Από την κόλαση στον παράδεισο ένας πόντος δρόμος...

Ναι το ξέρω πως θα πείτε ό,τι είναι κρίμα μια ολόκληρη πορεία μιας ομάδας σε ένα τουρνουά να κρίνεται από έναν πόντο, ένα γκολ, μια φάση. Στην Κίνα για παράδειγμα αν ο Σλούκας είχε ευστοχήσει στην βολή, είχε στείλει το ματς με την Βραζιλία στην παράταση και η Εθνική είχε κερδίσει, η συμμετοχή του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος σίγουρα δεν θα ήταν αποτυχημένη (όπως ξεκάθαρα είναι) και αναλόγως της συνέχειας μπορεί να την λέγαμε και πετυχημένη.

Έτσι είναι ο αθλητισμός, έτσι είναι η ζωή, αλλά εμείς μιλάμε για το πρώτο. Παίζεις ένα Μουντιάλ, είσαι Αργεντινή (αυτό το μαράζι θα με φάει για το πότε θα σηκώσουμε πάλι κούπα), φτάνεις τελικό και χάνεις στην παράταση από την Γερμανία. Ένα μόνο γκολ, σου αλλάζει όλη την εικόνα. Είσαι έτοιμος να σηκώσεις κούπα μέσα στην Βραζιλία (απόλυτη αθλητική ηδονή) και μένεις με το ασημένιο μετάλλιο και το «πάμε την επόμενη φορά».

Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί το ίδιο είχαμε και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Μέχρι προχθές η πορεία της Εθνικής ήταν το λιγότερο καλή. Η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου είχε πάρει σετ από Ιταλία, είχε δυσκολέψει την Γαλλία και είχε κερδίσει την Ρουμανία. Όλα έδειχναν ιδανικά, η ομάδα έπαιζε ωραίο βόλεϊ και όλοι ήμασταν έτοιμοι να πανηγυρίσουμε την πρόκριση.

Μία μέρα πιο μετά μάλιστα η σιγουριά έγινε ακόμα μεγαλύτερη μετά το 1-0 επί της Πορτογαλίας και το 9-3 στο δεύτερο. Και όπως έγραψα και το πρωί, κάπου εκεί ήρθε το απόλυτο μπλακ άουτ. Η εικόνα της Εθνικής άλλαξε άρδην, για την ακρίβεια έγινε αγνώριστη με συνέπεια να έρθει η ήττα. Μια ήττα που κακά τα ψέματα θα σήμανε τον αποκλεισμό αν δεν ήμουν εγώ.

Τι έκανα; Το αυτονόητο, έγραψα πως πλέον η Εθνική χρειάζεται ένα θαύμα για την πρόκριση, καθώς δεν ήθελε απλά να κερδίσει η Ρουμανία με 3-1 την Πορτογαλία, αλλά και οι Πορτογάλοι να μην πάρουν πολλούς πόντους, καθώς με 3-1 όλα θα κρίνονταν στην διαφορά των πόντων. Ε επειδή μπροστά μου ο γεροΓιοβάισα είναι Γκαστόνε, το θαύμα έγινε και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι στους «16». Όποιοι βλέπαμε το παιχνίδι των Ρουμάνων με τους Πορτογάλους ήμασταν με ένα κομπιουτεράκι στο χέρι και με το που τελείωσε ο ένας έστελνε μήνυμα στον άλλον.

Μέχρι να δούμε αυτό το μαγικό Ελλάδα: 386-432, Πορτογαλία 386-433. Ένας πόντος, μόνο ένας έφτανε για να γίνει το θαύμα, όσες φορές και να το δούμε είναι πραγματικά απίστευτο σε ένα ολόκληρο τουρνουά πέντε αγώνων, δύο ομάδες να κερδίσουν από 386 πόντους να έχουν μόλις έναν στους χαμένους. Αυτός ο πόντος είναι ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει στο ελληνικό βόλεϊ την τελευταία δεκαετία.

Όχι μόνο γιατί έφερε την πρόκριση, αλλά και γιατί επέστρεψε τα χαμόγελα στους παίκτες, που στο ξενοδοχείο δεν μπορούσαν να πιστέψουν και το χάρηκαν με την ψυχή τους. Ένας πόντος που αλλάζει εντελώς την πορεία και όχι την αγωνιστική εικόνα, καθώς αυτή καλή ήταν με εξαίρεση τα τρία σετ με Πορτογαλία (δυόμιση για την ακρίβεια), της ομάδας στην διοργάνωση. Η πορεία που πλέον είναι απόλυτα πετυχημένη, καθώς μετά την συμμετοχή σε τελικά Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μετά από 10 χρόνια, ήρθε και η πρόκριση στους 16».

Εκεί απέναντί μας είναι η Ρωσία, ένα πραγματικό μεγαθήριο, μια ομάδα που για να την περάσεις δεν φτάνει ούτε το θαύμα. Ποιος όμως θα πει κάτι αν η Εθνική χάσει από τους Ρώσους; Κανείς αν ξέρει έστω και λίγο βόλεϊ. Αυτό σημαίνει πως η ομάδα πάει χωρίς αξιώσεις; Όχι βέβαια. Τα παιδιά του Ανδρεόπουλου είναι δεδομένο πως θα τα δώσουν όλα για την τεράστια έκπληξη και είτε τα καταφέρουν, είτε όχι θα είναι κερδισμένοι αν προσπαθήσουν, γιατί μόνο καλό κάνουν οι εμπειρίες απέναντι σε τέτοια μεγαθήρια.

Βέβαια τώρα που έγραψα πως δεν μας φτάνει ούτε το θαύμα, όλα μπορούν να γίνουν, αλλά αν γίνει και αυτό θα μιλάμε για την μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του αθλήματος. Μέχρι το ματς αυτό το δεδομένο είναι ένα. Η Εθνική συνεχίζει την πορεία της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, με την Λιουμπλιάνα να είναι η νέα της πόλη και αυτά τα παιδιά με τον προπονητή αξίζουν να το ζήσουν ως το τελευταίο δευτερόλεπτο...

ΥΓ: Ναι γκαντέμη με θεωρώ, δεν το συζητώ καν αυτό, αλλά κωλοτούμπα όχι. Φυσικά και ακόμα πιστεύω πως η Εθνική κόντρα στην Πορτογαλία θα μπορούσε να είχε καλύτερη εικόνα, πως αδίκησε τον εαυτό της, αλλά αφού έγινε το θαύμα και προκρίθηκε τέλος καλό όλα καλά.

ΥΓ1: Χθες με τον αποκλεισμό να μην είναι μαθηματικός, στην Ομοσπονδία βιάστηκαν να βγάλουν ανακοίνωση για να πουν μπράβο που η ομάδα έμεινε εκτός. Σήμερα και ενώ έχουν περάσει πάνω από 5 ώρες που η Εθνική έχει ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ ακόμα να δούμε ένα μπράβο βρε αδερφέ. Λάθη που είναι κρίμα να γίνονται από την στιγμή που όντως η Ομοσπονδία προσπαθεί για το καλύτερο των Εθνικών ομάδων.