Το γαλάζιο πειραματόζωο

H παρθενική συνέντευξη του Βαγγέλη Λιόλιου αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη μόνο για τους αιθεροβάμονες. Οι υπόλοιποι είδαμε έναν άνθρωπο να προσγειώνεται ανώμαλα στην πραγματικότητα και να παλινδρομεί σε όσα ήδη γνωρίζαμε.

Δεν αναφέρομαι στην παροχολογία που εδράζεται στην τακτική «να κόψουμε τον λαιμό μας να βρούμε λεφτά», διότι δέχομαι ότι ο Λιόλιος μπορεί να βρει στ’ αλήθεια λεφτά για να μοιράσει, ως καπάτσος άνθρωπος της αγοράς που είναι.

Δεν αναφέρομαι ούτε στο θέμα της διαιτησίας («την τελευταία σελίδα των σημειώσεών μου, αυτήν που όλοι περιμένετε»), διότι ξέρω ότι στο επόμενο ντέρμπι θα έχουμε τα ίδια περί «παράγκας», με άλλη μπογιά στην πόρτα.

Αναφέρομαι στο ζήτημα της Εθνικής ομάδας. Της βιτρίνας του ελληνικού μπάσκετ, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ. Και όπως θα έπρεπε να το αντιλαμβάνονται από την καρέκλα τους και οι ιθύνοντες της Ομοσπονδίας.

Ο κυνικός θα πει ότι διώξαμε τον Βασιλακόπουλο που έκανε την Εθνική ομάδα πειραματόζωο και φέραμε αυτούς που κάνουν την Εθνική ομάδα πειραματόζωο. Εγώ θα είμαι πιο επιεικής και θα γράψω ότι επιστρέψαμε στο διόλου σωτήριον έτος 2017, αλλά χωρίς τον Κώστα Μίσσα.

Ο Λιόλιος δεν είναι τόσο αλαζών όσο ο προκάτοχός του για να πει ότι «δεν χρειάζεται να έχουμε προπονητή», αλλά να που κάνει το δόγμα πράξη. Τα δεδομένα έχουν ως εξής:

* Ο Λιόλιος μίλησε με τον Δημήτρη Ιτούδη, ο οποίος απάντησε με τον ίδιο τρόπο που είχε απαντήσει στον Βασιλακόπουλο πριν από τέσσερα χρόνια: «Βεβαίως δέχομαι, αρκεί να συμφωνήσει και η ΤΣΣΚΑ». Για τον πολυνίκη προπονητή, η κατάσταση είναι «win-win»: είτε θα αναλάβει την ισχυρή και φιλόδοξη Εθνική του Γιάννη Αντετοκούνμπο και θα περάσει δύο καλοκαιρινούς μήνες μακριά από την παγερή Μόσχα με έξτρα χαρτζιλίκι είτε θα οχυρωθεί πίσω από την άρνηση των Ρώσων και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Στη χειρότερη περίπτωση, θα πάει στο Ευρωμπάσκετ και θα αποτύχει. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Το έχει πάθει ακόμα και ο Ομπράντοβιτς.

* Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν σκοπεύει φυσικά να αφήσει τον Ιτούδη αναίμακτα (το 2017 αρνήθηκε κάθετα). Ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος είναι οι κρίσιμοι μήνες της προετοιμασίας, του χτισίματος, αλλά και των μετεγγραφικών κινήσεων. «Ελπίζω ότι η ΤΣΣΚΑ θα δείξει κατανόηση», είπε ο Λιόλιος. Όχι. Δεν θα δείξει καμία κατανόηση ο Βατούτιν. Θα χρειαστεί ασφυκτικό πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο, αποζημίωση με λεφτά που δεν υπάρχουν αν δεν κοπεί λαιμός και η βοήθεια του ίδιου του Ιτούδη στις διαπραγματεύσεις. Που δεν νομίζω ότι θεωρείται αυτονόητη. Ο 51χρονος προπονητής έχει συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ μέχρι το 2023.

Φοβάμαι ότι η υπόθεση θα χρονίσει, αφού στην παραπάνω εξίσωση δεν υπάρχει κανένας που βιάζεται και κανένας μοχλός πίεσης. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε προπονητή ούτε προβλέπεται να αποκτήσουμε σύντομα.

Το εκπληκτικότερο από τα πολλά εκπληκτικά που είπε χθες ο Λιόλιος είναι ότι ο διάδοχος του Θανάση Σκουρτόπουλου για τα «παράθυρα» θα επιλεγεί μετά από συνεννόηση των συμβούλων της ΕΟΚ «με τον προπονητή που θα οδηγήσει την Εθνική στο Ευρωμπάσκετ».

