Το θέμα δεν είναι η αποτυχημένη χρονιά του Παναθηναϊκού, αλλά η κατάρρευση μετά το 2ο σετ με τον Ολυμπιακό για το Challenge Cup

Η αλήθεια είναι πως σήμερα θα έπρεπε το μεγαλύτερο βάρος να πέσει στον θριαμβευτή ΠΑΟΚ. Έναν ΠΑΟΚ που συνέχισε τις εξαιρετικές του εμφανίσεις, έκανε πραγματικά ό,τι ήθελε τον Παναθηναϊκό και προκρίθηκε με χαρακτηριστική άνεση στον τελικό του πρωταθλήματος. Έναν ΠΑΟΚ που όπως έγραψα και μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου στην Καλαμάτα, πλέον όχι μόνο συνεχίζει να παίζει όμορφο βόλεϊ, αλλά έχει βρει για τα καλά τον τρόπο να φτάνει σε νίκες στα ντέρμπι. Και το βρήκε την στιγμή που όλα έδειχναν εναντίον του μετά από συνεχόμενες ήττες στα ντέρμπι.

Οι «ασπρόμαυροι» στα δύσκολα έβγαλαν αρχικά ψυχή, δεν πανικοβλήθηκαν, συνέχισαν την σκληρή δουλειά και έχουν ανταμειφθεί και με το παραπάνω. Ό,τι και να γίνει στον τελικό, ο ΠΑΟΚ έχει πετύχει και με το παραπάνω και γιατί έχει παίξει όμορφο βόλεϊ, αλλά και γιατί έχει καταφέρει να γυρίσει την δύσκολη κατάσταση, φτάνοντας ήδη στην κατάκτηση του Κυπέλλου.

Ό,τι έκανε ο ΠΑΟΚ, δεν το έκανε σε καμία περίπτωση ο Παναθηναϊκός. Και η αρχική συγγνώμη είναι γιατί θα ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με τον ηττημένο και όχι με τον θριαμβευτή. Οι «πράσινοι» το καλοκαίρι τίναξαν την μπάνκα στον αέρα, ανέβασαν το μπάτζετ στο Θεό, φέρνοντας παίκτες όπως ο Ερνάντες και ο Κόβαρ, που είχαμε χρόνια να δούμε στο ελληνικό βόλεϊ. Παίκτες που θα έκαναν την διαφορά ακόμα και σε περασμένες δεκαετίες.

Με τις προσθήκες αυτές η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου ξεκίνησε εντυπωσιακά, αλλά λάθος, καθώς ανέβασε μόνη της πάρα πολύ ψηλά τον πήχη. Όταν βγαίνει ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη στην πρώτη και λέει πως στόχος είναι το Ευρωπαϊκό και όλοι οι τίτλοι στην Ελλάδα είναι μεγάλο λάθος για ένα τμήμα που είχε μάθει στην λογική του «σεμνά και ταπεινά». Μπήκε δηλαδή από εξαιρετικά νωρίς η πίεση, μια πίεση που αρχικά σε καμία περίπτωση δεν χρειαζόταν και που εκ του αποτελέσματος μόνος κακό έκανε στην συνέχεια.

Μία πίεση που σε καμία περίπτωση δεν άντεξε η συγκεκριμένη ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει πως δικαιολογεί την ξεκάθαρη αποτυχία, απλά το αναφέρω. Γιατί κανείς πλέον δεν μπορεί να πει πως η φετινή χρονιά δεν είναι απόλυτα αποτυχημένη για τον Παναθηναϊκό, ακόμα και αν κατακτήσει το League Cup στα ματς με τον Ολυμπιακό. Το θέμα όμως δεν είναι η αποτυχία. Αυτή στον αθλητισμό υπάρχει, παρότι στην χώρα μας φοβόμαστε να την λέμε και να την γράφουμε. Όπως υπάρχει η επιτυχία, έτσι και η αποτυχία και το «τριφύλλι» φέτος απέτυχε παταγωδώς.

