Η ασφαλιστική δικλείδα του Ολυμπιακού και τα «χιλιόμετρα» μπάσκετ του Σπανούλη

• Η προσαρμοστική ευχέρεια σε όλων των ειδών τις άμυνες
• Με ελληνική «συνταγή», άμυνα, βολές και τρίποντα
• Η ΑΕΚ που δεν συμβιβάζεται και θέλει το «κάτι παραπάνω»!
• Με φρενήρη ρυθμό και υψηλό αριθμό κατοχών ο νέος Προμηθέας
• Η πρώτη «απόδειξη» ότι έχει καλύτερη ομάδα από πέρυσι!
• Έκανε ό,τι... μπορούσε για να χάσει, αλλά νίκησε!

Από την μία πλευρά ήταν ένας τεράστιος οργανισμός, που τον πήρε από τον «αιώνιο αντίπαλο», επένδυσε πάνω του, τον στήριξε και του έδωσε την μπαγκέτα του μαέστρου για 11 χρόνια γεμάτα επιτυχίες, τίτλους αλλά το κυριότερο καθιέρωσης στο υψηλότερο επίπεδο.

Κι από την άλλη, ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της παραπάνω περιόδου, αλλά ως αντίπαλος! Στην επόμενη σελίδα της καριέρας του, σε άλλο ρόλο, αλλά με αξιοσημείωτη αποδοχή κι εκτίμηση και σίγουρα με αδιαπραγμάτευτη αγάπη και σεβασμό για την προσφορά του από τον κόσμο των γηπεδούχων.

Ο ηλεκτρονικός πίνακας μπορεί να έλεγε Ολυμπιακός-Περιστέρι, για όλους όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες του Φαληρικού Σταδίου, το «ματς» ήταν ανάμεσα στον Βασίλη των καλύτερων ημερών της καριέρας του σαν παίκτης με την «ερυθρόλευκη» φανέλα και του Σπανούλη στο φρέσκο ξεκίνημα της προπονητικής του θητείας.

Η ζεστή υποδοχή του από τους πρώην συμπαίκτες του και φίλους, ο εναγκαλισμός με τον Γιώργο Μπαρτζώκα, η βράβευση από τους αδελφούς Αγγελόπουλους, η αποθέωση από το κοινό που φώναξε ουκ ολίγες φορές το όνομα του αντιπάλου προπονητή και η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Γιώργου Πρίντεζη, έδωσαν ιδιαίτερο χρώμα σε ένα παιχνίδι που πέρα από όμορφο θέαμα, εξέπεμψε μπασκετική υγεία!

Στο αγωνιστικό μέρος και κυρίως λόγω του ότι ήταν ο τέταρτος αγώνας των Πειραιωτών σε 10 ημέρες, οι φιλοξενούμενοι (Φρανσίσκο 17π. & 3ασ. με 3/7 τριπ.) προσπάθησαν να πιέσουν στην άμυνα και να τρέξουν και σε κάποια διαστήματα, κατάφεραν να ανακόψουν τον ρυθμό των γηπεδούχων, να τους υποχρεώσουν σε αρκετά λάθη (ο αριθμός 18 αποτελεί high season) και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

Το ότι ο “Kill Bill” έχει τα φόντα να γίνει σπουδαίος προπονητής φαινόταν από την περίοδο που έπαιζε ακόμη, γιατί έβλεπε, σκεφτόταν και ανέπνεε... μπάσκετ, ακόμη και όταν δεν βρισκόταν στο γήπεδο. Όποιος τον ξέρει έστω και λίγο, πολλώ δε μάλλον αν τον έχει συναναστραφεί, δεν γίνεται να μην το πιστεύει, παρατηρώντας τις αντιδράσεις και ακούγοντας τις οδηγίες και τις δηλώσεις του σαν coach. Ακόμη περισσότερο αν μιλήσει με τους παίκτες του...

