Ο τελευταίος αριθμός του λαχείου

Στις 6 Αυγούστου 2017, η Εθνική Ανδρών μπάσκετ κατέφτασε στην Πάτρα, για να λάβει μέρος σε διεθνές τουρνουά με υπερδυνάμεις: Ρουμανία, Μεγάλη Βρετανία και Ουκρανία εν όψει του ταξιδιού στο Ελσίνκι για το Ευρωμπάσκετ. Οι αγώνες θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνουν στο ΟΑΚΑ, αλλά προείχε η κονσομασιόν προς τους τοπικούς «κομματάρχες», με κορυφαίο φυσικά τον δελφίνο της εξουσίας (προ της αλλαγής της νομοθεσίας) Τάκη Τσαγκρώνη.

Το τουρνουά ορίστηκε να διεξαχθεί στο γήπεδο «Δημήτριος Τόφαλος», όπου δεν υπήρχε επαρκής κλιματισμός. Όταν το πούλμαν της αποστολής έφτασε στην Πάτρα, ανακοινώθηκε επίσημα η απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο από τους τρεις αγώνες, λόγω ενοχλήσεων στο γόνατο. Ναι, πρόκειται για τον ίδιο τραυματισμό που τελικά τον άφησε εκτός Ευρωμπάσκετ, μετά το διαβόητο ταξίδι στην Κίνα.

Το πρόβλημα ήταν υπαρκτό, αλλά ο Γιάννης δεν υπήρχε περίπτωση να αγωνιστεί σε ένα γήπεδο όπου ο ιδρώτας και οι υδρατμοί εγκυμονούσαν κινδύνους. Η αίσθησή μου είναι ότι το συγκεκριμένο περιστατικό επέσπευσε τη ρήξη με τους Μιλγουόκι Μπακς. Η ανευθυνότητα της Ελληνικής Ομοσπονδίας τρύπησε το ταβάνι, αλλά η τρύπα δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να φέρει δροσούλα στο (όχι ακριβώς αρχαίο) κλειστό της Πάτρας.

Στον πρώτο από τους τρεις αγώνες της Εθνικής στο συγκεκριμένο τουρνουά, το γήπεδο θύμιζε σάουνα. Η ζέστη ήταν αφόρητη, το παρκέ γλιστρούσε πολύ, οι σκούπες ήταν σε πρώτη ζήτημα και η κακιά στιγμή κρυβόταν στην επόμενη γωνία. Ποιος ατυχής θα τραβούσε τον τελευταίο αριθμό του λαχείου;

Το επόμενο πρωινό, οι Ομοσπονδιάρχες θεώρησαν σκόπιμο να γίνει …εκκλησιασμός, παρά τις αντιρρήσεις κάποιων άθρησκων παικτών, ίσως για να αποφύγουν τα καντήλια. Ο αρχηγός Γιάννης Μπουρούσης έπιασε τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και του έψαλε πάσες τις γενεές, μέσα στο ναό: «Χωρίς air condition γήπεδο… Και ήρθαμε να παίξουμε… Δεν ντρεπόμαστε;»

Κάποιο κινητό τηλέφωνο έπιασε το στιγμιότυπο, το οποίο δημοσιεύτηκε στη «Γνώμη Πατρών». Στο υπόλοιπο του τουρνουά, επιστρατεύτηκαν κάτι τερατώδη κλιματιστικά με μπόι 3 μέτρα, μπας και βελτιωθεί λιγάκι η απελπιστική κατάσταση. Οι αγώνες τελείωσαν και οι παίκτες ευχαρίστησαν τον καλό θεό του μπάσκετ, που προστάτευσε τους χιαστούς και τους μηνίσκους.

Ο Γιάννης έπαιξε στο επόμενο φιλικό (83-81 το Μαυροβούνιο στην Ποντγκόριτσα) και στη συνέχεια έφυγε για το πολυσυζητημένο, πλην προγραμματισμένο, ταξίδι στην Κίνα. Έμελλε να περάσουν δύο χρόνια μέχρι να τον ξαναδούμε ντυμένο στα μπλε.

Τέσσερα χρόνια μετά τον τραγέλαφο της Πάτρας, δεν έχει αλλάξει τίποτε, τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο. Η «επίσημη αγαπημένη» έχει μπροστά της έναν –διόλου ασήμαντο- αγώνα με τη Μεγάλη Βρετανία για τα προκριματικά του Μουντομπάσκετ 2023, στα τέλη Ιουνίου.

