Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και προκρίθηκε, τόσο απλά...

Πόσες φορές δεν έχετε διαβάσει από αυτό εδώ το blog πως το βόλεϊ είναι με διαφορά του δεύτερου το πιο δίκαιο ομαδικό άθλημα που υπάρχει. Και είναι δίκαιο γιατί ο καλύτερος κερδίζει, δεν υπάρχουν δοκάρια, δεν υπάρχουν ατυχίες με την μπάλα να μπαίνει στο καλάθι και να βγαίνει. Όποιος παίξει καλύτερα στο ματς θα πάρει τη νίκη ό,τι και να λέει ο καθένας και αυτό ακριβώς είδαμε και στον Άγιο Θωμά.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να κάνει την επική ανατροπή και μετά την ήττα με 3-1 στο Ρέντη και το χαμένο πρώτο σετ στο Μαρούσι, να πάρει 4 συνεχόμενα (μαζί με το χρυσό), από τα οποία τα 3 με σχετική ευκολία και μαζί να πάρει μια τεράστια πρόκριση. Ναι οι «ερυθρόλευκοι» έχουν ήδη 2 Ευρωπαϊκά και 7 τελικούς σε εκτός συνόρων διοργανώσεις, αλλά η σημερινή ήταν η μεγαλύτερη πρόκριση, όπως θα ήταν και για τον Παναθηναϊκό αν την έπαιρνε.

Μιλάμε πως για πρώτη φορά είχαμε ημιτελικό «αιωνίων» και αυτός που κατάφερε να πάρει το εισιτήριο έγραψε ιστορία και δεδομένα θα το χαρεί με την ψυχή του. Και πως να μην το χαρεί όταν ξαναλέμε πως υπήρξε και η ήττα στο πρώτο παιχνίδι μέσα στην έδρα του. Η ομάδα του Αλμπέρτο Τζουλιάνι μετά το 1-0 υπερέβαλλε εαυτό. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία και των ίδιων των φίλων της και πήρε την πρόκριση γιατί το άξιζε και με το παραπάνω παίζοντας συνολικά καλύτερο βόλεϊ.

Μην περιμένετε να αναφερθώ στα χθεσινά. Όχι γιατί φοβάμαι, αλλά γιατί υπήρξε αναφορά σε προηγούμενο blog. Αυτά έγιναν, πάει και τελείωσε. Υπήρξαν λάθη και μάλιστα σημαντικά από αστυνομία κυρίως, αλλά και Ερασιτέχνη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ πως η πρόκριση κρίθηκε σε ότι έγινε χθες.

Στα δικά μου μάτια κρίθηκε γιατί οι Πειραιώτες ήταν πιο αποφασισμένοι από τους «πράσινους» και δεν το έβαλαν κάτω ακόμα και μετά το 1-0. Συνέχιζαν να πιέζουν, να ανεβάζουν την απόδοσή τους, ειδικά οι Στερν και Ιντάλγκο και στο τέλος να φτάνουν σε έναν θρίαμβο. Ναι θα πείτε πως όλα θα ήταν διαφορετικά αν γινόταν το 2-0 και ο Κόβαρ που και πάλι ήταν εξαιρετικός με 22 πόντους, δεν είχε δώσει τον άσο σε ένα εύκολο σερβίς του Γκουσταβάο.

Από την άλλη όμως με τα αν δουλειά δεν γίνεται. Το λάθος υπήρξε, το 1-1 έγινε και από το 20-20 του τρίτου σετ όλα τελείωσαν για τον Παναθηναϊκό. Κάπου εκεί ήταν σαν να έπεσε ο γενικός, σαν να χάθηκε η πίστη για πρόκριση στον τελικό, μια πίστη που είχαν και με το παραπάνω οι φιλοξενούμενοι. Όποιος είδε τον αγώνα μπορούσε να καταλάβει από τις αντιδράσεις το ποιοι το πίστευαν παραπάνω και στην προκειμένη ήταν οι «ερυθρόλευκοι».

Ουσιαστικά ο σημερινός ημιτελικός ήταν δύο ξεχωριστά ματς. Το πρώτο ήταν το ντέρμπι που περιμέναμε και απολαύσαμε για δύο ολόκληρα σετ και ως το 20-20 του τρίτου, με δύο ομάδες να παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις για τη νίκη. Ένα ντέρμπι ισάξιο των ονομάτων που έχουν οι Αθηναίοι και οι Πειραιώτες. Μετά το 20-20 του τρίτου, είδαμε ένα ματς στο οποίο οι φιλοξενούμενοι έκαναν ό,τι ήθελαν, απέναντι στους γηπεδούχους που απλά έδειχναν πως δεν μπορούσαν να αντιδράσουν. Γιατί πραγματικά δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση ούτε στο 4ο, ούτε φυσικά στο χρυσό σετ. Καμία αντίδραση και μια ολοκληρωτική επικράτηση του Ολυμπιακού σε όλους τους τομείς.

