Με Ιβάν μπορεί ο ΠΑΟΚ να γίνει τρομερός!

Ελικρινά δεν ξέρω αν για κάθε ΠΑΟΚτσή το φετινό πρωτάθλημα που κατακτήθηκε από την ομάδα βόλεϊ είναι το πιο γλυκό γιατί κατακτήθηκε στο Ρέντη με μειονέκτημα έδρας, αλεπάλληλα σπασίματα έδρας και τρομερή αγωνία. Σίγουρα όμως είναι το πιο δύσκολο με δεδομένα τα πολλά και σημαντικά αγωνιστικά προβλήματα που υπήρξαν από την αρχή της χρονιάς έως το τέλος της.

Από τον τραυματισμό του Ερνάντο Γκόμεζ στο ξεκίνημα, μέχρι αυτόν του Σάσα Στάροβιτς στον τέταρτο τελικό, αυτή η ομάδα πάλεψε κόντρα σε Θεούς και δαίμονες, αμφισβητήθηκε όσο λίγες και στο τέλος κατάφερε κάτι που λίγοι περίμεναν. Να φτάσει δηλαδή ως το τέλος και να σηκώσει ο τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα, κάτι που έχουν κάνει στο παρελθόν μόνο οι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός.

Οι μεγαλύτερες διοργανώσεις στη Vistabet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5% στο Λεγκανές - Μπέτις (21+).

Η συγκεκριμένη ομάδα ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά, μας έριξε (η με έριξε να μιλάω για εμένα και όχι για τους άλλους που επίσης έχρηζαν φαβορί τον Ολυμπιακό) στον κουβά. Ναι έπεσα έξω, το έγραψα και στο προηγούμενο μπλογκ, αλλά αυτό είναι το ωραίο του αθλητισμού, να σε κάνει μια ομάδα να πέσεις έξω, δείχνοντας όχι μόνο σε εσένα αλλά σε όλους, πως αν το πιστέψεις και παλέψεις μπορείς να τα καταφέρεις κόντρα σε όλες τις προβλέψεις. Και στον ΠΑΟΚ το πίστεψαν, παρά τα προβλήματα και την κακή εικόνα για μεγάλο διάστημα, δεν παρέδωσαν τα όπλα και στο τέλος δικαιώθηκαν.

Μια δικαίωση που έχει πολλούς παράγοντες, αλλά γι' αυτούς θα ασχοληθούμε τις επόμενες ημέρες. Η αλήθεια είναι πως σήμερα είχα ξεκινήσει να γράφω για τον Αμαράλ Ντάντε και το πόσο γεννημένος νικητής είναι αυτός ο άνθρωπος, σε σημείο να θέλεις ακόμα και στα 50 του να τον βλέπεις να παίζει, ειδικά σε παιχνίδια που κρίνονται τίτλοι, εκεί δηλαδή που η μπάλα καίει και ξεχωρίζουν οι παικταράδες από τους νικητές.

Ολα άλλαξαν όμως όταν πήρε τηλέφωνο στο site ο Σταύρος (Σουντουλίδης) για να μου πει πως ο Ιβάν Σαββίδης άφησε το γλέντι της ομάδας ποδοσφαίρου για να πάει στο αεροδρόμιο να υποδεχθεί την ομάδα βόλεϊ, τονίζοντάς μου πως είναι τόσο «τρελαμένος» με το πρωτάθλημα αυτό που θα πήγαινε και περπατώντας μέχρι την Αθήνα για να τους υποδεχθεί. Αυτή η... τρέλα του προέδρου της ΠΑΕ για το τμήμα βόλεϊ αν την εκμεταλλευτούν σωστά μπορεί να αποδειχθεί απείρως πιο σημαντική από ένα πρωτάθλημα, ακόμα και μέσα στο Ρέντη και προσωπικά πιστεύω πως μπορεί να βοηθήσει συνολικά το άθλημα.