Αν για κάθε νέο προπονητή απαιτείται να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα στους πάγκους για να βάλει την σφραγίδα του, για τον Σπανούλη αυτός ο χρόνος είναι πολύ λιγότερος, πολύ απλά γιατί ο ίδιος ήταν για πολλά χρόνια ο απόλυτος ηγέτης μέσα στις τέσσερις γραμμές και σε παραστάσεις και “know how”, έχει το πλεονέκτημα να ξεκινάει πολύ πιο μπροστά από τον μέσο συνάδελφό του.

Ασχέτως αν, «τα οφέλη της πρώτης απόλυσης είναι συνήθως πολύτιμα για τον εκάστοτε προπονητή», όπως επεσήμανε ο Γιώργος Μπαρτζώκας σε ερώτηση για την συμβουλή του στον coach “V-Span”.

Η προσαρμοστική ευχέρεια σε όλων των ειδών τις άμυνες

Αφήσαμε για το τέλος για το σχόλιο για την αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού (2-0), που χωρίς τους Παπανικολάου και Μπολομπόϊ, έφτασε αισίως στο 6/6 για φέτος σε Ελλάδα και Ευρώπη. Παρακολουθώντας όλα τα εφετινά παιχνίδια των νταμπλούχων, είναι εμφανές ότι η ξεκάθαρη ισορροπία ανάμεσα στο περιφερειακό παιχνίδι και το λεγόμενο “inside game” αλλά και τις καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε και ανοιχτού γηπέδου.

Αυτή η ισορροπία σε συνδυασμό με την πληθώρα επιλογών για κάθε θέση, τους δίνει την πολυτέλεια να διαλέξουν με ποιο τρόπο και με ποιους πρωταγωνιστές θα «χτυπήσουν» το εκάστοτε ματς.

Η επιλογή γίνεται αυτόματα και εξαρτάται με το που επιλέγει να ρισκάρει η αντίπαλη άμυνα αλλά και ποιος τρόπος βολεύει ανά πάσα στιγμή τον 57χρονο προπονητή. Σε σχέση πάντα με τα «εργαλεία» που έχει στην διάθεσή του και σε σύγκριση με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του αντιπάλου. Αν ο Ολυμπιακός (2-0) δείχνει ότι υπερέχει αισθητά σε κάτι, αυτό έχει να κάνει με την ευχέρεια που έχει ως σύνολο στις παραπάνω προσαρμογές.

Εναντίον του Περιστερίου (1-1) και με αντίπαλο και την κούραση από το «πονηρό» ματς απέναντι στην Ζάλγκιρις (κάτι λιγότερο από 48 ώρες νωρίτερα), οι «ερυθρόλευκοι» χρειάζονται απλά 3-4 λεπτά ποιοτικού μπάσκετ για να επαναφέρουν την διαφορά σε ασφαλή επίπεδα, να διορθώσουν τα λάθη τους και να αποκαταστήσουν την τάξη.

Όταν οι φιλοξενούμενοι δεν ρίσκαραν και αμύνθηκαν φυσιολογικά, οι Πειραιώτες γύρισαν υποδειγματικά την μπάλα και βρήκαν το mismatch μέσα στην ρακέτα ή το ελεύθερο σουτ. Όταν πίεσαν κι έπαιξαν με ημίψηλα σχήματα κι αλλαγές, ρισκάροντας το περιφερειακό σουτ, τότε ήρθε η εκτέλεση από την περίμετρο.

Όσο πολλές κι αν είναι οι 18 χαμένες μπάλες για τον Ολυμπιακό, άλλο τόσο και περισσότερο μη αντιμετωπίσιμο (101-79) είναι το 57,4% εντός πεδιάς, με 56,6% πίσω από τα 6,75 (και μάλιστα σε 30 προσπάθεια με 17 εύστοχα τρίποντα).

