Γίρι Κόβαρ, η καριέρα του μιλάει από μόνη της (vids)

• Δεν θα μπορούσε να μην παίξει βόλεϊ
• Από ένα καμπ στην Ιταλία όπου και έγινε η δεύτερη πατρίδα του
• Η αρχή στη Τρεβίζο μόλις στα 17 του, το «αγροτικό» και η επιστροφή για το πρώτο ευρωπαϊκό
• Η Λούμπε ήταν το λιμάνι του
• Η καλύτερη χρονιά του και η περιπέτεια με την μαριχουάνα
• Ένας παίκτης-οικονομία με όπλο την υποδοχή και τα ποσοστά στην επίθεση

Πριν καν μπει το καλοκαίρι, η θερμοκρασία στο ανδρικό βόλεϊ έχει ανέβει σε μεγάλο βαθμό, με τους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό να είναι οι ομάδες που έχουν καταφέρει να την ανεβάσουν τόσο. Και το έχουν καταφέρει συμφωνώντας με παίκτες που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στην χώρα μας την προηγούμενη δεκαετία, καθώς τα τελευταία χρόνια τα προβλήματα στο άθλημα ήταν πολλά και οι κινήσεις όχι τόσο δυνατές.

Οι Πειραιώτες φέρνουν στην χώρα μας τον μεγάλο Ιταλό πασαδόρο, Ντράγκαν Τράβιτσα, τον βασικό διαγώνιο της κατόχου του ασημένιου μεταλλίου με τη Σλοβενία, Τόνσεκ Στερν και τον σπουδαίο Κουβανό ακραίο Σαλβαντόρ Ιντάλγκο, έχοντας φυσικά ως στόχο να επιστρέψουν στην κορυφή, μετά το χαμένο φετινό πρωτάθλημα.

Ένα πρωτάθλημα που θέλουν από την πλευρά τους να πάρουν και φέτος οι «πράσινοι» που ήδη έχουν αποκτήσει εξαιρετικό Κουβανό διαγώνιο, Φερνάντο Ερνάντες, ενώ το κερασάκι στην τούρτα είναι ο μεγάλος Ιταλός ακραίος, Γίρι Κόβαρ. Ένας παίκτης που για 11 χρόνια ήταν στο ρόστερ της Λούμπε Τσιβιτανόβα, μιας από τις καλύτερες ομάδες του πλανήτη. Ένας ακραίος ο ορισμός του «παίκτης οικονομία», καθώς δεν παίρνει πολλές επιθέσεις με το ποσοστό του να είναι κοντά στο 50%.

Δεν θα μπορούσε να μην παίξει βόλεϊ

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Κόβαρ γεννήθηκε πριν 33 χρόνια στο Ζλιν της Τσεχίας και αν και ξεκίνησε τον αθλητισμό από το πινγκ-πονγκ, ήταν δεδομένο πως θα δοκίμαζε το βόλεϊ. Και λέμε πως ήταν δεδομένο, καθώς τόσο ο πατέρας του Πετρ, όσο και η μάνα του Μιλάντα Πρέζοβα, όχι απλά ήταν αθλητές του βόλεϊ, αλλά αγωνιζόντουσαν σε υψηλό επίπεδο, δείχνοντας τον δρόμο στον μικρό Γίρι.

Από ένα καμπ στην Ιταλία όπου και έγινε η δεύτερη πατρίδα του

Πολλοί θα σκεφτούν πως γίνεται ο Τσέχος Κόβαρ όχι μόνο να έχει ιταλικό διαβατήριο παίζοντας και με την Εθνική της συγκεκριμένης χώρας, αλλά να μην έχει αγωνιστεί ούτε μια χρονιά στην πατρίδα που γεννήθηκε. Ο λόγος είναι απλός, με τον 33χρονο ακραίο να μετακομίζει μόλις στα 13 του στην γειτονική μας χώρα, καθώς σε ένα καμπ άνθρωποι της Τρεβίζο τον είδαν και πίστεψαν σε αυτόν. Το δύσκολο στην συγκεκριμένη ηλικία θα ήταν οι γονείς του να δεχθούν να φύγει όχι απλά σε άλλη πόλη, αλλά σε άλλη χώρα, με τους Πετρ και Μιλάντα να το δέχονται, καθώς δεν ήθελαν να σταθούν εμπόδιο στην καριέρα του γιου τους, μια απόφαση που τους δικαίωσε απόλυτα.

