Η αντίδραση στα καυτά Σκόπια μας γεμίζει με αισιοδοξία

Ιδανικό θα λέγαμε πως ήταν το ξεκίνημα της Εθνικής Ανδρών στα προκριματικά του Eurovolley. Εννοείται πως μετά την κλήρωση και με αντιπάλους την Βόρεια Μακεδονία και τη Γεωργία η πρόκριση στα τελικά της διοργάνωσης ήταν από σίγουρη έως δεδομένη, ωστόσο αυτά που είδαμε στα Σκόπια μας άρεσε σε μεγάλο βαθμό.

Κυρίως μας άρεσε η αντίδραση που υπήρξε. Μια αντίδραση μεγάλης ομάδας, όπως περιμένουμε να είναι η Εθνική, από την στιγμή που αποτελείται από παίκτες που αγωνίζονται έχοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μεγάλους συλλόγους. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μέσα σε μια καυτή έδρα που δημιούργησαν οι Βόρειο Μακεδόνες, μπήκε εξαιρετικά μουδιασμένα. Θα λέγαμε πως ήταν από κακή έως κάκιστη και τίποτα δεν πήγαινε καλά.

Χωρίς πίεση στο σερβίς, χωρίς μπλοκ, με κακές επιλογές στην επίθεση, δεν έχασε απλά αλλά το έκανε με κατεβασμένα τα χέρια, κάτι που μαρτυρά και το 25-15 των γηπεδούχων. Ένα 25-15 που έκανε ακόμα πιο καυτή την ατμόσφαιρα στο κλειστό των Σκοπίων. Στο διάστημα του πρώτου σετ φάνηκε ξεκάθαρα πως από την Εθνική μας έλειπαν παιχνίδια. Είναι αυτό που φωνάζουμε για την συμμετοχή μας σε European League, καθώς δεν μπορούμε να περιμένουμε συνοχή όταν το προηγούμενο επίσημο παιχνίδι ήταν σχεδόν έναν χρόνο πριν.

Τα αρνητικά όμως τελειώνουν εδώ, γιατί πλέον πάμε στα θετικά, τα οποία μας κάνουν να ελπίζουμε πως μπορεί να γίνει κάτι καλό με αυτή την ομάδα. Με το κοινό να είναι εξαιρετικά εχθρικό και την εμφάνιση στο πρώτο σετ κάκιστη, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θα περίμεναν πως αυτό το ξεκίνημα στα προκριματικά θα συνοδευτεί με ήττα. Το σημαντικό είναι πως οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο είχαν άλλη γνώμη. Δεδομένα και οι ίδιοι κατάλαβαν πως με την εικόνα τους αυτή, πρώτους από όλους αδικούν τους εαυτούς τους και αντίδρασή τους ήταν για σεμινάριο.

Η νίκη με 3-1 δεν δίνει απλά την πρόκριση στο Eurovolley (δεν υπάρχει περίπτωση να χαθεί από την Γεωργία, καθώς θα μιλάμε για αυτοκτονία), αλλά δείχνει πως στην Εθνική ομάδα υπάρχει ζωή. Υπάρχουν πείσμα και νεύρο. Πείσμα για να ξεπεραστεί η κακή εικόνα του πρώτου σετ και νεύρο για να ξεπεραστεί η εχθρική ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα που η αλήθεια είναι πως δύσκολα συναντάμε σε αγώνες εθνικών ομάδων βόλεϊ, αλλά ως εκεί, δεν χρειάζεται και να το μεγαλοποιούμε. Για το ταλέντο δεν χρειάζεται να αναφέρουμε κάτι, έχουμε γράψει πως υπάρχει μια καλή φουρνιά που μπορεί και πρέπει να έχει στόχο κάτι σαφώς μεγαλύτερο από μια απλή συμμετοχή σε τελικά ενός Eurovolley.

Εννοείται πως ακόμα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει πολύ δρόμο να διανύσει. Θέλει αγώνες, πολλούς αγώνες για να μπορέσει να δέσει ως σύνολο. Το ταλέντο υπάρχει, οι παίκτες υπάρχουν, ο προπονητής να εμπνεύσει τους παίκτες υπάρχει, αν υπάρξει και η έμπρακτη στήριξη από την ΕΟΠΕ, τότε τα πράγματα θα πάνε καλά. Γιατί είπαμε, πλέον δεν θα πρέπει ο στόχος να είναι μια συμμετοχή σε Eurovolley με 24 ομάδες, αλλά μία διάκριση σε αυτή. Μια διάκριση που αρχικά θα είναι μια πρόκριση στους «16» και στην συνέχεια αυτό το ταβάνι όλο και να ψηλώνει...

Για τις γυναίκες δεν είναι πως υπάρχει πρόθεση να αδικηθούν. Προσωπικά έχω αναφερθεί πολλές φορές στο ταλέντο που υπάρχει σε αυτή την ομάδα. Το γυναικείο βόλεϊ βγάζει συνεχώς παίκτριες που από μικρές δείχνουν έτοιμες να προσφέρουν στην Εθνική. Στην Αυστρία απέδειξαν πως στα προκριματικά δεν υπάρχει αντίπαλος να τις κοιτάξει στα μάτια, η πρόκριση δεν χάνεται ούτε με αυτοκτονία, αλλά αν για τους άνδρες λέμε μία φορά πως θα πρέπει να μην αρκεστούν σε μια απλά πρόκριση αλλά να παλέψουν για κάτι παραπάνω, για τις γυναίκες το λέμε δέκα. Το λέμε και το πιστεύουμε απόλυτα...

ΥΓ: Όσον αφορά το ματς στα Σκόπια αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω τόσο στα 12 μπλοκ, όσο και στο 56% στην επίθεση. Ένα εξαιρετικό ποσοστό αν σκεφτούμε πως στο πρώτο σετ το οποίο χάθηκε και με 25-15 θα ήταν πολύ χαμηλό.

ΥΓ1: Εννοείται δεν υπάρχει σκοπός να δικαιολογηθεί το γιουχάρισμα των Βόρειο Μακεδόνων στον Εθνικό μας ύμνο, αλλά μην πάμε και στην υπερβολή. Στο πρόσφατο Euro ποδοσφαίρου σχεδόν σε κάθε αναμέτρηση οι μεν αποδοκίμαζαν τους εθνικούς ύμνους των δε. Εννοείται πως είναι κατακριτέο αλλά ως εκεί, δεν χρειάζεται να το μεγαλοποιούμε...

ΥΓ2: Και σε Θεσσαλονίκη για τις γυναίκες και στην Λάρισα για τους άνδρες αξίζει ο κόσμος να γεμίσει τα γήπεδα. Η Ομοσπονδία δεν βάζει εισιτήριο δείχνοντας πως θέλει τους φίλους του βόλεϊ να βρεθούν μαζικά και να δουν τις Εθνικές ομάδες. Όσοι μπορείτε να το κάνετε. Το αξίζουν τα κορίτσια και τα αγόρια και σίγουρα θα χαρούν πολύ να παίξουν σε γεμάτα γήπεδα.