Η τεράστια διαφορά σε άσους και μπλοκ μετά τα πρώτα δυόμιση σετ

Το ξέρω πως οι αριθμοί είναι ένας ωραίος τρόπος να πει κάποιος ψέματα, αλλά στο βόλεϊ τις περισσότερες φορές λένε την αλήθεια. Μια αλήθεια που σε μεγάλο βαθμό την είπαν και στον Άγιο Θωμά, αναφορικά με την διαφορά των δύο ομάδων μετά τα πρώτα δυόμιση σετ. Σε αυτό το διάστημα και ας είχε χάσει το 2ο σετ στις λεπτομέρειες, ο Παναθηναϊκός ήταν κυρίαρχος σε σερβίς και κυρίως μπλοκ. Οι «πράσινοι» είχαν 8 άσους έναντι 3 των αντιπάλων τους, ενώ στο μπλοκ το 12-3 μιλούσε από μόνο του.

Ένα μπλοκ που τις περισσότερες φορές έγινε απέναντι στον κακό στο ξεκίνημα Στερν, με τον Σλοβένο να έχει χάσει 5 συνεχόμενες κόντρα επιθέσεις, ενώ και ο Ιντάλγκο ήταν κακός με συνέπεια ο Τράβιτσα να τον κάνει αλλαγή βάζοντας τον Δαλακούρα. Η συνέχεια ωστόσο στους δύο αυτούς σημαντικούς τομείς ήταν διαφορετική. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είχαν από 9 άσους (δηλαδή επιμέρους 1-6), ενώ στο μπλοκ είχαν 15-13 (επιμέρους 3-10). Αν μέσα σε αυτά βάλουμε και την κατακόρυφη άνοδο των Στερν, Ιντάλγκο, αλλά και του Κουμεντάκη που πήραν σημαντικές κόντρα μπάλες, τον φοβερό και τρομερό Παγένκ, αλλά και τον Γκουσταβάο που είχε 6/6 επιθέσεις, μπορεί ο καθένας να καταλάβει το γιατί ο Ολυμπιακός έκανε αυτή την επική ανατροπή.

Αν βάλουμε και την τεράστια διαφορά στην επίθεση με τους «πράσινους» να έχουν 35% και τους «ερυθρόλευκους» 58% βλέπουμε πως έγινε αυτό το 1-4 (μαζί με το χρυσό). Νούμερα που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την τακτική που πάντα παίζει ρόλο, αλλά κυρίως με την ψυχή, σε ένα καθαρά ψυχολογικό άθλημα. Όπως είπε και ο Κουμεντάκης «όλες οι τακτικές του κόσμου, δεν συγκρίνονται με το πόσο παλεύεις για να κερδίσεις» και ακριβώς αυτό είδαμε στον Άγιο Θωμά. Είδαμε τους παίκτες του Ολυμπιακού να παλεύουν περισσότερο και για περισσότερο διάστημα και να παίρνουν πανάξια την πρόκριση, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο...

ΥΓ: Το ξέρω μετά από τόσο μεγάλα παιχνίδια, τα φώτα πάνε στους ακραίους, διαγώνιους, άντε και κεντρικούς αν κάνουν ένα τόσο μαγικό παιχνίδι με αυτό του Παγένκ σήμερα. Οι αδικημένοι είναι τα λίμπερο και σήμερα ο Τζιάβρας θα αδικηθεί πολύ αν δεν υπάρχει αναφορά στο πρόσωπό του. Ο νεαρός του Ολυμπιακού κράτησε σε μεγάλο βαθμό την υποδοχή, έβγαλε εξαιρετικές άμυνες και έδειξε ξεκάθαρα πως το μέλλον του ανήκει.

ΥΓ1: Το εύκολο είναι να γράψεις πως η είσοδος του Ερνάντες ως βασικού αποσυντόνισε τον Παναθηναϊκό που μέχρι το 20-20 του τρίτου σετ έπαιζε στα ίσια τον Ολυμπιακό και μετά σαν να κατέρρευσε. Από την άλλη όμως μιλάμε για τον καλύτερο επιθετικό σου που ήταν έτοιμος έστω και όχι στο 100%. Δεν γινόταν να μην τον βάλεις γιατί αν δεν τον έβαζες και έχανες οι ίδιοι που λένε τώρα πως δεν έπρεπε να μπει, θα έλεγαν πως έγινε βλακεία που δεν μπήκε...

ΥΓ2: Με εξαίρεση την περίοδο που είχε κορονοϊό, ο Ραφαήλ Κουμεντάκης δείχνει άλλος παίκτης μετά την περσινή χρονιά του με τον Καλμαζίδη. Είναι πλέον ηγέτης και επειδή μιλάμε για 30χρονο που σίγουρα έχει τουλάχιστον 4 χρόνια μπροστά του καλό βόλεϊ, αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο και για την Εθνική.

ΥΓ3: Θέλει τεράστια ψυχικά αποθέματα, αλλά και σωστή καθοδήγηση από τον πάγκο να χάνεις το πρώτο σετ, ενώ ήδη έχεις ένα 0-7 στα τελευταία παιχνίδια και να παίρνεις την πρόκριση. Ο Αλμπέρτο Τζουλιάνι είχε ηττηθεί κατά κράτος από τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο στο πρώτο ματς, αλλά σήμερα πήρε την μεγάλη ρεβάνς...