Είναι το αποκορύφωμα δύο σημαντικών στιγμών στη ζωή της: Η πρώτη ήταν όταν δοκίμασε το σκι σε ηλικία τεσσάρων ετών και ένα χρόνο αργότερα όταν ονειρεύτηκε για πρώτη φορά να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η Άσλεϊ Τσάντα Ονγκονγκά έχει γεννηθεί στην Ιταλία από Κενυάτες γονείς και διατηρεί και τις δύο υπηκοότητες όμως επέλεξε να φορέσει το κενυάτικο εθνόσημο στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες νέων στη Γκάνγκγουον 2024 και είχε έναν σοβαρό λόγο για να το κάνει αυτό. Με πρότυπο την πρωτοποριακή πορεία του Φίλιπ Μπόιτ, τον πρώτου Κενυάτη που αγωνίστηκε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ναγκάνο το 1998, η νεαρή αθλήτρια ήθελε να βρεθεί στους Ολυμπιακούς ως ένα νέο πρότυπο για τους νεότερους.
«Είναι μεγάλη ευθύνη, γιατί ξέρω ότι τώρα πια τόσοι πολλοί Αφρικανοί γνωρίζουν για μένα. Ελπίζω πραγματικά ότι, αφού με δουν, πολλοί άλλοι νέοι άνθρωποι θα το δουν ως μια καταπληκτική ευκαιρία να δοκιμάσουν το σκι. Γιατί νομίζω ότι ήρθε η ώρα για την Αφρική να μπει πλήρως στα χειμερινά αθλήματα».
Η Ονγκονγκά κάνει σκι από μικρό παιδί. Αλλά σε αντίθεση με πολλούς σκιέρ, το πάθος της να αγαπάει το κρύο δεν της μεταδόθηκε από την οικογένειά της. Η πρώτη της εμπειρία στο σκι ήταν με ρόλερ πατίνια. Έπειτα, μετέφερε εύκολα την αντοχή και τη δύναμη στο χιόνι και τον πάγο.
«Ήμουν περίπου τριών ή τεσσάρων ετών όταν άρχισα να κάνω σκι με ρόλερ. Ο πρώτος μου προπονητής ρώτησε τους γονείς μου αν μπορούσα να κάνω σκι και όταν το δοκίμασα, έγινε η πρώτη μου αγάπη. Έκανα και πολλά άλλα αθλήματα, όπως χορό, αλλά όταν έπρεπε να επιλέξω, επέλεξα το σκι ανωμάλου δρόμου», εξηγεί ενώ θυμάται την πρώτη της επαφή με το άθλημα στην κατασκήνωση.
Η γεννημένη στη Ρώμη λάτρεψε το γεγονός ότι έγινε καλή σε αυτό αρκετά γρήγορα και άρχισε να αγωνίζεται σε περιφερειακές και εθνικές διοργανώσεις από παιδί ενώ όταν ήταν 10 ετών, ήταν ήδη κορυφαία στις ιταλικές ηλικιακές διοργανώσεις, χαράσσοντας μια πορεία προς το όνειρό της.
«Ως παιδί μου άρεσε να παρακολουθώ τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην τηλεόραση... Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών, είπα στους γονείς μου ότι μια μέρα θα πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τη σημαία της Κένυας ή του Κονγκό», είπε και πατέρας τη συμπλήρωσε πως θυμάται ακριβώς εκείνη τη στιγμή: «Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, παρακολουθούσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και υπήρχε η παρέλαση των εθνών στην τελετή έναρξης", θυμήθηκε ο πατέρας της. Μας είπε: “Μια μέρα θα είμαι εκεί!” Εκείνη τη στιγμή, νομίζαμε ότι ήταν απλώς ένα παιδικό όνειρο, αλλά κατέληξε να αφιερώσει τη ζωή της για να γίνει Ολυμπιονίκης. Είναι απλά εκπληκτικό πώς ένα τέτοιο όνειρο μπορεί να καταλήξει να γίνει πραγματικότητα... από σκληρή δουλειά».
Η οπτική γωνία των Ολυμπιακών Αγώνων ήρθε ξανά στο προσκήνιο όταν η έφηβη, η μητέρα της οποίας κατάγεται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, έπρεπε να επιλέξει ποια χώρα θα εκπροσωπούσε στις διεθνείς διοργανώσεις. Η πλούσια αθλητική ιστορία της Κένυας την επηρέασε να επιλέξει την πατρίδα του πατέρα της.
«Η επιλογή της Κένυας ήταν μια καλή επιλογή καθώς είναι πάντα κορυφαία στα αθλήματα. Και τότε όταν έμαθα ότι είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ στη Γκάνγκγουον άρχισα να κλαίω... στο μυαλό μου μέχρι σήμερα... είναι ακόμα σαν όνειρο. Είμαι ευτυχισμένη, τόσο ενθουσιασμένη...».