Τελικά, ήταν τόσο καλό το Game of Thrones; (poll)

Έπειτα από οκτώ χρόνια, 73 επεισόδια, 72 ώρες εθιστικής παρακολούθησης και αμέτρητες άλλες υποθέσεων, συζητήσεων και θεωριών, το Game of Thrones ολοκληρώθηκε και εκατοντάδες εκατομμύρια θεατές νιώθουμε αυτό το κενό. Σαν να έχουμε μπει σε κλινική απεξάρτησης, βρισκόμαστε σε άρνηση για το τέλος του, μονολογούμε σαν τους τρελούς «δεν γίνεται, έχει κι άλλα επεισόδια», όμως βαθιά μέσα μας ξέρουμε την πικρή αλήθεια: το GoT τελείωσε οριστικά και το μόνο που μας έχει απομείνει, είναι να κάνουμε τον τελικό απολογισμό. Ήταν όντως τόσο καλό;

Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Η τηλεοπτική σειρά Game of Thrones είναι η μεταφορά των σειράς βιβλίων του George R.R. Martin «Α Song of Ice and Fire», η οποία ξεκίνησε το 1996 και δυστυχώς ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, αφού περιμένουμε τα δύο τελευταία κομμάτια της επταλογίας. Ο ίδιος ο Martin ήταν ένας επιτυχημένος συγγραφέας και σεναριογράφος τηλεοπτικών σειρών, προτού ξεκινήσει καν το «A Song of Ice and Fire» κι έχοντας δουλέψει αρκετά χρόνια στο Χόλιγουντ, ήξερε πώς λειτουργούσε η βιομηχανία.

Τα πρώτα τέσσερα βιβλία της σειράς βγήκαν σχετικά γρήγορα (απ’ το 1996 μέχρι το 2005) κι έτυχαν κριτικής αναγνώρισης για την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων τους και του κόσμου που είχε δημιουργήσει ο Martin. Όταν, λοιπόν, ο Peter Jackson μετέφερε απόλυτα επιτυχημένα την τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» του J.R.R. Tolkien στην μεγάλη οθόνη (2001-03), όλα τα μεγάλα στούντιο εκείνη την εποχή, έψαχναν την επόμενη μεγάλη ιστορία επικής φαντασίας που θα μεταφερόταν στους κινηματογράφους και φυσικά μίλησαν με τον Martin.

Έχοντας, όμως, αρκετή εμπειρία από το Χόλιγουντ, ο Martin ήξερε πως η δική του σειρά βιβλίων θα υπέφερε, αν μεταφερόταν στην μεγάλη οθόνη. Το βάθος της ιστορίας που έγραφε, δεν θα μπορούσε ποτέ να εξερευνηθεί σε λίγες ώρες και γι’ αυτό αρνήθηκε όλες τις προτάσεις. Καθώς είχε δουλέψει και ως σεναριογράφος τηλεοπτικών σειρών, γνώριζε πως η τηλεόραση ήταν το μοναδικό μέσο, που θα μπορούσε να μεταφερθεί επιτυχημένα το A Song of Ice and Fire. Κι εδώ, όμως, υπήρχαν προβλήματα.

Καθώς ο κόσμος του Martin ήταν ιδιαίτερα βίαιος και… σεξουαλικά απελευθερωμένος, δεν υπήρχε περίπτωση να ενδιαφερθούν όλα τα μεγάλα εθνική τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ. Κανένα ABC, FOX ή NBC δεν θα έμπαινε καν σε διαδικασία να συζητήσει μια σειρά με σεξ και βία σε τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο. Κι εδώ κάπου μπαίνουν στο κάδρο οι David Benioff και D.B. Weiss.