Και γράφω παταγωδώς γιατί το σημαντικό δεν είναι η αποτυχία, αλλά η εικόνα κατάρρευσης που είχε ο Παναθηναϊκός μετά το 1-1 του δεύτερου ημιτελικού με τον Ολυμπιακό στον Άγιο Θωμά. Μόλις ο Γκουσταβάο με άσο πάνω στον Κόβαρ ισοφάρισε το ματς και έβαλε σε τροχιά πρόκρισης (που μετά την πήρε) τον Ολυμπιακό, ουσιαστικά δεν ξαναείδαμε σε κανέναν αγώνα την ομάδα που μέχρι εκείνη την στιγμή και με ελάχιστες εξαιρέσεις τρομοκρατούσε τους πάντες, δείχνοντας πως δεν έχει ταβάνι.

Δεν είδαμε την μαχητικότητα, την ψυχολογία, την πίστη στην ίδια την ομάδα. Δεν είδαμε τίποτα. Ήταν σαν όλοι να περίμεναν να τελειώσει η χρονιά θεωρώντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι και να επιστρέψουν οι καλές εμφανίσεις. Το είδαμε στην Καλαμάτα όπου κρινόταν το Κύπελλο, το είδαμε και στους ημιτελικούς με τον ΠΑΟΚ. Εκεί δηλαδή που θα έπρεπε να βγει η αντίδραση μετά τον αποκλεισμό από την Ευρώπη και ουσιαστικά την απώλεια του Challenge Cup, γιατί ήταν ξεκάθαρο ποιος όποιος από τους δύο περνούσε τελικό θα έπαιρνε το Κύπελλο, υπήρξε η κατάρρευση.

Μια ανεξήγητη κατάρρευση που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η εικόνα στην Καλαμάτα όπου την στιγμή που ένας παίκτης έκανε λάθος (στο βόλεϊ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΝ ΛΑΘΗ), οι άλλοι αντί να τον κάνουν να το ξεπεράσει, του έδειχναν την δυσφορία τους. Το ξέρω πως μετά από αποτυχίες είναι εξαιρετικά εύκολο να κάνεις κριτική και προσωπικά δεν θα συνεχίσω να το κάνω.

Τα κακώς κείμενα τα έγραφα όταν οι περισσότεροι πετούσαν στα σύννεφα και έτρεχαν να κριτικάρουν όσους δεν τα έβλεπαν όλα ρόδινα. Τώρα ό,τι και να γράψει, όποιος και να γράψει, θα πέσει μέσα. Βάζει την λέξη αποτυχία και είναι σίγουρο πως έχει δίκιο. Το μόνο που θα ξανατονίσω είναι πως δικαιολογίες για ήττες και αποκλεισμούς φυσικά και υπάρχουν, για μια τέτοια ολική κατάρρευση όχι...

ΥΓ: Για να διορθώσεις τα λάθη σου είναι πρώτα να τα καταλάβεις, μετά να τα πεις για να δείξεις πως όντως τα κατάλαβες και δεν τα κρύβεις κάτω από το χαλάκι και μετά να κάνεις τα πάντα για να μην τα επαναλάβεις.

ΥΓ1: Τον ΠΑΟΚ χαίρεσαι όχι μόνο να τον βλέπεις, αλλά και να ακούς τις δηλώσεις. Σου βγάζει κάτι πολύ θετικό αυτή η ομάδα γιατί δείχνει ΟΜΑΔΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία...

ΥΓ2: Πολλοί αναρωτιούνται πως από το 5-0 με ΠΑΟΚ έγινε στο πιο κρίσιμο σημείο το 4-0 του Δικεφάλου. Αν όντως κοιτάξουμε τα σετ που κέρδισε ο Παναθηναϊκός στις νίκες ήταν όλα γεμάτα με πολλά χαμένα σετ μπολ (πάνω από 25 για την ακρίβεια). Αντίθετα το δεύτερο μισό της σεζόν η επικράτηση της ομάδας του Μιλενκοσκι είναι ξεκάθαρη και αυτό κάτι δείχνει για την ψυχολογία και για την διαχείριση των δύσκολων καταστάσεων…