Οι «μάχες» της Τούμπας, μιας άλλης εποχής!

Το παραδέχθηκε δημοσίως ο μεγάλος γκολκίπερ των Πειραιωτών, Παναγιώτης Κελεσίδης, που παραλίγο από τις Σέρρες και τον Πανσερραϊκό να βρεθεί στην Τούμπα πριν τελικά κατηφορίσει και καταλήξει στο μεγάλο λιμάνι και γίνει ο ήρωαςτων «ερυθρόλευκων» σε πολλά από τα κλασικά ντέρμπι της δεκαετίας του ’70. Στην Τούμπα, όμως, είχε… στάση.

Το ασπρόμαυρο «κάστρο» άντεξε 21 χρόνια (απότο 1970-71 έως το 1991-92 (όταν ο Ολυμπιακός νίκησε με 2-1). Είναι αλήθεια, ότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ξεχάσει πότε είχαν ξανακερδίσει. Ήταν 21 Σεπτεμβρίου του 1969 όταν είχαν επικρατήσει και πάλι με 2-1.Ας ξεφυλλίσουμε το βιβλίο της ιστορίας για να θυμηθούμε πως ακριβώς ξεκίνησε μια από τις ισχυρότερες παραδόσεις στα κλασικά ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος. Το αήττητο της Τούμπας ξεκίνησε με… πολύ ξύλο! Ουδείς από τους πρωταγωνιστές δεν είχε ιδέα τότε για τη βαρύτητα του συγκεκριμένου αγώνα.

Γιατί το 0-0 που καταγράφηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1971 αποτέλεσε την απαρχή της μεγάλης παράδοσης, που για δεκαετίας για τους απανταχού ΠΑΟΚτσήδες ήταν ένα «μετάλλιο τιμής», με την αληθινή αξία του να είναι μεγαλύτερη κι από έναν τίτλο. Οι δύο ομάδες δεν βρήκαν δίχτυα, έμειναν στη «λευκή ισοπαλία» για τη 14η αγωνιστική του πρωταθλήματος, βρήκαν πάντως «στόχο» με τη λήξη του ντέρμπι. Ο αγωνιστικός χώρος μετατράπηκε σε αρένα με το που ακούστηκε το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Μίχα, που βρέθηκε κι αυτός στο επίκεντρο των μαινόμενων οπαδών.

Σύμφωνα με την «Αθλητική Ηχώ», της επομένης ημέρας, ο Αγγελής χτύπησε πρώτος τον Χατζηαντωνίου και σύσσωμοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ κυνηγούσαν τους «ερυθρόλευκους» στο γήπεδο για αρκετά λεπτά. Αποτέλεσμα; «Οι ολυμπιακοί καταματωμένοι έτρεχαν να σωθούν στα αποδυτήρια».Ο Τύπος της Θεσσαλονίκης είχε άλλη άποψη.

Περιέγραψε κάπως διαφορετικά τα γεγονότα. «Ο κ. Μίχας προς τον οποίο εστράφη η μήνις των φιλάθλων, τον οποίον επολιόρκησαν επί αρκετήν ώραν εντός των αποδυτηρίων και τελικών εφυγαδεύθη από διαφορετικήν έξοδον εκ του γηπέδου», έγραφε η «Μακεδονία», περιγράφοντας ως αρχικούς πρωταγωνιστές των επεισοδίων τους Αγγελή και Σταυρίδη.