Εννοεί άραγε τον Ιτούδη; Διότι άλλος δεν υπάρχει και αμφιβάλλω αν θα υπάρξει στις 40-45 μέρες που μεσολαβούν μέχρι το επόμενο προσκλητήριο.

Τι δουλειά έχει ο Ιτούδης να διαλέξει τον προπονητή των «παραθύρων», χωρίς να έχει ο ίδιος οργανική σχέση με την ΕΟΚ; Με ποια ιδιότητα;

Oι πονηροί της πιάτσας σκέφτηκαν ότι ο Ιτούδης και ο Δέδας έχουν τον ίδιο μάνατζερ και ότι δεν μπορεί, κάποια σχέση θα υπάρχει. Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχουν εκεί έξω σχέσεις διαπλοκής. Αλλιώς, χαθήκαμε, κύριοι της νέας διοίκησης.

Εγώ, που είμαι από χωριό και δεν καταλαβαίνω πολλά πολλά, έχω να επισημάνω τα εξής:

* Η Εθνική των επόμενων δύο χειμώνων έχει προπονητή, με συμβόλαιο που λήγει το 2023. Λέγεται Θανάσης Σκουρτόπουλος και έχει συμφωνήσει με την ΕΟΚ να κοουτσάρει την ομάδα των «παραθύρων», αλλά και να μείνει στο επιτελείο της Ανδρών για τα επόμενα δύο καλοκαίρια ή –αν το επιλέξει- να κοουτσάρει την Εθνική Νέων του 2022 και 2023. Εάν απολυθεί από την Ομοσπονδία, θα πρέπει να αποζημιωθεί πλήρως. Θα πρέπει επίσης κάποιος να του το πει αντρίκεια και όχι να τα μαθαίνει από τα κουτσομπολιά της γειτονιάς, σαν απατημένος σύζυγος. Και να του εξηγήσουν και το σκεπτικό, ε; Ας τον ενημερώσουν, φερ’ ειπείν, ότι τον θεωρούν άνθρωπο του Βασιλακόπουλου και απομεινάρι του παλαιού καθεστώτος.

* Ο Σκουρτόπουλος και ο μάνατζερ Κώστας Κώτσης κράτησαν την Εθνική όρθια μέσα στη φουρτούνα της τελευταίας τριετίας, όταν το αντάρτικο του Ολυμπιακού τοποθέτησε νέες βόμβες στα θεμέλιά της. Τα αποτελέσματα στα «παράθυρα» ήταν εξαιρετικά (15-3 αν δεν έχασα το μέτρημα) και κράτησαν απρόσμενα την Ελλάδα στο Top-10 της ειδικής βαθμολογίας της FIBA, παρά την απελπιστική έλλειψη ταλέντου και βάθους. Παράλληλα, οι διπλωματικοί ελιγμοί του ικανού διδύμου κράτησαν την Εθνική μακριά από κλυδωνισμούς και οπαδισμούς. Όποιος πιστεύει ότι αυτό ήταν εύκολο, μέσα στον κυκεώνα Βασιλακόπουλου, Αγγελόπουλων, Γιαννακόπουλου (και …Πιτίνο), μάλλον δεν γνωρίζει ούτε την αλφαβήτα του ελληνικού μπάσκετ.

* Ο αγαπητός Στέφανος Δέδας, μολονότι εξαίρετος και εξελίξιμος, δεν είναι ένα «βαρύ χαρτί» τύπου Ιτούδη ούτε ανήκει στην ελίτ των 4-5 Ελλήνων προπονητών για τους οποίους αξίζει ντε φάκτο να γίνει ξήλωμα και ριζική αναδόμηση. Εάν πρέπει να το πω κυνικά, το βιογραφικό του είναι παρόμοιο με του Σκουρτόπουλου, η δε πείρα του σε επίπεδο Εθνικών ομάδων –που απαιτούν ειδικούς χειρισμούς μέσα και έξω από τα αποδυτήρια- μηδενική. Επίσης, είναι προπονητής σε σύλλογο πρωταθλητισμού (ΑΕΚ), με όσα αυτό συνεπάγεται. Και έχει εργαστεί ελάχιστα εντός των ελληνικών συνόρων. Γιατί γκρεμίζουμε τα τείχη για να τον ντύσουμε στα μπλε; Ή μήπως δεν υπάρχουν πιο δυνατές και «αχρωμάτιστες» υποψηφιότητες εκεί έξω;

Πριν από αρκετές εβδομάδες, έπιασε το αυτί μου ότι ο Βαγγέλης Λιόλιος σκεφτόταν να ακολουθήσει την πεπατημένη του 1996 και να προσφέρει το πόστο του Ομοσπονδιακού προπονητή σε έναν παλαίμαχο διεθνή μπασκετμπολίστα με πρόσφατα τα γαλόνια της αποστρατείας.

