Οι rookies της Εθνικής απολαμβάνουν κάθε τους στιγμή

Οι τρεις τους βιώνουν από χθες, Τετάρτη 26/7, τις πρώτες τους παραστάσεις ως μέλη της «μεγάλης» Εθνικής και όπως φαίνεται από τα λόγια τους στο basket.gr μετά από το πρώτο 24ωρο στο Καρπενήσι, το απολαμβάνουν με το παραπάνω.

Ο Λαρεντζάκης μάλιστα, αποτέλεσε προσθήκη στην αρχική λίστα που είχε ανακοινωθεί και... «Θα το θυμάμαι για όλη μου τη ζωή εκείνο το τηλεφώνημα, δεν φαντάζεσαι τι χαρά μου έδωσε. Ήξερα ότι είχα κάνει μια καλή σεζόν και είχα σκεφτεί ότι μπορεί και να ήμουν στις προσκλήσεις, ανάλογα με τον αριθμό των παικτών που θα καλούνταν. Οταν βγήκε η λίστα και δεν ήμουν μέσα, δεν μπορώ να σου πω ότι στενοχωρήθηκα. Εντάξει λέω, τόσοι καλοί παίκτες υπάρχουν του υψηλότεροι επιπέδου. Μέχρι που ξαφνικά...»

Ο Μήτογλου αντίθετα, ήταν «παρών» από την αρχική λίστα. Και όχι ανυποψίαστος γι' αυτό. «Όταν μέσα στη χρονιά είχε έρθει στις ΗΠΑ η ΕΟΚ, με τον κ. Τσαγκρώνη να με επισκέπτεται για να μου πει ότι με παρακολουθούν, ενδιαφέρονται για μένα, με υπολογίζουν και με χαροποίησαν ιδιαίτερα, αλλά και μου έδωσαν ελπίδες ότι μπορεί να ήμουν και από φέτος στις κλήσεις της Ανδρών. Έπρεπε να προετοιμαστώ για κάθε ενδεχόμενο και τελικά να που έγινε η αρχή, με κάλεσαν, είμαι εδώ, φυσικά είμαι πολύ χαρούμενος και συνεχίζουμε όλοι μαζί την προσπάθεια».

Ο Παπαγιάννης βίωσε... τα πάντα τον τελευταίο χρόνο. Από το ΝΒΑ μέχρι την πρώτη του κλήση στην Εθνική Ανδρών να μοιάζει σαν το ιδανικό συμπλήρωμα ενός ονειρεμένου «πακέτου» καριέρας. «Σίγουρα είναι ξεχωριστό συναίσθημα, μεγάλη χαρά για κάθε παίκτη να αγωνίζεται για τη χώρα του. Ήθελα πάρα πολύ να είμαι στην ομάδα, επειδή πέρυσι δεν είχα παίξει σε καμία Εθνική, ούτε στις μικρές και τώρα που είμαι εδώ, με νοιάζει μόνο να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για να πάμε όσο ψηλότερα γίνεται στο Ευρωμπάσκετ».

Εθνική Ανδρών, λοιπόν, το ανώτατο Εθνικό... κλιμάκιο και αναπόφευκτο το ερώτημα περί συγκρίσεων στα νέα παιδιά που έχουν ζήσει τις χαμηλότερες βαθμίδες.

«Εντάξει, είναι το μεγαλύτερο επίπεδο που μπορείς να φτάσεις με τις Εθνικές, αλλά νομίζω πάντα οι αθλητές έχουμε στόχο το υψηλότερο επίπεδο. Είναι κάτι σαν την Ευρωλίγκα και το ΝΒΑ ας πούμε. Ολα είναι τέλεια. Πολύ ωραίο κλίμα. Προσωπικά τα ξέρω και όλα τα παιδιά, είτε στις Εθνικές που ήμασταν μαζί, είτε συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό, είτε αντίπαλοι. Μα πάνω απ' όλα είμαστε Ελληνες και υπάρχει ένα πολύ καλό κλίμα ανάμεσά μας», θα πει ο Παπαγιάννης.

«Για να πω την αλήθεια, εγώ δεν ήξερα πολλά παιδιά, είχα μια προσμονή, δεν θα το πω άγχος, μέχρι να φτάσω στην πρώτη συγκέντρωση και να τους γνωρίσω, όμως ήταν τόσο ζεστή η υποδοχή όλων από την πρώτη στιγμή που με έκαναν να νιώσω πολύ άνετα, όμορφα», είπε ο Μήτογλου. «Είχα μια επαφή με τον Θανάση και με τον Παπαπέτρου και με τον Γιαννούλη και τον Παπαγιάννη που είμαστε και πιο κοντά ηλικιακά. Είναι άλλο το επίπεδο, όλοι επαγγελματίες στο πιο ψηλό επίπεδο όμως, από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι πρόκειται για καταπληκτικούςε ανθρώπους. Είμαι εντυπωσιασμένος από την αρχική εμπειρία, έγινε η αρχή και πάμε παρακάτω».

