Μια ζωή στις φυλακές: Ξηρός, «VIP's» κελιά και Ματέι!

• «Προβλήματα είχα. Ποτέ από κρατούμενο...»
• «Έφερα νεκροφόρα με το νεκρό πατέρα κρατούμενου μέσα στη φυλακή»
• «Ναι, υπάρχουν και ναρκωτικά στη φυλακή»
• «Είδα κρατούμενο να καρφώνει μαχαίρι στο λαιμό αρχιφύλακα»
• «Είχαμε φτάσει στο σημείο να κοιμούνται οι κρατούμενοι στο πάτωμα»
• «Αυτά είναι τα κελιά των VIP»
• «Η άδεια του Ξηρού το πιο άσχημο περιστατικό της καριέρας μου»
• «Γιατί να φύγουν οι φυλακές από τον Κορυδαλλό;»

Όταν έχεις απέναντί σου τον διευθυντή των φυλακών Κορυδαλλού έχεις πολλά να τον ρωτήσεις. Ακόμη περισσότερα είναι αυτά που θα ακούσεις. Τα θέματα που έθιξε ο Χριστόφορος Γιαννακόπουλος στο Gazzetta Weekend Journal σίγουρα θα σε βυθίσουν σε σκέψεις. Σίγουρα θα σε προβληματίσουν και σίγουρα θα σε κάνουν να μην κρίνεις αν πρώτα δεν ακούσεις.

Τι ισχύει τελικά με τα περιβόητα VIP κελιά, όπου κρατήθηκε (και) ο Άκης Τσοχατζόπουλος; Ο Σορίν Ματέι ήταν ο χειρότερος εγκληματίας που γνώρισε; Έπρεπε να πάρει άδεια ο Χριστόδουλος Ξηρός; Στις φυλακές κυκλοφορούν ναρκωτικά; Οι κρατούμενοι πώς την... βγάζουν πλέον;

Με ήρεμο βλέμμα γεμάτο αγάπη για τη δουλειά του και ακόμη περισσότερη στοργή για τους κρατούμενος, ο Χριστόφορος Γιαννακόπουλος απαντά σε κάθε ερώτημα που του θέσαμε χωρίς να κρυφτεί, κάνοντας σε να καταλάβεις ότι δεν είναι ο σκληρός δεσμοφύλακας που βλέπεις συνήθως στις ταινίες.

Η αλήθεια ενός ανθρώπου που έχει περάσει όλη του τη ζωή... μέσα στις φυλακές για όλα όσα άκουσες, ακούς, σε συγκλόνισαν και σε συγκλονίζουν.

«Προβλήματα είχα. Ποτέ από κρατούμενο...»

Η κουβέντα ξεκινά με την άποψη που έχει ο κόσμος για τους φύλακες. Πώς ήταν τα πράγματα ότι ξεκίνησε το επάγγελμα αυτό και πώς είναι σήμερα;

«Εργάζομαι 29 χρόνια ως σωφρονιστικός υπάλληλος. Ήμουν παιδάκι, πολύ πιο αδύνατος και σαφώς πιο νέος αλλά πάντα είχα τις ίδιες απόψεις. Από την αρχή είχα τις ευαισθησίες μου, τις οποίες και έδειξα, ξεκινώντας από τις φυλακές ανηλίκων. Ο χαρακτήρας μου δεν άλλαξε και μετέπειτα που πήγα στις φυλακές ανδρών. Αυτός ήμουν και αυτός είμαι, δεν κάνω εκπτώσεις. Ακόμη και σήμερα που μιλάω με ανθρώπους που έχουν κύρος στο χώρο, τους λέω ότι θα μπορούσα να διαπραγματευτώ πολλά πάνω στη συμπεριφορά μου εδώ, αλλά το πως αισθάνομαι και πως φέρομαι στους κρατούμενους δεν θα το άλλαζα ποτέ. Έτσι πορεύομαι».