Ο Μιχάλης Μπέλης ήταν αυτός που έσωσε και έβαλε στην καταπακτή των αποδυτηρίων τον Θανάση Αγγελή πριν πέσει «θύμα» από τους «λυσσασμένους «παοκτζήδες», ενώ στον καβγά είχε εμπλακεί και ο Δημήτρης Παρίδης παρότι ήτανκουστουμαρισμένος και εκτός αποστολής. Μαζί με τους Φουντουκίδη και Λάζο ήταν οι τρεις που πήραν στο κυνήγι τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, που έφαγε μια από τον Παρίδη, αλλά πρόλαβε και ανταπέδωσε το χτύπημα. Οι χωροφύλακες προσπαθούσαν να περικυκλώσουν τους «δράστες» των επεισοδίων, με τον κόσμο στις κερκίδες έτοιμο να πηδήξει τα χαμηλά κάγκελα της Τούμπας και να εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Αγγελής έτρεχε «με όση δύναμι είχε έντρομος να αποφύγη το λυντσάρισμα», αλλά για κακή του τύχη τον πρόλαβε ο Σαββουλίδης, «όστις εγρονθοκόπησε τον Αγγελή και τον γέμισε αίματα». Και δεν ήταν μόνο αυτό. Οι περιγραφές του Τύπου συγκλονίζουν: «Ο Κουρέας καταματωμένος να κλαίη, ο Σιώκος και ο Αγγελής με αίματα να τρέχουν όλοι στα αποδυτήρια για να διασωθούν».

Ο απεσταλμένος της «Ηχούς», Κώστας Θωμόπουλος, έγραψε στην ανταπόκρισή του: «Μέσα στα αποδυτήρια θα υπάρχη ακόμα το αίμα που χύθηκε από τους Ολυμπιακούς».Επεισοδιακή ήταν και η αναχώρηση του ερυθρόλευκου λεωφορείου από την Τούμπα,που παρότι έγινε «υπό την συνοδείαν περιπολικού της ΕΣΑ, ενώ στο πούλμαν ευρίσκοντο δι’ ασφάλεια άνδρες της ΕΣΑ.

Εν τούτοις, ορισμένοι φίλαθλοι βρήκαν την ευκαιρία και ελιθοβόλησαν το πούλμαν και παρ’ ολίγον να θρηνούσαμε θύματα. Ελιθοβόλησαν αγρίως το πούλμαν, έσπασαν τα τζάμια και εκινδύνευσε σοβαρά η ακεραιότης των μελών της αποστολής του Ολυμπιακού, οι οποίοι ευρίσκοντο μέσα στο πούλμαν και έντρομοι προσπαθούσαν να σωθούν κάτω από τα καθίσματα». Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι «έξαλλοι οπαδοί του ΠΑΟΚ εκτύπησαν ανηλεώς τους ερυθρόλευκους φιλάθλους.

Πολλούς εξ αυτών ετραυμάτισαν και γύρισαν ματωμένοι και με πολλούς μολωπισμούς στην Αθήνα και τον Πειραιά».Σ’ εκείνο τον επεισοδιακό μα συνάμα ιστορικό ντέρμπι οι δυο ομάδες αγωνίστηκαν με τους εξής ποδοσφαιριστές:

ΠΑΟΚ: Χατζηιωάννου, Γούναρης, Φουντουκίδης, Χατζηαντωνίου, Βέργος, Τερζανίδης (79’ Λάζος), Ασλανίδης, Σαράφης, Κούδας, Ματζουράκης, Σταυρίδης.

Ολυμπιακός: Μυλωνάς, Γκαϊταντζής, Τσικιτζέλας, Συνετόπουλος, Κουρέας, Σιώκος, Μύλλερ (Καραβίτης), Γιούτσος, Παππάς, Μποτίνος, Αγγελής.

Μια μέρα μετά ο Νίκος Γιούτσος θα δήλωνε ότι: «Το αίμα της Τούμπας δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Θα το ανταποδώσουμε με γκολ στη ρεβάνς του Φαλήρου», ενώ η διοίκηση του Ολυμπιακού προχωρούσε σε επίσημη καταγγελία για όσα είχε τραβήξει η ομάδα στη Θεσσαλονίκη. Για τον ΠΑΟΚ εκείνο το ματς ήταν ένα από τα τελευταία με τον υπηρεσιακό, Γιώργο Χασιώτη στον πάγκο του μετά το διαζύγιο με το Γιουγκοσλάβο προπονητή, Ιβάν Χόρβατ, καθώς ο κύβος είχε ερρίφθη και στη Θεσσαλονίκη αναμενόταν ο μεγάλος Λές Σάνον.