Το ρετσίνι της ρετσινιάς

Οι αναλύσεις με τις πιθανές ισοβαθμίες και τα σενάρια για την αποφυγή του υποβιβασμού από τη Basket League αγνοούν μία λεπτομέρεια που μπορεί να αλλάξει τα αγωνιστικά δεδομένα. Μία από τις ομάδες που χορεύουν τον χορό των μελλοθανάτων, ο Ιωνικός, βρίσκεται υπό διερεύνηση για πιθανή συμμετοχή ανθρώπων του σε υπόθεση παράνομου στοιχηματισμού. Ο σχετικός φάκελος βρίσκεται στον αθλητικό εισαγγελέα και στην επιτροπή δεοντολογίας της Ομοσπονδίας μπάσκετ.

Αμφιβάλλω βεβαίως αν αθλητές, προπονητές και παράγοντες είναι τόσο χαζοί ώστε να ακουμπήσουν αυτοπροσώπως το κεφάλι τους στο ντορβά, αλλά έχω ακούσει και πολύ χειρότερα. Εάν κάποιοι με λερωμένα χέρια αισθάνθηκαν ασφαλείς μέσα στα στενά πλαίσια μίας τηλεφωνικής επικοινωνίας, ή περισσότερων, μπορεί να βρεθούν προ οδυνηρών εκπλήξεων, αφού τα υπάρχοντα στοιχεία δικαιολογούν εισαγγελική παραγγελία για άνοιγμα των τηλεφώνων.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα Live Sport της περασμένης Παρασκευής, ο ύποπτος στοιχηματισμός αφορά τον αγώνα Κολοσσού-Ιωνικού 89-48, όπου παρατηρήθηκαν παράξενα μοτίβα στις ώρες που προηγήθηκαν του τζάμπολ, ενώ παίχτηκαν ποσά επταπλάσια του συνηθισμένου. Προς το παρόν, το πρόσωπο που εμφανίζεται να τζογάρισε τα ρέστα του στο επίμαχο ματς είναι ιδιώτης και δεν σχετίζεται με κάποια από τις δύο ομάδες.

Ωστόσο, η έρευνα της Εθνικής Πλατφόρμας Αθλητικής Ακεραιότητας (ΕΠ.ΑΘΛ.Α.) σχημάτισε ογκώδη και ζουμερό φάκελο, παραφυάδες του οποίου αγγίζουν και άλλους αγώνες της Basket League, διαφορετικών ομάδων, όχι μόνο φετινών. Τουλάχιστον 1-2 πρόσωπα φωτογραφίζονται ως κοινοί παρονομαστές.

Μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση, η Πολιτεία αποφάσισε να παρακρατήσει τα 370.000 ευρώ που αντιστοιχούν από τη φορολόγηση του στοιχήματος στην καθεμιά από τις δύο ομάδες (Κολοσσό και Ιωνικό), ενώ σε μία τουλάχιστον από αυτές έγινε και άγριο επεισόδιο, με συμμετοχή προπονητών και παικτών.

Στον Ιωνικό παραιτήθηκε τις τελευταίες μέρες τόσο η διοίκηση, όσο και το προπονητικό επιτελείο, που για ανεξιχνίαστους λόγους αλλάζει κάθε τρεις και λίγο. Εξίσου μυστηριώδεις μοιάζουν οι συνθήκες υπό τις οποίες πηγαινοέρχονται παίκτες (Έλληνες και ξένοι) στην ίδια ομάδα τα τελευταία χρόνια.

Ας μην ανοίξουμε συζήτηση και για τις περίεργες ανακατατάξεις στο διοικητικό σχήμα, για τις περιπέτειες που οδήγησαν την ιστορική ομάδα στο χείλος του γκρεμού πριν από μερικούς μήνες και για την πρόσφατη απειλητική επίσκεψη οπαδών της ομάδας στο κλειστό του «Πλάτωνα»...

Όποιος πιστεύει ότι η φασαρία γίνεται περί όνου σκιάς, μάλλον προσγειώθηκε σήμερα στον πλανήτη «ελληνικός αθλητισμός». Σε όλα τα μήκη και πλάτη του φάσματος, διεξάγονται πρωταθλήματα μόνο και μόνο για τη χαρά των στημένων αγώνων. Ένα από τα πιο προβεβλημένα, η ποδοσφαιρική Super League 2, χαρακτηρίστηκε από την UEFA ως «το πλέον διεφαρμένο σε ολόκληρη την Ευρώπη».