Φανταζόσασταν ότι θα διευθύνετε κάποια στιγμή της μεγαλύτερες φυλακές των Βαλκανίων;

«Κοιτάξτε, για να πω την πλήρη αλήθεια, δεν ήταν στις επιδιώξεις μου να γίνω διευθυντής φυλακών και δη αυτών του Κορυδαλλού. Εντίμως σας μιλάω, δεν υπήρξα ψώνιο στη ζωή μου, αλλά πέρα απ' αυτό δεν θα ήθελα να έχω μια τέτοια θέση γιατί πολλές φορές αναγκάζεσαι από τους νόμους και το σωφρονιστικό σύστημα να πεις "όχι" σε πράγματα που διαφωνούν με τα "πιστεύω" και την κουλτούρα σου. Τώρα, αναγκάζομαι να συγκεράσω την άποψή μου με αυτή του νόμου για να μπορέσω να αισθάνομαι πρώτα απ' όλα καλά εγώ. Δεν είναι εγωιστικό αυτό, απλά όταν εγώ αισθάνομαι καλά, πιστεύω ότι έχω κάνει και το καλό για τον κρατούμενο».

Υπάρχει προκατάληψη για τους φύλακες; Δηλαδή, οι οικογένειές σας φαντάζομαι δεν χαίρονται που εργάζεστε στις φυλακές.

«Είπαμε θα πούμε αλήθειες. Εγώ όταν πέρασα πριν από 30 χρόνια από τη Γρηγορίου Λαμπράκη, έξω από τις φυλακές ανατρίχιασα. Δεν μπήκα στη θέση να πω "πως ζουν μέσα εκεί οι άνθρωποι, αλλά το πως ζουν έξω οι περίοικοι". Δεν πίστευα ότι υπάρχει μια τέτοια περιοχή, γιατί δεν είμαι από την περιοχή. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή είχα κάνει 64 αιτήσεις σε διάφορα υπουργεία και διαγωνισμούς, ακόμη έχω τους αριθμούς πρωτοκόλλων. Ε, ένας απ' αυτούς τους διαγωνισμούς ήταν του υπουργείου δικαιοσύνης για φυλακτικό προσωπικό και μάλιστα ήμουν στους πρώτους πέντε επιτυχόντες. Βάσει του νόμου, ως ένας από τους διακριθέντες, είχα το δικαίωμα να επιλέξω εγώ τις φυλακές που θέλω να υπηρετήσω. Δεν είχα ιδέα και το μόνο που ζήτησα ήταν να είναι στον Κορυδαλλό.

Όταν ανακοίνωσα στους δικούς μου ότι θα κάνω αυτή τη δουλειά ήταν ιδιαίτερα προβληματισμένοι, με είχαν ρωτήσει αν το σκέφτηκα καλά. Να μη κρυβόμαστε η ανάγκη με οδήγησε σ' αυτή την επιλογή. Με βοήθησε όμως η ηλικία μου, είχα τις απόψεις μου, είχα δημιουργήσει την προσωπικότητά μου και μπορούσα να ελέγξω τις αντιδράσεις και τα ένστικτά μου. Οπότε με τους κρατούμενους μέχρι και σήμερα έχω να το λέω ότι δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Αν αντιμετώπισα πέντε-δέκα προβλήματα στη δουλειά, αντιμετώπισα από συναδέλφους είτε εντός είτε εκτός εισαγωγικών. Από κρατούμενο έχω εισπράξει πάρα πολλή αγάπη και αυτό είναι το κυριότερο για μένα: Να γυρίσω σπίτι μου και να κοιμάμαι με καθαρή τη συνείδησή μου».

