Το καλοκαίρι των Εθνικών ομάδων!

• Εθνική νέων ανδρών: ΟΜΑΔΑ χωρίς σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα!
• Εθνική εφήβων: «Γεμάτη» από το “2” έως το “4”, κρύβει τις αδυναμίες της!

Νομίζω ότι φέτος ειδικά, δεν πρέπει να έχουμε παράπονο! Η θερινή ραστώνη μπήκε με το μπάσκετ στο “φουλ” της αγωνιστικής δράσης, πριν καλά-καλά προλάβουμε να εξοικειωθούμε με τους νέους πρωταθλητές Ελλάδας και Ευρώπης (Παναθηναϊκός)!

Η μετεγγραφική δραστηριότητα άρχισε νωρίς και η αλήθεια είναι ότι χωρίς να το περιμένουμε, θαυμάσαμε όλοι την «γαλανόλευκη» να επιστρέφει δυναμικά κι εντυπωσιακά στο διεθνές στερέωμα, εξασφαλίζοντας σε πρώτη φάση, μία πεντακάθαρη πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά από 16 ολόκληρα χρόνια!

Και το κυριότερο, εκπέμποντας μία πολύ ελπιδοφόρα αγωνιστική εικόνα και χωρίς ουσιαστική προετοιμασία, αφήνοντας υποσχέσεις ότι η εποχή Σπανούλη στην Εθνική ομάδα έχει όλα τα εχέγγγυα (έναν προπονητή με μπασκετική στόχευση για να αξιοποιήσει σωστά τα πλεονεκτήματα και να κρύψει τα μειονεκτήματα, αλλά και με ηγετική προσωπικότητα για κάνει την σωστή διαχείριση και φυσικά στήριξη πανταχόθεν) για να την επαναφέρει στην «ελίτ» του παγκόσμιου ανταγωνισμού!

Και φυσικά το σημαντικότερο: Να την ξανακάνει και με την βούλα «επίσημη αγαπημένη» στην συνείδηση του μέσου Έλληνα φίλαθλου, έτσι ώστε να φτάσει ξανά στο επίπεδο να δημιουργεί πρότυπα στην νεολαία, να οδηγήσει όσο το δυνατόν περισσότερα νέα παιδιά στα γήπεδα και να ενδυναμώσει το υλικό που έρχεται από πίσω!

Πως νομίζετε ότι αναδύθηκε η Γερμανία ως μία από τις σύγχρονες μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος (παγκόσμια πρωταθλήτρια πέρυσι και 3η στην Ευρώπη πρόπερσι);

Προφανώς, μέσω της μεθοδευμένης δουλειάς που έγινε από κάτω προς τα πάνω στην λεγόμενη παραγωγική διαδικασία και φυσικά, με όχημα την απίστευτη κληρονομιά που άφησε ο τεράστιος Ντιρκ Νοβίτσκι (πρωταθλητής με τους Ντάλας Μάβερικς το 2011), αφήνοντας για πολλά χρόνια το αποτύπωμά του στο ΝΒΑ!

Για να επιστρέψουμε στα δικά μας, όμως, για τους απανταχού λάτρεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, το εφετινό καλοκαίρι ξεκίνησε απρόσμενα καλά. Και όλα δείχνουν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να συνεχιστεί στον ίδιο ρυθμό και να ολοκληρωθεί με το πιο επικερδές «ταμείο» των τελευταίων ετών.

Όχι απαραίτητα γιατί θα πανηγυρίσουμε κάποια μεγάλη διάκριση ή θα κατακτήσουμε κάποιο μετάλλιο, αλλά κυρίως γιατί στην τελευταία στροφή της διοικητικής τριετίας Λιόλιου στην ΕΟΚ, είναι ξεκάθαρο ότι η δουλειά που γίνεται γύρω από το οικοδόμημα της Εθνικής ομάδας, θα είναι κακεντρέχεια να υποστηρίξει κανείς ότι δεν αρχίζει να αποδίδει καρπούς...

