Ολυμπιακός: Το «παιχνίδι με την φωτιά» πρέπει να μείνει στο Βελιγράδι!

• Η πιο ανορθόδοξη νίκη, που αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή!

Η επιστροφή του Ολυμπιακού στα προημιτελικά της Euroleague, για 3η συνεχή χρονιά, δε νομίζω ότι πρέπει να αξιολογηθεί με βάση την θέση που θα καταλάβει στην τελική κατάταξη της κανονικής περιόδου. Ούτε με βάση το αν θα έχει πλεονέκτημα έδρας ή όχι!

Αρκεί μία γρήγορη ματιά στην περυσινή και την προπερυσινή βαθμολογία, για να διαπιστώσουμε πόσο πιο ποιοτικές ήταν οι ομάδες και πόσο υψηλότερος ο ανταγωνισμός της εφετινής διοργάνωσης. Και αυτό προκύπτει ακόμη και μέσα από την βαθμολογική σύγκριση της κάθε θέσης.

Για παράδειγμα, ο πρώτος της σεζόν που διανύουμε (Ρεάλ) έχει ήδη καταγράψει το υψηλότερο ρεκόρ (26-6) από τότε που πρωτοεφαρμόστηκε το ισχύον format (2016-2017) κι έχει ακόμη δύο αγώνες να δώσει, ενώ πέρυσι ο Ολυμπιακός και η Μπαρτσελόνα τελείωσαν με 24-10, ισοφαρίζοντας την έως τότε καλύτερη επίδοση (δεν υπολογίζουμε την σεζόν 2019-2020, που διεκόπη λόγω της πανδημίας και στην οποία, 6 αγωνιστικές πριν το τέλος, η Εφές είχε 24 νίκες και 4 ήττες).

Επιπροσθέτως, όλα δείχνουν ότι η πρώτη 4άδα και το αβαντάζ της έδρας (οι θέσεις από 2-4) θα κριθούν φέτος στις 22-23 νίκες, ενώ πέρυσι η Μονακό κατετάγη 4η με 21. Το ότι φέτος, λοιπόν, οι δευτεραθλητές Ευρώπης χρειάστηκαν να φτάσουν στις 21 νίκες για να εξασφαλίσουν μία θέση στην 6άδα και από ‘κει και πέρα βλέπουμε, συνιστά επιτυχία!

Και μάλιστα μεγάλη, αν στην όλη εξίσωση συμπεριλάβουμε και τις εντελώς διαφορετικές παραμέτρους που χαρακτήρισαν την τρέχουσα διαδρομή σε σύγκριση με τις δύο προηγούμενες, οι οποίες είχαν τερματικό σταθμό το Final 4 (Βελιγράδι και Κάουνας).

Κακά τα ψέματα, το βροντερό «παρών» που φωνάζουν οι Πειραιώτες και στην εφετινή post season της EL, δείχνει τον χαρακτήρα και το «μέταλλο» του συνόλου τους και προδιαθέτει όλους τους αντιπάλους ότι αυτή την ομάδα κανείς δεν μπορεί να την υποτιμήσει.

Και πως θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, όταν μία αγωνιστική πριν το τέλος του «μαραθωνίου» της regular season, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα μετράει εννέα νίκες στα δέκα τελευταία ματς (με 5/6 εκτός έδρας), διανύει τις πιο επιτυχημένες 70 μέρες της σεζόν (έχει ρεκόρ 20-1 σε Ελλάδα και Ευρώπη από τις 25 Γενάρη και μετά) και διεκδικεί ακόμη και την 4η θέση που δίνει πλεονέκτημα έδρας στα play off.

Για να «βαθμολογήσουμε» σωστά, όμως, τα εφετινά πεπραγμένα των πρωταθλητών, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας, ότι φέτος σε αντίθεση με πέρυσι και πρόπερσι, αντιμετώπισε σωρεία ατυχιών με τραυματισμούς (ΜακΚίσικ, Σίκμα, Φαλ, Γουίλιαμς-Γκος, Μιλουτίνοφ, Λαρεντζάκης, Μήτρου-Λονγκ και Πετρούσεφ) και προέβη σε τρεις διορθωτικές κινήσεις μεσούσης της περιόδου (Μήτρου-Λονγκ, Πετρούσεφ και Ράιτ), με ό,τι αυτά συνεπάγονται στην δυσκολία απόκτησης ρυθμού και αυτοματισμών και εύρεσης «χημείας».

Η μεγαλύτερή του επιτυχία δε, είναι ότι αν δεν τερματίσει στην πρώτη 4άδα και βγει 5ος ή 6ος, καμία ομάδα (είτε αυτή είναι η Μονακό, είτε – πολλώ δεν μάλλον – η Μπαρτσελόνα) δεν θα τον θέλει ως αντίπαλο!

Η πρώτη γιατί είναι ο «κακός της δαίμονας» και την έχει αποκλείσει από το Final 4 του 2022, αλλά και από τον περυσινό τελικό του Κάουνας, με εκείνο το αλησμόνητο 27-2 επιμέρους σκορ στην 3η περίοδο!

Και η δεύτερη γιατί – αν και τον έχει νικήσει δύο φορές φέτος – δεν εκπέμπει την σκληράδα και το physicality που απαιτεί μία σειρά τόσο δυνατών αναμετρήσεων, οι οποίες κρίνονται στις μικρές λεπτομέρειες.

Αυτά σαν ένας μίνι-απολογισμός της έως τώρα πορείας του Ολυμπιακού στην κανονική περίοδο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, η οποία θα επισφραγιστεί το βράδυ της ερχόμενης Παρασκευής (12/04, 21.15), μετά την μάχη με την Φενερμπαχτσέ, η οποία εν πολλοίς, θα κρίνει και το τελικό seeding.

