Ο Παναθηναϊκός που μπορεί, ο ΠΑΟΚ που ελπίζει

Bwin - Η δράση όλων των σπορ, τώρα πιο αληθινή από ποτέ! |21+

Με τον καλύτερο τρόπο μπήκε το 2020 όσον αφορά το πρωτάθλημα της Volley League. Στο κλειστό του Αγίου Θωμά, οι Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ μας προσέφεραν ένα όμορφο θέαμα σε ένα ντέρμπι γεμάτο συγκινήσεις που πραγματικά κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Ακόμα και ο τελευταίος πόντος μας αποζημίωσε, καθώς μετά από συνεχόμενες άμυνες ο κακός χθες Στάροβιτς, ήταν αυτός που έδωσε τη νίκη στους «πράσινους». Μια νίκη σημαντικότατη, όχι μόνο γιατί η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου είναι στην δεύτερη θέση με συγκάτοικο τον «δικέφαλο του βορρά», δύο βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό, αλλά γιατί έδειξε πως μπορεί να πιστεύει σε κάτι παραπάνω.

Και όταν λέμε κάτι παραπάνω, ας μην κρυβόμαστε, είναι η διεκδίκηση τίτλων. Με τις εμφανίσεις του, όπως και αυτή κόντρα στον Ολυμπιακό στην ήττα επίσης με 3-2, ο Παναθηναϊκός φωνάζει πως έχει επιστρέψει. Φωνάζει πως μπορεί να διεκδικήσει αρχικά την είσοδό του στους τελικούς πρωταθλήματος και Κυπέλλου και μετά να παλέψει με όλες τους τις δυνάμεις για κάποιον τίτλο.

Για να πω την αλήθεια, συνεχίζω να πιστεύω πως για να υπάρξει μεγάλη υπέρβαση στην ομάδα αυτή, θα πρέπει να υπάρξει και μεταγραφική ενίσχυση. Να αποκτηθεί δηλαδή ένας ξένος που θα δώσει το κάτι παραπάνω. Ένας ξένος που παρότι ο Στάροβιτς δεν είναι ο κίλερ στην θέση του διαγώνιου, καλό θα είναι να είναι ακραίος, ικανός να κρατήσει και την υποδοχή και την επίθεση. Στα δικά μου μάτια με έναν παίκτη σαν τον Χουσάι, ο Παναθηναϊκός αν όχι φαβορί, σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από τους άλλους δύο.

Αλλά επειδή με το αν δουλειά δεν γίνεται, μέχρι να αποκτηθεί και αν βέβαια αποκτηθεί, γράφουμε κάτι παραπάνω, ως τότε ας αναφερθούμε στο τι είδαμε χθες. Χθες είδαμε έναν Παναθηναϊκό να έχει την γνωστή του δύναμη στο φιλέ, καθώς χωρίς αμφιβολία η τριάδα στο κέντρο του είναι η καλύτερη στο πρωτάθλημα, ειδικά με τον Ρανγκέλ να είναι τόσο εντυπωσιακός και δύο ακραίους που μας έδειξαν πως συνολικά το ελληνικό βόλεϊ μπορεί να ποντάρει επάνω τους.

Ράπτης και Ανδρεόπουλος δεν είναι κεφάλαιο μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά και για την Εθνική, καθώς ο ένας συμπληρώνει αρμονικά τον άλλον και στην καλή τους ημέρα είναι ασταμάτητοι. Ειδικά ο δεύτερος που τόσα έχει ακούσει επειδή έχει κάνει το «έγκλημα» να είναι γιος του προπονητή, παίζει με μεγάλη ωριμότητα και ακόμα και αν επιθετικά δεν πάει τόσο καλά όσο χθες, βοηθάει πολύ σε υποδοχή, αλλά και σε σερβίς. Και οι δύο πάντως κόντρα στον ΠΑΟΚ έκαναν ως δίδυμο το καλύτερο και πιο μεστό παιχνίδι τους και αυτή η διαφορά στα άκρα έκρινε σε μεγάλο βαθμό το ντέρμπι.