Το πιο δύσκολο κομμάτι στη δουλειά σας ποιο είναι;

«Όλα παίζουν ρόλο. Απέναντι στους κρατούμενους, όση συμπάθεια και να τους δείξεις, θα πρέπει να του βάλεις όρια. Διότι άλλο να είσαι καλός άλλο να είσαι νόμιμος ή παράνομος. Πρέπει να τηρείς και τους κανόνες. Μπορεί για παράδειγμα να έχω την άποψη ότι ο κρατούμενος πρέπει να έχει κινητό τηλέφωνο, αλλά ο κώδικας το θεωρεί παράνομο άρα εγώ εκ των πραγμάτων οφείλω να εναρμονιστώ με αυτό. Πάντα τιμωρούμαι όταν βρεθούν κινητά σε κρατούμενους, γιατί υπάρχουν κάποιες ποινές. Υπάρχουν στιγμές που τους παίρνουμε τα τηλέφωνα, έρχονται οι κρατούμενοι, μας κοιτάνε στα μάτια και μας λένε: "Εντάξει μωρέ, είχα ένα τηλέφωνο γιατί ήθελα να πάρω τα παιδιά μου. Εχω έξι παιδιά". Αισθάνομαι άσχημα, αλλά έχω κάνει το νόμιμο. Από εκεί και πέρα, δεν βλέπουν όλοι οι υπάλληλοι τα πράγματα με το ίδιο μάτι. Όπως και στην κοινωνία εκεί έξω υπάρχουν άτομα με διαφορετικά "πιστεύω" έτσι και εδώ. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους και δεν πρέπει τουλάχιστον να βγάζουμε ούτε τις πολιτικές μας τοποθετήσεις, ούτε τα ίχνη ρατσισμού που πιθανόν να έχει κάποιος. Για μας οι κρατούμενοι, είναι όλοι το ίδιο, είναι όλοι άνθρωποι. Αυτό είναι λίγο δύσκολο να το ενστερνιστούν όλοι στον χώρο, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει αυτό. Όλοι οι συνάδελφοι είναι τελειόφοιτοι λυκείου, άλλοι έχουν πτυχίο, έχει ανέβει το επίπεδο και η σχέση μεταξύ κρατουμένων και φυλάκων έχουν βελτιωθεί».

«Έφερα νεκροφόρα με το νεκρό πατέρα κρατούμενου μέσα στη φυλακή»

Κάποιο περιστατικό που να θυμάστε πολύ έντονα; Που να σας έκανε να προβληματιστείτε;

«Σίγουρα έχουν γίνει πολλά τέτοια περιστατικά. Στις φυλακές ανηλίκων για παράδειγμα, μιλούσες με παιδάκια 15 ετών και σου έλεγαν ότι δεν έζησαν ποτέ την οικογένεια όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς, ότι τα περισσότερα χρόνια τους τα έβγαλαν στην πλατεία. Θυμάμαι συγκεκριμένα ένα παιδάκι, 16 ετών ήταν αν θυμάμαι καλά, που μου είχε πει: "Όλη μου τη ζωή την έβγαλα στην πλατεία Κουμουνδούρου. Εκεί έκανα τα πάντα". Όπως μπορείτε να φανταστείτε εννοούσε από αγοραίο σεξ, μέχρι ουσίες από μικρή ηλικία. Είναι πολλά αυτά που έχω ζήσει, αλλά αυτό που μου έχει χαραχτεί μέσα μου και πιστεύω ότι άξιζε ήταν η προσπάθεια που έκανα μία φορά όταν ένας κρατούμενος ήθελε να δει τον πατέρα του που είχε πεθάνει αλλά δεν μπορούσε να πάρει άδεια να πάει στην κηδεία στο εξωτερικό. Έτσι, φέραμε νεκροφόρα μέσα στις φυλακές με τον πεθαμένο, πήγα με τον κρατούμενο μαζί του, πήρα ένα λουλούδι, έκλαψα με τον κρατούμενο και κάναμε μαζί ένα τσιγάρο. Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν ένα ζώον που βρέθηκε στη φυλακή. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή που τον είχε επηρεάσει πολύ συναισθηματικά. Μέχρι και σήμερα όταν με βλέπει αγκαλιάζει και δακρύζει».

