Ο «θάνατος» του Τάιγκερ Γουντς!

Μια μαύρη Mercedes παρκαρισμένη άτσαλα στη δεξιά λωρίδα της λεωφόρου Jupiter στο Παλμ Μπιτ (Μαϊάμι), και το δεξί φλας να αναβοσβήνει... Αυτή η εικόνα τράβηξε την προσοχή των αστυνομικών. Οταν έφτασαν έξω από το αυτοκίνητο είδαν κάποιον να βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση και με κλειστά μάτια στο κάθισμα. Δεν μπορούσαν να φανταστούν πως απέναντί τους είχαν τον Τάιγκερ Γουντς «Δεν είμαι μεθυσμένος» προσπάθησε να τους πει ένας εκ των κορυφαίων αθλητών του πλανήτη. Υποτονικός, νυσταγμένος και ανίκανος να περπατήσει, μιλούσε πολύ αργά και τα... γαλλικά δεν έλειψαν. «Που βρίσκομαι;» ρώτησε τους αστυνομικούς... Βρισκόταν σε σύγχυση! Μπορεί το μηχάνημα ανίχνευσης αλκοόλ να έδειξε... 0, αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος, πόσο μάλλον να βρεθεί στο ένα πόδι και με το δάχτυλο στη μύτη, ενώ αντί για το αλφάβητο που του ζητήθηκε προσπάθησε να πει τον... Εθνικό Υμνο!

«Θέλω ο κόσμος να γνωρίζει ότι το αλκοόλ δεν ήταν η αιτία. Αυτό που συνέβη ήταν μια απροσδόκητη αντίδραση σε συνταγογραφούμενα φάρμακα. Δεν συνειδητοποίησα ότι το μείγμα φαρμάκων με επηρέασε τόσο έντονα» ήταν η τοποθέτησή του. Ο αθλητής με τα 14 μεγάλα πρωταθλήματα, τα δεκάδες κερδισμένα τουρνουά γκολφ, ο άνθρωπος που κέρδισε δεκάδες εκατομμύρια και άφηνε διαδοχικές χρονιές τον Μάικλ Τζόρνταν στη 2η θέση της λίστας του Forbes, ήταν εγκλωβισμένος στους δαίμονες του! Η πνευματική του ισορροπία, η διορατικότητα του, η εξυπνάδα του και η όρεξη για σκληρή δουλειά ήταν ξεχασμένα κάπου στο υπόγειο της απίθανης κατοικίας του στο Μαϊάμι μαζί με τα χρυσά μπαστούνια του γκολφ, εκείνα που δεν είχε αγγίξει πολλούς μήνες τώρα.

Χρόνια πριν ο Τάιγκερ Γουντς καθόταν στην γενέτειρά του και κοιτούσε τον πατέρα του λίγο πριν έρθουν να τον παραλάβουν και τον ετοιμάσουν για την κηδεία του. Ήταν περίπου 3 το πρωί. Έξω από το σπίτι και το δωμάτιό του στο Σάιπρες στην Καλιφόρνια ο Τάιγκερ με την αδελφή του Ρόις προσπαθούσαν να ξεχαστούν και να συνέλθουν από τον πόνο. Λίγες ώρες πριν ο πατέρας Ερλ έδειχνε πως είχε φανερό πρόβλημα αναπνοής. Πριν λίγους μήνες είχε υποστεί το δεύτερο και σοβαρότερο έμφραγμα.

Ο μπαμπάς του δεν πούλησε ποτέ το σπίτι αυτό διότι ήθελε να κρατήσει ζωντανές τις εικόνες των παιδιών. Τα λάτρευε, όχι όμως όσο ο «Τίγρης» τα δικά του. Η αφίσα του Όμπι-Ουάν Κενόμπι ήταν ακόμα στο δωμάτιο και τη ντουλάπα του Τάιγκερ. Μαζί με το παλιό Nintendo και το Lego Star. Ο Ερλ πέθανε μόλις λίγα βήματα από το δωμάτιο του γιου του.