Κάτι ανάλογο έγινε αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, που πάντως απολύθηκε από την ΕΟΚ ως ...ανέτοιμος δύο χρόνια αργότερα, για να επανέλθει πλησίστιος το 2004.

Έγραψα μάλιστα την είδηση ελαφρώς καμουφλαρισμένη σε ένα από τα πρόσφατα κείμενά μου, σημειώνοντας ότι η προφανής επιλογή ήταν ο Μιχάλης Κακιούζης (που είναι ήδη προπονητής) ή και ο Νίκος Ζήσης.

Από την αυλή του Λιόλιου διέρρευσε ότι στόχος ήταν τελικά ο Βασίλης Σπανούλης, αλλά το φλερτ δεν επιβεβαιώθηκε ούτε από τον έναν ούτε από τον άλλον.

Πέρα από το προφανές, ότι αν θέλουμε Γιαννάκη μπορούμε να πάρουμε τον …κανονικό Γιαννάκη, επανερχόμαστε σε αυτό που έγραφα πιο πάνω, ότι η Εθνική πάει να γίνει πειραματόζωο, εν ου παικτοίς.

Το εγχείρημα της πρόκρισης στο Μουντομπάσκετ είναι εξαιρετικά δύσκολο και απαιτεί έμπειρα χέρια και περπατημένα πόδια.

Χωρίς να θέλω να γκρεμοτσακίσω από τα σύννεφα τους ονειροπαρμένους, η πραγματική εικόνα της Εθνικής των «παραθύρων» εν έτει 2021 είναι πιο κοντά στην πρόσφατη συντριβή από τη Βοσνία και στα ζόρια που τραβήξαμε απέναντι στους Βούλγαρους, παρά στο 15-3 που άφησε κληρονομιά ο Σκουρτόπουλος.

Εκτός των άλλων προβλημάτων, ορισμένοι βασικοί «παραθυράτοι» (Λούντζης, Καββαδάς) ανήκουν πλέον σε ομάδες Εuroleague και δεν υπολογίζονται για τους δύσκολους αγώνες του Νοέμβρη και του Φλεβάρη.

Εκτός αν φωνάξουμε πάλι τον Μπουρούση, από την Καρδίτσα. Ή τον Βασιλόπουλο, από το χρονοντούλαπο. Ή τον Καλαϊτζάκη από το Μιλγουόκι.

Μία αποστροφή του Λιόλιου σχετικά με την Εθνική ομάδα πέρασε στα ψιλά, ως μη όφειλε. «Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν θα αφήσουν τους παίκτες τους να παίξουν με την Εθνική στα “παράθυρα”», είπε ο νέος πρόεδρος.

Η δουλειά του, όμως, δεν είναι να σχολιάζει σαν ουδέτερος παρατηρητής, αλλά να πιέσει. Έμπρακτα και όχι με βερμπαλισμούς.

Ο άπειρος Λιόλιος έπρεπε να πει το ακριβώς αντίθετο: «Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να παίξουν στα “παράθυρα” οι παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού».

Όπως γίνεται -με επιτυχία- από άλλες Ομοσπονδίες σε άλλες χώρες. Τώρα που δεν υπάρχει Βασιλακόπουλος, έχει σειρά ο Ολυμπιακός να δείξει την καλή του θέληση.

Ο αγώνας της Εθνικής με τη Λευκορωσία για τα προκριματικά του Μουντομπάσκετ 2023 θα γίνει Κυριακή (28/11), ενώ ο ακόμα δυσκολότερος και κρισιμότερος, με την Τουρκία εκτός έδρας έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί Δευτέρα (28/2).

Υπάρχει επίσης «παράθυρο» με δύο αγωνιστικές Εθνικών ομάδων, στα τέλη Ιουνίου – αρχές Ιουλίου, όταν ολοκληρώνεται η πρώτη φάση των προκριματικών.

Οι «κόκκινοι» και «πράσινοι» διεθνείς θα πρέπει να κληθούν κανονικά για αυτούς τους τέσσερις συνολικά αγώνες. Ειδάλλως, τι σόι νέα εποχή ευαγγελιζόμαστε;

Μέχρι τότε, βέβαια, θα έχουν γίνει ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, οπότε μπορεί να έχουμε νέα παρατράγουδα με τη διαιτησία και να γεμίσουν τα χαρακώματα με εμπόλεμους γραβατωμένους, που θα βρίζουν εν χορώ τον Λιόλιο.

Το πρώτο εγχώριο κονταροχτύπημα έχει προγραμματιστεί για την 8η αγωνιστική της Basket League, πάει να πει κοντά στα Χριστούγεννα. Και ευτυχές το νέον έτος.