Αυτή η... τρέλα φάνηκε στο «Μακεδονία», με τον ισχυρό άνδρα του «δικεφάλου» να δείχνει το ίδιο χαρούμενος (όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό και σε μεγάλο βαθμό είναι για να λέμε την αλήθεια) με το Σάββατο, όταν πανηγύριζε τον πρώτο του τίτλο ως ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Σε μία εποχή που συνολικά στο συγκεκριμένο άθλημα, αλλά γενικά στα ερασιτεχνικά, λείπει ένας άνθρωπος με οικονομική δύναμη, στον ΠΑΟΚ όχι μόνο τον έχουν βρει, αλλά έχουν καταφέρει να τον... φτιάξουν και με το παραπάνω. Τον έχουν κάνει να πηγαίνει στο γήπεδο να δει έναν αγώνα βόλεϊ και πλέον μένει να τον πείσουν πως είναι αυτός που μπορεί να κάνει την ομάδα από πρωταθλήτρια Ελλάδας, κάτι ακόμα παραπάνω.

Σε απλά ελληνικά, ο Ιβάν είναι σε θέση να κάνει τον ΠΑΟΚ τρομερό και μπορεί γιατί διαθέτει την οικονομική δύναμη να κάνει μεταγραφές που στην χώρα μας συνέβαιναν την προηγούμενη δεκαετία. Βέβαια από το μπορώ έως το θέλω υπάρχει απόσταση και όλα στην ζωή συνολικά όχι μόνο στον αθλητισμό, κρίνονται από τις πράξεις. Το δεδομένο πάντως είναι πως ο Σαββίδης «τρελάθηκε» με το τρίτο συνεχόμενο και κυρίως με το πως κατακτήθηκε και αν αυτό το διαχειριστούν σωστά οι άνθρωποι του τμήματος, μπορεί να αποδειχθεί μεγαλύτερο κέρδος και από τον τίτλο...

ΥΓ: Όχι, όχι δεν θα αναφερθώ στα όσα έγιναν μετά το τέλος του πέμπτου τελικού. Δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να υπάρξουν οι τιμωρίες που πρέπει για ΟΛΕΣ τις ομάδες, γιατί δεν απέχει η μέρα που σε αγώνα βόλεϊ θα δούμε παίκτη να τραυματίζεται σοβαρά από αντικείμενο ενός ΒΛΑΚΑ από την εξέδρα.

ΥΓ1: Είναι λογικό τα φώτα να πέφτουν πάνω στον Ντάντε και τον Σαφράνοβιτς, αλλά αυτός ο τίτλος έχει και με το παραπάνω την υπογραφεί του Τερζή που έκανε εξαιρετικούς τελικούς. Ο αριστερόχειρας πασαδόρος ήταν η μεγάλη αποκάλυψη των αγώνων με τον Ολυμπιακό και το τρίτο συνεχόμενο έχει και την δική του υπογραφή. Όπως φυσικά και του Χόρχε Ελγκέτα, αλλά είπαμε για τα αγωνιστικά θα ασχοληθούμε περισσότερο τις επόμενες ημέρες.

ΥΓ2: Η μοναδική εξαίρεση στα αγωνιστικά, είναι ηα αναφορά στον Σαφράνοβιτς. Μπορεί τα περισσότερα φώτα να έπεσαν στον Ντάντε, αλλά ο Ισραηλινός στον πέμπτο τελικό ήταν απολαυστικός. Και δεν είναι οι 18 πόντοι με 54% ποσοστό στην επίθεση, αλλά οι 43 υποδοχές που έκανε, έναντι μόλις 9 του Βραζιλιάνου. Ουσιαστικά ο Σαφράνοβιτς ήταν η αιτία που ο σπουδαίος του συμπαίκτης έπαιξε σαν 20χρονος στην επίθεση. Σκούπιζε τα πάντα πίσω και έκανε την δουλειά όλων ακόμα πιο εύκολη...

ΥΓ3: Και για τον Ολυμπιακό θα υπάρξει ξεχωριστή αναφορά. Οι Πειραιώτες με βάση το μπάτζετ τους φάνταζαν το μεγάλο φαβορί, το έδειξαν σε Κύπελλο και Λιγκ Καπ, αλλά στα δύσκολα λύγισαν και η χρονιά αποδεικνύεται αποτυχημένη. Κακός σχεδιασμός υπήρξε, αλλά το άγχος ήταν ο βασικός λόγος που έμειναν μακριά από το πρωτάθλημα. Ένα άγχος που κυρίευσε τους πάντες, από τον Αγκάμεζ, ως τον Μπόσκαν, κάτι που ειδικά στον πέμπτο τελικό φάνηκε ξεκάθαρα...