Iρλανδοί, οι καλύτεροι οπαδοί του κόσμου!

Ήταν στο Euro του 2012. Η περήφανη Ιρλανδία κληρώνεται με Ιταλία, Ισπανία, Κροατία. Το έργο της πρόκρισης έμοιαζε μάλλον αδύνατον, οπότε στόχος ήταν τουλάχιστον να πέσει με το κεφάλι ψηλά.

Στην πρεμιέρα έχασε 3-1 από τους Κροάτες και τη δεύτερη αγωνιστική, η Λα Ρόχα της έριξε τέσσερα. Και κάπου εκεί, όταν έχει μπει το τέλος και συνειδητοποιείς ότι πρέπει να αρχίσεις να ψάχνεις τα εισιτήρια της επιστροφής, έρχεται το ξέσπασμα. Παρά το βαρύ σκορ και την απογοήτευση του αποκλεισμού, στο 87' το καταπράσινο κομμάτι της κερκίδας αρχίζει να τραγουδάει το πιο δυνατό και περήφανο «Fields of Athenry», σκεπάζοντας κάθε άλλο θόρυβο του γηπέδου. Ο Γερμανός σχολιαστής, απλά σταματά τη μετάδοση και δίνει φυσικό ήχο.

To Fields of Athenry είναι ένα τραγούδι βγαλμένο από την ταλαιπωρημένη ιρλανδική παράδοση. Διηγείται την ιστορία ενός φανταστικού χαρακτήρα, ο οποίος κατά την περίοδο του Μεγάλου Λιμού εξορίστηκε επειδή πιάστηκε να κλέβει τροφή για την οικογένειά του από τον Άγγλο διοικητή Τσαρλς Τρεβέλιαν, γνωστό για το αντι-ιρλανδικό του μένος. Ίσως είναι αυτή η γεμάτη αγώνες ιστορία που κάνει τους Ιρλανδούς τόσο ξεχωριστούς.

Στo Euro 2016 έχουν κλέψει αναμφίβολα την παράσταση. Η συνάντησή τους με κάθε οπαδό άλλης χώρας είναι μια ιστορία μόνη τους. Μπορεί, για παράδειγμα, να φώναζαν στους Σουηδούς ότι «Είστε σκατά, αλλά οι κοπέλες σας κυκλοφορούν ελεύθερες» ή «γυρίστε πίσω στις σέξι συζύγους σας» και να τους τρόλαραν για την απουσία συνθημάτων, όμως στη συνέχεια χόρευαν μαζί τους σε ρυθμούς dancing queen!

Στο Παρίσι συνέπεσαν σε παμπ με Άγγλους και ξεκίνησαν μια επική ανταλλαγή συνθημάτων. «Παρακαλούμε μην ξεκινήσετε επεισόδια», τους φώναξαν, με αφορμή τα όσα είχαν προηγηθεί μεταξύ των «Λιονταριών» και των Ρώσων, για να συνεχίσουν όταν οι Άγγλοι τους αποκάλεσαν... Ρώσους: «Κάποιος να φωνάξει τους Ρώσους» και «είστε μόνο ένα μικρό μέρος της Σκωτίας», με τους μεν να απονείμουν τα εύσημα στους δε για την ευρηματικότητα και όλους μαζί να ζουν το πραγματικό νόημα του Euro. Δεν κοροϊδεύουν μόνο τους άλλους. Το κάνουν και για τους δικούς τους. Όπως τον φουκαρά τον Τομ, που βρήκε γκόμενα, η οποία τον κράτησε εκτός Εuro και είδε τους κολλητούς του να τον κάνουν πανό και να προειδοποιούν: «Μην γίνεις σαν τον Τομ».