Όσο καλός και αν ήταν ο Μάρσαλ στα δύο πρώτα σετ, μετά κουράστηκε και ο ΠΑΟΚ απειλώντας ουσιαστικά με δύο παίκτες, άντε δυόμιση βάζοντας μέσα και τον Μπιέλιτσα, δεν μπορούσε να βρει τις λύσεις κόντρα σε έναν αντίπαλο που με εξαίρεση τον κακό στατιστικά Στάροβιτς, απειλούσε και από κέντρο, αλλά και από άκρα. Αυτός ο πλουραλισμός έκρινε το πρώτο ντέρμπι του 2020. Αυτός ο πλουραλισμός είναι και το μεγάλο όπλο του Παναθηναϊκού, που με έναν ακόμα ξένο ακραίο μπορεί να γίνει μεγαλύτερο. Συνολικά οι «πράσινοι» όπως αναφέρω και στον τίτλο, μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω, το πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το βήμα θα φανεί σύντομα με το αν οι ίδιοι το πιστέψουν και κάνουν την υπέρβαση απόκτησης παίκτη. Τόσο απλό.

Τώρα όσον αφορά τον ΠΑΟΚ, μπορεί οι Θεσσαλονικείς να ηττήθηκαν, αλλά χωρίς δόση υπερβολής και προσπάθεια να χρυσωθεί το χάπι, μόνο δυσαρεστημένοι δεν πρέπει να είναι. Και δεν πρέπει να είναι γιατί ουσιαστικά ο Βαν ντε Ντρις στο πρώτο του παιχνίδι έδειξε πως αν βρει ρυθμό είναι ασταμάτητος, ενώ θετική ήταν και η πρώτη εμφάνιση του Μπιέλιτσα τόσο στο φιλέ, όσο και στο σερβίς. Και όλα αυτά με τον Ιλίνιχ να μην παίζει λεπτό καθώς έμεινε εκτός με λουμπάγκο.

Δεν ξέρουμε αν όντως στον ΠΑΟΚ συνεχίζουν να πιστεύουν τον Ρώσο, αλλά με τον Μάρσαλ να ανεβαίνει συνεχώς, με πραγματικά καλό διαγώνιο και με έναν ακραίο ικανό να έχει άνετα διψήφιο αριθμό πόντων (γνώμη μου πως ο Ιλίνιχ αν είναι καλά και έχοντας δίπλα του τον Βαν ντε Ντρις το έχει άνετα), μπορεί κάλλιστα να βλέπει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Θέμα στο κέντρο έχει, όμως αν όντως είτε μείνει και ανέβει ο Ρώσος, είτε αποκτηθεί άλλος στην θέση, το λιγότερο που μπορεί κάποιος να πει για τους Κυπελλούχους, είναι πως δεν είναι ξεγραμμένοι.

Βάζοντας φυσικά στην εξίσωση και τον πρώτο Ολυμπιακό, είναι δεδομένο πως περιμένουμε μεγάλες μάχες ως το τέλος. Μάχες όπως η χθεσινή. Όπως αυτή των «αιωνίων» πάλι στον Άγιο Θωμά. Μάχες που ανεβάζουν επίπεδο το βόλεϊ και μας κάνει να χαιρόμαστε το άθλημα αυτό...

ΥΓ: Ο αγώνας διακόπτεται συνέχεια για τα βίντεο τσεκ. Σε μια φάση την ώρα που οι «πράσινοι» είναι έτοιμοι να ζητήσουν, με την αγωνία στο κατακόρυφο, ο Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος γυρίζει παίρνει πάνω την φάση και λέει να μην ζητηθεί. Γιατί το γράφω αυτό; Γιατί ο μικρός παίζει με απίστευτη ωριμότητα, πολλή μεγαλύτερη από την ηλικία του και κάτι τέτοιες στιγμές το δείχνουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.

ΥΓ1: Δεν θέλω να μιλάω για την εξέδρα, αλλά ρε παιδιά ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ αν είναι να πηγαίνετε με σκοπό να φτύσετε τον αντίπαλο, καθίστε σπίτι σας. Ναι βρίστε (μακάρι ούτε και αυτό, αλλά θα ήμουν βλάκας να το περίμενα), αλλά κάπου σεβαστείτε τον άλλον, έχει καταντήσει αηδία ρε γαμώτο και χαλάει μια ατμόσφαιρα που συνολικά είναι εξαιρετική.

ΥΓ2: Όλα τα λεφτά για τον Βαν ντε Ντρις είναι το τέλος του πέμπτου σετ. Ο Βέλγος παρότι κουρασμένος γιατί του έλειπαν παιχνίδια, πήγε στο σερβίς και πήγε να κάνει μόνος του την ανατροπή. Ο Βαν Ντάικ κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να το κάνει και αυτό μπορεί να αλλάξει επίπεδο τον ΠΑΟΚ.