Ολυμπιακός: «Βro, τι μπασκετάρα παίζουμε»
- Το καλύτερο ημίχρονο του φετινού Ολυμπιακού
- Η πίεση στη μπάλα και ο Μονέκε
- Έξι πράγματα που με εντυπωσίασαν από το ματς με την Μπασκόνια
Ο φετινός Ολυμπιακός είναι λίγο πιο δύσκολο καράβι από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Η πίεση για τη νίκη και την κατάκτηση τίτλων είναι ίδια, η λατρεία του κόσμου είναι ίδια. Όπως ίδια παραμένει και η κατεύθυνση των συναισθημάτων από νίκη σε ήττα. Στο καλό υπάρχει αποθέωση και χαρά. Στο κακό υπάρχει αμφισβήτηση και εκνευρισμός.
Τι έχει αλλάξει σε σχέση με τα περασμένα; Μα φυσικά το γεγονός πως η ομάδα διαθέτει το πληρέστερο ρόστερ όλων των εποχών της. Το «δύο παίκτες σε κάθε θέση» σε μερικές περιπτώσεις μοιάζει μικρό.
- Φουρνιέ: «Λατρεύω την κάθε μέρα που βρίσκομαι στον Ολυμπιακό»
- Βαθμολογία EuroLeague: Συνεχίζει το κυνήγι της κορυφής ο «καυτός» Ολυμπιακός
Ξέρετε τι κατάλαβα στη νίκη επί της Μπασκόνια; Ο Ολυμπιακός διαφέρει γιατί προχωρά με σεβασμό στη διαφορετικότητα που λογικά κουβαλάει κάθε παίκτης από τους 14 (τον Έβανς τον αφήνω εκτός). Κι αυτός ο σεβασμός στη διαφορετικότητα φέρνει νίκες, φέρνει ωραίο μπάσκετ, σε βοηθά να προσπεράσεις εμπόδια δύσκολα και κυρίως δημιουργεί χαρά στους παίκτες. Και στον Μπαρτζώκα εννοείται απλά ο coach όπως έχει αναφέρει ο ίδιος περισσότερο ανακουφίζεται μετά από νίκες, παρά χαίρεται.
Όλοι καταλαβαίνουν πως κάθε ένας είναι διαφορετικός σε ικανότητες, σε εμπειρία, σε στάτους, σε προσωπικότητα. Και όλοι κινούνται στην ίδια κατεύθυνση... για την ώρα.
Χθες όμως το χάρηκε με την ψυχή του και αυτός και οι παίκτες και 12.000 περίπου κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο και πόσες χιλιάδες ακόμη από την τηλεόρασή τους. Γιατί το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι και τα παιχνίδια προσφέρουν χαρά.
Φεύγοντας από το γήπεδο μία παρέα πιτσιρικάδων σχολίαζε, «Bro, τι μπασκετάρα παίζουμε. θα πάρουμε την Ευρωλίγκα». Δεν ξέρω αν θα πάρει την Euroleague ο Ολυμπιακός, αλλά όντως παίζει μπάσκετάρα.
Και επίσης (άσχετο) ξέρω πως είναι χίλιες φορές προτιμότερο να ακούω συνέχεια και σε κάθε πρόταση των νεότερων παιδιών το «Bro» από το «μ@λ@κ@» που ακουγόταν σε κάθε πρόταση πριν λίγα χρόνια.
Το καλύτερο ημίχρονο του φετινού Ολυμπιακού
Οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν καταπληκτικό μπάσκετ και φρόντισαν να μην απειληθούν καθόλου από τους Βάσκους. Ωστόσο αξίζει να σταθούμε στο πρώτο ημίχρονο το οποίο στο δικό μου μυαλό έπαιξαν το καλύτερο μπάσκετ φέτος. Μαζί ίσως και με το πρώτο ημίχρονο στην εκτός έδρας αναμέτρηση με την Εφές.
Ο Ολυμπιακός έθεσε τον τόνο που ήθελε από την αρχή και μπορεί δύο κακές αποφάσεις των διαιτητών να έστειλαν τον Χάουαρντ στη γραμμή των βολών 6 φορές για το 13-16, αλλά ο ρυθμός και πάλι άνηκε στους Πειραιώτες. Το τάιμ άουτ και οι πρώτες αλλαγές (ΜακΚίσικ, Γκος, Μιλουτίνοφ) άλλαξαν άρδην την κατάσταση και φανέρωσαν μία καλοδουλεμένη μηχανή στο παρκέ.
Η άμυνα λειτουργούσε σχεδόν τέλεια. Θα έλειπε το «σχεδόν» αν δεν υπήρχε ένα τρίλεπτο αδράνειας στο αμυντικό ριμπάουντ. Στην επίθεση η μπάλα κρυβόταν και εμφανιζόταν απλά στο καλάθι. Ο τρελός ρυθμός που είχαν δώσει οι παίκτες του Μπαρτζώκα σε καμία περίπτωση δε μπορούσε να ακολουθηθεί από την Μπασκόνια.
Ενα κλικ πιο γρήγοροι στις αποφάσεις. Ενα κλικ πιο γρήγοροι στην εκτέλεση. Ενα κλικ πιο γρήγοροι στην ταχύτητα. Και σε αυτό το επίπεδο το «ένα κλικ» είναι... πολύ.
