Λίποβι στο Gazzetta: «Ο Τολιόπουλος γίνεται σταρ στην Ευρώπη»
Ο Γιάννης Καστρίτης ξεστόμισε τη μεγάλη κουβέντα μετά τη νίκη επί της Τρέντο και την πρόκριση στο Play In του EuroCup, εκεί όπου ο Άρης θα αντιμετωπίσει την Προμετέι (6/3) με φόντο τα προημιτελικά της διοργάνωσης. «Δεν θέλουμε να τελειώσει αυτό που ζούμε» εξήγησε ο κόουτς των «κίτρινων» που θα παίξουν τα... ρέστα τους στην Arena Riga της Λετονίας όπου οι Ουκρανοί δίνουν τους εντός έδρας αγώνες τους την τελευταία διετία.
Στο ρόστερ της Προμετέι ξεχωρίζει ο Ολεξάντρ Λίποβι, ο οποίος αγωνίστηκε στο παρελθόν στα Τρίκαλα (2016-17) και στον Προμηθέα (2017-22). Ο Ουκρανός περιφερειακός ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμό το προηγούμενο διάστημα που δεν τους επέτρεψε να αγωνιστεί στο πρώτο «παράθυρο» του EuroBasket 2025. Μιλώντας στο Gazzetta, ο Λίποβι παραδέχεται ότι η Προμετέι «κουβαλάει» την Ουκρανία σε κάθε αγώνα ενώ αναφέρθηκε στη συνύπαρξή του με τον Γιάννη Καστρίτη στο πρώτο πέρασμά του από την Ελλάδα πριν από οκτώ χρόνια.
Με δεδομένες τις συνθήκες που αγωνίζεται η Προμετέι, η πορεία σας τα τελευταία δυο χρόνια είναι γεμάτη υπερβάσεις, σωστά;
«Όπως γνωρίζετε, η Προμετέι προπονείται και δίνει τους αγώνες της στη Ρίγα λόγω του πολέμου. Πολλοί πρόσφυγες από την Ουκρανία μάς ακολούθησαν στη Λετονία, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα και συνεχίζουν να ζουν εδώ. Στις αρχές της περσινής σεζόν είχαμε ελάχιστο κόσμο στα παιχνίδια μας όμως στα τελευταία ματς της χρονιάς και στα play-offs, το γήπεδο ήταν σχεδόν γεμάτο. Μάλιστα κάποια στιγμή άνοιξαν το πάνω διάζωμα της Arena Riga! Ήταν μια τεράστια έκπληξη για όλους μας. Πλέον οι Λετονοί ξέρουν ότι μια ομάδα από την Ουκρανία αγωνίζεται στη Ρίγα, μάλιστα έρχονται στους αγώνες και μάς βοηθούν σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Έχουμε εξαιρετικούς χαρακτήρες στην Προμετέι, έναν πολύ καλό προπονητή και έναν σπουδαίο πρόεδρο που είναι πάντα στο πλευρό μας. Παίζουμε με καρδιά και πριν από κάθε παιχνίδι, έχουμε τη σημαία της Ουκρανίας στους ώμους. Νιώθουμε ότι "κουβαλάμε" την Ουκρανία μαζί μας όλη την ώρα».
Πώς είναι τα πράγματα πίσω στην πατρίδα; Οι άνθρωποί σου είναι ασφαλείς;
«Δεν μπορείς να πεις ότι κάποιος μπορεί να νιώσει ασφαλής στην Ουκρανία. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Για την ώρα, ας πούμε πως είναι καλά. Η μητέρα μου ζει στο Χάρκοβο όπου γεννήθηκα και εγώ, στα 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Ρωσία. Πλέον τα Μέσα δεν αναφέρουν τόσο συχνά τις εξελίξεις με τον πόλεμο. Ενδιαφέρονται περισσότερο για την πολιτική και τη διπλωματία, για το τι θα γίνει όταν τελειώσει ο πόλεμος όμως τις προηγούμενες ημέρες έγιναν νέες επιθέσεις με drone στο Χάρκοβο και την Οδησσό με τουλάχιστον τρεις νεκρούς. Υπάρχουν μέρες που η κατάσταση είναι χειρότερη από το ξεκίνημα του πολέμου! Ο αδελφός μου ζει στο Κίεβο και οι σειρήνες ηχούν ακόμα, σχεδόν δυο χρόνια μετά, τρέχοντας στα καταφύγια και στο μετρό. Σε κάθε περίπτωση, η μητέρα μου δεν θέλει να φύγει από το Χάρκοβο! Έχει περάσει όλη τη ζωή της εκεί και της είναι πολύ δύσκολο να φύγει από τη χώρα. Προσπαθεί να ζήσει μια κανονική ζωή και δεν θέλει να εγκαταλείψει την Ουκρανία».
