Ο ΠΑΟΚ που χαίρεσαι να βλέπεις και ο Παναθηναϊκός που κοιτάζει περισσότερο στην Ευρώπη με κίνδυνο να το πληρώσει

Με μια ακόμα μεγάλη έκπληξη ολοκληρώθηκε η 7η αγωνιστική της Volley League Ανδρών, καθώς στην Πολίχνη ο φοβερός και τρομερός Πήγασος επικράτησε με 3-2 του Παναθηναϊκού. Μια σημαντική νίκη που δείχνει δύο πράγματα, αρχικά το ότι οι λεγόμενοι μικροί έχουν ανέβει και κοιτάζουν στα μάτια τους μεγάλους ανεβάζοντας το επίπεδο του πρωταθλήματος, αλλά και το ότι οι «πράσινοι» έχουν περισσότερο την προσοχή τους στην Ευρώπη, κάτι που δεν είναι απίθανο να πληρώσουν.

Για το θέμα της Ευρώπης και το «τριφύλλι» θα αναφερθούμε στην συνέχεια. Πρώτα όμως αξίζει να γίνει μια αναφορά στον φετινό ΠΑΟΚ, την κατά πολλούς καλύτερη ομάδα ως τώρα στο πρωτάθλημα. Για να αποφευχθούν όποιες παρεξηγήσεις, αναφέρομαι στην ομάδα και το βόλεϊ που παίζει και όχι το ρόστερ. Αν μιλήσουμε γι' αυτό, οι Θεσσαλονικείς, στα χαρτιά υπολείπονται από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, ωστόσο αγωνιστικά στα 7 πρώτα ματς το πρόσωπο που δείχνουν στο γήπεδο είναι καλύτερο. Είναι με λίγα λόγια πιο ομάδα.

Το συγκρότημα του Γιόσκο Μιλενκόσκι, έχει μια ήττα με 3-1 από τον Παναθηναϊκό στο Μαρούσι, σε ένα ματς που βάση εικόνας θα μπορούσε να είχε πάρει κάτι από το συγκεκριμένο ντέρμπι και δεν έχει κάνει το παραμικρό στραβοπάτημα, παραμένοντας στην κορυφή μαζί με τον Ολυμπιακό. Στο 2ο ντέρμπι με τον Φοίνικα στη Σύρο οι «ασπρόμαυροι» επικράτησαν με 3-1, ενώ την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου θα φιλοξενηθούν στο Ρέντη από τον Ολυμπιακό σε ένα σημαντικότατο παιχνίδι όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά.

Η μεγάλη διαφορά του φετινού ΠΑΟΚ, από τους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό είναι μία. Οι «πράσινοι» σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από τις ορέξεις του Φερνάντο Ερνάντες. Αν δηλαδή ο Κουβανός δεν πιάσει τα γνωστά στάνταρ και ειδικά σε ντέρμπι, η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου θα αντιμετωπίσει μεγάλο πρόβλημα. Οι «ερυθρόλευκοι» από την άλλη βασίζονται σε μεγάλο ποσοστό στο εξαιρετικό τους σερβίς. Ένα σερβίς που συνήθως πιάνει και όταν αυτό γίνεται, ανεβαίνει και το μπλοκ και συνολικά πάει καλύτερα το συγκρότημα του Αλμπέρτο Τζουλιάνι, όταν όμως αυτό δεν τραβήξει όπως έγινε μετά το 2ο σετ του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, τότε τα πράγματα για τους Πειραιώτες γίνονται δύσκολα.

Από την άλλη ο ΠΑΟΚ δεν έχει ένα τόσο μεγάλο σημείο αναφοράς, είναι αυτό που λέμε περισσότερο ομάδα και δεν εξαρτάται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό από ένα πρόσωπο ή ένα στοιχείο. Είναι ένα καλά δουλεμένο σύνολο από τον Σκοπιανό προπονητή που έχει έναν πολύ καλό πασαδόρο (Ουόλς), έναν εξαιρετικό λίμπερο (Κοκκινάκης) και παίκτες που από επίθεση και σερβίς μπορούν να σου κάνουν μεγάλη ζημιά στην μέρα τους (Ράπτης, Βαν ντεν Ντρις, Βουλκίδης, Κόστα), αλλά δεν θα σε καταστρέψουν αν δεν τραβήξουν μια μέρα.

