Η Εθνική που αρέσει, γεμίζει γήπεδα και κοιτάζει την διάκριση στο Eurovolley (vids)

Ξεκινάμε από τους δύο πασαδόρους, τον Μάρκο Γαλιώτο και στον Σταύρο Κασαμπαλή. Και οι δύο δεν είχαν τις μεγάλες παραστάσεις, καθώς τόσο σε Φοίνικα, όσο και σε Ολυμπιακό και Κηφισιά, έρχονταν από τον πάγκο να βοηθήσουν τις ομάδες τους. Αυτό σε μια τόσο νευραλγική θέση είναι σημαντικό, ωστόσο στα προκριματικά δεν φάνηκε. Και οι δύο είχαν μια πολύ καλή παρουσία, συμβάλλοντας τα μέγιστα στο να γίνει αυτό το έξι στα έξι. Ναι πολλοί θα σκέφτηκαν πως με αυτή την ομάδα ένας Κουρνέτας θα ήταν ιδανικός ή πως μακάρι να έπαιζε ο Φιλίποφ, αλλά ο ένας δυστυχώς έχει σταματήσει το άθλημα (έναν χρόνο ακόμα έπαιζε για πλάκα βέβαια) και ο δεύτερος αποφάσισε να σταματήσει από την Εθνική.

Και οι δύο πάντως ήταν θετικότατοι βοηθώντας την Εθνική ομάδα να πάρει την πρόκριση. Έπαιξαν πολύ τον πρώτο χρόνο, αξιοποίησαν σε μεγάλο βαθμό τον διαγώνιο (Τζιουμάκα), πίεσαν στο σερβίς και συνολικά στάθηκαν εξαιρετικά στα προκριματικά.

Συνεχίζουμε με το κέντρο, όπου η Εθνική είχε πληρότητα. Πετρέας και Βουλκίδης, αλλά και Λινάρδος, Παπαλεξίου βοήθησαν και αυτοί με την σειρά τους σε μεγάλο βαθμό. Αρχικά πάμε στους δύο πρώτους. Ο αρχηγός που σε ακόμα ένα καλοκαίρι δήλωσε παρών στα ματς του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, έκανε για ακόμα μία φορά αυτά που μας έχει συνηθίσει. Όταν έφευγε για πρώτο χρόνο δεν κοβόταν, πίεσε σε μεγάλο βαθμό στο σερβίς, ενώ ειδικά στα ντέρμπι με Κροατία έκανε και κρίσιμα μπλοκ.

Ο κεντρικός του ΠΑΟΚ πλέον ήταν η ευχάριστη έκπληξη και λέμε έκπληξη γιατί πριν αγωνιστεί στην Γαλλία είχε κακή χρονιά στην Ελλάδα. Ο Βουλκίδης στην επίθεση ήταν ασταμάτητος, ενώ για το σερβίς είναι γνωστό πως πρόκειται για έναν από τους καλύτερους κεντρικούς από την πίσω ζώνη. Τις είχε ανάγκη αυτές τις εμφανίσεις και μακάρι η παρουσία του στην Γαλλία να τον ανέβασε και πάλι επίπεδο γιατί η Εθνική έχει ανάγκη παίκτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά όπως ο Βουλκίδης.

Όσον αφορά τους Παπαλεξίου και Λινάρδο και οι δύο όταν χρειάστηκε ήταν εκεί να πάρουν την ευκαιρία τους και να δείξουν πως μπορούν να προσφέρουν. Άλλωστε φέτος και οι δύο αναμένεται να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε Φοίνικα και Ολυμπιακό αντίστοιχα κάτι που μόνο καλό θα κάνει και στους ίδιους, αλλά φυσικά και στην Εθνική ομάδα.

Πάμε στη θέση του λίμπερο, όπου εκεί την διαφορά την έκανε ο Μενέλαος Κοκκινάκης. Ο πρώην ακραίος που άλλαξε θέση και πραγματικά ανέβασε επίπεδο την καριέρα του, ήταν και σε αυτούς τους αγώνες εξαιρετικός και σε υποδοχή, αλλά και στην άμυνα. Δίπλα του ο Άρης Χανδρινός που για πολλούς είναι το μέλλον της θέσης αυτής στην χώρα μας. Στα 20 του όταν χρειάστηκε μπήκε και βοήθησε σε μια θέση που μην ξεχνάμε πως υπάρχει και ο Δημήτρης Ζήσης, με τον Μπονιφάντε να έχει τον πιο ευχάριστο πονοκέφαλο εν’ όψει του Eurovolley.

