«Απόλαυση ο Άρης, μου λείπει η ατμόσφαιρα του Βικελίδης»!

Σε ρόλο απλού παρατηρητή, θα παρουσίαζε ενδιαφέρον η καταγραφή αντιδράσεων στην καθιερωμένη καλοκαιρινή συνάντηση της οικογένειας Γκάμα. Κεντρικό πρόσωπο, ασφαλώς θα ήταν ο αρτίστας του Άρη, αλλά δεν θα ήταν ο μοναδικός. Εδώ και δεκαετίες το… σόι πάει βασίλειο, αυτή η οικογένεια τροφοδοτεί με συνέπεια την Μπράγκα. Από τους θείους, τα πέντε αδέρφια, ξαδέρφια, χάνεσαι στο μέτρημα. Ποδοσφαιρομάνα.

Προφανώς ο Μπρούνο είναι το καμάρι της, ο ποδοσφαιριστής με τη σπουδαιότερη καριέρα, έφτασε να χαρακτηριστεί «νέος Λουίς Φίγκο», στην εποχή που διέπρεπε με την U20 της Πορτογαλίας. Και που να’ ξεραν οι εμπνευστές ότι τούτος ήταν το είδωλό του. Σε αυτή τη συνάντηση, άπαντες παίζουν «μπάλα». Ποιος βελτιώθηκε στη διάρκεια του χειμώνα και ποιος μπορεί να κρύψει τον ένα χρόνο που προστέθηκε στην πλάτη του; Ιδού τα ερωτήματα. «Ο καθένας νομίζει ότι είναι καλύτερος από τον άλλον (γέλια)», είπε, δείχνοντας το υψηλότατο επίπεδο ανταγωνισμού.

Ο Μπρούνο Γκάμα είναι ωραίος τύπος, αρκετά μετρημένος, η προσωπική ζωή του δεν διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τον χαρακτήρα που παρουσιάζει στο γήπεδο. Σπανίως θα τον δεις να αντιδρά έντονα, αποπνέει ηρεμία το βλέμμα του, αποφασιστικότητα, έχει και την ποδοσφαιρική «αλητεία» που λατρεύουμε, όταν κάνει αυτό που δεν φαντάζεσαι. Δεν είναι τύπος που θα διαφημίζει τη ζωή του, ασχέτως του ότι λατρεύει την ποιότητα και το κέντρο της Θεσσαλονίκης, γι’ αυτό εξάλλου επέλεξε να μείνει εκεί.

Ερχόμενος (το 2018) στη «νύφη του Θερμαϊκού», δεν ένιωσε γαμπρός. «Μια ακόμη εμπειρία», είπε ενδεχομένως στον εαυτό του. «Όταν ανοίγεις ένα νέο κεφάλαιο στην αθλητική ζωή σου, δεν μπορείς να ξέρεις τι πρέπει να περιμένεις. Προσπαθείς να φανταστείς κάποια πράγματα. Όχι, δεν περίμενα ότι θα αποκτούσα τέτοιο δέσιμο με τον Άρη αλλά όλα ήρθαν φυσιολογικά. Είναι απαραίτητο να νιώθεις καλά εκεί που είσαι. Αυτό έγινε, γι’ αυτό ήταν εύκολο να συνεχίσω στον Άρη. Είναι σημαντικό να νιώθεις πάθος για το ποδόσφαιρο, αυτό στο διοχετεύει και η ομάδα», θεωρεί μετά από τρία χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι η διετής ανανέωση του συμβολαίου του (το περασμένο καλοκαίρι) δεν ήταν τόσο απλή υπόθεση. Κατά πληροφορίες, έφτασε στο σημείο να ενημερώσει τον σπιτονοικοκύρη του ότι θα αδειάσει το διαμέρισμα που βρίσκεται σε κεντρική αρτηρία της πόλης. Αυτός το άκουσε με στεναχώρια. Αποδείχθηκε ότι το «κάρμα» του έλεγε Άρης. Θα έπρεπε να το είχε καταλάβει από την πρώτη στιγμή. Γιατί όλα έγιναν, για να έρθει στη Θεσσαλονίκη. Η «κουτσουρεμένη» χρονιά στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, ο γεμάτος δεύτερος γύρος στην Αλκορκόν, μόλις έφτασε και η πρόκληση του Άρη. Ιδανική αρχή στην πρεμιέρα με τη Λαμία, άδοξο φινάλε απέναντι στην ίδια ομάδα στον σοβαρό τραυματισμού ενός μήνα καταραμένου για τον ίδιο. Εκεί εκφράστηκαν αμφιβολίες για την επιστροφή του. Ποιος Γκάμα θα επιστρέψει;

«Μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσεις. Εξαρτάται από την αντίδραση του σώματός σου, από την προσπάθεια που θα βάλεις, πόσο θα πιέσεις τον εαυτό σου. Δεν περίμενα ότι όλα θα εξελίσσονταν τόσο όμορφα αλλά δούλεψα με επαγγελματίες. Παίζει ρόλο και η ηλικία».

