Το διδακτικό... δράμα της Σάντερλαντ!

Ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα ο Πεπ Γκουαρδιόλα, ο Γιούργκεν Κλοπ, οι εκκωφαντικές ιαχές στο Άνφιλντ, η μάχη για τον τίτλο της Premier League και οι λαμπερές ευρωπαϊκές βραδιές.

Ποδόσφαιρο, δεν είναι μονάχα η κορυφαία, πιο πλούσια, πιο εμπορική και πιο φανταχτερή πρώτη κατηγορία.

Ποδόσφαιρο, δεν είναι πάντοτε αυτό που έχει happy end. Βασικά, μπορεί να έχει happy end γιατί όλα στη ζωή είναι κύκλος, αλλά αυτό το ευτυχισμένο τέλος ενός «Γολγοθά» μπορεί ν' αργήσει πολύ να έρθει. Στην προκειμένη, αργεί πολύ ακόμα για τη Σάντερλαντ, που άθελά της, δίχως να έχει σκεφτεί τα χειρότερα, κινηματογράφησε και παρουσίασε το... δράμα της!

Σίγουρα, στο μυαλό των ανθρώπων του συλλόγου και δη του Μάρτιν Μπέιν, πρώην, πλέον, εκτελεστικού διευθυντή της Σάντερλαντ, όταν συμφωνούσαν με το Netflix για την καταγραφή γεγονότων καθ' όλη τη διάρκεια της περασμένης αγωνιστικής περιόδου, θα βρισκόταν το καλύτερο σενάριο, με την ευχή να υπάρξει μια σειρά που θα παρουσίαζε την προσπάθεια που θα ολοκληρωνόταν με την μεγάλη επαναφορά στην Premier League μόλις μια χρονιά μετά τον πικρό υποβιβασμό.

Κι όμως, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι...

Ο κόσμος των «μαυρόγατων» και μια ολόκληρη κοινωνία που επηρεάζεται άμεσα, ζει και αναπνέει για την ομάδα του, έπιασαν πάτο, όπως και το κλαμπ που βίωσε δεύτερο διαδοχικό υποβιβασμό και βρίσκεται πλέον φέτος να δίνει μάχη για να καταφέρει να επιστρέψει στην Championship, είτε με την απευθείας άνοδο, είτε μέσω των play-offs της LeagueOne.

Στο Σάντερλαντ, ο ποδοσφαιρικός σύλλογος εκφράζει ολόκληρη την εργατική τάξη που στηρίζει και χαρακτηρίζει την πόλη, μια από τις λίγες παραθαλάσιες του Ηνωμένου Βασιλείου. Και αυτή η πόλη, τη σεζόν 2017-2018 παρακολούθησε δια ζώσης ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί σε ποδοσφαιρικό επίπεδο με back-to-back πτώσεις κατηγορίας από την ομάδα.

Όλα ξεκίνησαν στραβά από το καλοκαίρι του 2017, όταν τότε ο Έλις Σορτ αποφάσισε να ελαχιστοποιήσει την οικονομική ενίσχυση του κλαμπ και μια... ξεγυρισμένη πεντάρα από τη Σέλτικ στην καλοκαιρινή προετοιμασία, φανέρωσε όλα τα αγωνιστικά προβλήματα και βύθισε στον προβληματισμό τον Σάιμον Γκρέισον που βρισκόταν τότε στον πάγκο, αλλά και τους ποδοσφαιριστές που άρχισαν να αισθάνονται άβολα.

Μεταγραφές που δεν έπιασαν ποτέ. Χτυπητές αδυναμίες. Ελάχιστες λύσεις από τον πάγκο, τόσο που η προώθηση δυο νεαρών παικτών από τη δεύτερη ομάδα (του Ασόρο, αλλά πολύ περισσότερο του Μάτζα που είχε εντυπωσιάσει και βρίσκεται ακόμα στο ρόστερ έχοντας βασικότατο ρόλο στη LeagueOne), ήταν κάτι που προκαλούσε ενθουσιασμό στους οπαδούς. Αυτοί, έπειτα από κάθε παιχνίδι, επέστρεφαν στο σπίτι τους απογοητευμένοι, είτε έπιναν την μπύρα τους σε κοντινή παμπ στο «Στάδιο του Φωτός» απορώντας για την κατάσταση στην κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ο σύλλογος, ενώ, υπήρξαν και αυτοί που παραδέχονταν ότι είχε πλέον κλονιστεί η αγάπη τους για τη Σάντερλαντ με όσα συνέβαιναν.