Κι αν για τους παίκτες του “Kill Bill” έχουν χυθεί ήδη τόνοι μελάνης και έπεται και συνέχεια, από την άποψη ότι όλοι ανυπομονούμε να τους δούμε στην Λιλ και να θαυμάσουμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να ανοίγει την παρέλαση στην τελετή έναρξης του Παρισιού, νομίζω ότι αξίζει να αφιερώσουμε λίγο χώρο και για αυτά που θα έρθουν άμεσα από την νέων ανδρών (προθάλαμος της ανδρών) αλλά και λίγο αργότερα από την εφήβων.

Εθνική νέων ανδρών: ΟΜΑΔΑ χωρίς σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα!

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο όμιλος που κληρωθήκαμε στο Πανευρωπαϊκό της Πολωνίας (13-21 Ιουλίου) ήταν πολύ δύσκολος (δύο «μεγαθήρια» και η διοργανώτρια χώρα), αλλά και την απουσία που θα μας έδινε μεγαλύτερο μάκρος στην άμυνα και έξτρα διάσταση στην επίθεση (ο ύψους 2,10, Ράϊαν Σούλης του Ρίτσμοντ, πέρασε δύο τραυματισμούς, έχασε σχεδόν όλη την σεζόν και το κολέγιό του ήθελε να τον έχει στις καλοκαιρινές προπονήσεις), η εικόνα της ελληνικής ομάδας (γεννηθέντες από το 2004 και κάτω) στην πρεμιέρα με την Σερβία ήταν πολύ ενθαρρυντική.

Και από πλευράς αποτελέσματος (75-73) απέναντι στην ομάδα που πέρυσι κατέκτησε με 7/7 το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό εφήβων (από εκείνη την ομάδα λείπουν οι δύο καλύτεροί της παίκτες, ο Τόπιτς, που επελέγη στο νο12 του draft και το Μποσνιάκοβιτς της Ρεάλ), αλλά και από πλευράς του μπάσκετ που έπαιξε. Και μην σας ξεγελάει το τελικό σκορ, γιατί προηγηθήκαμε ακόμη και με +13 στο 34’ και νικήσαμε πολύ πιο εύκολα απ’ ότι δείχνει η διαφορά της μίας κατοχής.

Κατ’ αρχάς, πρόκειται για ένα σύνολο που φαίνεται ότι έχει σχεδιαστεί και δουλευτεί σωστά και στο οποίο έχουν περαστεί οι αρχές του σύγχρονου μπάσκετ, από την άποψη ότι και μέγεθος έχει σε όλες τις θέσεις και παίζει γρήγορα και δεν στερείται αθλητικότητας.

Από ‘κει και πέρα, το γεγονός ότι παίρνει πολλά πράγματα από δύο παίκτες που είχαν ελάχιστο αγωνιστικό ρυθμό στην εφετινή σεζόν (Ζούγρης και Πλώτας) σε Περιστέρι και Προμηθέα αντίστοιχα, δείχνει ότι υπάρχει η στόχευση για να βγουν μπροστά κάποια παιδιά τα οποία φαίνεται ότι έχουν δουλέψει πολύ από πέρυσι.

Ειδικότερα ο πρώτος (14π. & 5ρ. με 6/9 σουτ σε 23’), είναι ξεκάθαρο ότι έχει χτίσει μυϊκά το σώμα του σε τέτοιο βαθμό, που και ψηλότερος μοιάζει (δεν ξεπερνάει τα 2,02) και δεν δείχνει να υστερεί απέναντι σε αντιπάλους με μεγαλύτερο ύψος. Αντιθέτως δείχνει ότι τους έχει...

Ο δεύτερος (13π. & 3ασ. με 5/17 σουτ σε 30’) φαίνεται ότι έχει δυναμώσει πολύ τα πόδια του, με αποτέλεσμα να έχει πολύ καλή στήριξη βάσης και ώθηση στα περάσματα. Παρ’ όλα αυτά, το ότι δεν είναι παιγμένος, φαίνεται στις επιλογές του...

Από ‘κει και πέρα, ο Σαμοντούροβ (10π., 10ρ., 2ας., 1κλ. & 1κοψ. με 4/6 σουτ σε 31’) εξακολουθεί να είναι ο παίκτης αυτής της φουρνιάς που έχει το μεγαλύτερο "upside". Τα σωματικά στοιχεία που έχει αυτό το παιδί, σε συνδυασμό με την αντίληψη αλλά και το μπασκετικό IQ, δεν τα βρίσκει συχνά κάποιος στο σύγχρονο μπάσκετ.

