Μίλωνα, πόσο θα μας... τρελάνεις ακόμη;

Από την αρχή της χρονιάς και στις πρώτες μεγάλες νίκες του εντυπωσιακού φέτος Μίλωνα, λέγαμε πως ναι μεν ο Σάκης Ψάρρας έχει φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα, η οποία ωστόσο φαίνεται να έχει ταβάνι. Αυτό το ταβάνι όμως οι ίδιοι οι παίκτες του έμπειρου προπονητή δεν σταματούσαν να το τρυπάνε. Το έκαναν στην Ευρώπη όταν βρέθηκαν μια ανάσα από τα ημιτελικά του CEV Cup, το έκαναν και με το παραπάνω στο πρωτάθλημα όταν τερμάτισαν στην 3η θέση της κανονικής διάρκειας και φυσικά όχι απλά το τρύπησαν, αλλά του άλλαξαν τα φώτα και στους ημιτελικούς με τον Ολυμπιακό, όταν κέρδισαν δύο με τους Πειραιώτες να παίρνουν την πρόκριση στον τελικό στο 5ο παιχνίδι.

Ουσιαστικά στα παιχνίδια με τους «ερυθρόλευκους» πιστεύαμε πως η ονειρική αυτή χρονιά έφτασε στο τέλος της, αλλά οι «πράσινοι» της Νέας Σμύρνης μας διέψευσαν πανηγυρικά. Και το έκαναν με τον πλέον εμφατικό τρόπο κόντρα στον Παναθηναϊκό και στον ημιτελικό του Final-4 Κυπέλλου. Ο Μίλωνας πήγε στην Λάρισα ως το μεγάλο αουτσάιντερ, καθώς στον ημιτελικό είχε να αντιμετωπίσει το έστω και για λίγο, φαβορί της διοργάνωσης και κατάφερε και πάλι να «τρελάνει» τους πάντες επικρατώντας με 3-1.

Από αυτό εδώ το μπλογκ έχετε διαβάσει για το ότι το βόλεϊ είναι το πιο δίκαιο άθλημα, γιατί πάντα κερδίζει η ομάδα που θα παίξει καλύτερα και σήμερα στην όμορφη πόλη της Θεσσαλίας, αυτή η ομάδα ήταν ο Μίλωνας. Οι τυπικά φιλοξενούμενοι έπαιζαν σαν να πρόκειται για το παιχνίδι της ζωής τους. Με απίστευτο πάθος και συγχρόνως και καθαρό μυαλό. Ένας ιδανικός συνδυασμός που δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον Παναθηναϊκό.

Όσοι είδαν τον πρώτο ημιτελικό θα μπορούσαν άνετα να πουν πως οι παίκτες του «τριφυλλιού» σαν να μην πήγαν καν στην Λάρισα, αλλά αυτό θα ήταν άδικο για τους θριαμβευτές. Σήμερα το παιχνίδι δεν το έχασαν οι «πράσινοι» της Αθήνας, το κέρδισαν και πανάξια μάλιστα, οι «πράσινοι» της Νέας Σμύρνης. Κατέβηκαν στον ημιτελικό με καθαρό πλάνο, το εφάρμοσαν στον απόλυτο βαθμό και πήραν την τεράστια αυτή πρόκριση.

Ένα πλάνο που ήθελε τους φιλοξενούμενους να πιέζουν πολύ στο σερβίς και ειδικά τον Κόβαρ που είχε συνολικά 34 υποδοχές και να κλείνουν όσο καλύτερα γίνεται στο μπλοκ και ειδικά τον Ερνάντες που ναι μεν είχε 18 πόντους, αλλά με 47% ποσοστό, με τον Κουβανό να δέχεται και 8 μπλοκ, ίσως τα περισσότερα που έχει δεχθεί σε αγώνα και τα δύο χρόνια που βρίσκεται στην χώρα μας. Σταματώντας το μεγάλο επιθετικό «όπλο» του Παναθηναϊκού (από τους 18 πόντους στα 4 σετ, τους 8 τους κέρδισε στο 2ο όταν έγινε το 1-1 και τους άλλους 10 στα υπόλοιπα 3) και έχοντας σε όλους τους τομείς καλύτερα νούμερα (μπλοκ 7-10, άσοι 5-7, ποσοστό επίθεσης 49%-54%), η ομάδα του Σάκη Ψάρρα κυριάρχησε στον ημιτελικό και πήρε πανάξια την πρόκριση στον τελικό.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη ναι μεν είχε τον τραυματισμό του Ιερεθουέλο, αλλά φέτος έχει και δεύτερο πασαδόρο, τον Κασαμπαλή που σε πολλά παιχνίδια φέτος ήταν βασικός και καλύτερος από τον Κουβανό, οπότε δεν μπορεί να πει κανένας πως η απώλεια αυτή στοίχισε το παιχνίδι. Οι «πράσινοι» ουσιαστικά είτε δεν κατέβηκαν καθόλου στον ημιτελικό, είτε κατέβηκαν ανέτοιμοι όχι αγωνιστικά, αλλά πνευματικά. Ίσως γιατί είχαν κερδίσει όλα τα παιχνίδια απέναντι στον Μίλωνα φέτος και μάλιστα με άνεση; Ίσως γιατί πίστεψαν πως είναι το φαβορί στο Final-4; Πολλά είναι τα ίσως. Το σίγουρο ωστόσο είναι πως με εξαίρεση το 2ο σετ και την αντίδραση που υπήρξε αλλά έμεινε μισή στο 4ο, το «τριφύλλι» ήταν κάκιστο και έχασε δίκαια από έναν πολύ καλύτερο σήμερα αντίπαλο.

Από έναν Μίλωνα που δεν σταματά να μας τρελαίνει. Από έναν Μίλωνα που δεν σταματά να κλείνει στόματα, με πρώτο το δικό μας που θεωρούσαμε πως δεν υπάρχει πιθανότητα να προκριθεί στον τελικό. Και όμως το έκανε και αυτό και δεν ξέρουμε πλέον και αύριο τι άλλο μπορεί να κάνει. Όσο ο Γιορντάνοφ παίζει ως 20άρης και οι Μολίνα, Πολουγιάν είναι αν όχι το καλύτερο, σίγουρα από τα καλύτερα δίδυμα ακραίων, τα όνειρα δεν γίνεται να έχουν ταβάνι...

ΥΓ: Για τον Παναθηναϊκό και την παρουσία του στον ημιτελικό θα αναφερθούμε περισσότερο στο προσεχές μέλλον. Σήμερα τα φώτα πρέπει να πέσουν στους θριαμβευτές γιατί το αξίζουν και με το παραπάνω.

ΥΓ1: Είναι 41 ετών. Έχει κερδίσει τίτλους, έχει παίξει για χρόνια στην Εθνική του ομάδα, είναι ένας από τους καλύτερους ξένους που έχουν παίξει στην χώρα μας. Και τον βλέπεις να δακρύζει μετά την πρόκριση. Αυτός είναι ο Μπόγιαν Γιορντάνοφ, ένας παίκτης-κόσμημα για το βόλεϊ της χώρα μας, ένας άνθρωπος που ξέρει και θέλει να κερδίζει όσο λίγοι.

ΥΓ2: Χωρίς μα και μου, έπεσα έξω. Δεν περίμενα πως ο Μίλωνας θα κοντράρει τον Παναθηναϊκός και αυτός όχι απλά τον κόντραρε αλλά τον διέλυσε. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να μας διαψεύδουν τέτοιες ομάδες. Ομάδες που χαίρεσαι να βλέπεις να πετυχαίνουν το ένα όνειρό τους μετά το άλλο.