Ειδικότερα όταν ο Σλούκας (23π., 13ασ. & 2κλ. με 5/5 τριπ.) κάνει ίσως την καλύτερη εμφάνιση των τελευταίων 10 μηνών (μετά την περυσινή επιθετική ραψωδία απέναντι στην ΑΕΚ), ο ΜακΚίσικ έχει 80% στο τρίποντο (14π. με 4/5) και ο σεληνιασμένος Λαρεντζάκης πλησιάζει στα όρια του double double (13π., 8ρ., 3ασ. & 2κλ. με 3/4 τριπ.).

Με ελληνική «συνταγή», άμυνα, βολές και τρίποντα

Το σερί 0-9 μετά την πρώτη κατοχή της 3ης περιόδου, με το οποίο το Λαύριο (0-2) πλησίασε σε -6 (55-49 στο 23’), ήταν ίσως το τελευταίο και φαρμακερό «δικαίωμα» που έδωσε ο Παναθηναϊκός (1-1) στους φιλοξενούμενους για να είναι ανταγωνιστικοί.

Είχαν προηγηθεί άλλοι 12 αναπάντητοι πόντοι της ομάδα του Χρήστου Σερέλη στην 1η περίοδο (το 17-6 στο 5’ έγινε 17-18 στο 9’), που έβγαλαν από τα ρούχα του τον Ντέγιαν Ράντονιτς και κάπου εκεί οι «πράσινοι» εδραίωσαν μια και καλή την κυριαρχία τους, ξεπερνώντας για πρώτη φορά φέτος τους 90 πόντους και χωρίς να επιτρέψουν στον αντίπαλο να περάσει την ψυχολογική γραμμή των 70 στην άμυνα.

Πέραν του ότι το τελικό 93-70 είχε κατά κύριο λόγο ελληνική «υπογραφή» (οι γηγενείς παίκτες πέτυχαν συνολικά 54 πόντους), οι «πράσινοι» σούταραν για πρώτη φορά φέτος με πολύ υψηλά ποσοστά στις βολές (83,3% με 25/30) και τα τρίποντα (46,6% με 14/30), με τον Παπαγιάννη (15π., 3ρ., 4ασ. & 3κοψ.) να είναι αλάνθαστος δις και να σκοράρει για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια πίσω από τα 6,75.

Στα ευχάριστα του απογεύματος για το «τριφύλλι», η γεμάτη στατιστική σε σεβαστό χρόνο συμμετοχής από τον Παναγιώτη (14π., 2ρ., 3ασ. & 1κλ. με 3/6 τριπ.) και τον Γιώργο Καλαϊτζάκη (7π., 3ρ. 4ασ. & 3κλ.) και η αξιοσημείωτη ετοιμότητα και σοβαρότητα με τις οποίες αντιμετώπισε ο Λευτέρης Μαντζούκας (14π. & 3ρ. με 3/6 τριπ.) τα 18’27” που του έδωσε ο προπονητής του μέσα στο παρκέ.

Υγ.: Αν ο Παναθηναϊκός ήθελε τον παιχταρά Μπέϊκον (ρώτησε, έμαθε για τον άστατο χαρακτήρα του κι απήλθε), να είστε σίγουροι ότι θα τον είχε πάρει από το καλοκαίρι. Απλά ο οργανισμός έκρινε ότι δεν ήθελε να ρισκάρει με έναν παίκτη εγνωσμένης αξίας, που όμως δεν έχει καθόλου καλή φήμη για την συμπεριφορά του.

Η ΑΕΚ που δεν συμβιβάζεται και θέλει το «κάτι παραπάνω»!

Αν σας εξέπληξαν λιγάκι οι δηλώσεις του Ηλία Καντζούρη, που δεν έμεινε ικανοποιημένος από την εικόνα των παικτών του (Μίτσελ 20π. & 13ρ., Στρέλνιεκς 14π. & 7ας., Φρέιζερ 11π. & 10ασ.), μετά την επαγγελματική νίκη (83-68) επί του Απόλλωνα Πατρών (0-2), να ξέρετε ότι είναι για καλό.