Τρεις ημέρες μετά, στις 6 Μαΐου του 2006, η οικογένεια μετέβη με ειδική πτήση στο Άναχαιμ για να πάρει τη σωρό του Ερλ και να την επιστρέψει στο Μανχάταν του Κάνσας, όπου μεγάλωσε. Η μαμά του Τάιγκερ, Κουλτίντα και η γυναίκα του, Έλιν, κάθισαν όλες μαζί. Η Έλιν εκείνη την περίοδο είχε υποχρεώσεις σε κολέγιο. Όποτε είχε χρόνο τον αξιοποιούσε εκεί ακόμα και στην διάρκεια ταξιδιών δούλευε πάνω στον τομέα της ψυχολογίας που σπούδαζε και το πτυχίο της. Η Ρόις έκατσε από την άλλη πλευρά με τα παδιά του Τάιγκερ Γουντς. Τον Τσάρλι και τη Σαμ (την ονόμασε έτσι, επειδή ο πατέρας του τον αποκαλούσε έτσι). Ο Τάιγκερ έδειχνε άκρως συναισθηματικός σε όλο το ταξίδι.

Περίπου 10 χρόνια μετά ο Γουντς θα βρεθεί στις Μπαχάμες με φίλους του. Στις αρχές Δεκεμβρίου και 28 ημέρες πριν τα 40ά του γενέθλια. Το ένα μεγάλο σκάφος του λέγεται Privacy και το άλλο το πιο μικρό, Solitude (μοναξιά και απομόνωση). Ο τρόπος που έχει τοποθετήσει τα αντικείμενά του εκεί ο Γουντς είναι όντως πολύ προσωπικός και... ιδιωτικός. Είχε βάλει σε χώρο που να μην φαίνονται ακόμα και οι χάρτες για το που ήθελε να πάει. Οι πιο στενοί του άνθρωποι τόνιζαν πως έπειτα τον θάνατο του πατερα του έδειχνε ολοένα και πιο μοναχικός.

Μέσα σε μια δεκαετία ο κόσμος του άλλαξε, ξαφνικά γύρισε το διακόπτη και δεν ήθελε να φαίνεται πουθενά. Κανείς δεν τον είχε καταλάβει στο ταξίδι του στις Μπαχάμες. Αλλωστε, όταν αγόρασε το ιδιωτικό του αεροπλάνο φρόντισε να μπλοκάρει τον αριθμό της ουράς, για να μην τον παρακολουθεί κανείς. Το αεροπλάνο του Τζόρνταν είναι στα Μπλε, ο Nicklaus πετάει με το παρατσούκλι Αir Bear! Στο τουρνουά του Μαϊου, πριν ένα χρόνο, ο «Τίγρης» ήταν απογοητευτικός, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να τελειώσει η σειρά του και να γυρίσει στο γιοτ, χωρίς φυσικά να τον περιμένει κόσμος. Το ESPN ήξερε πως είχε έρθει η αντίστροφη μέτρηση... Λίγους μήνες νωρίτερα είχε ρωτήσει τον καλό του φίλο, Μάικλ Τζόρνταν «Πως κατάλαβες πως ήρθε το τέλος της καριέρας σου»; Ο Γουντς πριν το συγκεκριμένο τουρνουά δεν είχε κάνει προπονήσεις για δυο μήνες, δεν μπορούσε να τρέξει, ήταν στο δικό του κόσμο. Κατάθλιψη; Εμεινε έξω από το σπίτι του γιατί δεν είχε κινητό τηλέφωνο και η κόρη του τον βρήκε σε άσχημη κατάσταση το επόμενο πρωί!

Κι όμως πριν τον θάνατο του πατέρα του ο Γουντς δεν ήταν μόνο ο κορυφαίος των κορυφαίων! Τρελαινόταν για το halloween, για συναντήσεις με τους φίλους του, καρφωνόταν στην τηλεόραση για κινούμενα σχέδια, διάβαζε με τις ώρες κόμικς. Πολλές φορές στα ξενοδοχείο έκλεινε με το όνομα Logan Howlett, το ανθρώπινο όνομα του Wolverine στο X-Men. Όταν έκανε κράτηση για τα μαθήματα ελεύθερης κατάδυσης στο Grand Cayman, παρουσιάστηκε με το όνομα του Eric Cartman. Ηταν ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή!

Μια δεκαετία από τον θάνατο του πατέρα του και όλοι κατάλαβαν πως στο νεκροταφείο του Κάνσας ο Τάιγκερ άφησε ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού του. Πως όμως... διαλύθηκε τόσο γρήγορα; Αυτό είναι το ερώτημα που θα τον σκιάσει για το υπόλοιπο της ζωής του. Η απάντηση είναι πολύπλοκη…. Έπεσε θύμα πολλών πραγμάτων, κάποιοι γνωστοί και άλλοι βαθιά ιδιωτικοί λόγοι: η θλίψη, η μοναξιά, η επιθυμία, η ελευθερία. Το δεύτερο χτύπημα ήρθε λίγο μετά την κηδεία του πατέρα του, όταν η σύζυγός του βρήκε μηνύματα από την Rachel Uchitel στο τηλέφωνό του και o κορυφαίος γκόλφερ σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση τράκαρε με το Cadillac Escalade σε ένα πυροσβεστικό κρουνό. Μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών του 2009, η ηρεμία του κλονίστηκε, αφού δημόσια μίλησε για τη σεξουαλική του ζωή και όλα αυτά μπροστά στη μητέρα του!