Και φτάσαμε στον αριθμό «39». Τόσα διαδοχικά παιχνίδια μέτρησε από την ημέρα της επιστροφής του. Αυτό το σερί διακόπτεται (λόγω καρτών) στο «Καραϊσκάκη». «Δεν ήξερα ότι έπαιξα 39 συνεχόμενα παιχνίδια στο Πρωτάθλημα. Γενικώς, δεν τα έχω καλά με τους αριθμούς», είπε. Και να φανταστεί κανείς ότι πιτσιρικάς ήθελε να γίνει καθηγητής μαθηματικών. Ευτυχώς δεν πίστεψε πολύ στο παιδικό όνειρο του γιατί θα πήγαινε στράφι αυτό το ταλέντο, άσε που θα έμπλεκε με κάτι που δεν αγαπά ιδιαίτερα.

«Ο ΑΡΗΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΛΕΙΨΕΙ»

Για να επιστρέψουμε στις συνθήκες άφιξής του στη Θεσσαλονίκη, όταν έγινε γνωστό το ενδιαφέρον του Άρη για τον Μπρούνο Γκάμα, η συντριπτική πλειοψηφία εκτίμησε ότι επρόκειτο για τέχνασμα. Σαν τις «παπατζίδικες» μεταγραφές που πουλούσαν (κατά περιόδους) οι εφημερίδες στα ένδοξα χρόνια κορύφωσης του γραπτού Τύπου στα πρωτοσέλιδά τους. Ήταν το ναρκωτικό που αναζητούσε απελπισμένα ο αναγνώστης και (του) το παρείχαν σε δόσεις. Ποιο μεγάλο όνομα θα έρθει στην ομάδα του. Μετά, αρκετοί έριξαν μια ματιά στην ηλικία του. Αυτοί που θέλουν μια μεταγραφή λένε ότι «έχει πολλά να δώσει» και «είναι πολυτέλεια για την ομάδα» Οι… απέναντι… «έρχεται για το εφάπαξ».

Γενικώς οι 30+ έχουν συγκεκριμένη μεταχείριση. «Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη καθώς όταν πας πάνω από τα 30-31, ο κόσμος σε κοιτάζει με μισό μάτι. Μεγαλώνεις, είναι κι αυτό κομμάτι του επαγγέλματος. Εξαρτάται από εσένα αν θα φανεί η ηλικία σου. Πόσο δουλεύεις, η διατροφή σου, η ζωή που κάνεις, παίζεις ρόλο και η τύχη. Πριν έρθω στον Άρη ήμουν στη Λα Κορούνια για 6-7 μήνες. Δεν έπαιζα και δεν ένιωθα καλά. Μετά πήγα στην Αλκορκόν για 3-4 μήνες. Άρχισα να παίζω, να νιώθω καλύτερα. Ερχόμενος στον Άρη άρχισα και πάλι να νιώθω την ευχαρίστηση που πάντα αισθανόμουν για το ποδόσφαιρο. Μου είχε λείψει αυτό το συναίσθημα».

Ο συνεσταλμένος ποδοσφαιριστής έχει την ικανότητα της αξιολόγησης των πραγματικών δυνάμεών του. Καθώς περνούν τα χρόνια, κάτι θα χάσει αλλά και κάτι θα κερδίσει. «Η ηλικία φαίνεται στις κινήσεις ενός ποδοσφαιριστή. Τώρα, χρησιμοποιώ περισσότερο την εμπειρία μου, τις παραστάσεις που έχω. Ελέγχω καλύτερα τις κινήσεις μου στο γήπεδο. Τις θέσεις μου, το μυαλό μου, τη διαχείριση των στιγμών. Όταν είσαι μικρός προσπαθείς να κάνεις πράγματα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Καθώς περνούν τα χρόνια και αποκτάς εμπειρία γίνεσαι πιο ήρεμος, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να αποβάλλεις την πίεση, να μην της επιτρέψεις να σ’ επηρεάσει», είπε. Προφανώς δεν δύναται να έχει την έκρηξη που τον χαρακτήριζε στα μετ’ εφηβικά χρόνια. Τότε όμως χρησιμοποιούσε περισσότερο τα πόδια και λιγότερο το μυαλό. Τώρα, συμβαίνει το αντίστροφο.