Σωφρονισμός γίνεται μέσα στη φυλακή, τελικά;

«Τα τελευταία χρόνια επειδή πραγματικά οι συνθήκες κράτησης έχουν αλλάξει, όχι από υλικοτεχνοδομικής άποψης διότι το κτήριο είναι παλιό. Γίνονται προσπάθειες για να ξεφεύγουν οι κρατούμενοι. Έχουν δημιουργηθεί μέσα στις φυλακές σχολεία, ώστε να ασχολούνται με τα διαβάσματα και όχι με κάποιο παράνομο λόγο. Αυτό είναι πολύ θετικό για την προσωπικότητά τους, κάποιοι μάλιστα ανακάλυψαν μέσα εδώ ότι έχουν κάποιες δεξιότητες. Έχουμε κάποια εργαστήρια όπου κάποιος μπορεί να ασχοληθεί με τον πηλό, υπάρχει θεατρικό εργαστήρι, γίνονται μαθήματα θεάτρου, αναγνώσεις βιβλίων, παραστάσεις, πρεμιέρες ταινιών... Στις 21/6 ετοιμάζεται παράσταση σε συνεργασία με τη Λυρική Σκηνή, θα ανεβάσουμε την «Τρικυμία» του Σέξπιρ. Μέσα από το μουσικό εργαστήρι τα παιδιά έγραψαν μια σύνθεση και αυτό έχει ηχογραφηθεί και θα κυκλοφορήσει σε CD. Αυτά γίνονται τα τελευταία χρόνια και οι κρατούμενοι μέσω αυτών ηρεμούν. Εντάξει, τους έφερε η ζωή μέσα στη φυλακή αλλά ακόμη και εδώ μπορούν να ανακαλύψουν πράγματα που δεν είχαν φανταστεί ποτέ. Οπως ο πίνακας που βλέπετε πίσω μου που είναι από κρατούμενο.

Δεν υπάρχει μέρα που να μην χτυπήσει το τηλέφωνο και να μην είναι κρατούμενος που να μου πει "θα σας θυμάμαι, ευχαριστώ". Μπορεί να είμαι με τη γυναίκα μου σε ένα ταβερνάκι και να μου στείλουν στο τραπέζι μία μπύρα ή ένα κρασί. Η συγκίνηση είναι μεγάλη. Μπορεί ο κώδικας να απαγορεύει τις σχέσεις με κρατούμενους, αλλά δεν γίνεται να μην τους χαιρετήσεις, εμένα μου βγαίνει και το συναίσθημα. Εξάλλου, δεν έχω κάτι να κρύψω».

Πέρα από τις δραστηριότητες εδώ μέσα, υπάρχει και μια προσπάθεια να εναρμονίζονται οι κρατούμενοι με τον «έξω κόσμο», μέσα από φιλικούς αγώνες ποδοσφαίρου, αλλά και συναυλίες.

«Καλά κάνετε και το λέτε αυτό. Πριν λίγες μέρες είχε έρθει ο Μαργαρίτης, ο οποίος μου είπε ότι έζησε μέσα στη φυλακή μία από τις πιο ξεχωριστές μέρες της ζωής του. Εγινε για πρώτη φορά συναυλία έξω στον κήπο, κρατούμενος έπαιξε κρουστά και ένας φύλακας κλαρίνο. Στις 12/6, σε συνεργασία με κάποιους φίλους από την Προοδευτική, θα φέρουμε έναν Καταλανό συνθέτη που έχει μελοποιήσει Καβάφη. Επίσης γίνονται αγώνες ποδοσφαίρου, όπως αυτός που έγινε και με τους δημοσιογράφους, ενώ παίζουν και υπάλληλοι με τους κρατούμενους. Επικρατεί μια αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα».

«Ναι, υπάρχουν και ναρκωτικά στη φυλακή»

Υπήρξε στιγμή που να πείτε «γιατί είμαι εδώ»;

«Κάποιες φορές ναι, αλλά αυτό που είναι δεδομένο είναι πως δεν είχε καμία σχέση με τους κρατούμενους. Οι κρατούμενοι είναι μια χαρά, άλλες καταστάσεις με οδήγησαν στο να το πω αυτό».

Τι είχε γίνει τότε με την περιβόητη απόδραση του Παλαιοκώστα με το ελικόπτερο;

«Δεν μπορώ ούτε βιωματικά να πω κάτι γιατί δεν ήμουν καν εδώ. Δεν έχω καμία άποψη για το πώς έγινε και δεν μπορώ να μιλήσω γι αυτό».