Ο Benioff ήταν αυτός που ξεκίνησε να διαβάζει το πρώτο βιβλίο της σειράς, το «A Game of Thrones», όταν συνειδητοποίησε την προοπτική που θα μπορούσε να έχει. Όντας συγγραφέας και σεναριογράφος ο ίδιος (μεταξύ άλλων είχε γράψει το «Troy» και το «X-Men Origins: Wolverine», επικοινώνησε με τον φίλο του και λάτρη της επικής φαντασίας, D.B. Weiss, για να του πασάρει την ιδέα μιας τηλεοπτικής σειράς με βάση το «A Song of Ice and Fire».

Για να καταφέρουν να αποσπάσουν το «ναι» από τον Martin, αναγκάστηκαν να απαντήσουν σε ένα… τεστ, με μία ερώτηση που αφορούσε την… μητέρα του Τζον Σνόου, ενός εκ των βασικών χαρακτήρων των βιβλίων, η ταυτότητα της οποίας ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί στα βιβλία. Όταν οι Benioff και Weiss απάντησαν σωστά και ο Martin πείστηκε πως οι δύο άνθρωποι που βρίσκονταν μπροστά του, πραγματικά ήξεραν τα βιβλία του, το μόνο που είχε απομείνει ήταν να βρεθεί η τηλεοπτική στέγη. Και οι επιλογές γι’ αυτή, όπως είδαμε και παραπάνω, ήταν πολύ λίγες.

Τη λύση έδωσε το ΗΒΟ, ένα συνδρομητικό κανάλι των ΗΠΑ, το οποίο είχε ιστορία σε παραγωγές βίαιων τηλεοπτικών σειρών και κανένα απολύτως πρόβλημα να μεταφέρει πιστά το όραμα του Martin. Κι αυτές οι τελευταίες λέξεις είναι η ουσιαστική βάση όλων των προβλημάτων που αντιμετώπισε η σειρά στις τελευταίες σεζόν της.

Όσο η ιστορία ακολουθούσε τα βιβλία και οι Benioff και Weiss αντλούσαν έμπνευση από τις λέξεις του Martin, τα πάντα κυλούσαν υπέροχα! Υπέροχα, είπα; Βάλτε κάτι παραπάνω και μην φοβηθείτε να οδηγηθείτε σε υπερβολές. Από την πρώτη της κιόλας σεζόν, η τηλεοπτική σειρά πλέον «Game of Thrones», καθήλωσε το κοινό με τις ανατροπές της, τις δολοπλοκίες των χαρακτήρων της και το μαγικό στοιχείο που παραμόνευε στη γωνία ως άλλος Pennywise the Clown για να μας στοιχειώσει. Ο θάνατος του πρωταγωνιστή μέχρι εκείνη τη στιγμή της σειράς, στο ένατο επεισόδιο του πρώτου κύκλου αποτέλεσε το φυτίλι που κατέκαψε κάθε πιθανότητα να μην ασχοληθούμε μαζί της. Ήταν εκείνη η στιγμή, που πρακτικά δημιούργησε το όργιο θεωριών και υποθέσεων που ακολούθησαν. Με την πεποίθηση πως κανένας χαρακτήρας δεν είναι ασφαλής, οι θεατές παρακολουθούσαν σαστισμένοι επεισόδια όπως το «The Red Wedding», με τα social media να παίρνουν φωτιά!

Οι πρώτες σεζόν του Game of Thrones ήταν σεναριακά αριστουργήματα. Η πλοκή, οι διάλογοι, οι χαρακτήρες ήταν καθηλωτικοί. Για σειρά επικής φαντασίας, οι μάχες ήταν ελάχιστες και όταν συνέβαιναν, αποτελούσαν το κερασάκι μιας τούρτας, γεμάτης από προδοσίες, ανίερες συμμαχίες και παντελώς καμία υποψία για το τι θα γίνει στη συνέχεια. Ήταν αυτή η κατάργηση των προσδοκιών, που λειτούργησε ως κόλλα για τους θεατές. Στο τέλος, όμως, ήταν η ίδια, που προκάλεσε τον αρνητικό πανικό της τελευταίας σεζόν.