Στην τριετία του στον Άρη, αποδείχθηκε ότι ο Πορτογάλος (όχι μόνο) δεν ήρθε για το εφάπαξ (δεν το έχει ανάγκη άλλωστε καθώς είναι και έξυπνος επιχειρηματίας με τομέα δραστηριοποίησης το realestate), παρείχε μάλιστα πληρωμένες απαντήσεις. Προς Θεού όμως, μην του αποδώσει κανείς τον τίτλο του ηγέτη του Άρη. Αυτός έπεσε στην κουβέντα με αφορμή τη δήλωσή του περί του αριθμού των αγώνων που έδωσε σε 40 ημέρες. Απάνθρωπο. Αντιποδοσφαιρικό. «Είναι δύσκολο να ανταποκριθείς σε τόσο έντονο πρόγραμμα αγώνων.

Προφανώς στον ποδοσφαιριστή αρέσει περισσότερο να παίζει παιχνίδια, αλλά όταν είναι πολύ μικρό το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ των αγώνων, ουσιαστικά δεν υπάρχει περίοδος αποκατάστασης. Δεν επανέρχεται το σώμα σου, κουράζεται το μυαλό σου. Είναι αλήθεια ότι στα τόσα χρόνια που παίζω, ήταν η πρώτη φορά που μέσα σε 40 μέρες έπαιξα τόσο πολύ. Συνήθως ήταν μάξιμουμ 8-10 παιχνίδια», είπε. «Και για έναν ποδοσφαιριστή που έχει ρόλο ηγέτη, ακόμη δυσκολότερο», προσθέσαμε κι εκεί τράβηξε μια γραμμή. «Δεν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ηγέτη και σίγουρα δεν τον ξεχωρίζω από τους υπόλοιπους. Ο καθένας έχει τον ρόλο του σε μια ομάδα. Είναι δύσκολο για όλους. Προσπαθώ να ανταποκριθώ στην αγωνιστική ευθύνη μου, να κάνω αυτό που περιμένει η ομάδα από εμένα».

«ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ»

Εύκολα το λες, δύσκολα το πετυχαίνεις. Η φετινή χρονιά εξελίχθηκε ιδανικά για τον Άρη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. «Μην μου το θυμίσεις γιατί χρειάστηκα χρόνο για να το ξεπεράσω. Αυτό το παιχνίδι βασάνισε το μυαλό μου για μεγάλη περίοδο. Το σκεφτόμουν συνεχώς, πλέον το έχω αφαιρέσει από το μυαλό μου για να συγκεντρωθώ σ’ αυτό που έχω μπροστά μου. Τώρα μου το θύμισες. Χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία. Δεν ξέρω πού θα πήγαινε η ομάδα γιατί θα έπρεπε να περάσει 3-4 γύρους και φυσικά να αποκλείσει πολύ σπουδαία κλαμπ στην Ευρώπη. Είχαμε όμως υψηλές προσδοκίες. Τώρα, βλέποντας αυτά που κάνει η ομάδα στο γήπεδο, καταλαβαίνω εντονότερα αυτό που χάσαμε αλλά δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω», απάντησε. Δεν χρειάστηκαν ιδιαίτερες επεξηγήσεις. Και οι δύο γνωρίζαμε για τι πράγμα συζητούσαμε. Για τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό.

Στην πραγματικότητα, δύο παιχνίδια παραμένουν «καρφωμένα» στο μυαλό του. Σαν την καρφίτσα σ’ έναν ξύλινο πίνακα ανακοινώσεων. Το δεύτερο είναι αυτό με την ΑΕΚ πέρυσι, στο Κύπελλο Ελλάδας. Εκείνο το γκολ του Μάρκο Λιβάια. «Το Κύπελλο είναι μεγάλος στόχος. Ταυτόχρονα και δύσκολος γιατί αντιμετωπίζουμε τον Ολυμπιακό. Μπορούμε να ανατρέψουμε το σκορ (2-1) του πρώτου αγώνα. Το δεύτερο παιχνίδι, θα είναι αγώνας υπομονής και ελέγχου συναισθημάτων. Πολλές φορές σκέφτομαι τον περσινό αγώνα με την ΑΕΚ. Γι’ αυτό στέκομαι στον έλεγχο συναισθημάτων».

Κακά τα ψέματα, το επιστέγασμα κάθε προσπάθειας είναι ο τίτλος. Οι εντυπώσεις και οι εικόνες έρχονται και φεύγουν. Όπως λέει και ο λαός.. «ο μαστραπάς μένει». «Η πορεία της ομάδας δεν αποτελεί έκπληξη για μένα. Έχουμε ποιότητα, αγωνιστική φιλοδοξία, καλούς ποδοσφαιριστές κι αν με ρωτούσες στην αρχή του Πρωταθλήματος πού φανταζόμουν την ομάδα θα σου έλεγα ότι θα ήμασταν κοντά με όλους, εκεί στην 3-4 θέση. Θέλω όμως να δω την περαιτέρω ανάπτυξη του κλαμπ γιατί σημασία έχει πάντα η επόμενη μέρα. Το αξίζει η ομάδα, αξίζει να πετύχει», είπε.