Υπόθεση «Σορίν Ματέι». Τι σας έρχεται στο μυαλό;

«Το είχα βιώσει όπως όλοι από την τηλεόραση. Ήταν συγκλονιστικό. Τον Σορίν Ματέι τον είχαν γνωρίσει στα ανήλικα πριν από 28 χρόνια αν θυμάμαι καλά, ήταν ένα δυστυχισμένο παιδί. Πιστεύω ότι δεν εισέπραξε ποτέ του αγάπη και την κατανόηση και γι αυτό έβγαζε αυτή του την επιθετικότητα. Να ξέρετε πάντως, δεν ήταν ό,τι χειρότερο γνώρισα στη ζωή μου από άποψη βίαιης συμπεριφοράς. Απλά δεν μεγάλωσε ένα αξιοπρεπές οικογενειακό περιβάλλον και ίσως να ήταν έτσι και από αντίδραση.

Γιατί ποιο λόγο υπάρχουν εντάσεις συνήθως μεταξύ των κρατουμένων;

«Ότι υπάρχουν συμπλοκές, υπάρχουν όπως και στην κοινωνία έξω όπου συμβιώνει κόσμος. Αυτά γίνονται από τα σχολεία μέχρι τα καφενεία. Δεν θα πούμε ψέμματα. Πιο παλιά υπήρχα πολλά και πολύ πιο βίαια περιστατικά με αυτοσχέδια μαχαίρια, που έφερναν απέξω με διάφορους τρόπους και είχαν σχήμα σπαθιού πολλές φορές. Εκδηλώθηκαν πολλές φορές τέτοιες εντάσεις ή εξεγέρσεις. Πολλές φορές έχουμε μία ομάδα εναντίον μίας άλλης. Για παράδειγμα Αλβανοί εναντίον Ρουμάνων, αλλά τελευταία έχουμε μικροσυμπλοκές που δεν είναι τόσο βίαιες ή πολλές σε αριθμό. Οι διαφορές που υπάρχουν είναι για δοσοληψίες που πιθανόν να έχουν μεταξύ τους. Σε μια τόσο μεγάλη φυλακή, ναι, κυκλοφορούν και κινητά και ναρκωτικά και δεν μπορούμε να το κρύψουμε. Παίρνει κάποιος ναρκωτικά, λέει "θα στα πληρώσω", δεν το κάνει και μετά θα του ασκηθεί βία. Απλά αυτό που λέω με πλήρη συνείδηση είναι ότι η βία αυτή έχει κοπάσει. Πιθανόν σε αυτό να βοηθούν κι οι δραστηριότητες που προείπαμε».

«Είδα κρατούμενο να καρφώνει μαχαίρι στο λαιμό αρχιφύλακα»

Ποιο περιστατικό με κρατούμενο σας σόκαρε;

«Περιγράφω μια κατάσταση που θα νομίζετε ότι ζούμε μέσα σε έναν "παράδεισο". Εννοείται γίνονται πάρα πολλά επικίνδυνα πράγματα. Και βία υπάρχει και άλλα πολλά... Θυμάμαι πριν χρόνια ήμουν στο εσωτερικό της φυλακής και ξαφνικά βλέπω τον αρχιφύλακα Βασίλη Λαμπράκη (είναι και σήμερα εδώ) που βγήκε μαχαιρωμένος γιατί ο φυλακισμένος είχε φτάσει μέχρι το αρχιφυλακείο με μαχαίρι και του το κάρφωσε στο λαιμό. Το πώς ζει ο άνθρωπος είναι θαύμα! Ήταν μια πολύ άσχημη εμπειρία, γιατί μπροστά μας θα μπορούσαμε να έχουμε έναν συνάδελφο νεκρό από μια εντελώς απρόβλεπτη ενέργεια».

