Μεγάλη έκπληξη και μεγάλη μαγκιά από Πολωνία

Δυστυχώς πάει και αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ένα τουρνουά όπου πραγματικά χορτάσαμε πανέμορφο βόλεϊ. Ένα τουρνουά που τα είχε όλα. Είχε θέαμα και μάλιστα απίστευτο σε κάποια παιχνίδια, είχε απογοητεύσεις, είχε εκπλήξεις, είχε ξαναλέμε τα πάντα. Αυτό που δεν είχε, αλλά πιάνεται στην εκπλήξεις, είναι καινούργια πρωταθλήτρια.

Η Πολωνία παρότι βρέθηκε με το ενάμιση πόδι εκτός εξάδας μετά τις ήττες από Αργεντινή και Γαλλία, κατάφερε όχι μόνο να προκριθεί, αλλά να φτάσει ως το τέλος, κατακτώντας για δεύτερο συνεχόμενο Μουντιάλ το χρυσό μετάλλιο. Ένα μετάλλιο που σε μεγάλο βαθμό το οφείλει στον τεράστιο Κούρεκ, στον απίστευτο Κούμπιακ και στον εγκέφαλο Ντρίζγκα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υστέρησαν οι υπόλοιποι.

Ο Κούρεκ ήταν στιγμές που μπορούσε να πάρει ένα ματς μόνος του, όπως έκανε άλλωστε και στον τελικό, όταν σε ματς τριών σετ κέρδισε 24 πόντους με πάνω από 60% ποσοστό στην επίθεση, ενώ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και φυσικά πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης. Ένα απίστευτο τουρνουά για έναν όντως τεράστιο παίκτη που μπορεί να μην έχει την λάμψη των άλλων του ίδιου επιπέδου, αλλά πραγματικά μπορεί να σε κερδίσει μόνος του.

Ο Κούμπιακ από την άλλη ήταν ο ιδανικός αρχηγός τόσο εντός, όσο και εκτός τάραφλεξ. Ο 30χρονος ακραίος, ήταν αυτό που χρειάζεται κάθε ομάδα όταν ήδη υπάρχει σε αυτή έναν σούπερ σταρ όπως ο Κούρεκ. Τελείωνε τις επιθέσεις που χρειαζόταν, πίεζε στο σερβίς, κρατούσε όσο μπορούσε την υποδοχή και στο μπλοκ έφτασε να είναι 5ος σε όλο το Παγκόσμιο. Καθόλου άσχημο για έναν ακραίο.

Τέλος ο Ντρίζγκα, ο πρώην «δικός» μας καθώς αγωνιζόταν πέρσι στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό, έδειξε πως πραγματικά είναι πασαδόρος για τα καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου και για ομάδες που παλεύουν για το Champions League. Ο 28χρονος ιθύνων νους της Πολωνίας μοίρασε μαεστρικά το παιχνίδι και πραγματικά αν δεν υπήρχε ο μάγος Κρίστενσον, τότε θα μιλάγαμε για τον καλύτερο πασαδόρο του Παγκοσμίου, όχι απλά για έναν εξαιρετικό παίκτη στη θέση αυτή.

Για να το πάρει όμως η Πολωνία έβγαλε μαγκιά, ειδικά μετά τις δύο συνεχόμενες ήττες, μαγκιά από τον Χέινεν, μέχρι τον τελευταίο αναπληρωματικό και έφτασε να κερδίσει τόσο εμφατικά την Βραζιλία. Οι Πολωνοί που πραγματικά λατρεύουν το βόλεϊ όσο λίγοι λαοί στην Ευρώπη και τον κόσμο συνολικά, ανέτρεψαν όλα τα προγνωστικά επειδή το πίστεψαν. Και πλέον το ερώτημα είναι ένα. Αν κερδίζουν τέτοιες διοργανώσεις με αυτή την ομάδα, όταν μπει και ο Λεόν, ποιος θα τους σταματήσει;

