Τιμ Ντάνκαν: Η τελευταία λέξη! (vids)

Ο Τιμ Ντάνκαν ετοιμάζεται να κάνει αυτό που δεν του άρεσε ποτέ: Να προκαλέσει. Να στρέψει την προσοχή όλων πάνω του και να αναγκάσει τους δημοσιογράφους να θυμηθούν όλες τις κοινοτοπίες που συνοδεύουν τις αποχωρήσεις σπουδαίων προσωπικοτήτων. Όπως όλα δείχνουν, ο 40χρονος σέντερ σκέφτεται πολύ σοβαρά να βάλει τέλος στην καριέρα του. Εάν το κάνει θα είναι η πιο θαρραλέα του πράξη εκτός παρκέ. Ο ακρογωνιαίος λίθος των Σπερς πέρα από τους τίτλους, τα ατομικά επιτεύγματα, τις διακρίσεις και ό,τι άλλο συνοδεύει έναν παίκτη, ξεχώρισε για τη μετριοφροσύνη του. Με τη συμπεριφορά του επιβεβαίωσε την πίστη του στο άθλημα και στη φράση-οδηγό πως “κανείς δεν είναι μεγαλύτερος από το παιχνίδι”. Το σεμνά και ταπεινά καθόρισε τον μπασκετικό του (και όχι μόνο) βίο, με την αξιοπρέπεια, το ήθος, το κύρος και την προσήλωση στο αποτέλεσμα να είναι οι σταθερές του. Λίγο πριν την τελευταία υπόκλιση σας παρουσιάζουμε τον άγνωστο Τιμ Ντάνκαν.

Μακριά από τη φήμη

Το όνομα του είναι συνώνυμο της συνέπειας και αυτή συμπυκνώνει τον άνθρωπο και αθλητή Ντάνκαν. Εάν δεις ένα παιχνίδι του, τα έχεις δει όλα. Για οποιονδήποτε άλλο παίκτη αυτό θα ήταν κακό. Όχι γι' αυτόν. Διότι, κάθε βράδυ θα παρουσιάσει το μεγαλείο του. Θα βάλει μεγάλα σουτ, θα ηγηθεί της προσπάθειας των συμπαικτών του, θα παίξει άμυνα, θα πάρει ριμπάουντ, θα δώσει οδηγίες, θα κάνει τα πάντα. Κι όλα αυτά χωρίς πόζα, χωρίς φανφάρες, χωρίς ασέβεια απέναντι στον αντίπαλο. Στο τέλος, θα λάβει χειροκρότημα απ' όλους. Είναι σαν να βρίσκεσαι μπροστά σ' ένα ποίημα εν κινήσει και δεν μπορείς παρά να ασπαστείς την ομορφιά του.

Ο “TD” φροντίζει να προστατεύσει την ιδιωτικότητα του αλλά και την αθλητική περσόνα. Δεν δίνει ποτέ συνεντεύξεις πριν τους αγώνες και τις προπονήσεις. Όποτε το κάνει μιλά πάντα ήπια, μειλίχια. Σε αυτό πλαίσιο εντάσσεται και η άρνηση του να υπογράψει μεγάλες επιχειρηματικές συμφωνίες που θα του απέφεραν τεράστια ποσά. Φυσικά, ποτέ δεν τσακώθηκε με συμπαίκτη του, ούτε ενήργησε μικροπρεπώς.

Όχι ο ήρωας που θέλουν τα ΜΜΕ

Οι δημοσιογράφοι αν και τον σέβονται, πολύ θα ήθελαν να έχει μια συναρπαστική ιστορία να τους πει. Να μπορούν να γράψουν για “αναγέννηση”, “δικαίωση” και άλλη επικολυρικά, συναισθηματικά, μελοδραματικά. Όχι. Ο Ντάνκαν δεν είναι ο ήρωας που θέλουν. Ο Ντάνκαν είναι αυτός που τελείωσε επιτυχώς το κολέγιο (σε όλα τα επίπεδα) και πέτυχε αμέσως στο ΝΒΑ. Α, και δεν υποχώρησε στιγμή. Πάντα μέσα στους καλύτερους του πρωταθλήματος, πάντα στους κορυφαίους αμυντικούς. Το Σαν Αντόνιο είναι ομάδα με ένα από τα καλύτερα ποσοστά νικών στην ιστορία του ΝΒΑ, ενώ καμία άλλη ομάδα σε επαγγελματικό άθλημα στις ΗΠΑ δεν είχε ανάλογη επίδοση την τελευταία 15ετία.

Ο Ντάνκαν ανήκει στη χορεία των παικτών που όσο ο χρόνος βάραινε στους ώμους του, τόσο καλύτερος γινόταν. Δεν είναι ότι τον νικούσε (πώς θα μπορούσε), όμως δεν άφηνε να τον καταβάλει. Όσο μεγάλωνε τα νούμερα του δεν έφθιναν ποτέ. Πάντα ήταν στους μέσους όρους του. Οι αντίπαλοι προσπαθούσαν να τον επηρεάσουν λέγοντας του δηκτικά “πόσο χρόνια έχεις ακόμη;” και η απάντηση του ήταν “ένα ακόμη τουλάχιστον”. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς κάποτε τον άφησε εκτός και η εξήγηση δίπλα από το “DNP” ήταν “OLD”. Η καλύτερη απάντηση σε όσους δεν ήθελαν να είναι μπροστά τους.

