O Τραμπ φεύγει, ο... Τραμπισμός όμως θέλει να μείνει!

Μετά από την καταμέτρηση... θρίλερ ο Τζον Μπάιντεν είναι ο μεγάλος νικητής στη... μάχη των εκλογών των ΗΠΑ. Η επόμενη ημέρα της νίκης του και ο τρόπος που θα επιδιώξει να κυβερνήσει τη χώρα διαφέρουν. Πολλές ήταν οι εκτιμήσεις που ήθελαν τον Τραμπ όχι μόνο να χάνει αλλά να δέχεται μία εκλογική... συντριβή. Το 2016 ο Ντόναλντ Τραμπ είχε πάρει την ευκαιρία. Τέσσερα χρόνια μετά όμως πολύς κόσμος έχοντας δει σε δράση τον 73χρονο κατάλαβε το τι συνέβαινε. Τα στοιχεία έδειχναν μεγάλη νίκη των Δημοκρατικών και του Μπάιντεν.

Όλα αυτά ήταν και έμοιαζαν λογικά. Οι χειρισμοί του 73χρονου δεν βοήθησαν την οικονομία της χώρας αλλά έγινε το... ανάποδο. Η πανδημία οδήγησε στον θάνατο περίπου 500.000 Αμερικανών και ενώ η χώρα έφτασε στο σημείο να έχει 1.000 θανάτους την ημέρα ο Τραμπ διέψευδε τα στοιχεία. Δεν έδειξε κανένα σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών, ΄έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για υπάρξουν πειθαρχικές διώξεις σε Μπάιντεν και Χίλαρι Κλίντον, διέψευσε πολύ σοβαρές αναφορές και κρίθηκε ανεπαρκής για τον Λευκό Οίκο.

Ακόμα και με όλα αυτά σε βάρος του όμως υπήρξε πάλι κόσμος που έσπευσε να τον στηρίξει. Ο Μπάιντεν απέκτησε αβαντάζ αλλά όχι τόσο μεγάλο και τόσο έντονο, όπως αναμενόταν. Στη διάρκεια της προεκλογικής του καμπάνιας ο 77χρονος, όπως και ο πρώην πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, είχαν να τονίσουν πως "δεν είμαστε εμείς αυτό. Δεν είναι αυτό η προεδρία και η χώρα". Πολύ πιθανό να ισχύει αυτό. Η Χίλαρι Κλίντον έχασε διότι δεν 'έτρεξε' μία καλή καμπάνια και δεν υπήρξε δημοφιλής. Μία Χίλαρι Κλίντον που κατηγόρησε τον διευθυντή του FBI Τζέιμς Κόμεϊ για την ήττα που υπέστη στις προεδρικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου σε τηλεδιάσκεψη που είχε με τους μεγαλύτερους χορηγούς της προεκλογικής της εκστρατείας, σύμφωνα με δύο πρόσωπα που συμμετείχαν στη διάσκεψη.

Even better with the Curb Your Enthusiasm theme song pic.twitter.com/SdYlb9jWPq

— Erika (@MadeinBrazil_NY) November 5, 2020

Η Κλίντον εξήγησε ότι ο Κόμεϊ ευθύνεται για την ήττα της, αφού αυτός αποφάσισε να στείλει την επιστολή στο Κογκρέσο λίγες μόλις ημέρες πριν από τις εκλογές. Με την επιστολή εκείνη ανακοίνωνε ότι θα άνοιγε εκ νέου τον φάκελο της υπόθεσης με την ηλεκτρονική της αλληλογραφία, όταν η Κλίντον ήταν Υπουργός Εξωτερικών από το 2009 έως το 2012. Επίσης όλα αυτά είναι πολύ πιθανό να ισχύουν. Ένα σημαντικό στοιχείο όμως είναι πως ακόμα υπάρχουν πολλοί Αμερικανοί που τους αρέσει ο Τραμπ. Ένας Τραμπ που ήθελε ο κόσμος να πιστέψει πως ο εχθρός και η απειλή ήταν στο Ιράν και όχι στη Ρωσία. Πάντως τα μέλη της Εθνικής ομάδας της ασφαλείας του Τραμπ έφτασαν στο σημείο να μην μιλάνε μεταξύ τους ενώ στον Τραμπ χρεώνονται και κακοί χειρισμοί για τις σχέσεις με τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Στις ΗΠΑ πάντως ίσως για πρώτη φορά μετά το 1850 υπάρχει τόσο μεγάλος πολιτικός διχασμός. Μία χώρα χωρισμένα όχι μόνο από πλευράς ιδεολογίας αλλά και για τις προτιμήσεις της για το πως πρέπει να κυβερνάται. Μία χώρα στα... δύο και με διαφορές για το πως θα πρέπει οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν τον υπόλοιπο κόσμο. Η μία πλευρά είναι που παρατηρεί τα γεγονότα, σέβεται την επιστήμη αλλά και τις αξίες της δημοκρατίας και όχι μόνο. Η άλλη πλευρά που δεν σέβεται τίποτα. Ο Τραμπ μπορεί να βγαίνει ηττημένος αλλά το κίνημα υπέρ του παραμένει. Ο Γουάλας Σον, ερευνητής και συγγραφέας, θυμάται πως 20 χρόνια μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο (την ίδια εποχή που ενηλικιωνόταν ο Μπάιντεν) οι Αμερικανοί πολιτικοί έπαιρναν ψήφους υποσχόμενοι βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη. "Οι Αμερικανοί έδειχναν αποφασισμένοι στο να παρουσιάζει η χώρα τους σημάδια καλοσύνης, αξιοπρέπειας και ευγένειας αλλά και βοήθειας σε όσους τη χρειάζονταν", θα τονίσει.