Ας καταθέσουμε, όμως και την άποψη μας για την τελευταία «παράσταση» των Πειραιωτών στο Βελιγράδι, όπου η πολυπόθητη νίκη δεν επετεύχθη με τα συνηθισμένα συστατικά, που αποτελούν την εφετινή πετυχημένη συνταγή του 58χρονου Έλληνα προπονητή, αλλά ήταν προϊόν ενός «παιχνιδιού με την φωτιά» που τελικά είχε ευτυχή κατάληξη, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να μην έχει “happy end”.

Η πιο ανορθόδοξη νίκη, που αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή!

Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα 15,5 λεπτά στην “Stark Arena”, όπου οι «ερυθρόλευκοι» ήταν πολύ συγκεντρωμένοι στα αμυντικά τους καθήκοντα, είχαν κλέψει 7 φορές την μπάλα, είχαν κρατήσει τους γηπεδούχους σε χαμηλό ποσοστό ευστοχίας (5/17 σουτ στην 1η περίοδο) και τους είχαν υποχρεώσει σε 8 λάθη, εδραιώνοντας ένα προβάδισμα που έφτασε τρεις φορές στο +9 (3-12 στο 5’, 14-23 στο 10’ και 26-35 στο 15’) και μία φορά στο +10 (11-21 στο 9’), η συνέχεια ήταν ελαφρώς «αποκαρδιωτική»!

Και χρησιμοποιώ την συγκεκριμένη λέξη, επειδή ο Ολυμπιακός χρειαζόταν τη νίκη για να μείνει ζωντανός στην μάχη της 4άδας και παρ’ ότι έπαιζε με έναν εντελώς αδιάφορο βαθμολογικά αντίπαλο που μετρούσε μόλις μία 1 νίκη στα τελευταία 8 ματς, η εμφάνισή του δεν χαρακτηρίστηκε από την συνηθισμένη «αίσθηση του κατεπείγοντος».

Αντιθέτως, από ένα σημείο και μετά οι φιλοξενούμενοι έπαιξαν αρκετά παθητικά στα μετόπισθεν, έχασαν κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ (27-38 και ειδικότερα στο 2ο μέρος, τα επιθετικά ήταν 4-9) και ουσιαστικά «επέτρεψαν» στην ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου να διεκδικήσει τη νίκη (προσπέρασε με 64-63 στην λήξη της 3ης περιόδου και ισοφάρισε σε 84-84 στα 43” πριν την λήξη του αγώνα)!

Ή για να το διατυπώσω διαφορετικά, έδωσαν δεύτερες επιθέσεις στους Σέρβους και σπατάλησαν τις ευκαιρίες που είχαν να καθαρίσουν ευκολότερα το ματς, με αποτέλεσμα να παίξουν κορώνα-γράμματα την τόσο σπουδαία προσπάθεια που έχουν κάνει το τελευταίο δίμηνο και τους έχει φέρει στο σημείο να είναι ακόμη «ζωντανοί» στο κόλπο της 4άδας (έστω κι αν χρειάζονται ήττα του Παναθηναϊκού στο Μόναχο)!

Γιατί όπως και να το κάνουμε, όταν το ματς κρίνεται (86-89) στα 24 δευτερόλεπτα, από ένα εύστοχο τρίποντο του εξωπραγματικού χθες, Μόουζες Ράιτ (20π., 4ρ. & 2κλ. με 6/7 σουτ σε 17’), ο οποίος μέχρι και πριν από δύο εβδομάδες δεν είχε ξανασουτάρει πίσω από τα 6,75, καταλαβαίνετε ότι ο Ολυμπιακός (Παπανικολάου 12π., 4ρ. & 6ασ. με 3/6 τριπ.) τράβηξε από 30 και δεν κάηκε!

Στους 33 εφετινούς αγώνες του στην Euroleague, μόλις οι 11 (το 1/3) κρίθηκαν με την παραγωγικότητά του να ξεπερνάει τους 80 πόντους και εξ’ αυτών, οι 2 ήταν νίκες στην παράταση (88-78 με Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και 98-94 με την Παρτίζαν στο ΣΕΦ), οι 9 ήταν απέναντι σε ομάδες που δεν θα βρίσκονται στο Top-10 (2 φορές με Ζάλγκιρις, Ερυθρό Αστέρα, Άλμπα και Παρτίζαν και μία με Βιλερμπάν), ενώ στους υπόλοιπους δύο, οι 89 πόντοι που έβαλε στην Μακάμπι του έφτασαν για να να νικήσει στο Φάληρο, ενώ οι 85 που σκόραρε στην Ρεάλ δεν αποδείχτηκαν αρκετοί για «διπλό» στην Μαδρίτη. Συνολικό σκορ: 10-1, 9/9 απέναντι σε υποδεέστερες ομάδες και 1-1 με ομάδες play off.

Στα αντίστοιχα εκ των 33 ματς, που η καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης (μ.ο. 74,4π.) δέχτηκε από 80 πόντους και πάνω (όπως χθες στο Βελιγράδι), οι Πειραιώτες είχαν αρνητικό ρεκόρ (4-5).

Κοινώς, εμφανίσεις σαν την χθεσινή στην “Stark Arena” πρέπει να γίνει ολοκληρωτικό “delete”, καθώς από ‘δω και στο εξής όλες οι ευρωπαϊκές αναμετρήσεις τους (αρχής γενομένης από το ματς της ερχόμενης εβδομάδας με την Φενερμπαχτσέ), θα είναι απέναντι στις έξι καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης, η κάθε λεπτομέρεια θα έχει βαρύτητα και το «παιχνίδι με την φωτιά» θα έχει πολύ μικρότερη αποτελεσματικότητα...