Έχετε δει βίαια άτομα να.. ξορκίζουν τους δαίμονες τους;

«Ναι, σίγουρα, έχω συναντήσει πολλά παιδιά που βγήκαν από τη φυλακή και έκαναν οικογένεια. Δυστυχώς, υπάρχουν όμως και άτομα που τα συναντώ σαν κρατούμενους εδώ. Πρόσφατα αντίκρισα ένα παιδί μέσα στο συμβούλιο, το οποίο το αναγνώρισα από το όνομα και δυστυχώς ταλαιπωρείται ακόμη. Αυτό για μένα ήταν πολύ άσχημη στιγμή».

Ο μέγιστος αριθμός κρατουμένων στον Κορυδαλλό ποιος ήταν;

«Υπήρξαν και 2.460, αλλά ο αριθμός αυτός αλλάζει συνεχώς. Πολλοί έρχονται και παρέρχονται».

«Είχαμε φτάσει στο σημείο να κοιμούνται οι κρατούμενοι στο πάτωμα»

Ο νόμος Παρασκευόπουλου έχει βοηθήσει;

«Σίγουρα βοήθησε διότι έγινε αποσυμφόρηση σε όλες τις φυλακές της χώρας. Δεν έχω ακριβή αριθμό, νομίζω πρέπει να ήταν κάπου στις 3000-3.500. Ακόμη είναι σε ισχύ αυτός ο νόμος. Λειτούργησε θετικά και για τα σωφρονιστικά καταστήματα και για τους έγκλειστους αλλά και τους φύλακες. Άλλο είναι να έχει μία φυλακή 2.460 κρατούμενους και να πέφτει ο αριθμός στους 1.600. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν καλύτερες συνθήκες κράτησης. Είχαμε φτάσει στο σημείο να κοιμούνται τέσσερις στα κρεβάτια και δύο στο πάτωμα, δεν είχαμε ούτε στρώματα να δώσουμε στους ανθρώπους.

Τώρα αν απόρροια αυτού του νόμου, υπήρξαν κάποια άτομα που προέβησαν σε πράξεις οι οποίες ήταν ακραίες, πιστεύω ότι θα το έκαναν αυτό και χωρίς τον εν λόγω νόμο, διότι κάποια στιγμή θα αποφυλακίζονταν ή θα έπαιρναν κάποια άδεια που προβλέπεται από το νόμο».

«Αυτά είναι τα κελιά των VIP»

Ποια είναι η αλήθεια γα τα περιβόητα VIP κελιά;

«Δεν θέλω να υπερασπιστώ κάτι που δεν το δημιούργησα εγώ ή οι προηγούμενοι διευθυντές. Η φυλακή αυτή είναι χρόνια φτιαγμένη. Αυτό που λέμε "κελιά VIP", είναι μια μικρότερη ακτίνα, που αν σε άλλες ακτίνες υπάρχουν 300 άτομα, εκεί υπάρχουν 60-70 άνθρωποι. Η μόνη διαφορά είναι αυτή. Εκεί προσπαθείς να βάλεις ανθρώπους, όπως ο Τσοχατζόπουλος, που αν συνυπήρχαν με τους άλλους θα κινδύνευε η ζωή τους. Αν βάζαμε τον Τσαχατζόπουλο μέσα σε άλλη πτέρυγα, σίγουρα πάνω του θα ασκούσαν βία. Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα έχουμε κάποιους νέους μέσα που πιστεύουν στη Χρυσή Αυγή. Ε, αυτούς δεν μπορούμε να τους βάλουμε στην πτέρυγα Α που είναι οι αντιεξουσιαστές. Αυτό είναι η πτέρυγα "VIP". Βάζουμε εκεί άτομα που πρέπει να προστατεύσουμε και υπάρχουν επίσης 10 έγκλειστοι που δουλεύουν στο διοικητήριο και στο κυλικείο και πρέπει να τους έχουμε κάτω από κάποιον έλεγχο. Πάντως, κελιά για τα οποία πληρώνουν οι κρατούμενοι ώστε να έχουν ανέσεις, δεν υπάρχουν. Σας το λέω εντίμως και κοιτάζω στα μάτια όποιον θέλει! Όχι μόνο δεν έχω πάρει ένα ευρώ από κάποιον κρατούμενο αλλά ίσα-ίσα -ντρέπομαι που το λέω κιόλας- αλλά όταν χρειαστεί θα δώσω μια τηλεκάρτα ή ένα πακέτο τσιγάρα σε κάποιον που έχει ανάγκη. Από εκεί και πέρα ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει».

