«Ζοτς»: «Αρκούσε να κοιτάξω τον Σάσα, τον Ντέγιαν και τον Μήτσο»

Η κοινή συνέντευξή τους στη novasports και στον Χρήστο Καούρη στο περιθώριο της αναμέτρησης Παναθηναϊκός-Φενέρμπαχτσε (25/2, 21:15/novasports 2) στο ΟΑΚΑ:

-Πάντα θα σας συνδέει το θαύμα της Φουενλαμπράδα το 1992. Όταν βλέπετε τον κόουτς Τζορτζεβιτς έρχεται πάντα στο μυαλό σας εκείνο το καθοριστικό σουτ;
ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ: Έχουμε ζήσει πολλές στιγμές μαζί, αλλά πάντα θα το θυμόμαστε αυτό. Αλλά όχι μόνο αυτό το σουτ. Είναι ένα σουτ για το οποίο όλοι μιλούν εδώ και 23 χρόνια. Σίγουρα έχουμε ζήσει πολλές σπουδαίες στιγμές μαζί.
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Μπορώ να πω τι θυμάμαι εγώ; Η κόρη του, η Άνια, να 'ναι στην αγκαλιά μου, τότε ήμουν 19 ετών. Εγώ κι ο Ντραγκουτίνοβιτς ήμασταν μπέιμπισιτερ για εκείνον και τη σύζυγό του. Για να μπορεί να βγει μ' εκείνη, εμείς προσέχαμε το παιδί. Κάπως έτσι μεγαλώσαμε, αυτή είναι η πρώτη μου ανάμνηση.

-Πάμε στην δεύτερη ερώτηση. Έγινε προπονητής απρόσμενα, πώς ήταν αυτή η μετάβαση για εσάς, τους παίκτες του; Από συμπαίκτης πολύ γρήγορα έγινε προπονητής...
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Ουσιαστικά ήδη ήταν προπονητής. Κρατούσε σημειώσεις συνεχώς, δύο χρόνια νωρίτερα κατέγραφε τακτικές, συστήματα και γνωρίζαμε πως θα γίνει προπονητής. Ήδη σκεφτόταν σαν προπονητής, βοηθούσε τους προπονητές διαρκώς, οπότε ήταν φυσιολογικό να τον έχουμε προπονητή. Ήταν παράξενο στην αρχή, αλλά το έκανε εύκολο για εμάς.

-Ήσασταν παρόντες σε δύο σπουδαίες βραδιές. Η μία στην Κωνσταντινούπολη, η άλλη εδώ στην Αθήνα το 1995. Ήσασταν βοηθός προπονητή του «Ντούντα», εκείνος πέτυχε 41 πόντους εναντίον της Λιθουανίας του Σαμπόνις και του Μαρτσουλιόνις. Ποια απ' τις δύο στιγμές είναι σπουδαιότερη;
ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ: Πιστεύω ότι και τα δ΄θο παιχνίδια ήταν πολύ σημαντικά στη ζωή του. Πρώτα απ' όλα, το να πετυχαίνεις το νικητήριο καλάθι στον τελικό της Ευρωλίγκας είναι κάτι ξεχωριστό. Κι εκείνο εναντίον της Λιθουανίας στο Eurobasket της Αθήνας ήταν εκπληκτικό. Πέτυχε 41 πόντους, ήταν κάτι παραπάνω από καλό παιχνίδι! Είναι πολύ δύσκολο ν' αποδώσει κάποιος όπως ο Σάσα σ' εκείνο τον τελικό.

-Μία βραδιά καριέρας...
ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ: Φυσικά.
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Αναμφίβολα ήταν, αλλά θέλω να πω ότι πέρα απ' τα παιχνίδια, τον χρόνο που περάσαμε μαζί, τις προπονήσεις και τη φιλική σχέση που είχαμε μέσα στην ομάδα, αυτός ο χρόνος που περάσαμε δείχνει πως μεγαλώσαμε μαζί. Έμαθα απ' αυτόν ως συμπαίκτης κι αργότερα όταν τον είχα προπονητή κι ακόμα και σήμερα είναι παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο για μένα, αλλά για πολλούς νέους προπονητές.

-Ήσασταν παίκτης του Ντούσαν Ίβκοβιτς, του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, δύο εκ των κορυφαίων προπονητών στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τι παίρνετε από εκείνον; Μία γενική ιδέα ή κάτι συγκεκριμένο απ' τον «Ντούντα» και τον Ζέλικο;
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Ήμουν πολύ τυχερός που είχα αυτούς τους δύο, αλλά και πολλούς ακόμη απ' τη δική μας σχολή στο μπάσκετ. Τον Πέσιτς, τον Τσόσιτς, τον Νίκολιτς, τον Μάλκοβιτς, που ήταν ο πρώτος μου προπονητής. Ήμουν τυχερός που τους είχα προπονητές, γιατί τώρα όλα αυτά τα στοιχεία με βοηθούν πολύ. Φυσικά δεν είναι απλό να 'σαι παίκτης και να 'χεις αυτούς τους προπονητές, ταυτόχρονα να 'σαι φίλος και να 'σαι προπονητής. Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα.

