Εθνική ανδρών: Έχασε δίκαια, παρότι σίγουρα μπορούσε κάτι καλύτερο

Η αλήθεια είναι πως πριν ξεκινήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, η αναμέτρηση με το Βέλγιο ήταν από αυτές που λέγαμε πως ναι μεν θα παλέψουμε για τη νίκη, αλλά οι Βέλγοι είναι το μεγάλο φαβορί. Αυτό μπορεί να άλλαξε λίγο μετά την κακή εμφάνιση και την ήττα της ομάδας του Μουνιόθ από την Πορτογαλία, αλλά και πάλι φαβορί υπήρχε στο παιχνίδι και αυτό δεν ήταν η Εθνική.

Ένα φαβορί που επιβεβαιώθηκε και στο τάραφλεξ. Οι Βέλγοι επικράτησαν σχετικά άνετα γιατί αρχικά είναι καλύτεροι και ως μονάδες και ως ομάδα (βρίσκεται σχεδόν πάντα σε μεγάλες διοργανώσεις έχοντας διακρίσεις) και φυσικά έχοντας χάσει από την Πορτογαλία μπήκαν πολύ πιο σοβαρά στον αγώνα. Δεν είχαν περιθώρια για νέα ήττα, καθώς είναι και οι δύο «σίγουρες» από Σερβία και Πολωνία, οπότε ουσιαστικά η αναμέτρηση με την Ελλάδα ήταν ουσιαστικά τελικός.

Έναν τελικό που κέρδισαν γιατί είχαν πιο καθαρό μυαλό, είχαν έναν Ντερού που ήταν πραγματικά ασταμάτητος, είχαν έναν Βαν Έλσεν που έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του και συνολικά ήταν καλύτεροι σε όλους τους τομείς. Ειδικά πάνω στο φιλέ η διαφορά των δύο ομάδων ήταν απείρως μεγαλύτερη από αυτό που δείχνει το 9-4 μπλοκ, καθώς οι Βέλγοι έκαναν πολλά «σπασίματα» παίρνοντας δεύτερες επιθέσεις τις οποίες τις περισσότερες φορές και τελείωσαν (53% στην επίθεση).

Από την άλλη η Εθνική μας αρχικά στο πρώτο σετ ήταν σαν να μην μπήκε καν στον αγώνα. Χωρίς νεύρο, χωρίς υποδοχή, χωρίς επίθεση, χωρίς ουσιαστικά τίποτα, όχι απλά έχασε, αλλά αυτό το 25-16 μπορεί να θεωρηθεί και μικρό, καθώς η διαφορά είχε ξεπεράσει τους 10 πόντους. Πραγματικά σε όλο το σετ, δεν πήγε τίποτα καλά, ενώ συνολικά η ομάδα δεν έδειχνε την διάθεση που θα έπρεπε να δείξει σε ένα παιχνίδι τελικής φάσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Μια διάθεση που έδειξε και με το παραπάνω στο δεύτερο. Εκεί η είσοδος του Ράπτη στα άκρα, του Ζήση ως λίμπερο και κυρίως του Ζουπάνι στην διαγώνιο πήγαν να φέρουν τα πάνω-κάτω. Οι Βέλγοι γνωρίζοντας πως το «όπλο» της Εθνικής είναι οι ακραίοι, έκλεισαν εξαιρετικά στο μπλοκ και άφησαν τον Μούχλια να πάρει όσες επιθέσεις πήρε. Μόλις μπήκε ο Ζουπάνι που πραγματικά ήταν εξαιρετικός, δεν μπορούσαν να αντιδράσουν και αυτό το εκμεταλλεύτηκε η Εθνική σε μεγάλο βαθμό. Ο Κασαμπαλής έπαιζε συνέχεια τον 32χρονο διαγώνιο, αλλά δεν το έκανε εκεί που ίσως θα έπρεπε περισσότερο. Στο 20-20, όταν προτιμήθηκε ο Βουλκίδης σε πρώτο χρόνο και όχι ο Ζουπάνι ή ο Ράπτης στα άκρα. Μια φάση που σε μεγάλο βαθμό έκρινε το σετ, με τους Βέλγους να το κατακτούν με τον γνωστό δίδυμο (επίθεση Ντερού και μπλοκ του Βαν Έλσεν).