Στο δεύτερο ημίχρονο λίγο η μεγάλη διαφορά, λίγο η προσπάθεια αντίδρασης των Βάσκων και λίγο οι συχνότερες αλλαγές του Μπαρτζώκα, έφεραν μία μικρή κάμψη στην ένταση των γηπεδούχων. Η δουλειά όμως είχε γίνει και είχε γίνει με τρόπο διασκεδαστικό. Οι παίκτες έπαιζαν και χαμογελούσαν. Σκόραραν και γέλαγαν. Εβγαζαν άμυνες και έσφιγγαν πανηγυρικές γροθιές. Γιατί το μπάσκετ είναι παιχνίδι και το παιχνίδι θέλει χαρά.
Η πίεση στη μπάλα και ο Μονέκε
Μπορεί το φετινό ρόστερ να είναι γεμάτο χειριστές, σουτέρ και ταλέντο, αλλά η άμυνα παραμένει η σταθερά της. Το γράφω συχνά αυτό για να το εμπεδώσουμε. Τα εύσημα για την αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού πρέπει να αποδοθούν στον Γιώργο Μπαρτζώκα ο οποίος έχει πείσει άπαντες για τη σημασία της άμυνας. Να πάλι ο σεβασμός της διαφορετικότητας του καθενός.
Βλέπεις τον Φουρνιέ να βάζει 15, να έχει 9 ασίστ και να βγαίνει μπροστά από τον αντίπαλο ψηλό και να κλέβει τη μπάλα. Βλέπεις τον Βιλντόζα να πιέζει ασφυκτικά, τον Πίτερς που δεν έχει το κορμί να ακολουθήσει να τα καταφέρνει περίφημα στις αμυντικές του υποχρεώσεις. Ολοι τους για να μην αναφέρω έναν έναν.
Ο Ολυμπιακός άσκησε μεγάλη πίεση πάνω στη μπάλα και κατάφερε επίσης να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον Μονέκε. Για μένα είναι ο καλύτερος παίκτης της Μπασκόνια και ο πιο κομβικός. Δεν ξέρω αν ξενέρωσε που ο Λάσο τον έβαλε προς το τέλος του rotation, αλλά δεν κατάφερε να μπει ποτέ στον ρυθμό του αγώνα.
Η άμυνα των «ερυθρόλευκων» πάνω στον Μονέκε ήταν καταπληκτική. Όποτε έβαζε μπάλα στο παρκέ αμέσως φρόντιζαν να τον υποχρεώσουν να πασάρει και να μην εκτελέσει. Όποτε πόσταρε, ο παίκτης της weak side ήταν έτοιμος να δώσει βοήθεια και έβγαζε το σουτ από το μυαλό του Μονέκε. Ο Ολυμπιακός έκανε εξαιρετική δουλειά πάνω του.
Έξι πράγματα που με εντυπωσίασαν από το ματς με την Μπασκόνια
- Η συνέπεια και ο υψηλός δείκτης συγκέντρωσης με τον οποίο έπαιξαν οι παίκτες του Ολυμπιακού μέχρι το φινάλε της αναμέτρησης και παρά την τεράστια διαφορά στο σκορ. Αυτό συνέβη γιατί όποιος μπαίνει στο παρκέ θέλει να αποδείξει στον προπονητή του πως αξίζει κάτι περισσότερο. Και γιατί καμία ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη διότι κάποιος άλλος συμπαίκτης είναι έτοιμος να την αρπάξει.
- Όλοι οι παίκτες σκόραραν πλην του Μόουζες Ράιτ που έπαιξε 3:24.
- Όλοι οι παίκτες έδωσαν ασίστ πλην του Μόουζες Ράιτ που έπαιξε 3:24.
- Όλοι οι παίκτες πήραν ριμπάουντ πλην του Τόμας Γουόκαπ που έπαιξε ένα δεκάλεπτο λόγω φάουλ.
- Ο Ολυμπιακός σκόραρε «σβηστά» 92 πόντους χωρίς να έχει τρομακτικό ποσοστό στα τρίποντα, αγωνιζόμενος χωρίς τον πρώτο του σκόρερ (Βεζένκοβ). Αγνό ταλέντο είναι αυτό.
- Είναι τρομερή η ποιότητα των Βεζένκοβ και Πίτερς στο low post. Δύο σπουδαίοι σουτέρ έχουν καταφέρει και είναι εξίσου παρεμβατικοί και στο χαμηλό ποστ. Για αυτό και τα πολλά plays που καταλήγουν σε αυτή την κατάσταση
ΥΓ: Ο κόσμος φώναζε στο τέλος για ένα δίποντο. Για να δει για τέταρτο σερί ματς το νούμερο 94 δίπλα στην παραγωγικότητα της αγαπημένης του ομάδας.
ΥΓ 2: Ο Νοέμβριος είναι καταπληκτικός, αλλά θα φύγει με πολύ δύσκολο παιχνίδι. Μακάρι να κάνει και 7η διαδοχική νίκη ο Ολυμπιακός, αλλά η Παρτιζάν στο δικό μου μυαλό έχει τον πρώτο λόγο. Και να χάσει δεν έγινε κάτι. Αν νικήσει όμως…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