Αν σας πει το παιδί σας ότι θέλει να γίνει φύλακας, ποια θα είναι η συμβουλή σας; ;

«Δεν θα απέτρεπα κάποιον αρκεί να έχει το ψυχικό σθένος να το κάνει. Είναι πολύ ψυχοφθόρο επάγγελμα, θα πρέπει να είναι αποφασισμένος να δώσει πολλά, αν θέλει να είναι εντάξει με τη συνείδησή του, όπως την ορίζω εγώ. Όπως και είπα πριν εδώ έχεις να κάνει με ανθρώπους και μάλιστα με ανθρώπους που τους έχει στερήσει η πολιτεία κι ο νόμος την ελευθερία τους. Θα πρέπει να είσαι όσο γίνεται πιο φιλικός μαζί τους μέσα σε νόμιμα πλαίσια και να τους αντιμετωπίζεις ως ανθρώπους και όχι σαν ζώα. Εμείς εδώ δε αποδίδουμε δικαιοσύνη, απλά διαχειριζόμαστε μια κατάσταση που θα πρέπει να τηρούνται κάποιοι κώδικες σε ανθρώπινο επίπεδο. Βιώνουν τα προβλήματά τους αυτοί οι άνθρωποι, με τα παιδιά τους μακριά, που δεν έχουν να φάνε οι οικογένειές τους. Δεν είναι όλοι οι κρατούμενοι λεφτάδες, υπάρχουν παιδιά που πραγματικά παίρνουν τη γόπα από κάτω. Με αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορείς να είσαι σκληρός. Όποιος θέλει να γίνει φύλακας θα πρέπει να έχει μέσα του αποθέματα αγάπης, επιμονής και υπομονής».

Μιλάτε με αγάπη και με πολύ γλυκό τρόπο για τους κρατούμενος. Πόσο εύκολο να διατηρήσετε αυτό το προφίλ όταν έχετε απέναντί σας, για παράδειγμα, έναν που έχει βιάσει παιδάκι ή έχει σκοτώσει;

«Οι άνθρωποι που έχουν τελέσει τέτοια αδικήματα δεν μου είναι συμπαθείς, για να είμαι ειλικρινής. Έτσι νιώθω και με τους έμπορους ναρκωτικών. Δεν αναφέρομαι στους χρήστες που είναι άρρωστοι, αλλά σε αυτούς που φέρνουν... καραβιές και στους βιαστές παιδιών. Οφείλω να είμαι εντάξει απέναντι στη δουλειά μου. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να μην εκφράσω ζεστασιά αλλά θα προσπαθήσω να μην τους αδικήσω».

Αν ήταν στο χέρι σας τι θα αλλάζατε στο κτήριο;

«Το κατάστημα κράτησης του Κορυδαλλού είναι ένα κτήριο από την Χούντα και υπάρχουν πολλές ατέλειες. Θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες βελτιώσεις στα μπάνια ή στη θέρμανση για την καλύτερη διαβίωση των κρατουμένων. Αυτό όμως ξεφεύγει από μας και δεν ξέρω αν υπάρχει η δυνατότητα να δοθούν κονδύλια για να γίνει κάτι τέτοιο. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να γκρεμιστεί και να γίνει από την αρχή».