Πόσο δύσκολο, λοιπόν, είναι για κάποιον να παίζει μπάσκετ και την ίδια στιγμή να σκέφτεται ότι η χώρα του δέχεται επίθεση;
«Αυτή η κατάσταση συνεχίζεται από το 2022. Κανείς δεν πίστευε ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο. Ότι, δηλαδή, θα έχουμε σε εξέλιξη έναν πόλεμο μέσα στην Ευρώπη εδώ και δυο χρόνια. Είναι τρελό! Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, όλη η ομάδα έφυγε και πήγε στην Τσεχία. Δεν ήμουν εδώ και δεν μπορώ να ξέρω πώς ένιωσαν οι άνθρωποί μου. Κατάλαβα όμως από την πρώτη στιγμή ότι πρέπει να συνεχίσω να παίζω μπάσκετ, ότι πρέπει να βγάλω χρήματα για να βοηθήσω την οικογένειά μου και να κάνω δωρεές στον ουκρανικό στρατό. Αυτό είναι το κίνητρό μου. Να βοηθώ τους ανθρώπους που με χρειάζονται, την οικογένειά μου, τους φίλους μου και τους ανθρώπους που έχουν μείνει πίσω και υπερασπίζονται την πατρίδα μας. Είμαστε αθλητές, παίζουμε στην Εθνική Ουκρανίας και εκπροσωπούμε τη χώρα μας στην Ευρώπη. Είμαστε η Προμετέι, μια ομάδα με έδρα το Σλομποζχάνσκε και νιώθουμε ότι εκπροσωπούμε τη χώρα μας σε κάθε αγώνα».
Η Προμετέι βρίσκεται για δεύτερη σερί σεζόν στα νοκ άουτ του EuroCup. Πώς θα περιέγραφες την πορεία της ομάδας σου τα τελευταία χρόνια;
«Η Προμετέι ιδρύθηκε το 2018 και συμμετέχει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στη διοργάνωση. Ενδεχομένως ουδείς περίμενε ότι πρόκειται για ένα μακροπρόθεσμο project. Όλοι παραδέχονται ότι ο πρόεδρός μας αγαπάει το μπάσκετ, ότι θέλει να φτιάξει κάτι σπουδαίο. Όταν, λοιπόν, κατάλαβε ότι έχει την ευκαιρία να παίξει στο Basketball Champions League ή στο EuroCup, αποφάσισε να χτίσει μια πολύ δυνατή ομάδα, με πολλούς διεθνείς Ουκρανούς και καλούς ξένους για να πετύχει κάτι καλό. Έπειτα από έναν χρόνο, η Προμετέι κατέκτησε το πρωτάθλημα και έτσι της δόθηκε η δυνατότητα να παίξει στο BCL. Παρ' όλα αυτά, η ομάδα αποσύρθηκε στη φάση των «16» λόγω του πολέμου και το 2022 μετακόμισε στο EuroCup. Παίζουμε πραγματικά καλά και έχουμε μεγάλους στόχους κάθε χρόνο. Είναι κάτι που επισημαίνει συνέχεια ο πρόεδρος, ότι πρέπει να πηγαίνουμε ψηλότερα χρόνο με τον χρόνο. Αυτό είναι το κίνητρό μας, να είμαστε καλύτεροι σε σχέση με πέρσι».
Με βάση αυτή τη λογική και με δεδομένο ότι πέρσι φτάσατε στα ημιτελικά, το επόμενο βήμα είναι ο τελικός του EuroCup.
«Πέρσι μάς απέκλεισε η Τουρκ Τέλεκομ, ήμασταν τόσο κοντά και χάσαμε σε ένα κλειστό ματς. Φέτος έχουμε απέναντί μας τον Άρη. Δεν θα είναι εύκολο. Ο Άρης είναι μια πραγματικά καλή ομάδα. Μια ομάδα που παίζει επιθετική άμυνα και έχει τρομερή πειθαρχία».
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Γιάννη Καστρίτη στα Τρίκαλα;
«Ήλθα στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 2016, σχεδόν πριν από οκτώ χρόνια για τα Τρίκαλα, μια μικρή ομάδα που έπαιζε για την παραμονή της στη μεγάλη κατηγορία. Θυμάμαι ότι ο κόουτς έκανε τρομερή δουλειά στο κομμάτι της ψυχολογίας! Ξέρει ακριβώς τι πρέπει να πει σε κάθε παίκτη, έχει ξεκάθαρη εικόνα στο μυαλό του για τις δυνατότητες του κάθε παίκτη και τους στόχους της ομάδας. Η πειθαρχία είναι πολύ σημαντική γι' αυτόν. Ζητάει πειθαρχία στην άμυνα και στην επίθεση. Τώρα ο Τολιόπουλος γίνεται σταρ στην Ευρώπη μαζί του! Είναι καλός χαρακτήρας και για αυτό οι παίκτες του τον ακούν και ξέρουν ακριβώς τι θέλει από εκείνους».
Τι εικόνα έχεις σχηματίσει για τον Άρη;
«Έπαιξα τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα και δεν κέρδισα ποτέ στην έδρα του Άρη (γέλια)! Δεν κέρδισα κανένα παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη. Με έναν χρόνο στα Τρίκαλα και τρία χρόνια στον Προμηθέα. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν κοντά να το πετύχω με τον Προμηθέα όμως χάσαμε στην παράταση. Ελπίζω τουλάχιστον να κερδίσουμε στη Ρίγα».