Μέτρησα τουλάχιστον 3-4 φορές που μάζεψε το αμυντικό ριμπάουντ και κατέβασε με μεγάλη ταχύτητα την μπάλα στα 3/4 του γηπέδου, δημιουργώντας μεγάλη ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα! Το μεγάλο «αλλά» έχει να κάνει με το κορμί του, που είναι εμφανώς αδούλευτο και δεν δείχνει να διαφέρει από το 2021 και το 2022, όταν και ήταν 16 και 17 ετών!

Το γεγονός ότι στην επίθεση δεν «πατάει» πολύ στο «ζωγραφιστό» και αρέσκεται σε ένα πιο περιφερειακό στυλ παιχνιδιού, αποφεύγοντας επιμελώς τις επαφές, οφείλεται προφανώς στην έλλειψη μούσκουλων και πέραν του ότι του στερεί προσπάθειες, μειώνει τα πλεονεκτήματα της ελληνικής ομάδας!

Από την χθεσινή νικηφόρα πρεμιέρα, διέκρινα την σαφή πρόοδο που έχει σημειώσει ο Νίκος Χιτικούδης (14π. & 6ρ. με 6/10 σουτ σε 19’) παίζοντας περισσότερο κοντά στο καλάθι και αυτό γιατί ως freshman στο κολέγιο (North Carolina A&T State), εκμεταλλεύτηκε κάποιες απουσίες και τραυματισμούς στην ομάδα του (Aggies) και πήρε αρκετό χρόνο ως πρωτοετής (μ.ο. 7,1π., 5,3ρ, 1,1κλ. & 1,4κοψ. σε 28 αγ. με 24,9’).

Αν και το ματς δεν τον βοήθησε, γιατί χρεώθηκε με φάουλ και ειδικότερα στις τρεις πρώτες περιόδους, έμπαινε κι έβγαινε συνεχώς χωρίς να έχει την ευκαιρία να βρει ρυθμό, ο Γιάννης Καρακώστας (10π. & 5ασ. με 3/6 τριπ. σε 24’), παρουσίασε ψήγματα του ταλέντου του, που τον προβίβασε στην Basket League (Μαρούσι).

Παρ’ όλα αυτά, έδειξε ότι η χρονιά που έκανε με τον Παπάγου στην Elite League τον έχει «φορτώσει» με αυτοπεποίθηση, γιατί και τα τρία τρίποντα που έβαλε (αλλά και όλα όσα πήρε), ήθελαν «καρύδια», ενώ ταυτόχρονα είναι πολύ αθλητικός και δείχνει πολύ άνετος με την μπάλα στα χέρια.

Δεν ξέρω που θα φτάσει η ομάδα του Κώστα Παπαδόπουλου στο τουρνουά που μόλις άρχισε (στις 19.00 παίζει με την Πολωνία και αύριο στις 14.00 με την Γαλλία), ωστόσο, το ομαδικό μπάσκετ που παίζει, το μεγάλο rotation και τα χαρακτηριστικά των παικτών, δείχνουν ότι κινούμαστε στο σωστό δρόμο. Ακόμη και χωρίς τον κυρίαρχο παίκτη, που θα μας δίνει κάθε βράδυ μίνιμουμ 20 πόντους!

Εθνική εφήβων: «Γεμάτη» από το “2” έως το “4”, κρύβει τις αδυναμίες της!

Οι έφηβοι, που και πέρυσι ταξίδεψαν στην Σερβία με αξιώσεις μεταλλίου (τελικά πήραμε την 7η θέση), απαρτίζονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία από την σπουδαία φουρνιά των γεννημένων το 2006.

Αν και τους λείπει το κυρίαρχο πεντάρι με μέγεθος και ως βασικός σέντερ λογίζεται ο πολύ δυναμικός, Στέφανος Σπάρταλης (δεν ξεπερνάει τα 2,05), ο οποίος προέρχεται από εξαιρετική σεζόν (MVP στο “Rising Stars” και στην τελική φάση του Πανελλήνιου πρωταθλήματος), ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Ιωσήφ Νικολαϊδης καταφεύγει σε διάφορες αλχημείες και σε σημαντικό βαθμό καταφέρνει να καλύψει την έλλειψη μεγέθους στο “5”.