Δεν είναι ο ΛεΜπρον ή ο Κόμπι

Ο Ντάνκαν είναι σίγουρα από τους πιο ψύχραιμους ανθρώπους στον κόσμο. Υπερβολές; Μπορεί, όμως όταν έχεις τον Κέβιν Γκαρνέτ απέναντι σου και μοναδικός του σκοπός είναι να σε εκνευρίσει και συ παραμένεις ατάραχος, τότε η διαπίστωση έχει βάση. Ο “KG” πάντα προσπαθούσε να παρασύρει τον Ντάνκαν σε αψυχολόγητες κινήσεις. Το μόνο που κατάφερνε ήταν να τον “θυμώνει” μπασκετικά και η εκάστοτε ομάδα του να το πληρώνει. Είναι σίγουρο ότι το να προκαλέσεις τον Ντάνκαν μόνο σε κακό θα σου βγει. Ο Μαλίκ Ρόουζ είχε πει πως όταν συμβεί αυτό, “θα σε καταστρέψει”.

Το εντυπωσιακό με τον “TD” είναι ότι έχει επιβάλλει τον χαρακτήρα του στους φιλάθλους και αυτοί αντιδρούν αναλόγως, ακόμη κι όταν βρίσκονται μαζί του στο ασανσέρ. Κάποτε, οικογένεια μπήκε μαζί στον ίδιο ανελκυστήρα. Ο άντρας δεν έκανε τον έκπληκτο, δεν πρόδωσε την ταυτότητα του συνεπιβάτη, ούτε έκανε σχόλιο για την απόδοση του την προηγούμενη βραδιά. Η γυναίκα του “έπνιξε” κάθε ενθουσιασμό και η κόρη δεν άρχισε να φωνάζει “OMG”, “OMG” (σ.σ. Oh My God) και να στέλνει μηνύματα σε Facebook, Twitter. Δεν είναι ο ΛεΜπρον ή Κόμπι.

Η μοναδική σχέση με τον Πόποβιτς

Η ιστορία “Τιμ Ντάνκαν” δεν θα ήταν απολαυστική, σχεδόν επική, αν δεν υπήρχε ο Γκρεγκ Πόποβιτς. Ιδιαίτερα η αλληλεπίδραση των δύο και η μοναδική σχέση τους. Ο κόουτς των Σπερς ταξίδεψε στο νησί Σαιντ Κρουά για να συναντήσει το καλοκαίρι του 1997 την επιλογή του συλλόγου στο ντραφτ. Ο πιτσιρικάς τον πήγε να κολυμπήσουν. Ο ίδιος δεινός κολυμβητής ανοίχτηκε γρήγορα με τον “Ποπ” να προσπαθεί να τον ακολουθήσει. Τα κατάφερε και κάπως έτσι κύλησε η παραμονή του εκεί. Κολύμπι, χαλάρωμα στην παραλία, φαγητό και συζήτηση για οτιδήποτε άλλο εκτός από μπάσκετ. Παρά τη διαφορά ηλικίας, “δέθηκαν” όπως λίγοι αθλητές και προπονητές έχουν “δεθεί”. Για τον Πόποβιτς είναι από τις στιγμές που πάντα θα έχει στην καρδιά και το μυαλό του. Αμέσως κατάλαβαν τι ήθελε ο ένας από τον άλλο. Η πίστη του Ντάνκαν προς τον κόουτς δεν κλονίστηκε ποτέ, όπως και του Πόποβιτς προς αυτόν. Το παιχνίδι του Σαν Αντόνιο πέρναγε μέσα από τον Ντάνκαν και σε όποιον δεν άρεσε μπορούσε να φύγει.

Ο Ντάνκαν ποτέ δεν αρνήθηκε να αναλάβει τις ευθύνες του. Η πιο μεγάλη απ' αυτές ήταν η συνοχή και η ηρεμία της ομάδας. Όταν στο δυναμικό των Σπερς βρισκόταν ο Στέφεν Τζάκσον, ο “TD” ήταν αυτός που χειρίστηκε τον απρόβλεπτο και οξύθυμο χαρακτήρα του. Αυτός τον καθοδήγησε και τον έκανε χρήσιμο κομμάτι στη λειτουργία της ομάδας.