Και αυτό είναι το σημαντικό για κάθε ομάδα. Να μην εξαρτάται τόσο πολύ είτε από πρόσωπα, είτε από ένα στοιχείο του παιχνιδιού της. Όταν το καταφέρει θα παίξει πιο ωραίο βόλεϊ γιατί θα παίξει και πιο απελευθερωμένα, κάτι που κάνει ως τώρα ο ΠΑΟΚ. Ξεκίνησε την χρονιά ως το τρίτο φαβορί και παιχνίδι με παιχνίδι δείχνει πως μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα. Αν μάλιστα ο Ουόλς παίξει λίγο παραπάνω με τον Κόστα που δεν κόβεται και ο Γιόρνα αποκτήσει σταθερότητα στην επίθεση και όχι μόνο να παίζει ουσιαστικά ως 2ος λίμπερο, τότε μπορεί και δικαιούται να κοιτάζει πολύ πιο ψηλά από όσο περίμεναν οι φίλοι του βλέποντας τις κινήσεις του καλοκαιριού.

Αν από την άλλη αποφασίσει να κάνει αλλαγή στην θέση του ξένου ακραίου και βρει παίκτη που να κρατάει στην υποδοχή όπως ο Ολλανδός και να είναι πιο αποτελεσματικός και με μεγαλύτερη διάρκεια στην επίθεση μπαίνει πολύ δυνατά στην εξίσωση του τίτλου, ειδικά όσο το κέντρο του συνεχίσει να είναι τόσο δυνατό και οι αναγεννημένοι Βαν ντεν Ντρις και Ράπτης δίνουν σημαντικές λύσεις στην επίθεση. Μέχρι να γίνει και αν γίνει βέβαια κάποια αλλαγή, μένει να δούμε αν ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, παίζοντας ένα όμορφο βόλεϊ που χαίρεσαι να βλέπεις.

Πάμε τώρα στον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» η αλήθεια είναι πως δεν έχουν κάνει την χρονιά που θα περίμεναν οι φίλοι τους, όσον αφορά το ελληνικό πρωτάθλημα. Ναι μεν έχουν κερδίσει όλα ντέρμπι σε Volley League, αλλά League Cup, αλλά ήδη έχουν χάσει 6 βαθμούς από Μίλωνα, Άθλο Ορεστιάδας και Πήγασο Πολίχνης με συνέπεια να είναι πίσω 5 βαθμούς στον βαθμολογικό πίνακα.

Στο «τριφύλλι» δείχνουν ξεκάθαρα πως έχουν ως βασικό στόχο την Ευρώπη και το Challenge Cup. Κάτι απολύτως λογικό, καθώς φέτος είναι μια τεράστια ευκαιρία για τις τρεις ελληνικές ομάδες να κατακτήσουν την συγκεκριμένη διοργάνωση από την στιγμή που σε αυτήν δεν αγωνίζονται σύλλογοι από Ιταλία, Πολωνία, Τουρκιά, Γαλλία, Γερμανία και φυσικά και Ρωσία. Σε απλά ελληνικά αν φέτος κάποια ομάδα μας δεν πάρει το Challenge Cup, έχοντας ουσιαστικά δυνατές αντιπάλους τις δύο Πορτογαλικές (Σπόρτινγκ και Μπαστάρντο), δεν ξέρω πότε θα το πάρουν.

Ως εκεί όλα είναι θεμιτά, το θέμα με τον Παναθηναϊκό ωστόσο είναι πως αν ρίξει όλο το βάρος στην Ευρώπη, κινδυνεύει να το πληρώσει εντός συνόρων ή ακόμα και στο Challenge Cup. Αν δηλαδή σε παιχνίδια όπως με Μίλωνα, Άθλο και Πήγασο η εικόνα είναι κακή, δεν είναι εύκολο στα προημιτελικά (γιατί τους Νορβηγούς του περνάνε και χωρίς να κατέβουν καν στη ρεβάνς) να γυρίσει το κουμπί και να υπάρξει η απαιτούμενη συγκέντρωση. Και δεν αναφέρομαι καν πως στην Volley League η πρώτη θέση και το πλεονέκτημα έδρας θα πρέπει να θεωρείται από εξαιρετικά δύσκολη έως απίθανη, εκτός αν και στον 2ο γύρο που όλα τα ντέρμπι είναι εκτός έδρας, η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου κερδίσει σε Σύρο, Πυλαία και Ρέντη και δεν κάνει κάποιο άλλο στραβοπάτημα.

