Δεκάδες διασκευές στην εποχή της καραντίνας! (vids)

Ο Σταύρος Δάλκος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Ιανουαρίου του 1982 και είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Από την ηλικία των 17 ετών άρχισε να ασχολείται με τη μουσική σύνθεση και τη στιχουργική. Το 2014 κυκλοφόρησε σε ανεξάρτητη παραγωγή την πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Σαν όλα αυτά που φύγανε» και το 2017 τη δεύτερη με τίτλο «Όταν οι κακοί βλέπουνε ταινία». Μέχρι το 2016 υπήρξε μέλος του συγκροτήματος «Όλοι στον 3ο», που άφησε ως παρακαταθήκη το ομώνυμο άλμπουμ, το 2015.

Έχει γράψει στίχους σε τραγούδια των «Ματ σε δύο υφέσεις», του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη, του Δημήτρη Βαρελόπουλου, πολλά από τα οποία ερμήνευσαν καλλιτέχνες όπως ο Χρήστος Θηβαίος, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο Θοδωρής Μέρμηγκας κ.ά.. Παράλληλα με τη μουσική σύνθεση, ασχολείται με τη συγγραφή θεατρικών έργων και το 2019 απέσπασε έπαινο στα Κρατικά Βραβεία για Νέους Θεατρικούς Συγγραφείς με το έργο «Ο Λυκάνθρωπος». Λίγο πριν ξεσπάσει η επιδημία είχε ξεκινήσει να ηχογραφεί υλικό για τη νέα του δισκογραφική δουλειά «Σ' ένα καραντουζένι», η οποία «ευελπιστεί» ότι θα κυκλοφορήσει εντός του 2020.

Ο Σταύρος μίλησε στο G-Weekend για νέα τάση στην οποία συνείσφερε και ο ίδιος στο Facebook με τις αφιερώσεις - διασκευές, έχοντας φτάσει τις 43 τον αριθμό (μέχρι την στιγμή που έγινε η κουβέντα μας καθώς μετά συνέχισε και πλέον είναι περισσότερες) και ενώ συνεχίζει. Ας δούμε το τι έχει να πει.

Πώς ένας μουσικός-τραγουδιστής μπορεί να λειτουργήσει και να δουλέψει σε εποχή κορονοϊού;

Απ' ό,τι παρατηρώ η απομόνωση και ο εγκλεισμός έχει ξυπνήσει τα καλλιτεχνικά ένστικτα όλων μας. Μου φαίνεται παρήγορο και συγκινητικό ταυτόχρονα ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν τώρα σε μια δημιουργική διαδικασία να γράψουν μουσική, ποίηση, να ζωγραφίσουν... Ευτυχώς για τους μουσικούς και τους τραγουδιστές ζούμε στην εποχή του διαδικτύου οπότε αισθανόμαστε ότι έχουμε ακόμα και τώρα φωνή...

Βοηθάει η απομόνωση στο να είναι πιο καθαρό το μυαλό για να γράψει κανείς και να συνθέσει κομμάτια;

Σίγουρα, η απομόνωση εμπνέει. Πολλοί μουσικοί έχουν συνθέσει ήδη εξαιρετικά κομμάτια τα οποία μοιράζονται στο διαδίκτυο. Εγώ, προς το παρόν, δεν έχω μπει στην διαδικασία να συνθέσω νέα κομμάτια και ακόμα και αυτά που ετοίμαζα για τον νέο δίσκο τα έχω βάλει στον «πάγο». Ίσως είμαι ακόμα μουδιασμένος από όλο αυτό που βιώνουμε και γι' αυτό μάλλον καταπιάστηκα με αυτή την ιδέα... Να διασκευάζω δηλαδή τραγούδια και να τα αφιερώνω.

Πόσο βοηθάνε τα social media για την επικοινωνία με τον κόσμο και όσους σε ακούν;

Το ίντερνετ μας «σώζει» από πολλές απόψεις. Από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν τα κοινωνικά δίκτυα, οι μουσικοί είδαν μια ευκαιρία να επικοινωνήσουν τα κομμάτια τους πιο εύκολα. Πόσο μάλλον τώρα.