«Μαγεμένος» από την ατμόσφαιρα και ο Λαρεντζάκης. «Έτσι κι αλλιώς, σε όποια Εθνική κι αν καλείσαι να συμμετάσχεις, μόνο χαρά νιώθεις. Εδώ, στην Ανδρών, απλά οι συμπαίκτες σου είναι μεγαλύτεροι και έχουν πετύχει τόσα πολλά. Υπάρχουν παίκτες με μεγάλες διακρίσεις και με την Εθνική παλιότερα, υπάρχει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ένας παίκτης all star του ΝΒΑ, συνολικά το επίπεδο είναι πολύ υψηλότερο από τις μικρές ομάδες και όλα είναι πολύ όμορφα».

Ο οποίος Λαρεντζάκης βρέθηκε «δωμάτιο» με τον παλαιότερο παίκτη της Εθνικής, τον αρχηγό Γιάννη Μπουρούση. «Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα και σίγουρα είμαι χαρούμενος. Πέρα από την αξία του Γιάννη, ήδη με βοηθάει σε αυτές τις πρώτες ώρες προσαρμογής και μετά από τόσα χρόνια, ξέρει τι πρέπει να κάνει και πότε πρέπει να το κάνει. Γενικά πάντωςσ στην ομάδα περνάω καλά αυτές τις πρώτες μου στιγμές. Τα περισσότερα παιδιά τα ήξερα, έχουμε κάνει και διακοπές μαζί, όλοι μαζί ταιριάζουμε, περνάμε καλά και κυρίως δουλεύουμε σωστά και απολαμβάνουμε το μπάσκετ».

Ο Γιώργος Παπαγιάννης, είδε την προσπάθεια της... σειράς του στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ Νέων Ανδρών της Κρήτης, την "χρυσή" κατάληξη και ο ίδιος γίνεται ένα από τα πρόσωπα που εδραιώνουν την εικόνα διαδοχής στην Εθνική Ανδρών.

«Μπορώ να σου πω ότι στενοχωρήθηκα λίγο βλέποντας τη Νέων Ανδρών, όχι φυσικά για την τεράστια επιτυχία τους, αλλά επειδή δεν μπόρεσα να είμαι κι εγώ μαζί τους. Ήθελα την τελευταία μου χρονιά σε αυτή την ηλικία να πάρω κι εγώ ένα μετάλλιο, δεν θα ξανάχω την ευκαιρία να είμαι στις μικρές Εθνικής. Πήγαν τέλεια τα παιδιά, ήταν τεράστιο το επίτευγμά τους και η χαρά μου είναι τεράστια γι' αυτούς, όπως πιστεύω και όλης της Ελλάδας.

Είναι γεγονός ότι σταδιακά οι ευθύνες και στην Εθνική Ανδρών περνάνε στις επόμενες γενιές. Από την παλιά φουρνιά έχουν μείνει μόνο ο Γιάννης και ο Γιώργος, οι προηγούμενοι από εμάς έχουν πάρει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, εμείς μπαίνουμε σταδιακά στη διαδικασία».

Ένα μετάλλιο... απωθημένο λοιπόν, θα κουβαλάει μαζί του στην Ανδρών ο παίκτης των Σακραμέντο Κινγκς. «Στο είπα, ήθελα πολύ να κλείσω αυτόν τον κύκλο κρεμώντας ένα μετάλλιο στο στήθος. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ανοίγει ένας νέος κύκλος και εύχομαι να ζήσω με την ομάδα των Ανδρών μια μεγάλη επιτυχία».

Ο Μήτογλου επίσης από τις ΗΠΑ έρχεται, σε κολεγιακό επίπεδο και θέλει να... αργήσει να φύγει. «Το όνειρο του καθενός είναι να μπει στη 12άδα. Μπορεί για πολλούς να είμαστε στα αουτσάιντερ εμείς οι μικρότεροι, underdogs που λένε και στις ΗΠΑ, αλλά εγώ δεν έχω έρθει με τέτοια νοοτροπία. Ηρθα για να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να πάρω ό,τι μου αναλογεί. Είναι τεράστια τιμή να εκπροσωπείς τη χώρα σου. Και νομίζω ότι ακόμα και για τους επαγγελματίες αθλητές του ανώτατου επιπέδου, που η κούραση είναι μεγάλη με συνεχόμενα δύσκολα παιχνίδια, το να είναι στην Εθνική τους γεμίζει χαρά και ενέργεια και επίσης κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να είναι παρόντες».

Το ίδιο αποφασισμένος και ο τελευταίος, χρονικά, την κληθέντων, ο Λαρεντζάκης. «Αυτή η κλήση ήταν και μια επιβράβευση της προσπάθειας που έκαναν στη σεζόν, αλλά και ένα μεγάλο κίνητρο για να προσπαθώ να αποδείξω ότι την άξιζα, ότι αξίζω να είμαι εδώ. Θέλω να πάει... όσο πάει. Ο καθένας που είναι εδώ θέλει να φτάσει μέχρι την τελική 12άδα. Αυτό φυσικά, εξαρτάται από τον κόουτς, από την κατάσταση όλων των παικτω΄ν, οπότε για την ώρα, εύχομαι να είμαστε όλοι καλά, να δουλέψουμε με την μεγάλη όρεξη που υπάρχει από την αρχή και να πάμε βήμα με βήμα. Εγώ ξέρω ότι ακόμα και οι προπονήσεις που κάνω σε αυτό το επίπεδο, είναι κάτι πού σημαντικό».