«Η άδεια του Ξηρού το πιο άσχημο περιστατικό της καριέρας μου»

Βλέποντας στα μάτια κάποιον μπορείτε να καταλάβετε ότι έχει αλλάξει, ύστερα από τόσα χρόνια;

«Δεν μπορείς να είσαι βέβαιος 100% για κανέναν. Ούτε για τον εαυτό σου. Εγώ έζησα ένα περιστατικό και ίσως ήταν το πιο άσχημο στην καριέρα μου. Ήμουν στις τακτικές άδειες του Χριστόδουλου Ξηρού. Ε, που να φανταστώ ότι στην τελευταία του όχι μόνο δεν θα επιστρέψει αλλά θα κάνει και όλα αυτά που ακούστηκαν, τα οποία δεν ξέρω το κατά πόσο ισχύουν. Πίστευα θα επιστρέψει, αλλά δεν μπορείς να είσαι μάγος ή να προβλέπεις 100% τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου που βγαίνει έξω. Ο νόμος βέβαια είναι σαφής και γι αυτό το λόγο αθωωθήκαμε. Όμως και σήμερα που δίνουμε άδειες πάντα υπάρχει η αμφιβολία το αν θα είναι έννομος αυτός που βγαίνει. Εγώ πάντως δεν μπορώ να παραβώ το νόμο. Κοιτώντας τον άλλον στα μάτια, μιλώντας του και με αγάπη προσπαθείς να τον πείσεις να μείνει συμβατός με το νόμο».

Με την απεργία πείνας του Ρωμανού τι άλλαξε;

«Ήταν μια απεργία που συμμετείχαν αρκετά παιδιά, έτσι πίεσαν την κατάσταση και άλλαξε ο νόμος ο οποίος ήταν θετικότερος για όλους και όχι μόνο γι αυτούς. Έχουμε παιδιά που βγαίνουν για να σπουδάσουν έξω με το βραχιολάκι της επιτήρησης. Αυτό είναι παράθυρο που αύριο θα γίνει πόρτα για να φύγουν από εδώ, να πάρουν τις αποφάσεις τους και να αλλάξουν τη ζωή τους. Σήμερα έχουμε 32 φοιτητές που βγαίνουν για να σπουδάσουν, αυτό παλιότερα δεν γινόταν. Θα το πω ξανά και ας γίνομαι κουραστικός: Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήρθαν από τον Άρη. Έχουν έξω τις παρέες τους, τις οικογένειές τους και όταν γίνεται κάτι θετικό το μαθαίνουν αυτοί και χαίρονται».

«Γιατί να φύγουν οι φυλακές από τον Κορυδαλλό;»

Είστε υπέρ της άποψης να φύγουν οι φυλακές από την πόλη του Κορυδαλλού;

«Δεν θα έλεγα να φύγουν γιατί υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που μέσα σ' αυτήν την πόλη έχουν τα παιδιά τους, τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους. Και αν μπορούσαν να φύγουν να πήγαιναν κάπου κοντά στην Αθήνα. Είναι μύθος αυτό που λέγεται για τις φυλακές μέσα στην πόλη. Γιατί σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις δεν υπάρχουν; Καταλαβαίνω την άποψη της δημοτικής αρχής. Λογικό είναι οι δημότες κι ο Δήμαρχος να θέλουν κάποιους χώρους παραπάνω, αλλά υπάρχουν κάποιοι επιχειρηματίες του Κορυδαλλού που δεν θα τους συνέφερε να φύγουν οι φυλακές, γιατί καθημερινά υπάρχουν εκατοντάδες επισκέπτες που αφήνουν κάποια χρήματα στην πόλη. Κι οι εργαζόμενοι εδώ δεν μένουν επειδή τους αρέσει η πόλη, αλλά για να είναι κοντά στη δουλειά τους.

Πέρα από κάποιες περιπτώσεις όπως με Ριζάι, Πάσσαρη... πιστεύω ότι πολλοί δημότες του Κορυδαλλού αισθάνονται και ασφάλεια με την τόση αστυνόμευση που υπάρχει. Αυτή είναι η άποψη μου. Όμως, έχει παραδοθεί ένα τμήμα στο Δήμο, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι των γυναικείων φυλακών έχει μεταφερθεί στη Θήβα. Καταλαβαίνω την δημοτική αρχή και σε αρκετά θέματα είμαι μαζί της».

Τελικά, τι σημαίνει φυλακή για εσάς;

«Φυλακή για μένα σημαίνει πολλή κούραση και ταυτόχρονα πολλή αγάπη. Τίποτα άλλο».