Ο πατέρας του προσχώρησε στα πράσινα Berets επειδή τα είδε ως το μοναδικό μέρος που μπορούσε να αντιμετωπιστεί δίκαια ένας μαύρος άνδρας και, όταν αποχώρησε, έπαιζε γκολφ μέρα με τη μέρα. Υπήρχαν πράγματα που ο Τάιγκερ δεν μπορούσε ποτέ να μάθει για το στρατό, όμως και ο Ερλ δεν μπορούσε ποτέ να καταλάβει πραγματικά το κόστος της φήμης του γιου του. Μεγάλωσε χωρίς αδέλφια ή πολλούς φίλους. Οι δυο τους έκαναν τα πάντα μαζί, χτυπώντας μπάλες σε ένα δίχτυ έξω στο γκαράζ ή ξοδεύοντας ώρες στο γήπεδο του γκολφ και όταν τελείωναν, ο Ερλ έπινε το αγαπημένο του ρούμι – κόλα και ο Τάιγκερ χυμό κεράσι. Ο μικρός δεν είχε πολλούς φίλους μέχρι το λύκειο. Έπαιζε γκολφ, με συνταξιούχους παλιούς στρατιώτες, ναύτες και πεζοναύτες. Του άρεσε να ακούει ιστορίες από το στρατό και συγκινούνταν βαθιά για την αγάπη που είχαν μεταξύ τους οι στρατιωτικοί. Ολη του η παιδική ηλικία περιστρέφεται γύρω από αυτούς τους άντρες και τον κώδικα τους.

Ολοι οι γιοι είτε αγαπούν είτε μισούν τους πατεράδες τους ή τα συνδυάζουν και τα δυο. Θέλουν να καθαρίζουν τον εαυτό τους από κάθε κληρονομική αδυναμία, χωρίς να χάνουν το παρελθόν! Δύσκολο... Ο Τάιγκερ μίσησε το γεγονός πως ο πατέρας του απάτησε τη μητέρα του, αν και ποτέ δε χώρισαν (ζούσαν όμως σε διαφορετικά σπίτια). Τα καλύτερα και χειρότερα πράγματα στη ζωή του Τάιγκερ συνέβησαν εξαιτίας του πατέρα του!

Ο κύκλος εμπιστοσύνης του κορυφαίου γκόλφερ στον πλανήτη συμπεριελάμβανε μόνο αυτόν. Μπορούσε να μιλήσει για όλα, ακόμα κι αν ήξερε πως θα τον πικράνει, ακόμα κι αν διαφωνούσαν. Ο Ερλ δεν έκρινε ποτέ. Ήταν πατέρας και γιος, δάσκαλος και φοιτητής, καλύτεροι φίλοι, οι δυο τους ήταν ένας άνθρωπος! Μόλις 25 ημέρες έπειτα τον θάνατό του, ο Τάιγκερ βρέθηκε στη βάση των SEALS. Δοκίμασε τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή, είδε ασκήσεις από στρατιώτες έτοιμους να βρεθούν στο Αφγανιστάν. Οταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό, ο Γουντς απάντησε «Για τον πατέρα μου. Μου είχε πει πως έχω δυο μονοπάτια να διαλέξω, αυτό του στρατού, κι αυτό του γκολφ». Στο ένα ο «Τίγρης» έδωσε τη ζωή του και πέτυχε, στο άλλο έψαχνε να βρει αυτό που έκανε τον πατέρα του υπερήφανο!

Ο Μάικλ Τζόρνταν αποτύπωσε ακριβώς την κατάσταση για τον κολλητό του, τον "Rabbit Ears,"... «Τίποτα δεν μπορεί να τον γυρίσει πίσω από το 2006 και να έχει μια δεύτερη ευκαιρία. Αυτό τον τρελαίνει. Είναι στο μυαλό του και δε βγαίνει από κει. Πρέπει επιτέλους να βρει την ευτυχία μέσα στη ζωή του. Θα πρέπει να εμπιστευθεί ξανά κάποιον...».