Μία Αμερική που βέβαια έχει βιώσει καταστάσεις πολέμων και βίας. Μία χώρα που έχοντας περάσει στη σκοτεινή της πλευρά ήθελε να δώσει καλά πράγματα στην ανθρωπότητα. Στην Αμερική πολύς κόσμος συνεχίζει να νιώθει πως οι ΗΠΑ του Τραμπ δεν είναι αυτή που εκφράζει τον κόσμο και τον λαό της. Ένας κόσμος που θέλει να εκφραστεί αλλιώς θυμίζοντας μισό αιώνα πριν ορισμένους Ακαδημαϊκούς αριστερούς, ειδικά στη Βρετανία, που είχαν κάνει χρήση της φράσης "ο πραγματικά υπαρκτός σοσιαλισμός" θέλοντας να κάνουν τον διαχωρισμό με χώρες όπως η Σοβιετική Ένωση και η Δυτική Γερμανία. Η ιδέα τους ήταν να ξεχωρίζουν από τα σκληρά, καταπιεστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, να δουν τις σωστές ιδεολογίες και να περάσουν το σωστό μήνυμα. Κάπως έτσι είναι και στις ΗΠΑ. Σε ένα... σταυροδρόμι σωστού διαχωρισμού στο πως ήταν η χώρα και στο πως πραγματικά πρέπει να είναι.

Ο «Τραμπισμός» που σόκαρε τη Δημοκρατία!
«Αν μετρηθούν οι νόμιμες ψήφοι, κερδίζω με ευκολία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κανέναν να φιμώσει τους ψηφοφόρους μας και να κατασκευάσει αποτελέσματα. Προσπαθούν να νοθεύσουν τις εκλογές και δεν μπορούμε να το αφήσουμε αυτό να γίνει», φώναζε ο Ντόναλντ Τραμπ και «πάγωνε» τη χώρα του. Αρκετά ΜΜΕ φρόντισαν στην επόμενη ανάλογη αντίδραση να τον «κόψουν», αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Σε καμία δημοκρατική χώρα δεν υπήρξε ηγέτης που να καταγγέλλει νοθεία πριν την ανακοίνωση του αποτελέσματος. Ο Τραμπ φρόντισε να ανακοινώσει την πρωτιά χωρίς να ρωτήσει κανέναν άλλον πλην του εαυτού του. Αυθαίρετα. Γιατί έτσι έκανε σε αυτή την τετραετία, γιατί αυτός είναι όλα αυτά τα χρόνια. Εξέθεσε το επιτελείο του, αυτό που του έχει απομείνει, μιας και είναι ο Πρόεδρος με τις περισσότερες απολύσεις. Ο Τραμπ εξέθεσε τους Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι του ζητούσαν αποδείξεις, χωρίς φυσικά να υπάρχει κάτι. Αυταρχικός, λαϊκιστής, σοβινιστής και με τη συμπεριφορά του απέδειξε πως η χυδαιότητά του δεν περιορίζεται στα όρια του τηλεοπτικού στούντιο, εξαπλώνεται και «μολύνει» τη Δημοκρατία. Εμβρόντητοι όλοι παρακολούθησαν το σοκαριστικά αντιδημοκρατικό φέρσιμό του...

They are finding Biden votes all over the place — in Pennsylvania, Wisconsin, and Michigan. So bad for our Country!

