Γιώργος Νίκας: Ο Μαρουάν Φελαϊνί του Λεβαδειακού (pics, vid)

• «ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ; ΚΟΨ' ΤΟ ΛΙΓΟ»
• «ΜΠΑΜΠΑ, ΘΑ ΜΕ ΠΑΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΓΗΠΕΔΟ;»

Πριν από το ξεκίνημα της καραντίνας ήταν ο Γιώργος Νίκας από το Αμπελοχώρι Βοιωτίας. Όταν επανεμφανίστηκε στo γήπεδο, με την επιστροφή των ομάδων της Super League 2 στις προπονήσεις, ήταν πια ο Μαρουάν Φελαϊνί του Λεβαδειακού. Ο 21 ετών μέσος άφησε το σγουρό του μαλλί να μακρύνει, το έβαψε ξανθό και έγινε η ατραξιόν των «πρασίνων».

Μη νομίζετε πάντως ότι ο λόγος που άλλαξε look ήταν ο Βέλγος πρώην χαφ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο οποίος αγωνίζεται πλέον στην Κίνα (Shandong Luneng). Ούτε γιατί τα κομμωτήρια στη Θήβα και στη Λιβαδειά ήταν κλειστά και δεν είχε άλλη επιλογή. «Πριν ακόμα ξεκινήσει η καραντίνα, τον Μάρτη του 2020, είχα αποφασίσει να αφήσω το μαλλί μου να μακρύνει. Ήθελα να κάνω κάτι ξεχωριστό στην εμφάνισή μου και. Ήθελα κάτι διαφορετικό» λέει στο G-Weekend ο μέσος του Λεβαδειακού, ο οποίος, αναμενόμενα, ακούει πια στο όνομα... Μαρουάν Φελαϊνί.

«Πολλοί θεωρούν ότι αυτός είναι ο λόγος που το μαλλί μου έχει πλέον αυτή τη μορφή, αλλά δεν είναι αλήθεια. Δεν το έκανα για τον Φελαϊνί, ούτε για τον Βιτσέλ, ο οποίος κι αυτός έχει ανάλογη κόμη. Κανείς από τους δύο δεν υπήρξε ποδοσφαιρικό μου πρότυπο» εξηγεί ο ύψος 1.88 ποδοσφαιριστής, για τον οποίο τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν: «Πλέον σίγουρα δεν περνάω απαρατήρητος (γέλια). Κανείς δεν μένει αδιάφορος. Με πειράζουν και οι συμπαίκτες μου, αλλά μέσα σε φυσιολογικό πλαίσιο».

«ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ; ΚΟΨ' ΤΟ ΛΙΓΟ»

Αλήθεια, πώς είδαν την... ανανέωσή του οι γονείς του; «Στη μητέρα μου αρέσει. Ο πατέρας μου με κορόιδευε και μου έλεγε: "Πώς είναι έτσι; Κόψ' το λίγο". Πάντως νομίζω ότι και οι δύο το έχουν συνδέσει με την καλή χρονιά που κάνω με τον Λεβαδειακό, οπότε όλα καλά». Όλο αυτό το μαλλί χρειάζεται βέβαια λίγη περισσότερη περιποίηση, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα για τον Νίκα: «Δεν με κουράζει αυτή η διαδικασία. Το μόνο... κακό τώρα είναι πως έχει περάσει ο καιρός, έχει αρχίσει να μακραίνει κι άλλο το μαλλί και έχει διχρωμία (γέλια)».

(Ο Μαρουάν Φελαϊνί)

Κι αφού λοιπόν δεν έχει πρότυπο ούτε τον Φελαϊνί ούτε τον Βιτσέλ, ποιον έχει; «Από μικρός λάτρευα τον Τζέραρντ. Αυτή την εποχή με ενθουσιάζει ο Ντε Μπράινε για την ευφυία του και την τεχνική του κατάρτιση. Επίσης ο Φαν Ντάικ είναι κάτι ξεχωριστό». Όπως κάθε ποδοσφαιριστής, έτσι και ο Γιώργος ονειρεύεται μια μέρα να αγωνιστεί εκτός Ελλάδας. «Θέλω αρχικά να παίξω σε μια από τις μεγάλες ομάδες της χώρας και από εκεί να κάνω το βήμα για το εξωτερικό. Το όνειρό μου είναι να αγωνιστώ στην Αγγλία. Το ποδόσφαιρο είναι άλλωστε συνώνυμο με αυτή τη χώρα». Αγγλία αλλά σε ποια ομάδα; «Έχω συμπάθεια στη Λίβερπουλ, αλλά μέχρι εκεί...».