Στο φιλμ, γίνεται αντιληπτό πως ο τότε εκτελεστικός διευθυντής, Μάρτιν Μπέιν, κάνει την πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου, σε ό,τι αφορά το αθλητικό κομμάτι και την προσπάθεια να μην γκρεμιστεί συθέμελα ένας ιστορικός ποδοσφαιρικός σύλλογος. «Είναι αυτή η δουλειά που όταν είσαι στην απ' έξω θέλεις σαν τρελός να συμμετέχεις και όταν είσαι μέσα σε αυτή, θέλεις σαν τρελός να βρεις διέξοδο» δηλώνει στην κάμερα και έχει απόλυτο δίκιο.

Το φιλμ, πραγματεύεται πάρα πολλά στοιχεία και συναισθήματα από αυτά που κάνουν και τον τελευταίο άνθρωπο πάνω στη γη να καταλάβει ότι πρόκειται για κάτι παραπάνω από ένα απλό άθλημα, κυρίως στον 21ο αιώνα και το επαγγελματικό τοπίο του κορυφαίου επιπέδου. Δυσαρέσκεια, απογοήτευση, απόγνωση, ελπίδα, χαρά, νέα βύθιση στα προβλήματα, μάχη με τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, κατάθλιψη, ανάγκη για βοήθεια, έκφραση στο γήπεδο, αναγέννηση από τις στάχτες. Όλα αυτά.

Αποτυπώνονται σκηνές και περιστατικά που δίνουν άλλη διάσταση στην άποψη που μπορεί να έχει ο καθένας για τη λειτουργία ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού. Από τον χαμό στα γραφεία του συλλόγου την τελευταία μέρα των μεταγραφών και το τηλέφωνο που μπορεί ν' αλλάξει τα δεδομένα μόλις... 13 λεπτά πριν από τη λήξη της διορίας, στη δυσαρέσκεια του ίδιου του προπονητή για επιλογές, όπως εκφράζεται από τον Σάιμον Γκρέισον με κομψό τρόπο στη συνέντευξη που παραχωρεί στην παραγωγό εταιρεία μετά την απόλυσή του.

Από τον έντονο προβληματισμό ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές και το κακό κλίμα, στην αναπτέρωση του ηθικού με την πρόσληψη του Κρις Κόουλμαν που όντως ήξερε πολύ καλά τι ακριβώς αναλάμβανε, ήξερε πως ακριβώς να μιλήσει στους δημοσιογράφους, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός ανάμεσα στους οπαδούς (εξαιρουμένου του τύπου που πήγε να προκαλέσει επεισόδιο μετά την οριστικοποίηση του υποβιβασμού στην τρίτη κατηγορία), την ψυχολογική βοήθεια που χρειαζόταν ο Τζόνι Γουίλιαμς έπειτα από έναν τραυματισμό στον ώμο, χειρουργείο και πολλές μέρες μοναξιάς και σκέψεων στο σπίτι του για την ημέρα που θα επέστρεφε στο γήπεδο και αν θα μπορούσε να βοηθήσει όσο θα ήθελε τις «μαυρόγατες».

Από το σκάνδαλο με τον Ντάρον Γκίμπσον το καλοκαίρι πριν από την έναρξη της σεζόν 2017-2018, όταν «έκραζε» τους συμπαίκτες του όντας μεθυσμένος, μέχρι τον τραυματισμό του δίχως να μπορέσει να συνεισφέρει και το σοβαρό τρακάρισμα έπειτα από οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ που οδήγησε και στη λύση της συνεργασίας του με τη Σάντερλαντ. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και διδακτικές ιστορίες είναι και αυτή του Τζακ Ρόντουελ που αποφάσισε να «καθίσει» στο συμβόλαιό του, να μη βοηθήσει στην πολύ κακή κατάσταση που είχε διαμορφωθεί, να λέει ψέματα σε συνέντευξή του για την ετοιμότητά του και για τις προπονήσεις που κάνει αδιαλείπτως, να ρίχνει το γάντι στον προπονητή του για τη χρησιμοποίησή του κι όταν έρχεται η ώρα, να κοροϊδεύει ξαπλωμένος σε κρεβάτι αποθεραπείας απαντώντας σε συμπαίκτες του πως δεν υπάρχε περίπτωση να δεχθεί να παίξει, αλλά και να αποφασίζει στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο να... παραμείνει άπραγος και να πληρώνεται!