Η απόφαση να διεξαχθεί το ματς στη Λάρισα, όπου η Εθνική έχει να παίξει από το …1979, είναι στα χαρτιά αξιέπαινη. Τα χαρτιά, όμως, δεν λένε όλη την αλήθεια, εκτός αν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ως βεντάλιες.

Οι αγώνες της τοπικής ομάδας με τον Παναθηναϊκό για τα ημιτελικά της Basket League έγιναν σε συνθήκες χαμάμ, αφού, όπως αποκάλυψε στο Gazzetta o πρόεδρος του ΕΑΚ Νεάπολης, ο κλιματισμός έχει να λειτουργήσει από το 2011! Είναι, λέει, πανάκριβος και η επιχορήγηση δεν αρκεί για να καλύψει το έξοδο.

Πώς θα γίνει λοιπόν το ματς της Εθνικής, μπροστά σε 5.000 κόσμο, στην πιο ζεστή πόλη της χώρας, τέλος Ιουνίου; «Με φορητά κλιματιστικά», όπως εκείνα της Πάτρας. Οι θεατές και οι αθλητές καλούνται να φορέσουν καπέλα με ανεμιστηράκια, όπως αυτά που πουλούσαν ο Γιάννης και τα αδέλφια του τα χρόνια της βιοπάλης στα Σεπόλια.

Θεωρητικά, στον συγκεκριμένο αγώνα (που θα αποτελέσει και επίσημο ντεμπούτο του Δημήτρη Ιτούδη) μπορεί να κληθούν και οι αδελφοί Αντετοκούνμπο. Γιατί όμως να θυμήσουμε στον Γιάννη και στον Θανάση ότι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε μπανανία; Γιατί να ρισκάρουμε τον τραυματισμό οποιουδήποτε αθλητή;

Το γελοίο και θλιβερό περιστατικό με τον τραυματισμό του Ιωάννη Παπαπέτρου από διαφημιστική πινακίδα που στηριζόταν σε σακκιά άμμου απέδειξε ότι στις στρούγκες που κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμε «γήπεδα» οι κίνδυνοι κρύβονται ακόμα και στις πιο φωτεινές γωνίες.

Και δεν είναι δα εξαίρεση αυτή η κατάντια ούτε περιορίζεται μόνο στα γήπεδα της περιφέρειας. Όποιος έχει ζήσει το χάλι του ΣΕΦ ή του Αλεξάνδρειου γνωρίζει ότι το πρόβλημα αφορά και τις μεγαλύτερες αρένες. Το ΟΑΚΑ είναι ελεεινά βρώμικο και βρίθει προβλημάτων, αλλά τουλάχιστον διαθέτει κάποιες στοιχειώδεις ανέσεις. Το ίδιο, απ’ ότι γνωρίζω, και το κλειστό της Πυλαίας και τα Δύο Αοράκια.

Με τι θράσος αναγκάζουμε κορυφαίους αθλητές να παίξουν μπάσκετ σε ναρκοπέδια; Τι μας φταίει ο Άγγλος μπασκετμπολίστας, που θα έρθει να τσακίσει το πόδι του σε παρκέ τσουλήθρα; Πώς θα πούμε στον Παπαπέτρου να ξαναπάει να παίξει στη Λάρισα; Πόσο γρήγορα θα μας κλείσουν την πόρτα κατάμουτρα οι Μπακς (που κατά τ’ άλλα «μας κάνουν πόλεμο») μόλις ακούσουν για τουρνουά σε γήπεδα χωρίς αρκουδίσιον;

Προτιμώ να μη ρωτήσω τη διοίκηση του ΕΑΚ Νεάπολης, αν υπάρχει πρόβλεψη για τους επόμενους αγώνες της Λάρισας στην Basket League. Ιδίως αν μιλάμε για μικρό τελικό, που δεν ασχολείται κανείς, πιθανότατα θα βάλουν ρεφενέ με τον Προμηθέα για να επιστρατεύσουν εκείνα τα φορητά κλιματιστικά του 2017 και να το μεταφέρουν πήγαινε-έλα επί 15 μέρες από την Πάτρα στη Λάρισα και τούμπαλιν.