Αυτά όμως θα φανούν όταν θα γίνουν τα συγκεκριμένα ματς. Ως τότε οι «πράσινοι» θα πρέπει αν θέλουν να μην μείνουν και άλλο πίσω και να μην κινδυνέψουν και στην Ευρώπη, να γίνουν πιο ομάδα και να μην τα περιμένουν όλα (σε τέτοιο βαθμό) από τον Ερνάντες. Όταν αυτό έγινε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όπου βγήκε μπροστά ο Κόβαρ, άλλαξε εντελώς η εικόνα. Όταν αυτό δεν γίνεται, υπάρχουν και οι απώλειες που μπορεί λόγω playoffs να μην είναι σημαντικές στο βαθμολογικό κομμάτι, αλλά σίγουρα είναι στο ψυχολογικό...

ΥΓ: Τις τελευταίες ημέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για τον Κόβαρ. Τα πράγματα ωστόσο είναι εξαιρετικά απλά. Ο Ιταλός ακραίος είναι ένας πολύ χρήσιμος παίκτης με μεγάλη καριέρα σε μια σπουδαία ομάδα, που στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό και ως τώρα το έχει κάνει, παίζοντας καλά σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια. Αν πάλι κάποιοι νόμισαν πως στην χώρα μας ήρθε ο Ν' Γκαπέ, να ξέρουν πως ΔΕΝ ΗΡΘΕ τέτοιος παίκτης. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέτουν περισσότερη πίεση σε έναν βολεϊμπολίστα επειδή κάποιοι θέλησαν να υπερβάλλουν σε μεγάλο βαθμό με την απόκτησή του. Φυσικά και ο Κόβαρ είναι χρήσιμος και αυτό το ξέρει καλύτερα από όλους μας ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος, αλλά μέχρι εκεί, γιατί οι υπερβολές ποτέ δεν έκαναν καλό...

ΥΓ2: Ο Παναθηναϊκός βγάζει μια πίεση στο γήπεδο. Μια πίεση που είναι λογικό να ξεκίνησε από το καλοκαίρι, όταν για πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια, αντί να κρατηθεί χαμηλά η μπάλα, υπήρξαν δηλώσεις από πλευράς διοίκησης για νταμπλ στην Ελλάδα και κατάκτηση Ευρωπαϊκού. Μια πίεση που ως τώρα μόνο καλό δεν κάνει την εικόνα της ομάδας.

ΥΓ2: Είτε μπαίνοντας να αλλάξει τον Ράπτη κυρίως για την υποδοχή, είτε για να αλλάξει τον Γιόρνα όταν ο Ολλανδός κολλάει και δεν μπορεί να περάσει επίθεση, ο Σωτηρίου συνεχίζει να είναι ένας χρήσιμος παίκτης που βοηθάει περισσότερο από όσο βγαίνει προς τα έξω.

ΥΓ3: Το Σάββατο το βράδυ δεν έχασε ο Παναθηναϊκό. Κέρδισε ο Πήγασος και πραγματικά αξίζουν πολλά μπράβο σε αυτή την ομάδα που συνεχίζει με την περσινή φόρα να μας δείχνει την καλή δουλειά που γίνεται στην Πολίχνη. Και μιας και λέμε για δουλειά, προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί ο Μήλης δεν είναι στην δυάδα των διαγωνίων της Εθνικής.

ΥΓ4: Επειδή το διάβασα σε σχόλια. Η αναφορά στο ότι ο Παναθηναϊκός κοιτάζει περισσότερο την Ευρώπη, δεν είναι καμία δικαιολογία, καθώς θεωρώ πως είναι κακό για τους «πράσινους» το ότι έχουν ρίξει σχεδόν όλο το βάρος εκεί. Ας ελπίσουμε πως τώρα το καταλάβατε...