Γλυκόπικρη η γεύση για τις γυναίκες στο Eurovolley

Αν πριν το Eurovolley κάποιος έλεγε πως η Εθνική γυναικών θα έπαιρνε μια νίκη και θα κοιτούσε στα μάτια την υπερδύναμη Τουρκία, θα λέγαμε όπως συνηθίζει και η νεολαία, «το αγοράζουμε». Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πήγε στο Ντίσελντορφ με πολλά νέα πρόσωπα, που ναι μεν έχουν ταλέντο, αλλά χωρίς πείρα και ήταν λογικό η μπάλα να ήταν χαμηλά.

Δεν ήταν πολλοί όσοι πίστεψαν πως θα μπορούσε να έρθει η πρόκριση στην επόμενη φάση, αλλά όπως φάνηκε και παρά την απειρία που υπήρξε, ο αποκλεισμός αυτός θα μπορούσε να αποφευχθεί. Και θα μπορούσε γιατί κυρίως στα ματς με την Σουηδία και την Τουρκία, η Εθνική έδειξε πως είχε τις δυνατότητες που από την άλλη δεν έβγαλε στα άλλα παιχνίδια και κυρίως σε αυτά με Γερμανία και Τσεχία.

Με τις Γερμανίδες η Ελλάδα θα λέγαμε πως έπαιξε μόλις ένα σετ και αυλό το τελευταίο, όπου παρότι βρέθηκε μια ανάσα από το να μειώσει το σκορ και να μπει και πάλι στο παιχνίδι, καθώς προηγήθηκε με 16-21 και 21-24, δεν μπόρεσε να το κατακτήσει και έτσι ξεκίνησε με ήττα. Όπως φάνηκε και στην συνέχεια οι οικοδέσποινες μόνο ανίκητες δεν ήταν και το σετ αυτό ήταν μια χρυσή ευκαιρία που χάθηκε για να ξεκινήσει με άλλη ψυχολογία το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Παρά την ήττα και κυρίως όπως ήρθε στο τρίτο σετ, από την Γερμανία, η Ελλάδα με Σουηδία έβγαλε αντίδραση. Μια αντίδραση που σίγουρα όλοι θέλουμε να βλέπουμε και η νίκη αυτή ήταν που ανέβασε τον πήχη και τις ελπίδες όλων για πρόκριση. Μια νίκη που ήρθε γιατί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έπαιξε καλά σε όλα τα σετ, δεν τα παράτησε στο 1ο και 3ο που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και έδειξε πως αυτό το ταλέντο μπορεί να έφερνε κάτι καλό όχι στο μέλλον, αλλά ακόμα και στο παρόν.

Πριν προλάβει όμως να σταματήσει η χαρά, όχι ξαναλέμε για τη νίκη επί της Σουηδίας, αλλά για την εικόνα της ομάδας, ήρθε η ήττα σχεδόν με κάτω τα χέρια από την Τσεχία. Μια βαριά ήττα κυρίως γιατί σε κανένα σημείο τα κορίτσια του Οτσάλ δεν μπόρεσαν να μπουν ουσιαστικά στο ματς. Μια ήττα που ψυχολογικά μπορεί να έκρινε σε κάποιο βαθμό και τον αγώνα με το Αζερμπαϊτζάν. Ένας ουσιαστικά τελικός που μπορεί να χάθηκε στις λεπτομέρειες, αλλά το σημαντικό είναι πως χάθηκε.

Μετά την ήττα από τις Αζέρες η Εθνική κυνηγούσε ένα θαύμα, γιατί το να κερδίσεις την Τουρκία που μαζί με Ιταλία και Σερβία είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο σε εθνική γυναικών, είναι όντως θαύμα. Και όμως αυτό το θαύμα παραλίγο να γίνει με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να κοιτάζει στα μάτια στα δύο από τα τρία σετ τις Τουρκάλες και να τα χάνει πραγματικά στις λεπτομέρειες. Το 3-0 έγινε, αλλά είναι από αυτά τα 3-0 που σε κάνουν περισσότερο να ελπίζεις από την εικόνα, παρά να στεναχωριέσαι για το αποτέλεσμα.

Εν κατακλείδι πραγματικά αυτό που μας μένει από το Eurovolley που χθες ολοκληρώθηκε για την Εθνική είναι όντως μια γλυκόπικρη γεύση. Υπάρχει η γλύκα της καλής εικόνας με την Σουηδία και την Τουρκία και την προσπάθεια του νέου αίματος, αλλά και η πίκρα του αποκλεισμού. Ναι κανείς δεν θεωρούσε πως η Εθνική θα περνούσε, αλλά η ίδια η ομάδα ανέβασε τον πήχη με τις εμφανίσεις της. Η ίδια έδειξε πως αν είχε διάρκεια θα μπορούσε να τα καταφέρει. Από την άλλη βέβαια για να υπάρχει διάρκεια θα πρέπει όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, οι Εθνικές ομάδες να έχουν επίσημες διοργανώσεις το καλοκαίρι, συμμετοχές σε European League και όχι φιλικά που από το τίποτα είναι καλά, αλλά δεδομένα δεν σε προετοιμάζουν για μια τόσο μεγάλη διοργάνωση.

Για να το κλείνουμε, το υλικό υπάρχει και μάλιστα είναι πολύ καλό (δεν βρίσκεις ας πούμε Ανθούλη σε άλλη εθνική ομάδα), ο προπονητής έχει δείξει πως μπορεί, αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτά. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει η υπέρβαση, για να γίνει και το βήμα παραπάνω, εκτός αν όλοι είναι ευχαριστημένοι με την πρόκριση στο Eurovolley και δεν τους ενδιαφέρει κάτι άλλο. Αν ισχύει αυτό τότε μιλάμε για κρίμα, καθώς υπάρχει το ταλέντο για κάτι παραπάνω, αρκεί αυτό να γίνει πιστευτό και να δουλέψουν όλοι πολύ πιο σκληρά για να τα καταφέρουν. Και στο επόμενο Eurovolley, να μην είναι επιτυχία η συμμετοχή αλλά η πρόκριση τουλάχιστον μέχρι τους «16».

ΥΓ: Το επιτυχία ή αποτυχία είναι βαριές λέξεις που φυσικά χρησιμοποιούνται και πρέπει να χρησιμοποιούνται αλλά στην προκειμένη δεν ταιριάζουν σε καμία περίπτωση. Αυτό που θα ταίριαζε στην Εθνική είναι πως χάθηκε μια καλή ευκαιρία για να υπάρξει μια επιτυχία.