Με την μαγευτική μουσική του Ramin Djawadi, το άρτιο όραμα σκηνοθετών όπως οι Alan Taylor, David Nutter, Alex Graves, και Miguel Sapochnik, την συγγραφική ικανότητα των Benioff και Weiss να μεταφέρουν σωστά την ιστορία του Martin κι ένα cast ηθοποιών που έκαναν σωστά τη δουλειά τους, οι πρώτες σεζόν του Game of Thrones αποτέλεσαν σταθμό στην τηλεοπτική παράδοση. Μια ιστορία επικής φαντασίας αποτέλεσε έναν καινούργιο κόσμο, στον οποίο πολύ πρόθυμα μετακόμισαν εκατοντάδες εκατομμύρια θεατές, με τις προσδοκίες να αυξάνονται κάθε επεισόδιο που περνούσε. Και ήταν αυτές οι προσδοκίες, που -όπως και στην περίπτωση του Lost λίγα χρόνια πριν- γκρεμίστηκαν σαν το Red Keep στα κεφάλια των δημιουργών της σειράς, όταν αυτή ολοκληρώθηκε.

Το πρόβλημα ξεκίνησε να δημιουργείται, όταν οι Benioff και Weiss ξέμειναν από υλικό για να μεταφέρουν. Η τηλεοπτική σειρά έπιασε σχετικά γρήγορα τα βιβλία που είχε γράψει ο Martin και όσο ο τελευταίος καθυστερούσε να βγάλει το επόμενο κεφάλαιο της σειράς του, τόσο οι D&D έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν. Σύμφωνοι, είχαν μια σχετική καθοδήγηση από τον Martin και ήξεραν πώς θα ολοκληρωθούν οι ιστορίες των βασικών χαρακτήρων των βιβλίων, όμως έπρεπε να γράψουν μόνοι τους τη διαδρομή μέχρι το τέλος. Και σ’ αυτό το κομμάτι, αποδείχθηκε πως κάπου έχασαν την μπάλα.

Με το κοινό της σειράς να μεγαλώνει κάθε σεζόν και τα έσοδα να αυξάνονται, το ΗΒΟ συνεχώς αύξανε το μπάτζετ της κάθε σεζόν. Αυτό οδήγησε σε πράγματα, που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ σε τηλεοπτική σειρά και μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με ακριβές κινηματογραφικές παραγωγές. Και ναι, αυτό φυσικά ήταν καλό, καθώς οι τεχνικοί παραγωγοί της σειράς αποδείχθηκαν περισσότερο από ικανοί για να φέρουν εις πέρας εκπληκτικές σκηνές, με δράκους να καίνε ολόκληρες πόλεις, να ρίχνουν τείχη, να παλεύουν στον ουρανό, να ανασταίνονται σε παγωμένες λίμνες. Οπτικά, σκηνοθετικά και τεχνικά, το Game of Thrones συνέχισε να βελτιώνεται, κάθε νέο επεισόδιο! Σεναριακά, όμως, κάπου βάλτωσε. Και είναι πολύ κρίμα, αν αναλογιστούμε πως φτάσαμε στο σημείο να μην πιστεύουμε τα μάτια μας γι’ αυτά που βλέπουμε στις οθόνες - κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ο ίδιος ο Martin, σε ανύποπτο χρόνο, είχε δηλώσει πως απαιτούνται δέκα σεζόν με δέκα επεισόδια η κάθε μία, για να ολοκληρωθεί σωστά η σειρά. Το ίδιο το ΗΒΟ δεν πήρε ποτέ θέση επισήμως, όμως διάφορα ρεπορτάζ σε έγκυρα Μέσα των ΗΠΑ, άφηναν να εννοηθεί πως το δίκτυο δεν θα είχε πρόβλημα να συνεχίσει. Αυτοί, όμως, που ήθελαν να τελειώνουν, ήταν οι Benioff και Weiss. Έχοντας αναλάβει να δημιουργήσουν την επόμενη τριλογία του Star Wars, οι D&D ξεκαθάρισαν πως το Game of Thrones θα ολοκληρωνόταν σε οκτώ σεζόν, με τις δύο τελευταίες μάλιστα να έχουν από επτά κι έξι επεισόδια αντίστοιχα.

