Η απόλαυση επιστρέφει στο ΟΑΚΑ

Αν ο αγώνας Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό ήταν το πρώτο θετικό δείγμα, κι αν η νίκη στο πρωτάθλημα ήταν η επιβεβαίωση, η εικόνα στο πρώτο εντός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι επιτρέπει στους Παναθηναϊκούς να... μεγαλώσουν το χαμόγελό τους και να πιστεύουν πως αυτό που φτιάχνεται φέτος στο ΟΑΚΑ έχει σαφώς πιο γερά θεμέλια.

Ναι, ο Παναθηναϊκός βγάζει υγεία, ο Παναθηναϊκός μοιάζει να ανακτά αυτό το... δολοφονικό ένστικτο που πλανώνταν στο ΟΑΚΑ όλα αυτά τα χρόνια και που σ' έκανε να πιστεύεις στη νίκη, ακόμη κι αν η ομάδα βρισκόταν πίσω με 15 πόντους διαφορά.

Από τη μία η σιγουριά που σου εμπνέει η αποφασιστικότητα του Τζόρτζεβιτς στον πάγκο, από την άλλη η... φρεσκαδούρα του Διαμαντίδη, κατά τρίτον το... μηχανάκι που λέγεται Καλάθης και κατά τέταρτο η προσωπικότητα που βγάζουν οι νέοι παίκτες του Παναθηναϊκού, κάνουν τον κόσμο να φεύγει μ' ένα πλατύ χαμόγελο αισιοδοξίας από το ΟΑΚΑ.

Ολα τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως ντε και καλά ο Παναθηναϊκός θα σαρώσει ό,τι βρει μπροστά του, ούτε πως θα πετύχει τους στόχους του σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σημαίνει όμως πως αυτή η χρονιά είναι πράγματι σημαδιακή, καθώς η ομάδα επιστρέφει στο τοπ επίπεδο, διαθέτοντας παίκτες ικανούς να ανταποκριθούν σ' αυτές τις απαιτήσεις.

Εχω καιρό να δω τον Παναθηναϊκό να τελειώνει ένα παιχνίδι με 27 τελικές πάσες κι άλλες 10 που από ατυχία η απροσεξία δεν κατέληξαν στο καλάθι.

Το πρώτο ημίχρονο απέναντι στην Καρσίγιακα ήταν πραγματικά απολαυστικό, εξίσου εντυπωσιακό θα έλεγα με το ξεκίνημα του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ στον αγώνα πρωταθλήματος. Ο Γκιστ τελείωνε κάθε μπάλα που αιωρούνταν, ο Καλάθης τρέχει και πιέζει με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να πιστεύεις πως είναι αθλητής του στίβου, ο Διαμαντίδης μπαίνει γύρω στο 7' και νομίζεις πως είναι 25 ετών και οι Ραντούλιτσα με τον Κούζμιτς συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο, έχοντας πολλά περιθώρια βελτίωσης. Ο Πάβλοβιτς με τον Γιάνκοβιτς έχουν ιδανικό ρυθμό, σε σημείο που δεν αντιλαμβάνεσαι ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει, ο Φελντίν δεν είναι αρνητικός στα χειρότερά του και ο Φώτσης ήταν, είναι και θα είναι εκεί όποτε χρειάζεται.

Σαφέστατα και ο μέχρι τώρα απολογισμός του Παναθηναϊκού είναι εντυπωσιακός. Ανταποκρίθηκε στα must win παιχνίδια (Ολυμπιακός), έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ στο πρώτο εντός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι κι έκανε μια ήττα στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας που ενδεχομένως να του κάνει και καλό.

Βεβαίως κι έχει αδυναμίες που τις έχουμε αναλύσει και στα προηγούμενα blogs, αλλά πόσο να σταθεί κανείς σ' αυτές, όταν ο Τζόρτζεβιτς βρίσκει πάντα το αντίδοτο και μάλιστα σε μια εποχή που ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να έχει πρόβλημα χημείας.

Υ.Γ.: Απολαυστικός Τζόρτζεβιτς στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Αντώνη Καλκαβούρα. Για να είσαι προπονητής στον Παναθηναϊκό, μετά το... κακό που έκανε ο Ομπράντοβιτς, θα πρέπει πρώτα να είσαι μεγάλη προσωπικότητα και μετά καλός προπονητής.Από την πρώτη στιγμή χαρακτήρισα τον Τζόρτζεβιτς ως την καλύτερη δυνατή επιλογή, ακριβώς γιατί έχει πολλά από τα στοιχεία που έκανε τον Ομπράντοβιτς να κάνει λάθος και ο κόσμος να λέει «για να το κάνει ο μεγάλος, κάτι θα ξέρει». Ο Τζόρτζεβιτς, όπως και ο Ομπράντοβιτς, έχουν τρομερή εμπιστοσύνη στον εαυτό τους κι αυτό είναι βασικό χαρακτηριστικό για να είσαι προπονητής στον... καλομαθημένο από τίτλους Παναθηναϊκό.

Υ.Γ2: Δυο λόγια για το εξώδικο του Ολυμπιακού στη Nova. Για την οικονομία και μόνο της συζήτησης θα δεχτώ το επιχείρημα πως η μετάδοση του αγώνα ήταν μεροληπτική. Τα ερωτήματα σ' αυτή την περίπτωση είναι απλά:

1. Ο Ολυμπιακός και ο κάθε Ολυμπιακός (γιατί δεν είναι ο μόνος που κατά καιρούς έχει τέτοιες απαιτήσεις...) θα αποφασίζει για την αντικειμενικότητα του δημοσιογράφου; Δηλαδή, ότι δεν θεωρεί ο κάθε πρόεδρος «αντικειμενικό» θα αποτελεί αφορμή για να σταλεί εξώδικο διαμαρτυρίας;

2. Το «θα λάβουμε κάθε αναγκαίο μέτρο για την προστασία της ομάδας» τι ακριβώς σημαίνει; θα ζητηθεί από τον προϊστάμενο να υποχρεώσει τον δημοσιογράφο να τα λέει ή να τα γράφει «αντικειμενικά», κατά την κρίση της ομάδας;