Πώς σκέφτηκες αυτή την ιδέα με τις αφιερώσεις και τι ανταπόκριση είχες γενικότερα;

Η ιδέα γεννήθηκε μέσα σε ένα λεπτό, τις πρώτες μέρες της καραντίνας, την στιγμή που καθόμουν άπραγος μπροστά στον υπολογιστή. Χωρίς να το πολυσκεφτώ έκανα μια ανάρτηση στον λογαριασμό μου, γράφοντας «Δεχόμεθα παραγγελιές...». Δεν ξέρω ίσως να έχω απωθημένο ραδιοφωνικού παραγωγού και να μου βγήκε έτσι. Ακόμα και την εικόνα με τα playmobil που πλαισιώνει κάθε βίντεο δεν την πολυσκέφτηκα, αλλά φαίνεται ότι αρέσει. Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση από φίλους, γνωστούς αλλά και αγνώστους και γι' αυτό είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος. Έχω φτάσει στις 43 διασκευές και έπεται συνέχεια.

Πόσες αφιερώσεις προλαβαίνεις μες στην ημέρα;

Με το που ξεκίνησα, λόγω του αρχικού ενθουσιασμού, έκανα μέχρι και 6 διασκευές-αφιερώσεις τη μέρα. Στην συνέχεια όμως αποφάσισα να κάνω πιο λίγες αλλά πιο προσεγμένες, ώστε και να μπορώ εγώ να εξασκούμαι δημιουργικά μέσα από αυτήν την διαδικασία αλλά και η διασκευή να στέκεται σαν μια νέα μουσική πρόταση. Τώρα έχω αποφασίσει να κάνω 2 διασκευές τη μέρα. Άλλωστε, χρόνος υπάρχει...

Τι κομμάτια σου ζητάνε συνήθως και πόσο επηρεασμένος είναι ο κόσμος από αυτήν την κατάσταση;

Το ωραίο είναι ότι υπάρχουν «παραγγελιές» όλων των ειδών, με τα ερωτικά τραγούδια βέβαια να έχουν την τιμητική τους. Μέχρι στιγμής, μου έχουν ζητήσει από Θεοδωράκη, Μούτση, Phil Collins, Queen, Δεληβοριά, μέχρι Ρουβά, Βανδή, Παπαρίζου, Γωγώ Τσαμπά και πολλούς άλλους. Με αυτόν τον τρόπο ήρθα σε επαφή με πολλά κομμάτια που δεν γνώριζα, και ανακάλυψα ότι αρκετά από αυτά, ακόμα κι αν δεν ανήκαν ποτέ στα μουσικά μου γούστα, κρύβουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Και όπως είναι φυσικό υπάρχουν και πολλών ειδών αφιερώσεις, όπως ένα αγόρι στην κοπέλα του και το αντίστροφο, άλλοι σε φίλους και συγγενείς, φίλοι που αφιερώνουν σε εμένα τον ίδιο, άλλοι που αφιερώνουν το αγαπημένο τους τραγούδι στον εαυτό τους ή ακόμα και στους ντελιβεράδες όπως ζήτησε ένας φίλος. Ό,τι και να ζητήσει ο καθένας, καταλαβαίνω ότι η ανάγκη όλων μας είναι να έρθουμε πιο κοντά.

Πόσο σε ευχαριστεί αυτή η διαδικασία με τις αφιερώσεις και τι ήταν το πιο... τρελό που σου ζήτησαν;

Για μένα, αυτή η ιδέα έχει αποδειχτεί σωτήρια κυρίως όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι, γιατί λειτουργεί σαν ένας προσωπικός αντερισπασμός σε σχέση με όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Ο κόσμος δηλαδή με ευχαριστεί για τις διασκευές-αφιερώσεις που ετοιμάζω για αυτούς, αλλά η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο «ευχαριστώ» το οφείλω εγώ. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, η πιο... τρελή αφιέρωση που μου έχουν ζητήσει θα έλεγα ότι είναι «Τα μπαλάκια του τένις» του Γιώργου Χριστέλη...

Πόσο πιστεύεις ότι μπορεί να επηρεάσει ή να αλλάξει τη μουσική βιομηχανία η εποχή του covid-19;

Θέλω να πιστεύω ότι, όταν με το καλό ανταμώσουμε ξανά, θα αναθεωρήσουμε για πολλά πράγματα. Προς το παρόν είναι ιδανική ευκαιρία για να ακούσουμε καλή μουσική...