Για την ακρίβεια χρησιμοποιεί το βασικό μας “τεσσάρι”, τον Παναγιώτη Παγώνη σαν δεύτερο σέντερ (όταν ο Σπάρταλης πάει στον πάγκο) και κατεβάζει στο “4” τον Ροζακέα (λόγω μάκρους και μακρινού σουτ) και ενίοτε τον Αμπόσι (λόγω σωματοδομής), που είναι περιφερειακοί παίκτες.

Από ‘κει και πέρα, λόγω του πληθωρικού του ταλέντου και του πολύ μεγάλου του μεγέθους (πρέπει να έχει αγγίξει τα 2,05), ο Νεοκλής Αβδάλας είναι ξεκάθαρα ο παίκτης-σημείο αναφοράς της Εθνικής εφήβων.

Η σεζόν στην Καρδίτσα τον βοήθησε να ωριμάσει (ήταν κανονικά στο rotation και είχε σταθερό χρόνο κοντά στα 13 λεπτά ανά αγώνα) και όσο περισσότερο αρχίσει να εκμεταλλεύεται το (εμφανώς δουλεμένο) κορμί του κοντά στο καλάθι, τόσο πιο επιδραστικός θα γίνεται.

Στον «άσο» ο χρόνος μοιράζεται μεταξύ Κομνιανίδη και Νικολαϊδη (ο δεύτερος είναι πιο ενεργός στο επιθετικό κομμάτι), ενώ στην θέση “2” δεσπόζει η παρουσία του Λευτέρη Λιοτόπουλου, ο οποίος εξελίσσεται σε παλιάς κοπής σούτινγκ-γκαρντ, από την άποψη ότι το πολύ πιο έτοιμο από τους συνομηλίκους του. κορμί του σε συνδυασμό με την ποιότητά του, του προσδίδουν μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα.

Το γεγονός ότι προέρχεται από ένα πρόγραμμα (ΔΕΚΑ), που το pick’n’roll είναι μία από τις τελευταίες επιλογές στην επίθεση, τον έχει αφήσει πίσω στην δημιουργία και στο «διάβασμα» του παιχνιδιού, ωστόσο, η πρόκληση που έχει μπροστά του (Σεντ Τζονς) και ο νέος του προπονητής (Ρικ Πιτίνο), αποτελούν σημαντικά εχέγγυα για να αποκτήσει έξτρα διάσταση στο μπασκετικό του προφίλ.

Η συζήτηση για την έλλειψη στοχευμένου pick’n’roll στο παιχνίδι της, ίσως είναι το μοναδικό «ψεγάδι» που διέκρινα στα δύο φιλικά παιχνίδια με την Τουρκία, για μία Εθνική εφήβων, που δείχνει ότι ξέρει να αξιοποιεί τα πολλά πλεονεκτήματα και να «κρύβει» τα λίγα μειονεκτήματα που έχει.

Ένα από τα γερά «χαρτιά» του Θεσσαλονικιού coach ενόψει του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Φινλανδίας (Τάμπερε, 27 Ιουλίου - 4 Αυγούστου) είναι η ώθηση στους παίκτες του να αλλάξουν τον ρυθμό μέσα από την άμυνα και ειδικότερα μέσα από την έξυπνα ασφυκτική πίεση που ζητάει στην μπάλα από τους χειριστές. Με φόντο το παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο και το εύκολο καλάθι...

Υγ.: Δεν έχω πολύ ολοκληρωμένη εικόνα για την εφετινή φουρνιά των παίδων (γεννηθέντες από το 2008 και κάτω), οι οποίοι θα μας εκπροσωπήσουν στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, που θα φιλοξενηθεί στο Ηράκλειο της Κρήτης (9-17 Αυγούστου). Ωστόσο, κρίνοντας από λίγα μεμονωμένα φιλικά παιχνίδια που έχω δει αλλά και από το χαμηλότερο επίπεδο ποιότητας που είχε το εφετινό Πανελλήνιο της Ξάνθης (σε σχέση με το περυσινό), μάλλον θα πρέπει να πάμε με πιο χαμηλά την μπάλα...