Ποτέ δεν έγινε άλλος

Μία από τις πολλές ιστορίες που επιβεβαιώνουν την αφοσίωση και το άδολο του χαρακτήρα του συνέβη του 2003. Η προετοιμασία έχει ξεκινήσει και οι περισσότεροι παίκτες μένουν στο ξενοδοχείο που έχει επιλέξει η ομάδα. Όλοι εκτός από τους βετεράνους Φέρι, Κερ. Αμφότεροι διανυκτέρευαν στο σπίτι τους και έβρισκαν τους υπόλοιπους το πρωί. Όταν, λοιπόν, οι πιο νέοι τους συνάντησαν την ώρα που το λεωφορείο του συλλόγου έφτανε στον χώρο προπόνησης, ο Ντάνκαν απόρησε. “Μισό λεπτό. Εσείς μένετε σπίτι;”. Ο Κερ απάντησε καταφατικά και η έκπληξη αποτυπώθηκε στο βλέμμα του Ντάνκαν συνοδευόμενη από την ερώτηση “Δηλαδή μπορείς το κάνεις αυτό;”. Ο Φέρι τον κοίταξε και του είπε “Τιμ, είσαι ο MVP του πρωταθλήματος. Μπορείς να κάνεις ό,τι θες”.

Ο Ντάνκαν, φυσικά, ακόμη κι όταν ήταν νέος, αντιμετωπιζόταν με σεβασμό και δεν μπορούσε κανείς να του προσάψει τίποτα. Ο Σον Έλιοτ συχνά κατέκρινε τους νεαρούς συμπαίκτες όταν έχαναν τον έλεγχο και η έπαρση τους οδηγούσε. Ο Ντάνκαν ήταν η εξαίρεση γιατί πολύ απλά γνώριζε ποιος είναι και δεν τον πείραζε. Δεν προσπαθούσε να γίνει κάποιος άλλος.

Για πάντα νησιώτης

Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του δεν είναι εύκολη, μια και οι πράξεις “μιλάνε” από μόνες τους. Έτσι, υποθετικά ερωτήματα έρχονται στην επιφάνεια για να μειώσουν εμμέσως την αυτοπεποίθηση του. Ένα απ' αυτά είναι το “θα τα κατάφερνε στη Νέα Υόρκη;”. Αν τον επέλεγαν οι Νικς θα άντεχε το βάρος; Ο προπονητής του δεν έχει αμφιβολία, όπως και όλοι όσοι τον γνωρίζουν. Ο ίδιος, πάντως, αστειευόμενος μάλλον, έχει τονίσει ότι θα ήταν μαρτύριο γι' αυτόν να βρίσκεται εκεί και ίσως δεν θα άντεχε.

Το σίγουρο είναι ότι θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για τον τόπο του. Μεγάλωσε σε ένα μικρό νησί και οφείλει πολλά στην ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση που έλαβε από τους γονείς του. Η μητέρα του πέθανε από καρκίνο όταν αυτός ήταν 14, ενώ ο τυφώνας “Hugo” κατέστρεψε το σπίτι που έφτιαξε ο πατέρας του. Κάποτε προσπάθησε να αλλάξει τόπο διαμονής στις Παρθένες Νήσους ώστε οι φόροι στα χρήματα του να πάνε στη γενέτειρα του. Διήρκησε δύο χρόνια, μια και δεν άρεσε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ αυτή η αλλαγή.

Έμεινε στο γκρίζο

Ο Ντάνκαν κατέρριψε τον μύθο των τεμπέληδων ψηλών. Πώς; Πολύ απλά δούλεψε και αφοσιώθηκε να καταλάβει απόλυτα το παιχνίδι. Οι αθλητές που παίζουν στη ρακέτα επαναπαύονται στο ύψος τους και κατά κάποιο τρόπο είναι δικαιολογημένοι. Τους εντοπίζουν στα ανοιχτά γήπεδα, τους δίνουν μια μπάλα και τους στέλνουν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Το κοινό, λοιπόν, ξέρει ότι δεν θα υπερβάλλουν στην προετοιμασία. Ο Ντάνκαν αγαπά το μπάσκετ και το υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο. Επαγγελματίας όσο κανείς. Όταν έπρεπε έχασε κιλά για να προστατέψει τα γόνατα του και όλοι παραδέχονται ότι ελάχιστοι “διαβάζουν” το παιχνίδι όπως αυτό. Γνώριζε ΟΛΑ τα συστήματα του συλλόγου. Επιθετικά, αμυντικά.

Η τελευταία λέξη ανήκει στον Ντάνκαν και στην υστεροφημία του. Στη φήμη που έφτιαξε ο ίδιος, μια και δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Δεν άφησε της Σειρήνες να τον παρασύρουν στο θάμπος ενός κόσμου πολύχρωμου, αλλά αδηφάγου και ψεύτικου. Έμεινε στο γρίζο. Για τον Ντάνκαν το μπάσκετ ήταν απλώς ένα άθλημα. Τίποτα περισσότερο. Το αγάπησε, το υπηρέτησε, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε και πολύ ήσυχα θα μείνει εκτός. Θα αφήσει κοινό, δημοσιογράφους, προπονητές να αναρωτιούνται πώς δεν τον “κατάπιε” το εφήμερο, τα ΜΜΕ, το χρήμα, η αλαζονεία. Η τελευταία λέξη του ανήκει και θα είναι, πολύ απλά: “Αντίο”.

-Στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν από sportsillustrated