Στην διαγώνιο η ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Γιώργος Τζιουμάκας. Όχι πως ο συγκεκριμένος παίκτης δεν μας έχει δείξει τι μπορεί να κάνει, αλλά η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε να δείξει ακόμα περισσότερα. Για την ακρίβεια, κατά την ταπεινή μας πάντα γνώμη, ο Τζιουμάκας θα έπρεπε να βρίσκεται συνεχώς σε ένα επίπεδο ικανό να κάνει και τις 4 ομάδες που παλεύουν για το πρωτάθλημα, να τον θέλουν για βασικό διαγώνιο. Ένα επίπεδο όπως αυτό που μας έδειξε στα προκριματικά, όπου σε κάθε παιχνίδι ήταν ασταμάτητος. Είχε πάνω από 50% επίθεση, έκανε κρίσιμα μπλοκ και «πυροβολούσε» από τη θέση του σερβίς. Ένας διαγώνιος ηγέτης, όπως θα πρέπει να είναι οι παίκτες της συγκεκριμένης θέσης, σε ομάδες που θέλουν να διακριθούν.

Δίπλα του ήταν ο Δημήτρης Μούχλιας που η αλήθεια είναι πως αγωνίστηκε με λιγότερη πίεση. Το να είσαι βασικός διαγώνιος της Εθνικής χωρίς να έχεις τις πολλές παραστάσεις δεν είναι εύκολο και τώρα που δεν έχει αυτή την πίεση όταν μπήκε βοήθησε και με το παραπάνω.

Και κλείνουμε με την θέση που παραμένει η μεγάλη δύναμη της Εθνικής ομάδας. Φυσικά μιλάμε για τα άκρα της. Στα προκριματικά προτιμήθηκαν οι Πρωτοψάλτης, Κουμεντάκης, Ανδρεόπουλος, Χανδρινός και Χάκας και τα πήγαν εξαιρετικά. Ο ακραίος της Νόλικο πλέον για ακόμα μία φορά ήταν ο ορισμός του ηγέτη. Αυτός που θα έπαιρνε τις κρίσιμες επιθέσεις, θα έβγαζε την ιδανική υποδοχή, θα προσέφερε θέαμα με τις άμυνές του, αλλά και θα έπαιρνε κρίσιμους πόντους από τη θέση του σερβίς. Δίπλα του Κουμεντάκης ήταν και αυτός πολύ καλός στο σερβίς, έκανε κρίσιμα μπλοκ ειδικά στα παιχνίδια με Κροατία, ενώ πήρε επάνω του και πολλές «χαλασμένες» μπάλες, όπως πρέπει να κάνουν πλέον οι περισσότεροι σύγχρονοι ακραίοι.

Όσον αφορά τον Ανδρεόπουλο, τον Χανδρινό και τον Χάκα, ο πρώτος που πλέον θα συνεχίσει την καριέρα του στην Ιταλία και την Ταράντο, όταν χρειάστηκε βοήθησε και ετοιμάζεται να κάνει το άλμα στην καριέρα του παίζοντας στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Ο Χανδρινός που θα συνεχίσει στον Ολυμπιακό υπό την καθοδήγηση του Αλμπέρτο Τζουλιάνι, γέμισε εμπειρίες που θα του φανούν χρήσιμες για το μέλλον και έδειξε πως μπορεί σύντομα να είναι σε θέση να βοηθήσει ακόμα πιο ενεργά την Εθνική. Ο Χάκας από την πλευρά του δικαίωσε όσους λένε πως πρόκειται για ένα μεγάλο ταλέντο. Στο τελευταίο παιχνίδι με τη Νορβηγία είχε 15 πόντους και αν συνεχίσει έτσι το μέλλον του ανήκει.