Η αρχή στη Τρεβίζο μόλις στα 17 του, το «αγροτικό» και η επιστροφή για το πρώτο ευρωπαϊκό

Μόλις στα 17 του χρόνια, ο Γίρι Κόβαρ κατάφερε να βρεθεί σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες όχι της χώρας, αλλά και του παγκόσμιου βόλεϊ, την Σίσλεϊ Τρεβίζο όπου ήταν λογικό να μην πάρει πολλές ευκαιρίες, παίζοντας την πρώτη χρονιά σε 4 παιχνίδια και την δεύτερη σε 1. Γνωρίζοντας και ο ίδιος πως δύσκολα θα έβρισκε ρόλο στην συγκεκριμένη ομάδα πήγε την περίοδο 2008-09 στην Serie B και την Λορέτο, με την οποία στα 19 του χρόνια είχε 27 παιχνίδια και 192 πόντους σε μια γεμάτη χρονιά που του έδωσε το εισιτήριο για την Serie A και την Βερόνα.

Στη Βερόνα την πρώτη του χρονιά έπαιξε σε 28 παιχνίδια έχοντας συνολικά 108 πόντους και με τις εμφανίσεις του, έκανε την Τρεβίζο να τον πάρει και πάλι πίσω. Με την Σίσλεϊ κατάφερε να πανηγυρίσει το CEV Cup, έχοντας όσον αφορά το πρωτάθλημα μια από τις καλύτερες χρονιές του, καθώς σε 26 ματς είχε 188 πόντους, το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στην καριέρα του.

Η Λούμπε ήταν το λιμάνι του

Ο επόμενος σταθμός της καριέρας του δεν ήταν απλά σταθμός, αλλά το μεγάλο του λιμάνι. Ο Γίρι Κόβαρ δέχθηκε πρόταση από την Λούμπε Τσιβιτανόβα και από την περίοδο 2011-12 βρίσκεται στην συγκεκριμένη ομάδα. Βρισκόταν για την ακρίβεια, καθώς και τυπικά λύθηκε η συνεργασία τους και πλέον ετοιμάζεται να αγωνιστεί για πρώτη φορά εκτός συνόρων και συγκεκριμένα στην χώρα μας και τον Παναθηναϊκό. Με την Λούμπε ο Κόβαρ κατέκτησε τα πάντα, 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, 1 Champions League, 4 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 2 Σούπερ Καπ. Με την Λούμπε κατάφερε να πετύχει και την μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα του, όταν στην πρώτη του κιόλας χρονιά, αναδείχθηκε MVP του τελικού πρωταθλήματος, οδηγώντας την Ματσεράτα (έτσι λεγόταν τότε) στην κατάκτηση του τίτλου, μπαίνοντας ως αλλαγή στο 0-2 και οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη με 3-2, έχοντας στο ματς αυτό 12 πόντους.

Αξίζει να αναφερθεί πως δύο από τους τότε συμπαίκτες του θα βρεθούν αντίπαλοί του στο ελληνικό πρωτάθλημα και συγκεκριμένα οι Παγένκ που είχε 6 πόντους και Τράβιτσα που είχε 5, με τον Σλοβένο κεντρικό και τον Ιταλό πασαδόρο να είναι παίκτες του Ολυμπιακού. Αντίπαλός του θα είναι και ο τότε προπονητής, με τον Αλμπέρτο Τζουλιάνι να παραμένει στους Πειραιώτες και τη νέα χρονιά και σίγουρα στο πρώτο ντέρμπι αιωνίων θα έχουν πολλά να πουν μεταξύ τους.

Η καλύτερη χρονιά του και η περιπέτεια με την μαριχουάνα

Όπως αναφέραμε και πριν, ο Κόβαρ βρήκε το λιμάνι του στη Λούμπε, καθώς από την περίοδο 2011-12 έμεινε στην ίδια ομάδα μέχρι και φέτος. Η καλύτερη χρονιά του όσον αφορά τους αριθμούς ήταν η περίοδος 2013-14 όταν στο πρωτάθλημα σε 21 παιχνίδια είχε 195 πόντους, τους περισσότερους που έχει κερδίσει στην καριέρα του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη όσον αφορά το βόλεϊ, ενώ συνέβαλε τα μέγιστα στο να κατακτήσει η ομάδα του το πρωτάθλημα.