Στο μπάσκετ, που μας ενδιαφέρει περισσότερο, το στήσιμο αγώνων είναι πιο εύκολη υπόθεση. Δεν χρειάζονται γκολ και πέναλτι και κόκκινες κάρτες, παρά μόνο «ξύρισμα» της διαφοράς στο σκορ και άλλα παρόμοια. Ποιος θα πάρει χαμπάρι ότι υπήρξε παρασπονδία σε ένα αδιάφορο ματς που τελειώνει με +30 και όχι με +20; Και ποιος θα ασχοληθεί να πατάξει τη διαφθορά;

Χρειάζεται, ωστόσο, να είναι και παίκτες μέσα στο κόλπο. Αλλιώς, ποιος θα σουτάρει τις φάλτσες βολές, ποιος θα πασάρει τη μπάλα στις διαφημιστικές πινακίδες και ποιος θα χάσει τα ριμπάουντ μέσα από τα χέρια του; Είτε εκόντες είτε άκοντες. «Εάν θέλετε να πληρωθείτε, θα κάνετε αυτό που σας λέω», είναι η συνήθης επωδός στα αποδυτήρια.

Η «ψιλή» και ως εκ τούτου απαρατήρητη ειδησεογραφία της Α1 και της Α2 είναι γεμάτη από τραυματισμούς-φαντάσματα, από ύποπτα ατομικά και ομαδικά ρεκόρ, από παίκτες που θρηνούν τη γιαγιά τους τρεις και τέσσερις φορές, από προπονητές που παραιτούνται μισή ώρα πριν το τζάμπολ, από άμπαλους σέντερ που ξαφνικά αποφασίζουν να σουτάρουν 5-6 τρίποντα στο ίδιο ημίχρονο.

Προσωπικά γνωρίζω τουλάχιστον δύο διεθνείς μπασκετμπολίστες με πρόσφατη συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση, που έχουν στιγματιστεί ως στοιχηματάκηδες. Και τουλάχιστον έναν σημαδεμένο προπονητή από ομάδα της Basket League. Και κάμποσους προέδρους, που ερωτεύονται ξαφνικά το μπάσκετ επειδή μυρίζει ψητό. Και έναν μεγαλοπαράγοντα του αθλήματος, τον οποίο τρίτοι αποκαλούν απροκάλυπτα: «ο στοιχηματζής». Και έναν τουλάχιστον σύλλογο που ψήφισε συγκεκριμένη παράταξη στις εκλογές της ΕΟΚ «επειδή θα μας δώσουν το ματσάκι για να σωθούμε».

Εάν είχα τρόπο να αποδείξω οτιδήποτε από τα παραπάνω, για τα οποία βοά η πιάτσα, θα έγραφα ονόματα και διευθύνσεις. Ποιος θα μου φέρει όμως τσιγάρα στη φυλακή; Και ποιος θα με σώσει, το βράδυ που θα με περιμένουν άσβερκοι έξω απ’ το σπίτι μου; Ας τον αλλάξει κάποιος άλλος τον κόσμο.

Δεν γνωρίζω πολλά από στοίχημα, αλλά μαθαίνω ότι οι περισσότερες μεγάλες και σοβαρές στοιχηματικές εταιρίες αποφεύγουν το ελληνικό μπάσκετ για τους προφανείς λόγους και εξαιρούν από τα κουπόνια τους αγώνες της Basket League. Περισσότερο μπελά τους προκαλεί το μπάσκετ, παρά όφελος. Εξ ου και το πνεύμα συνεργασίας που επιδεικνύουν οι ελληνικές εταιρίες, όταν –όπως τώρα- οι αρχές ζητούν τη συνδρομή τους στην εξιχνίαση ύποπτων κρουσμάτων στο όνομα της γκλάσνοστ. Προς τιμήν τους.

Το πρόβλημα αρχίζει και τελειώνει στη διαχρονική έλλειψη ελέγχου από την Πολιτεία, από την Ομοσπονδία και από τον ΕΣΑΚΕ, καθώς ουδείς διανοείται να δαγκώσει το χέρι που τον ταΐζει. Ο ελληνικός (και όχι μόνο) αθλητισμός ζει σχεδόν σύσσωμος από τον τζίρο του -νόμιμου και ρυθμισμένου- στοιχήματος και ως εκ τούτου έχει μάθει να κοιτάζει αλλού, όταν το φαγητό αναδίδει περίεργη οσμή.

Εδώ, βεβαίως, μιλάμε και για τζόγο σε σκοτεινά κυκλώματα, μακριά από τους προβολείς, με έδρες σε ασιατικούς στοιχηματικούς παραδείσους, όπου τα πάντα επιτρέπονται, τα πάντα ρει, τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει. Ουδέν, εκτός από το ρετσίνι της ρετσινιάς. Δεν ξέρω πόσοι και ποιοι είναι οι αδιάφθοροι, αλλά αυτοί θα έπρεπε να σηκώσουν πρώτοι το λάβαρο της διαφάνειας, σημαδεύοντας με κάθε τρόπο τους διεφθαρμένους. Διότι η μπάλα παίρνει τους πάντες, δικαίους και αδίκους.