Με τους βασικούς ακραίους, μπορούσε το χρυσό η Βραζιλία

Πάμε τώρα να δούμε τις ομάδες που ξεχώρισαν και μετά αυτές που απογοήτευσαν στο Μουντιάλ. Εκτός φυσικά της Πολωνίας ξεχώρισε η Βραζιλία. Η «σελεσάο» κατέβηκε στους αγώνες χωρίς του Μαουρίσιο Μπόρχες και τον Λουκαρέλι, τους δύο βασικούς της ακραίους και κατάφερε όχι απλά να προχωρήσει αλλά να φτάσει ως τον τελικό. Στην Βραζιλία έκανε καλό η «σφαλιάρα» από την Ολλανδία, καθώς μετά ακόμα και αν δεν τρέλανε κόσμο με το βόλεϊ που έπαιξε έκανε οκτώ συνεχόμενες νίκες φτάνοντας στο άκρως τιμητικό αργυρό μετάλλιο. Οι Βραζιλιάνοι στηρίχθηκαν στο πάθος και αν στον τελικό έπαιζε ο Λουκαρέλι τότε ίσως να μιλάγαμε για χρυσό. Με το αν όμως δουλειά δεν γίνεται και αυτό που μένει είναι πως η ομάδα του Ντελ Ζότο πέτυχε περισσότερα από όσα περιμέναμε σε αυτό το παγκόσμιο.

Το καλύτερο βόλεϊ, αλλά στα δύσκολα χάθηκαν οι ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ έπαιξαν πραγματικά το πιο όμορφο βόλεϊ σε όλο το Παγκόσμιο. Το πιο όμορφο, το πιο θεαματικό και μακράν του δεύτερου και το πιο γρήγορο. Ο Κρίστενσον ήταν μαέστρος με όλη την σημασία της λέξης. Ο Άντερσον πυροβολούσε από επίθεση και σερβίς, ο Χολτ ήταν από τους καλύτερους κεντρικούς του τουρνουά και οι Σάντερ και Ράσελ ήταν οι σύγχρονοι ακραίοι. Αυτοί που χαίρεσαι να τους βλέπεις. Το θέμα με τους Αμερικάνους όμως είναι ένα. Όταν η μπάλα άρχισε να καίει δεν τα κατάφεραν. Και ναι το χάλκινο μετάλλιο δεν είναι αποτυχία, ειδικά όταν έχεις να ανέβεις στο βάθρο 24 χρόνια, αλλά με το βόλεϊ που έπαιξε αυτή η ομάδα, ναι είναι, γιατί σίγουρα μπορούσε και θα λέγαμε πως άξιζε το χρυσό. Έχασε στις λεπτομέρειες την είσοδό της στον τελικό, αλλά σημασία έχει πως την έχασε...

Το μέλλον ανήκει στην Σερβία

Η τέταρτη της τετράδας ήταν η Σερβία. Οι Σέρβοι είχαν στιγμές όπως ας πούμε απέναντι στην Ιταλία που έπαιξαν το απόλυτο βόλεϊ σε άμυνα και επίθεση. Κόντρα στην Πολωνία όμως δεν βρήκαν τον τρόπο να ματσάρουν τους Πολωνούς, χάνοντας και τις δύο φορές με κατεβασμένα τα χέρια. Αυτές οι δύο ήττες φάνηκε ξεκάθαρα πως τους χάλασε την ψυχολογία, με συνέπεια να χάσουν με κατεβασμένα τα χέρια από την Βραζιλία και από τις ΗΠΑ μένοντας εκτός βάθρου. Ωστόσο το θετικό για την Σερβία είναι πως διαθέτουν μια φουρνιά ικανή να πρωταγωνιστήσει για πολλά χρόνια. Μια φουρνιά γεμάτη ταλέντο που επειδή θα δουλευτεί από τον Νίκολα Γκρμπιτς είναι δεδομένο πως σύντομα θα κατακτήσει μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση και γιατί όχι και στο επόμενο Ευρωπαϊκό.

Λίγες οι οικοδέσποινες

Συνεχίζουμε με τις οικοδέσποινες, την Ιταλία και την Βουλγαρία. Οι Ιταλοί έφτασαν εξάδα όχι γιατί διέθεταν κάτι φοβερό, αλλά γιατί είχαν την πιο ευνοϊκή κλήρωση που θα μπορούσαν να έχουν. Έτσι έφτασαν περίπατο μέχρι την εξάδα, αλλά για παραπάνω δεν το είχαν. Όσο καλός και αν είναι ο Ζάιτσεφ, όσο καλός και αν είναι ο μεγάλος πλέον Χουαντορένα, όσο καλός και αν είναι ο ασταθής σε τέτοια τουρνουά Τζιανέλι, καμία ομάδα δεν διεκδικεί τίτλο με μόνο τρεις πρωτοκλασάτους παίκτες. Και η Ιταλία δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Ακόμα πιο λίγη ήταν η Βουλγαρία. Οι Βούλγαροι του Πλάμεν Κονσταντίνοφ που μπορεί να κάνει δουλειά, αλλά δεν έχει καθόλου καλό υλικό, πέρασαν απλά την πρώτη φάση, αλλά ως εκεί. Δεν είχαν το ρόστερ για κάτι παραπάνω.