Σύμφωνοι, η «Ένωση» είναι μία εντελώς καινούρια ομάδα, χωρίς τον παίκτη που παρέχει την ασφάλεια ότι οκτώ στις δέκα βραδιές «θα βγάλει τα κάστανα από την φωτιά» και προερχόταν από ένα ταξίδι στην Ιταλία και μία σπουδαία εμφάνιση που συνοδεύτηκε με νίκη σε μία δύσκολη έδρα (Ρέτζιο Εμίλια).

Όλα τα παραπάνω, όμως, δεν αποτελούν πανάκεια για να συμβιβαστεί ο 49χρονος τεχνικός με το «εφικτό», γιατί αυτή η λογική δεν συμβαδίζει με την νοοτροπία του. Κι αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για την εφετινή στόχευση της «βασίλισσας», που ξέρει ότι έχει τις δυνατότητες να διεκδικήσει την 3η θέση του πρωταθλήματος, αλλά δεν της αρκεί αυτό. Θέλει να δείξει ότι σιγά-σιγά βάζει τις βάσεις για να την νιώσουν και οι δύο μεγάλοι του ελληνικού μπάσκετ.

Γι’ αυτό και το «τόσο... όσο», που χαρακτήρισε την 3η σερί νίκη σε Ελλάδα και Ευρώπη, δεν άρεσε στον προπονητή της, γιατί ξέρει ότι μόνο μέσα από την συνέπεια και σταθερότητα στην απόδοση παικτών όπως ο Μάντσεν, ο ΜακΓκριφ και ο Ουίλιαμς, ο Κόνιαρης, θα καταφέρει να ανεβάσει συνολικά το επίπεδο της ομάδας.

Αν υπάρχει κάτι το οποίο «δουλεύει στην εντέλεια», αυτό έχει να κάνει με το passing game και κατ’ επέκταση την δημιουργία (25 ασίστ), που εξ’ αρχής αποτέλεσε έναν από τους βασικούς πόλους πάνω στους οποίους στήθηκε η εφετινή προσπάθεια.

Η ομάδα του Νίκου Βετούλα (Ντέιβις 16π., 7ρ. & 3σ.) παρουσίασε για 2η φορά μέσα σε 5 μέρες, ένα μαχητικό πρόσωπο και προσπάθησε να «ματσάρει» όσο περισσότερο γινόταν την διαφορά ποιότητας που την χωρίζει αρχικά με τον Ολυμπιακό και στη συνέχεια με την ΑΕΚ και είχε κάποια καλά διαστήματα. Αν κάπου χωλαίνει για την ώρα, είναι μέσα στο «ζωγραφιστό» όπου δέχτηκε 38 πόντους και μπροστά είχε πολύ χαμηλή παραγωγικότητα.

Με φρενήρη ρυθμό και υψηλό αριθμό κατοχών ο νέος Προμηθέας

Η μεγάλη διαφορά της νέας αγωνιστικής εικόνας που παρουσιάζει φέτος η ομάδα της Πάτρας αποτυπώνεται στους 92 πόντους που σκοράρει κατά μέσο όρο στα τρία ματς που έχει δώσει σε Ελλάδα και Ευρώπη, το γρήγορο τέμπο, η καλή κυκλοφορία και η αστραπιαία εκτέλεση από την περιφέρεια.

Στην σχετικά εύκολη νίκη (97-84) επί του Ιωνικού (1-1), που θα μπορούσε να ήταν ευκολότερη αν η ομάδα του Μάκη Γιατρά σούταρε με καλύτερα ποσοστά (42% εντός πεδιάς), κατατέθηκαν τα πρώτα διαπιστευτήρια των δυνατοτήτων του Τζο Γιανγκ (34π. & 4ρ. με 13/13 βολ. & 3/5 τριπ.), ο οποίος είχε απουσιάσει από την πρεμιέρα στο Λαύριο.