Για κάθε αθλητή όμως τα πράγματα δεν μπορούν να είναι όλα ρόδινα και ο Κόβαρ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Στις 8 Μαΐου του 2018 και μετά τον 5ο τελικό κόντρα στην Περούτζια (νίκησε η Περούτζια παίρνοντας τον τίτλο) ο Τσέχος που πλέον και ο ίδιος λέει πως νιώθει πιο πολύ Ιταλός, σε έλεγχο ντόπινγκ πιάστηκε να έχει κάνει χρήση μαριχουάνας, με την τιμωρία να είναι 4 μήνες. Η Λούμπε μετά το πέρας της τιμωρίας του στάθηκε και στις 3 Ιανουαρίου του 2019 ανακοίνωσε την επιστροφή του και τα τελευταία 3 χρόνια είναι είτε 3ος, είτε 4ος ακραίος σε μια ομάδα που έχει βέβαια στις τάξεις της για την συγκεκριμένη θέση τους παικταράδες Λουκαρέλι, Χουαντορένα και Γιαντ. Συνολικά την τριετία αυτή έχει παίξει σε 20, 20 και 16 παιχνίδια, με τους περισσότερους πόντους να είναι το 2019-20 όταν κέρδισε συνολικά 83.

Ένας παίκτης-οικονομία με όπλο την υποδοχή και τα ποσοστά στην επίθεση

Πάμε να δούμε τα αγωνιστικά στοιχεία του Γίρι Κόβαρ, που ωστόσο θα πρέπει να σκεφτούμε πως μιλάμε για έναν παίκτη που έπαιζε στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη και σε μια από τις κορυφαίες ομάδες όχι μόνο της Ιταλίας. Και το λέμε αυτό γιατί αν κάποιος είναι τόσα χρόνια στην Serie A, έστω και αν όχι σαν πρωταγωνιστής, μπορεί στην χώρα μας να κάνει την διαφορά. Ο Τσέχος με το ιταλικό διαβατήριο, στα χρόνια του στην Λούμπε ήταν παίκτης ρολίστας. Αυτός που θα έμπαινε ως αλλαγή να αλλάξει τον ρυθμό, να κάνει το κρίσιμο μπλοκ και να πάρει επιθέσεις όταν ο βασικός ακραίος είχε «κολλήσει». Μεγάλο του όπλο είναι η υποδοχή παρότι το ύψος του είναι 2.02, έχει καλό μπλοκ, ενώ στα συν του είναι το ποσοστό στην επίθεση.

Στην Ιταλία δεν έπαιρνε πολλές επιθέσεις, αλλά όταν τις έπαιρνε το ποσοστό του έφτανε το 50%. Στον Παναθηναϊκό βέβαια περιμένουν από τον Κόβαρ να έχει περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες και να κερδίζει πόντους, παρότι ουσιαστικά το μεγάλο επιθετικό «όπλο» των «πρασίνων» θα είναι ο Ερνάντες. Στο «τριφύλλι» ποντάρουν πολλά στην εμπειρία και στις παραστάσεις που έχει ο 33χρονος ακραίος, θέλοντας όμως περισσότερους πόντους από όσους κέρδιζε στην Ιταλία.

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα

Ο Γίρι Κόβαρ αγωνίζεται για χρόνια στην Εθνική Ιταλίας, έχοντας μαζί της συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και σε Ευρωπαϊκά. Στο Τόκιο ήταν στο ρόστερ των Ιταλών παίζοντας μόνο στο ματς της πρεμιέρας με τον Καναδά κερδίζοντας και 1 πόντο.

Όσο αφορά τα Eurovolley, ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο το 2013. Συγκεκριμένα στους ομίλους έπαιξε στα:

Δανία – Ιταλία 0-3 (5 πόντους)

Λευκορωσία – Ιταλίας 1-3 (16 πόντους)

Ιταλία – Βέλγιο 2-3 (4 πόντους)

Ιταλία – Ολλανδία 3-1 (1 πόντο)

Προημιτελικά

Φινλανδία – Ιταλία 1-3 (6 πόντους)

Ημιτελικά

Ιταλία – Βουλγαρία 3-1 (δεν αγωνίστηκε)

Τελικός

Ρωσία – Ιταλία 3-1 (δεν αγωνίστηκε)