενούμενες να ξεφύγουν με το δεύτερο τάιμ άουτ να το παίρνουμε στο 19-24, όταν δηλαδή είχαν κριθεί τα πάντα.

Αλλά το ματς αυτό τελείωσε και πάμε για τα δύο επόμενα. Με Ισπανία και Τσεχία ίσως θα πρέπει ο κόουτς να κοιτάξει αυτό με τις Ανθούλη και Βασιλαντωνάκη στην ίδια εξάδα. Ένα σχήμα που μπορεί αρχικά να περιμέναμε πως θα ανεβάσει την ομάδα επιθετικά, αλλά ως τώρα δεν έχει πετύχει. Από την άλλη ίσως αυτό γίνει απέναντι σε πιο βατούς αντιπάλους, αλλά αυτό κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Το ότι δεν πέτυχε, το ξέρει κρίνοντας από τα ματς με Βουλγαρία και Πολωνία.

Εν' κατακλείδι και για να μην μακρηγορούμε, η Εθνική μας πρέπει και κυρίως έχει την δυνατότητα να παίξει καλύτερα και να κερδίσει τις Ισπανία και Τσεχία. Αν η απόδοσή της είναι αυτή που πραγματικά μπορεί, όλα θα πάνε καλά. Σε αντίθετη περίπτωση όσοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο θα σταθούν στην δεύτερη συνεχόμενη πρόκριση και όσοι δεν θέλουν να δουν ποτήρια αλλά βόλεϊ, θα σταθούν σε μια ευκαιρία για κάτι καλό που χάθηκε...

ΥΓ1: Με την χρησιμοποίηση της Βασιλαντωνάκη ως ακραίας, ουσιαστικά έχει μείνει εκτός παιχνιδιού η Στράντζαλη η οποία προσπαθεί να καλύψει όσο μπορεί περισσότερο στην υποδοχή την συμπαίκτριά της, με συνέπεια να μην αποδίδει αυτά που μας έχει συνηθίσει και επιθετικά. Την καλή Στράντζαλη την έχει ανάγκη η Εθνική και στα επόμενα παιχνίδια πρέπει να δείξει το πρόσωπο που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.

ΥΓ2: Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχουν χρησιμοποιηθεί καθόλου στα δύο πρώτα ματς οι Πολυνοπούλου και Εμμανουηλίδου. Όχι και οι δύο, αλλά έστω μία θα έπρεπε να πάρει ευκαιρία, από την στιγμή που στο κέντρο δείχνουμε να έχουμε κάποια θεματάκια.