Η καλή εμφάνιση του 30χρονου Αμερικανού guard, γιου του βετεράνου άσου της Λιμόζ, Μάϊκλ Γιανγκ, έφτανε και περίσσευε για να κάμψει ο Προμηθέας (2-0) την αντίσταση των «κυανόλευκων». Το πρώτο πραγματικό τεστ για τους «πορτοκαλί», πάντως, θα έρθει στην άσχημη επιθετική βραδιά, η οποία θα καταδείξει πόσο αποτελεσματικοί μπορούν να αποδειχθούν και στα μετόπισθεν.

Στην αντίπερα όχθη, οι Νικαιώτες στάθηκαν αρκετά καλά, κερδίζοντας τις εντυπώσεις στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου ημιχρόνου. Η ελληνική τριάδα Μαυροκεφαλίδη (21π., 10ρ., 6ασ. & 2κλ. με 3/6 τριπ.), Αρσενόπουλου (29π., 3ρ., 5ασ. & 2κλ. με 8/10 σουτ σε 22’) και Μάντζαρη (10π., 5ρ. & 4ασ.) και ο Ντάντε Χόκινς (13π., 11ρ. & 3ας.) αποτελούν μία καλή βάση στην οποία μπορεί να βασιστεί ο Κώστας Μέξας, ο οποίος κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο του Ιωνικού διαδεχόμενος τον Άγγελο Τσίκληρα.

Η πρώτη «απόδειξη» ότι έχει καλύτερη ομάδα από πέρυσι!

Αν υπάρχει μία παρηγοριά για τον κόσμο του ΠΑΟΚ (1-1), που έχει συμπληρώσει 4 χρόνια εκτός πρώτης 4άδας του πρωταθλήματος, είναι ότι από την σεζόν 2016-2017 κι εντεύθεν είναι απόλυτος κυρίαρχος στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης κι έκτοτε μετράει 11 νίκες σε 13 αγώνες της κανονικής περιόδου.

Σε αυτό το εντυπωσιακό σερί, μεγάλη συμβολή έχει και ο Άρης Λυκογιάνης, στις μέρες του οποίου ο «δικέφαλος του Βορρά» έχει πετύχει 4 νίκες σε πέντε αγώνες με μέσο παθητικό που δεν ξεπερνάει τους 70 πόντους (μ.ο. 68,4π.).

Η μεγάλη διαφορά που έχει η εφετινή ομάδα του 53χρονου τεχνικού εντοπίζεται στην ποιοτική και αθλητική αναβάθμιση του ρόστερ, παράμετρος που έχει επιφέρει βελτίωση και στις δύο πλευρές του γηπέδου.

Τα πρώτα δείγματα, χωρίς όμως διάρκεια και φυσικά το επιθυμητό αποτέλεσμα, φάνηκαν στις ήττες από την Ντιζόν και το Περιστέρι. Η πρώτη κεφαλαιοποίηση του σχεδιασμού και μάλιστα με ηχηρό τρόπο (88-66), ήρθε σε ένα ματς ειδικών συνθηκών όπως αυτό με τον Άρη (1-1), στο οποίο οι γηπεδούχοι (Χαντς 16π., 5ρ. & 4ασ. με 3/5 τριπ.) πέρα από επιθετικό πλουραλισμό (5 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, ενώ σκόραραν και οι 12), είχαν εξαιρετική δημιουργία (23 ασίστ) και έβγαλαν μεγάλη ενέργεια στην άμυνα (το άθροισμα των κλεψιμάτων και των κοψιμάτων, ξεπέρασαν τα λάθη).

Σε αυτή την βάση, ο ΠΑΟΚ έκανε σεφτέ στις νίκες κι έδειξε σε υψηλό βαθμό ετοιμότητας ενόψει της “must win” μεθαυριανής (19/10, 19.30) αναμέτρησης με την ιταλική Σάσαρι και την κάθοδο στο Λαύριο που ακολουθεί.