-Είναι η τρίτη σας επιστροφή εδώ. Είναι ευκολότερο πλέον ή πρόκειται για το ίδιο συναίσθημα όπως την πρώτη φορά;
ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ: Όχι, πάντα είναι το ίδιο συναίσθημα. Πάντα όταν έρχομαι εδώ ξέρω πώς θα 'ναι τα πράγματα. Θα πρέπει να τηλεφωνήσω σε φίλους, αρκετοί θα μου τηλεφωνήσουν επίσης, πάντα είναι απόλαυση για εμένα να 'μαι εδώ, είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ. Ένα άλλο πράγμα είναι το παιχνίδι. Τις προηγούμενες δυο φορές ήταν εύκολο για τον Παναθηναϊκό, οπότε πραγματικά ελπίζω να παίξουμε λίγο καλύτερα τώρα.
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Εγώ δεν το ελπίζω!

-Κόουτς, πώς είναι η αίσθηση να βρίσκεστε σε μία ομάδα μετά απ' τον Ζέλικο; Νιώθετε την ευθύνη να μεταφέρετε τη «δάδα» που ο Ζέλικο άναψε;
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Είναι τεράστια ευθύνη, τιμή και πρόκληση που πήρα για εμένα, ώστε να «υπολογίσω», όχι τι κατάφερε εκείνος εδώ, αλλά αν είμαι έτοιμος να καθοδηγήσω μία ομάδα με τέτοιο όνομα, όπως έκανε εκείνος τα τελευταία 15 χρόνια. Είναι τεράστια ευθύνη, αλλά και τιμή. Το κάνω με τον δικό μου τρόπο και προσπαθώ για το καλύτερο.

-Τελευταίες δύο ερωτήσεις γιατί ξέρω ότι είστε απασχολημένοι. Ποιον παίκτη θα παίρνατε απ' την αντίπαλη ομάδα;
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Εγώ ξέρω!
ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ: Δεν ξέρω αν αυτό είναι σωστό για την ομάδα μου. Κάθε φορά που έχουμε ορισμένες ιδέες στο ξεκίνημα της σεζόν, ενδιαφέρεσαι για την ομάδα σου, τους παίκτες σου, έτσι είναι τα πράγματα.
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Είναι κάτι που έχω μάθει από εκείνον. Αυτή είναι η σωστή απάντηση, οπότε λέω το ίδιο πράγμα.

-Αμφότεροι είχατε την ευλογία να προπονήσετε τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ίσως είναι η τελευταία χρονιά του στο μπάσκετ, δεν είμαστε σίγουροι, απλά αναφέρω τι έχει πει ο ίδιος. Θα ήθελα κάποια λόγια από εσάς, γι' αυτό τον θρύλο της Ευρωλίγκας...
ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ: Ο Σάσα (Τζόρτζεβιτς), ο Μποντιρόγκα κι ο Διαμαντίδης ήταν οι 3 παίκτες που αρκούσε να τους κοιτάξω για να καταλάβουν τι θέλω απ' αυτούς. Αυτό είναι κάτι που κάθε προπονητής θέλει να 'χει. Για εμένα η πρώτη φορα ήταν με τον Σάσα, στη συνέχεια με τον Μποντιρόγκα και τελικά με τον Διαμαντίδη. Και με κάποιους άλλους παίκτες, όπως ο Γιασικεβίτσιους, αλλά για εμένα ήταν προνόμιο που συνεργάστηκα με τον Διαμαντιδη για τόσα πολλά χρόνια. Είμαι πολυ χαρούμενος γι' αυτό. Θα λυπηθώ αν σταματήσει να παίζει μπάσκετ, αλλά θα πρέπει να σεβαστούμε την απόφασή του.
ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: Για εμένα είναι διαφορετικό, γιατί προπονώ τον Διαμαντιδη στην τελευταία χρονιά του, έχοντας δηλώσει ότι είναι η τελευταία χρονιά του. Είναι κρίμα. Θα θυμάστε πως έχω πει πως ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου ειναι να τον πείσω να συνεχίσει γι' ακόμη 1, 2, 3 χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ τον έχει ανάγκη και νομίζω ότι και ο Διαμαντίδης χρειάζεται το μπάσκετ. Εξαιρετικός παίκτης, όμορφος άνθρωπος, είναι υπεύθυνος για πολλά απ' όλα αυτά που έχουν δημιουργηθεί εδώ μαζί με τον Ζέλικο. Είναι μία τεράστια κληρονομιά σε καθένα που θα ακολουθήσει. Ελπίζω πως θα συνεχίσει.

- Όπως λέτε λοιπόν και εσείς, hvala. Ευχαριστώ πολύ!