Ένα σετ που ήταν το καλύτερο μέχρι τώρα της Εθνικής στο Eurovolley. Ένα σετ που αν έπαιζε και έτσι με Ουκρανία στα τρία που έχασε (3-2 ο αγώνας για τους Ουκρανούς), δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε κερδίσει το παιχνίδι και το γράφω παρότι δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το αν γιατί με το αν δεν νίκησε κανείς.

Εδώ πάλι μπαίνει όμως ένα μεγάλο αλλά. Και το αλλά έχει να κάνει με την είσοδο της ομάδας στο τρίτο σετ. Δεν γίνεται να έχεις παλέψει τόσο πολύ στο δεύτερο, να έχεις δείξει πως πραγματικά μπορείς να πάρεις κάτι από το ματς, ένα σετ που μπορεί να φανεί χρήσιμο, έναν πόντο που σίγουρα θα ήταν ακόμα πιο χρήσιμος και να μπαίνεις πάλι άσχημα. Να δίνεις στον αντίπαλο την ευκαιρία να πάρει γρήγορα μια διαφορά 4 πόντων και μετά να πρέπει να τρέξεις να την καλύψεις. Ουσιαστικά η Εθνική πλήρωσε το κακό ξεκίνημα στο τρίτο, ένα ξεκίνημα που δεν μπόρεσε να καλύψει παρά την προσπάθεια που υπήρξε.

Έτσι αυτό το 3-0 ήρθε δίκαια. Έχουμε πει πολλές φορές πως το βόλεϊ είναι δίκαιο άθλημα και πως κερδίζει πάντα αυτός που παίζει καλύτερα και το Βέλγιο έπαιξε καλύτερα και κέρδισε, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Πλέον για την συνέχεια τα πράγματα για την Εθνική έγιναν εξαιρετικά δύσκολα. Θα πρέπει να πάρει σίγουρα τη νίκη επί της Πορτογαλίας, αλλά και να κερδίσει κάτι κόντρα σε Πολωνία ή Σερβία. Το ζητούμενο όμως είναι να παίξει όπως στο δεύτερο σετ με Βέλγιο. Να δείξει την ίδια διάθεση, να βγάλει τις ίδιες φάσεις και ας χάσει...

ΥΓ: Πολλά τα εύκολα λάθη στο ματς με Βέλγους. Λάθη που δεν δικαιολογούνται σε τέτοιο επίπεδο, καθώς πάνω από 3 με 4 φορές οι παίκτες χτύπησαν ο ένας στον άλλον και χάθηκε ο πόντος.

ΥΓ1: Είχα γράψει για τις γυναίκες και το ίδιο λέω και για τους άνδρες. Η βοήθεια από τον πάγκο είναι σημαντική. Και το λέω για δύο βίντεο τσεκ που δεν πάρθηκαν. Ένα σε άσο που φάνηκε ο Βέλγος να πατάει γραμμή και ένα σε επίθεση έξω από τα 3 μέτρα που επίσης φάνηκε να υπάρχει πάτημα γραμμής. Αυτά πρέπει να τα βλέπουν οι συνεργάτες και να βοηθούν τον προπονητή να ζητάει το βίντεο τσεκ.

ΥΓ2: Μην κρυβόμαστε, το βόλεϊ πλέον έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό και τα ύψη παίζουν σημαντικό ρόλο, ειδικά στο κέντρο. Ύψη που δεν έχουμε ως Εθνική και αυτό σε μεγάλες διοργανώσεις στοιχίζει...