«ΜΠΑΜΠΑ, ΘΑ ΜΕ ΠΑΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΓΗΠΕΔΟ;»

Ο Νίκας είναι ένας box to box ποδοσφαιριστής, στον οποίο αρέσει να πατάει συνεχώς στην αντίπαλη περιοχή. «Έχω περάσει από διάφορές θέσεις, αλλά πάντα μου άρεσε να παίζω στο κέντρο. Σε νεαρή ηλικία ήμουν επιθετικός. Έχω αγωνιστεί ως κεντρικός αμυντικός, στην U20 του Λεβαδειακού ήμουν δεκάρι και πλέον εξαροοκτάρι». Πώς όμως του γεννήθηκε αυτή η αγάπη για το ποδόσφαιρο; «Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι από τον παππού μου. Παίζαμε ποδόσφαιρο μαζί στην αυλή. Ο παππούς μου έπαιζε στη Θήβα, όχι όμως επαγγελματικά. Γενικά είμαστε πολύ ποδοσφαιρόφιλη οικογένεια. Θυμάμαι κάποτε ήμουν στο αυτοκίνητο με τον πατέρα μου και περάσαμε έξω από ένα 5x5. Του είπα: "Μπαμπά, θέλω κι εγώ να παίξω σε ένα τέτοιο γήπεδο. Θα με πας μια μέρα;" Έτσι ξεκίνησαν όλα...».

Η αδερφή του Γιώργου είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη και φέτος ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Ιστορικό - Αρχαιολογικό των Ιωαννίνων. Ο ίδιος έχει περάσει στα ΤΕΦΑΑ Αθήνας, αλλά καθώς λόγω Λεβαδειακού δεν προλαβαίνει να παρακολουθήσει τα μαθήματα, τα περισσότερα από τα οποία μάλιστα είναι υποχρεωτικά, έχει κάνει αναστολή σπουδών για ένα έτος. «Του χρόνου βλέπουμε, μήπως μπορέσω και βρεθώ σε μια ομάδα της Αθήνας, ώστε να συνδυάσω σπουδές και ποδόσφαιρο». Αρκετά μελλοντικά θα του άρεσε να ασχοληθεί και με κάτι τελείως διαφορετικό από ποδόσφαιρο. «Μου αρέσει η φύση και ήθελα να ασχοληθώ με τη γεωργία. Αυτό όμως αρκετά χρόνια αργότερα...».

Στο πρωτάθλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη ο Λεβαδειακός βρίσκεται στη δεύτερη θέση, στο -1 από τον Εργοτέλη. «Έχουμε δυνατή ομάδα. Έχουμε κρατήσει τον περσινό κορμό και είναι στο χέρι μας να κατακτήσουμε την άνοδο. Είναι στο χέρι μας και όσο είναι στο χέρι μας και δεν εξαρτώμαστε από άλλους, θεωρώ ότι είμαστε φαβορί. Ο Διαγόρας κάνει πολύ καλή πορεία και νομίζω ότι λίγοι το περίμεναν. Ο Ιωνικός είναι επίσης πολύ καλός, ενώ ο Εργοτέλης παρουσιάζει ελκυστικό ποδόσφαιρο».

Ο «Φελαϊνί του Λεβαδειακού» με τις 13 συμμετοχές και το ένα γκολ στη φετινή Super League 2, έκλεισε την κουβέντα μας με μια ευχή για τους συναδέλφους του που έχουν ξεχάσει τι θα πει γήπεδο και αγώνες. «Εύχομαι να δοθεί μια λύση με τα παιδιά στη Football League και τη Γ' Εθνική. Δεν έχουν μεγάλα συμβόλαια, πρέπει κι αυτοί να βγάλουν το ψωμί τους. Τους έχουν κόψει τα φτερά. Εάν δεν πληρωθούν δεν μπορούν να ζήσουν την οικογένειά τους».