Δεν υπάρχει άνθρωπος εδώ που να μην συμπαθεί τους boys in green. Ακόμα κι αν δεν ξέρει ποιοι ακριβώς είναι, πλέον θα έχει μάθει, βλέποντάς τους μαζικά να κάθονται κάτω και να σηκώνονται απότομα φωνάζοντας «stand up for the boys in green» και στη συνέχεια να βγάζουν παπούτσι, να το σηκώνουν στον αέρα και να συνεχίζουν: «shoes up for the boys in Green». Να απολαμβάνουν τις πρωινές τους μπύρες ξαπλωμένοι στο γρασίδι γύρω από το Τροκαντερό, να τραβούν τα βλέμματα με τις φορεσιές, τις σημαίες και τα τραγούδια τους.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη Σουηδία, αποτίοντας φόρο τιμής στον Βορειοιρλανδό που έχασε τη ζωή του στη Νίκαια χτυπώντας το κεφάλι του σε πέτρα, φωνάζοντας «Stand up for the Ulsterman». Mην ξεχνάτε ότι και τα τυπάκια που τραγούδησαν το πιο must σύνθημα του Euro, στην πραγματικότητα Ιρλανδοί είναι! Άσχετα αν τους χώρισαν οι συνθήκες και οι εξελίξεις.

Η τεράστια συμπάθεια φαίνεται και από το γεγονός ότι στη fan zone κάτω από τον πύργο του Άιφελ, τα μοναδικά προϊόντα που είχαν εξαντληθεί ήταν αυτά του ΕΪΡΕ. Κασκόλ, καπελάκια και t-shirt δεν υπήρχαν ούτε... για δείγμα, με μια τελευταία φανέλα να αιωρείται μόνη της στην κρεμάστρα, περιμένοντας κι αυτή να βρει κάτοχο. Οι υπάλληλοι της μπουτίκ σήκωναν τους ώμους στα συνεχή ερωτήματα για προϊόντα, παροτρύνοντας τον κόσμο να περιμένει για ανεφοδιασμό.

Ακόμα και να μην θέλεις να τους γνωρίσεις, θα σε γνωρίσουν αυτοί. Τρεις γυναίκες μόνες τους σε ένα βαγόνι τίγκα Κροάτες, δεν δίστασαν να αρχίσουν ποδοσφαιροκουβέντα. Και όταν ρώτησαν τον Κροάτη που μιλούσε περισσότερο πώς τον λένε και εκείνος απάντησε Πάτρικ, ο ενθουσιασμός μεγάλωσε. «Πάτρικ; Τότε είσαι Ιρλανδός, γιε μου!».

Θα γλεντήσουν τους Σκωτσέζους που λείπουν από τη διοργάνωση, θα χορέψουν όμως με όσους από δαύτους έκαναν το ταξίδι παρά την απουσία της ομάδας τους στη fan zone. Θα κάνουν τα πάντα για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, αλλά θα σταματήσουν για να βοηθήσουν έναν συνάνθρωπό τους. Όπως έκανε ο Τζέι Κίτινγκ, έξω από το Stade de France, όταν είδε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να αργοπεθαίνει. Κατάφερε να τον βοηθήσει να σωθεί, όμως έχασε το εισιτήριό του.

Μια παρέα συμπατριωτών του που περνούσε και είδε το περιστατικό, του αγόρασε καινούργιο. Μια άλλη παρέα σταμάτησε για να βοηθήσει έναν ηλικιωμένο να αλλάξει λάστιχο στο αυτοκίνητό του. Kάθε συνάντηση με τον Green Army, έχει και μια καινούργια ιστορία να διηγηθεί.

Είναι γραφικοί; Κάποιες φορές ναι. Αλλά ωραίοι γραφικοί. Το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι το παρακάνουν, αλλά δεν τους νοιάζει. Γιατί ζουν την χαρά του παιχνιδιού και την πραγματική μαγεία μιας διοργάνωσης σαν το Euro. Μετατρέπουν τα πάντα σε γιορτή. Με χιούμορ, διάθεση αυτοσαρκασμού, ευρηματικά συνθήματα και πανό. Ξέρουν ότι το ταβάνι της ομάδας τους είναι χαμηλό. Δεν τους ενδιαφέρει, γιατί ξέρουν ότι οι lads θα παλέψουν με όλη την καρδιά τους. Όπως θα κάνουν και εκείνοι στις κερκίδες. Όπως έκαναν πάντα και παντού...