Αυτό θέλει, σαν τον νηστικό που ονειρεύεται καρβέλια. Όπως θέλει να το ζήσει και με το κοινό του. «Το κίνητρό μου είναι να ζήσω όσο πιο έντονα γίνεται αυτή την όμορφη εμπειρία. Είμαι στο στάδιο της απόλαυσης. Πριν έρθω στον Άρη, ήξερα πολύ καλά το βεληνεκές της ομάδας. Μετά ήρθε η σχέση με τον κόσμο, το πάθος που βγάζει σε κάθε παιχνίδι. Είναι σημαντικό να διασκεδάζεις μ’ αυτό που κάνεις. Μου λείπει η ατμόσφαιρα στο «Κλ. Βικελίδης». Είναι μοναδικό το συναίσθημα όταν παίζεις μπροστά στον κόσμο και δεν αντικαθίσταται».

«ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ»

Πήγαμε στο άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Το γκολ. Μαρτύριο της ψυχής. Ο Άρης του δεύτερου γύρου (συν τον αγώνα με την ΑΕΚ) περιορίστηκε στα επτά γκολ. Ο δημοσιογράφος οφείλει να το καταγράψει. Ο ποδοσφαιριστής πρέπει να φροντίσει για να μην του γίνει έμμονη ιδέα. «Δεν βλέπω τους αριθμούς, οπότε δεν είχα δώσει βάση στον αριθμό των γκολ που βάλαμε στον δεύτερο γύρο. Κάποιες φορές δημιουργείς και δεν σκοράρεις. Είναι καλύτερο από το να μην δημιουργείς καθόλου γιατί εκεί το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο. Νομίζω ότι σε επίπεδο ευκαιριών είμαστε αρκετά παραγωγική ομάδα. Προφανώς θα μπορούσαμε να είχαμε σκοράρει περισσότερο αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι αριθμοί», απάντησε.

Το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις. Πρόβλημα στην επίθεση, αποτελεσματικότητα στην άμυνα. Αυτό είναι έργο Ακη Μάντζιου ο οποίος κατάφερε να πείσει τους πάντες για την ορθότητα του πλάνου του. Η εικόνα του Μπρούνο Γκάμα να φτάνει μέχρι την τελική γραμμή στο τερέν της ομάδας του για να κόψει τον επιθετικό της ΑΕΚ (στη νίκη των «κίτρινων» στο Ολυμπιακό Σταδιο) ήταν όλα τα λεφτά. «Με τον νέο κόουτς δουλέψαμε πολύ στην άμυνα. Θα έλεγα περισσότερο στην transition άμυνα, στη δύναμη, στα τρεξίματα, στον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί η ομάδα. Έχουμε κάνει καλή δουλειά και φαίνεται από την αποτελεσματικότητά μας. Η άμυνα απαιτεί συνέπεια. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι wingers έχουν σημαντικό ρόλο στο να κλείσουν διαδρόμους στον αντίπαλο. Η ομάδα το κάνει. Όταν κερδίζεις με 1-0 είναι λογικό να δεχθείς πίεση. Εκεί θα πρέπει να αντιδράσεις, να λειτουργήσεις ομαδικά στην άμυνα, να αποδείξεις το δέσιμό σου σαν ομάδα».

«Ο ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ»

Αυτό κι αν ήταν καταγγελία. Πειστήρια υπάρχουν από τον πρότερο βίο του Κώστα Μήτρογλου αλλά για να «δέσει» την υπόθεση θα πρέπει να καταθέσει επιπλέον υλικό. Γι’ αυτόν τον λόγο ήρθε ο 32χρονος επιθετικός στο «Κλ. Βικελίδης». Ο Μπρούνο Γκάμα συνήθιζε να τον παρακολουθεί, αλλά και να τον θαυμάζει. «Γνωρίζω τον Μήτρογλου από την Μπενφίκα, τον είδα σε πολλά παιχνίδια. Είναι δολοφόνος στην περιοχή και είμαι σίγουρος ότι θα μας βοηθήσει», είπε. Και κλείσαμε με μια υπόθεση εργασίας. Το ιδεατό σενάριο να βρουν άκαμπτη γραμμή επικοινωνίας με τον Έλληνα επιθετικό. Εκεί, τα γραφόμενα για το επιθετικό πρόβλημα θα πάνε περίπατο και ο Άρης θα αναλωθεί στους δικούς του περιπάτους καθώς πλησιάζει η άνοιξη.