Κι αυτό θα ήταν εντάξει απ’ όλους, αν προλάβαιναν να σετάρουν σωστά όλα τις ιστορίες των χαρακτήρων. Γιατί, δυστυχώς αποδείχθηκε ότι δεν τα κατάφεραν σε αυτό το κομμάτι, με αποτέλεσμα πολλά απ’ αυτά που βλέπαμε στην τελευταία σεζόν, να μην δικαιολογούνται. Και ναι, το Game of Thrones πάντα λειτουργούσε με βάση την ανατροπή των προσδοκιών μας, όμως πάντα αυτές οι ανατροπές δικαιολογούνταν κι έδιναν ακόμα περισσότερο βάθος στην ιστορία.

Στην τελευταία σεζόν, απλά παρακολουθούσαμε την μία ανατροπή να διαδέχεται την άλλη. Απ’ εκεί που χρειαζόταν μία ολόκληρη σεζόν για να χτιστεί η επιλογή ενός χαρακτήρα κι αντιλαμβανόμασταν τα κίνητρά του και τις συνέπειες αυτής της επιλογής του, στην τελευταία σεζόν τα πάντα γίνονταν σε χρόνο ενός επεισοδίου, με αποτέλεσμα να φαίνονται βεβιασμένα κι εκτός χαρακτήρα για τους ήρωες.

Οι D&D βασίστηκαν στο τεχνικό μεγαλείο των επεισοδίων, τις μυθικές μάχες και τα εκπληκτικά οπτικά εφέ και ξέχασαν να γράψουν σωστά την ιστορία. Κρίσιμες επιλογές, όπως, αυτή της Νταϊνέρις να κάψει ολόκληρη την πόλη του Κινγκς Λάντινγκ, ήταν απίστευτα εντυπωσιακές να τις βλέπεις, όμως τις βίωνες επιφανειακά. Δεν σε ενδιέφερε και τόσο πολύ, γιατί σου «κλωτσούσαν» τα κίνητρά της. Το «shock effect» που τόσο έξυπνα χρησιμοποιούσαν οι D&D στις προηγούμενες σεζόν, τους εκπυρσοκρότησε στην τελευταία.

Μπορεί, όμως, αυτό να αμαυρώσει όλη τη σειρά; Όχι, κατά την προσωπική μου άποψη. Το Game of Thrones άλλαξε την ιστορία της τηλεόρασης, όπως είχαν κάνει το «Sopranos», το «Twin Peaks», το «The Wire», το «Lost» και το «Breaking Bad». Οι προσδοκίες πλέον έχουν εκτοξευτεί και γι’ αυτό φταίει μια σειρά επικής φαντασίας, που απέδειξε πως δεν χρειάζονται δράκοι και ζόμπια σε πρώτο πλάνα για να σε καθηλώσει.

Οπότε, για να απαντήσω και στην ερώτηση του τίτλου, ναι ήταν τόσο καλό! Ήταν κάτι παραπάνω από καλό, ήταν μια καταπληκτική σειρά, που μας συντρόφευσε για οκτώ χρόνια και θα την ψάχνουμε σε οτιδήποτε και να δούμε από εδώ και πέρα. Θα αναζητούμε νέα Hardhome, Battle of the Bastards, Red Wedding, Battle of Winterfell, μία σκηνή σαν κι αυτή του θανάτου του Ηodor...

Και για τους λάτρεις του «A Song of Ice and Fire», υπομονή μέχρι το 2020, όταν υποτίθεται ότι θα κυκλοφορήσει το «Winds of Winter». Όταν τελειώσουν και τα βιβλία, εδώ θα είμαστε να μιλήσουμε για τις διαφορές τους με τη σειρά.