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) November 4, 2020

Ευχή όλων ο «τραμπισμός» να φύγει μαζί με τον Ντόναλντ Τραμπ. Εφικτό; Δυστυχώς... Ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει στο πλευρό του σχεδόν τη μισή Αμερική, γιατί ο ίδιος ήταν αυτός που έκανε τους ψηφοφόρους του πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού. Αυτοί θα επιδιώξουν να εκφραστούν ακόμα και μετά την απομάκρυνση του ηγέτη τους, αυτοί θα προσπαθήσουν να βρουν τον εκφραστή όλων όσων πιστεύουν. Οι Ρεπουμπλικάνοι έχασαν τον έλεγχο, κινήθηκαν σε θέσεις που ήταν οι ίδιοι ήθελαν. Ο Τραμπ και η βάση του παρέσυρε το κόμμα και πλέον καλούνται μέσα σε μια τετραετία να ξαναμπούν σε ένα συστημικό πλαίσιο. Θα μπορέσουν να αποβάλλουν τον «Τραμπισμό;». Το χάσμα που έχει δημιουργηθεί στην αμερικανική κοινωνία είναι μεγάλο και τα εκατομμύρια ψηφοφόροι του Τραμπ θα περιπλανηθούν... ανεξέλεγκτα μέχρι να ξαναβρούν τη φωνή που τους εκφράζει.

Οι αντιδράσεις για τον... Τραμπισμό

Ο Νταν Μπαλζ έγραψε στη Washington Post πως ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται για την σταθερότητα στη χώρα και τη νομιμότητα. "Ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και να έχει όλη τη δύναμη και την κυριαρχία πάνω του. Έτσι απλά φωνάζει 'απάτη' στα πάντα χωρίς στοιχεία και αποδείξεις πως υπάρχει απάτη στη διαδικασία (των εκλογών)', σημειώνει.

Η Σούσαν Μπ. Γκλάσερ τονίζει στον New Yorker πως "η διαρκής αμφισβήτηση του Τραμπ στο κυβερνητικό και εκλογικό σύστημα έχει να κάνει καθαρά με το να βγει το επιθυμητό για αυτόν αποτέλεσμα. Είναι σαν να εμπιστεύεται ο ίδιος το καθεστώς στο οποίο λειτούργησε". Η κίνημα υπέρ του Τραμπ πάντως (Trumpism) καλά κρατεί και παραμένει αρκετά δυνατό.

Το στίγμα του Τραμπ είναι ο δημαγωγικός εθνικισμός. Η καμπάνια του είναι πάνω σε αυτό. Να διχάζει τον κόσμο και να αξιοποιεί τέτοιες καταστάσεις υπέρ του. Η Μόνικα Χέσε τόνισε για τον Τραμπ πως "του αρέσει η πόλωση και οι δικαστικές... μάχες. Χάσει ή κερδίσει το κίνημα υπέρ του παραμένει και θα μείνει στην ιστορία".

Ο Νταν Σλέιτερ, επικεφαλής του Κέντρου Δημοκρατιών στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν σημείωσε στα social media του πως "ο τραμπισμός (trumpism) γίνεται η αμερικάνικη εκδοχή του περονισμού, του υποδείγματος του εθνικολαϊκισμού". Έκανε και συγκρίσεις για αντίστοιχο σύστημα στην Αργεντινή: "Κινητοποίηση σε υψηλό επίπεδο, δημοφιλία στα ύψη αλλά που ποτέ δεν φεύγει από την εξουσία ότι και να γίνει".

Ο Τομ ΜακΤαγκ τονίζει στην Atlantic πως υπάρχει μία "Ουάσιγκντον σε χάος και μία δύσκολη περίοδο. Και όλα αυτά σε μία Αμερική που ο κόσμος βασίζεται πάνω της". Το κορυφαίο site της Νέας Ζηλανδίας στέκεται στο ότι "όταν ο Μπάιντεν μίλησε για τις εκλογές και ότι είναι η μάχη της ψυχής των ΗΠΑ στεκόταν στην ανεπάρκεια του Τραμπ και αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με την κακή διαχείρισή του για την πανδημία. Συνδεόταν με τις ρατσιστικές του συμπεριφορές αλλά και τις προσβολές του προς κάθε είδους σύστημα, νόμο αλλά και τη δημοκρατία. Και μόνο που οι ψηφοφόροι θα είχαν να σκεφτούν άλλα 4 χρόνια με Τραμπ αυτό αρκούσε για να έχουν δεύτερες σκέψεις.

Το αποτέλεσμα των εκλογών το περιμένουν πως και πως και σε Μόσχα, Πεκίνο και Τεχεράνη. Ο Ρώσος δικηγόρος, Βιάτσεσλαβ Νικόνοφ, που είχε υποστηρίξει τον Τραμπ και είχε θεωρήσει θετική τη νίκη του το 2016 τόνισε πως "όποιος και να βγει από τις εκλογές αυτές οι μισοί Αμερικανοί θα τον θεωρούν παράνομο πρόεδρο και οι άλλοι όχι. Πάρτε πολλές ποσότητες ποπ κορν για να δούμε τη συνέχεια".

Ο Ξιν Γιανγκ, επικεφαλής του κέντρου αμερικανικών σπουδών στη Σανγκάη είπε πως "το έδαφος για να υπάρξει ένας νέος Τραμπ μετά τον Τραμπ υπάρχει. Όπως και οι Δημοκρατικοί θα βγάλουν τον δικό τους Τραμπ".

Πηγή: New York Times, Washingtonpost