Bourousis’ out!

Ίσως είναι το πιο ταλαντούχο 5άρι που φόρεσε τα γαλανόλευκα. Κάποιοι μπορεί να με θεωρήσουν υπερβολικό και ιερόσυλο, κάποιοι πιθανώς να συμφωνήσουν μαζί μου. Θεωρώ τον Γιάννη Μπουρούση over και under achiever ταυτόχρονα. Πως γίνεται αυτό;

Διαβάζοντας την Ομηρική συνέντευξή του στον Αντώνη Καλκαβούρα είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς πως το παιδί αυτό δεν γεννήθηκε με το μεράκι για το μπάσκετ στο μεδούλι του. Αν σας πω ότι έχω παίξει μαζί του θα με πιστέψετε; Εκτός από ένα 3on3 επίδειξης της GBA κάποτε στην Θεσσαλονίκη, αν σας πω ότι έχω παίξει μαζί του 5x5 μπαλίτσα στα παράλια του νομού Λαρίσης, ενώ είχε επαγγελματικό συμβόλαιο στην ΑΕΚ; Δύσκολο να το πιστέψετε ε; ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Μιλάνο, Ρεαλ, Μπαρτσελόνα (λίγο), Παναθηναϊκός και φυσικά Λαμποράλ Κούτσα και κούτσα κούτσα overachiever εύκολα!

Ο αγαπημένος ψηλός του Φίλιππου Συρίγου, ο «Μπουρουσάγκα» όπως τον αποκαλούσε, δεν είναι ένας συνηθισμένος νέος άνδρας του 2021. Όπως δεν ήταν και συνηθισμένος πιτσιρικάς παλιότερα. Το «άνδρας παλαιάς κοπής» νομίζω ταιριάζει γάντι στον Γιάννη Μπουρούση, χωρίς τη χυδαία έννοια που πήγαν να προσδώσουν στον χαρακτηρισμό κάποιοι εσχάτως. Ο Μπουρούσης ήταν, είναι και θα είναι ένα παιδί που μεγάλωσε στην επαρχία, γύρισε τον κόσμο και τις μητροπόλεις αλλά πάλι στην επαρχία έχει φίλους και περνάει καλά.

Αγαπά πολύ την οικογένειά του κι όταν λέμε οικογένεια εννοώ και τους θείους και τις θείες και τα ξαδέρφια και τους συγχωριανούς και φρόντισε και φροντίζει τους δικούς του ανθρώπους. He takes good care of his own που λένε και οι Αμερικάνοι φίλοι του, τους οποίους ατυχώς δεν πήγε ποτέ να συναντήσει για αυτό και τον αποκαλώ underachiever. Γιατί έπρεπε να το πάρει αυτό το ρημάδι το ρίσκο. Έπρεπε να αφήσει τους Spurs να τον εξετάσουν και να διεκδικήσει την ευκαιρία στο σύνολο του coach Pop. Και νομίζω πλην Γιάννη φυσικά, θα μπορούσε να είναι ο πιο πετυχημένος Έλληνας στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.

Εύκολο παιδί δεν είναι. Η δυσκολία του ήταν κυρίως ότι εξέφραζε την άποψη και τα συναισθήματα του εξαιρετικά παρορμητικά. Κι αυτό το παραδέχεται κι ο ίδιος. Όσο κι αν το παραδέχεται όμως, είμαι σίγουρος ότι αν «ξαναεπισκεπτόταν» το ελληνικό μπάσκετ, ακριβώς τα ίδια θα έκανε. Και σαν φίλος του Παναθηναϊκού εγώ, να σας πω πως παρά τη γνωριμία μας υπήρχε το φεγγάρι «σε δέκα μέρες τα λέμε», που δεν τον αγαπούσα και πάρα πολύ, υπήρχε και το φεγγάρι της ρεβάνς του με το Τριφύλλι στο στήθος που τον κάναμε έστω και για λίγο τοτέμ.

Σε κάθε όμως συνθήκη κανείς δεν μπορεί να πει για τον Γιάννη Μπουρούση ότι δεν ήξερε το παιχνίδι, ότι δεν ήξερε μπάσκετ. Μάλιστα παρά την πενιχρή αφοσίωσή του στο παιχνίδι σαν έφηβος, είναι από τις περιπτώσεις που ο προπονητής θα ‘ λεγε: «το καταλαβαίνει καλά το παιχνίδι ο ψηλός». Μοντέρνο βαρύ πεντάρι σαν από σερβικό εργοστάσιο παραγωγής.

Όσοι είχαμε την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουμε στις βραδινές εκπομπές της Super Euroleague πλάι στην εξαιρετική ομάδα της Nova, καταλάβαμε καλά δύο πράγματα. Πρώτον ότι έκανε εξαιρετική ανάλυση και σχόλιο και δεύτερον ότι ακόμα κι αν μασούσε καμιά φορά τα λόγια του για να είναι αδέξια ευγενικός με τους άμπαλους που ήθελε να κριτικάρει, ήταν ειλικρινής και στην κρίση του. Αυτά τα προσόντα ίσως θα ήταν πολύ χρήσιμα σε μια ελληνική ομάδα, αν βέβαια η ελληνική ομάδα έψαχνε για στελέχη με άποψη κι όχι yesmen να τη στελεχώσουν.

Ο ίδιος είπε ότι έπαιξε μπάσκετ κατά τύχη και φεύγει από το μπάσκετ αθόρυβα, αλλά έλα τώρα ρε καπετάν-Γιάννη. Αθόρυβος ούτε με το φουσκωτό στον Αγιόκαμπο, ούτε με τη γκαρίδα στα μπουζούκια, ούτε στο μπάσκετ υπήρξες ποτέ. Κι αν έχεις αμφιβολία για τη μελλοντική σου σχέση με το άθλημα, μην βιάζεσαι να αποφασίσεις. «Σε δέκα μήνες τα λέμε», όταν θα σε πλακώνουν τα ντουβάρια (και κάνω και τη χαρακτηριστική χειρονομία in your face).