​

Κι όταν πλέον ο Έλις Σορτ ανακοινώνει πως δεν πρόκειται να βάλει ούτε ένα ευρώ παραπάνω, κλείνοντας το κεφάλαιο Σάντερλαντ για την επιχειρηματική του δράση, να φοβάται ακόμα και το υπαλληλικό προσωπικό του κλαμπ για τη δουλειά του. Βλέποντας την απογοήτευση και την πίκρα της κυρίας στην κουζίνα του «Σταδίου του Φωτός», αλλά και του κυρίου στην υποδοχή που ανοίγει πάντοτε σε όλους με χαμόγελο την πόρτα, αντιλαμβάνεται κανείς πόσοι άνθρωποι εξαρτούνται από έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο και πως δεν είναι τα πάντα μονάχα ό,τι συμβαίνει πάνω στο χορτάρι. Αν και όλα όσα αφορούν το χορτάρι, επηρεάζουν την λειτουργία και τη βιωσιμότητα ολόκληρου του οργανισμού...

Ο Κρις Κόουλμαν, ο άνθρωπος που πέρασε και από την ΑΕΛ, που οδήγησε την εθνική ομάδα της Ουαλίας στα ημιτελικά του Euro 2016 στα γήπεδα της Γαλλίας γράφοντας ιστορία, δέχθηκε να κρατήσει το «τιμόνι» ενός σπουδαίου κλαμπ, σε πολύ δύσκολη στιγμή. Αγαπήθηκε από τον κόσμο που κατάλαβε τις προθέσεις του και τη μάχη που έδινε καθημερινά, μέχρι να φτάσει η στιγμή που λίγο προτού επιβεβαιωθεί και μαθηματικά ο υποβιβασμός στη LeagueOne, παρουσιαζόταν μπροστά στους εκπροσώπους του Τύπου δίχως να μπορεί να μιλήσει, αλλά με πάσα ειλικρίνεια και δίχως να θέλει να χαϊδέψει αυτιά για το... δράμα της Σάντερλαντ. Το κλάμα του Τζορτζ Χάνεϊμαν στην κάμερα, είναι ακόμα μια απόδειξη προς εκείνους που λένε ότι οι ποδοσφαιριστές δεν νοιάζονται από τη στιγμή που γεμίζουν οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί. Δεν είναι καθόλου έτσι...

Πλέον, η ομάδα πορεύεται με τον Στιούαρτ Ντόναλντ στην ιδιοκτησία, με βλέψεις για άνοδο στην Championship, με την τοπική κοινωνία να προσεύχεται για την ποδοσφαιρική ομάδα και να επιζητεί... αναγέννηση, ανθρώπους που έφυγαν, άλλους που προσλήφθηκαν, αλλά με την κεντρική ιδέα πως «προπονητές, ποδοσφαιριστές και υπάλληλοι πάνε κι έρχονται. Ο σύλλογος, θα είναι πάντα εδώ...».

Η Σάντερλαντ, έφτασε σε σημείο να βλέπει το «Στάδιο του Φωτός» να μη γεμίζει, τον κόσμο απογοητευμένο να γυρίζει την πλάτη, αυτούς που συνέχισαν να βρίσκονται στην εξέδρα να στέκονται στο πλευρό της ομάδας αλλά με πολύ πόνο και δάκρυα στον δεύτερο διαδοχικό υποβιβασμό, πέρασαν μέρες και στιγμές με εντάσεις και αποδοκιμασίες, όμως, τη Boxing Day του 2018, έγινε κάτι... μαγικό.

Ever wondered what it must be like to walk out to a packed @StadiumOfLight?

Here, we give you that opportunity to experience it https://t.co/pW9d5v5btK #SAFC #WEARONOURWAY pic.twitter.com/mSeWeHF6oq

— Sunderland AFC (@SunderlandAFC) December 27, 2018

THE ROAR!! #SAFC #HawayTheLads pic.twitter.com/wWc4qhZTm0

— Sunderland AFC (@SunderlandAFC) December 27, 2018

Αυτό το κλαμπ που πλέον βρίσκεται στη LeagueOne, στο παιχνίδι απέναντι στη Μπράντφορντ, κατέγραψε την τρίτη μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου στο γήπεδο, καταγράφοντας 46.039 οπαδούς στις εξέδρες, λιγότερους μονάχα από τη Λίβερπουλ στο «Άνφιλντ» (53.318) και αυτούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» (74.523).

Όλα είναι κύκλος... Η Σάντερλαντ έζησε το δράμα της, το κινηματογράφησε δίχως να έχει την παραμικρή ιδέα για την εξέλιξη της περασμένης σεζόν και φέτος, πλέον, κάνει την αρχή της αντεπίθεσής της...

Δείτε τη σειρά των «μαυρόγατων» στο Netflix. Sunderland 'til I Die... Αξίζει!