Απόλυτη απογοήτευση η Ρωσία

Και επειδή θα σας κούραζα με αναφορά στις άλλες ομάδες, όπως το Ιράν που άφησε υποσχέσεις, αλλά κατέρρευσε, την Γαλλία που πήγε με όνειρα, αλλά γρήγορα έγιναν εφιάλτες, αλλά και τις αδιάφορες ομάδες που πέρασαν και δεν ακούμπησαν, κλείνω με την απόλυτη απογοήτευση του τουρνουά, την Ρωσία. Οι Ρώσοι κατέβηκαν σε Ιταλία και Βουλγαρία ως το απόλυτο φαβορί για την κούπα. Έδειχναν ανίκητοι, έχοντας κατακτήσει πριν λίγες εβδομάδες το Volleyball Nations League, ήταν υπερπλήρεις σε όλες τις γραμμές, σε μια ακόμα διοργάνωση στα δύσκολα χάθηκαν.

Μιλάμε για την απόλυτη απογοήτευση του μια ομάδα με παίκτες όπως ο Μιχαΐλοφ, ο Μισέρσκι, ο Κλιούκα, ο Μπούτκο, ο Βολκόφ και πολλοί πολλοί άλλη να μην βρεθεί ούτε καν στα ημιτελικά. Και δεν βρέθηκε γιατί στο ματς που η μπάλα έκαιγε ο Σιαλπνίκοφ τα έκανε κυριολεκτικά σαλάτα. Θέλησε να γίνει Αλέκνο στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου βάζοντας τον Μιχαΐλοφ ακραίο, αλλά όχι βάζοντας τον Μισέρσκι διαγώνιο. Εκεί έβαλε τον Πολετάεφ, η συνταγή απέτυχε χάνοντας με κατεβασμένα τα χέρια από τις ΗΠΑ και έτσι η «αρκούδα» που μόνο αρκούδα δεν θύμισε, γύρισε με την στάμπα της αποτυχίας στην χώρα της.

Εμείς πάντως σε αυτό το τουρνουά είδαμε πραγματικά όμορφο βόλεϊ και πλέον περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία το επόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Εκεί που θα δούμε και την Εθνική μας ομάδα που επιστρέφει στις μεγάλες διοργανώσεις, εκεί που θα αποδειχθεί για ακόμα μία φορά, αυτό που λέμε συνέχεια. Πως σε αυτό το επίπεδο το βόλεϊ είναι με διαφορά το πιο θεαματικό άθλημα που υπάρχει...

ΥΓ: Τραγικό να μην υπάρχει σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τόσο δημοφιλούς αθλήματος τηλεοπτική κάλυψη. Προσωπικά σε εμένα έστειλαν δεκάδες φίλοι για να μάθουν πως μπορούν να δουν τους αγώνες. Δεν γίνεται να μην ενδιαφερθεί ούτε ένα κανάλι. Ούτε καν στην δεύτερη, στην τρίτη φάση βρε αδερφέ. ΚΑΤΑΝΤΙΑ...

ΥΓ1: Και τώρα πάμε φουλ για το ελληνικό πρωτάθλημα. Οι πρώτες εικόνες των ομάδων έχουν αρχίσει να φαίνονται, αλλά καλύτερη ανάλυση θα κάνουμε τις επόμενες ημέρες.

ΥΓ2: Με το League Cup δεν χρειάζεται να ενδιαφερθούμε. Είπαμε, είναι απλά ένα εσωτερικό τουρνουά όπως η ίδια η ΕΣΑΠ ανακοίνωσε και ως τέτοιο πρέπει αν το κοιτάμε.

ΥΓ3: Αγαπάτε το βόλεϊ και βρείτε τρόπους να το βλέπετε. Ειδικά στις μεγάλες διοργανώσεις είναι απίστευτο το θέαμα που μπορεί να σας προσφέρει...