Οι «κιτρινόμαυροι» απείχαν παρασάγγες από την εικόνα της εντυπωσιακής πρεμιέρας με τον Παναθηναϊκό, με αποκορύφωμα τα 17 λάθη εκ των οποίων τα 10 προήλθαν από τους τρεις δημιουργούς της ομάδας (Νότε, Χάγκινς και Τολιόπουλος).

Από την ομάδα του Γιάννη Καστρίτη ξεχώρισε και πάλι ο Τσέβεζ Γκούντγουιν (13π. & 5ρ. με 5/8 σουτ), καλές εντυπώσεις άφησε ο Ισμαέλ Σανόκο (8π. & 10ρ.), ωστόσο το 43,1% εντός πεδιάς και το παθητικό των 88 πόντων, δεν άφησαν περιθώρια για μία πιο ανταγωνιστική εικόνα.

Έκανε ό,τι... μπορούσε για να χάσει, αλλά νίκησε!

Καλύτερο αποτέλεσμα με τόσο μεγάλη νευρικότητα και (φυσιολογικό) άγχος, που προκάλεσαν μία κακή εικόνα μέσα στις τέσσερις γραμμές, δεν θα μπορούσε ποτέ να περιμένει η Καρδίτσα (1-1) στην ιστορική εντός έδρας πρεμιέρα στην Basket League. Κακά τα ψέματα όταν σκοράρεις 19 πόντους σε ένα ημίχρονο και τελειώνεις το ματς με 59 και 33% εντός πεδιάς, το πιθανότερο είναι χάσεις εύκολα και σε καμία περίπτωση να είσαι κοντά στο σκορ για να διεκδικήσεις τη νίκη.

Όταν ο αντίπαλος, όμως, δεν σε έχει αποτελειώσει νωρίτερα και σου δίνει τέτοια δικαίωμα, τότε καμιά φορά η τύχη σε ευνοεί και σε συμβαίνει μία αλληλουχία απίθανων συμπτώσεων και τελικό συμβαίνει κάτι εξαιρετικά σπάνιο.

Η αλήθεια είναι ότι μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί μπασκετικά το 59-57 των νεοφώτιστων επί του απογοητευτικού Κολοσσού (0-2), το οποίο διαμορφώθηκε με ένα εκτός ισορροπίας τρίποντο (με σπάσιμο της μέσης) πίσω από το κέντρο από τον Τζέιμς Μπέϊτμον (20π., 6ρ. 3ασ. & 2κλ. με 7/16 σουτ), ο οποίος σκόραρε τους επτά τελευταίους πόντους της ομάδας του.

Έστω και με αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο, η ομάδα του Βαγγέλη Αγγέλου (Ντελόριερ 11π., 11ρ. & 3κοψ.) πέτυχε μία υπερπολύτιμη νίκη και «ζέστανε» το κοινό των 2.000 φιλάθλων που βρέθηκαν στο κλειστό «Γιάννης Μπουρούσης». Αν μη τι άλλο μία βάση στην οποία πρέπει να «χτίσουν» οι Θεσσαλοί για να φτάσουν κάποια στιγμή να παίζουν μόνιμα σε γεμάτο γήπεδο.

Οι Ροδίτες (Όσμπορν 16π. & 9ρ.) προβλημάτισαν ακόμη περισσότερο απ’ όσο στη Νίκαια, γεγονός που εν μέρει οφείλεται στο μονοδιάστατο παιχνίδι του Τι Τζέι Σταρκς (12π., 4κλ. & 6λ.), από το οποίο λείπει η δημιουργία αλλά και στον χαμηλό βαθμό ενσωμάτωσης των Τιγκ, Μορέιρα και Χρυσικόπουλου. Η έλλειψη συνεργασιών και δημιουργικής αντίληψης για το εύκολο καλάθι είναι ένα κομμάτι που ίσως πρέπει να απασχολήσει τον Ηλία Παπαθεοδώρου, ο οποίος ήδη σκέφτεται αλλαγές.