Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο εφήμερο και στο ουσιώδες

• Προθέρμανση για την τελευταία «διαβολοβδομάδα»
• Η ΑΕΚ και το Περιστέρι «κλέβουν την παράσταση» στο 2ο μισό της σεζόν
• Έχει κάνει «σπεσιαλιτέ» του το εύκολο καλάθι
• Η εικόνα του Λαυρίου είναι για playoffs!
• Θύμισε την αμυντική λογική του πρώτου μισού της σεζόν!
• Η άμυνα και οι επιλογές των ξένων έφεραν την παραμονή!

Από την μία λες «πως τα κατάφεραν έτσι οι “πράσινοι”, ώστε στο αναβληθέν ματς με τον Κολοσσό να παίζουν για να “κλειδώσουν” την 2η θέση στην κανονική περίοδο»...
Από την άλλη, όταν το ξανασκέφτεσαι, καταλήγεις στο «τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να περιμένουμε, όταν από το καλοκαίρι κι εντεύθεν, ο οργανισμός έκανε τόσες λάθος επιλογές, που ουσιαστικά έδωσε δικαίωμα σε κάποιες ομάδες να πιστέψουν ότι μπορούν τον προσπεράσουν»...

Αυτές οι δύο αναγνώσεις πέρασαν από το μυαλό μου μετά την 3η διαδοχική ήττα (77-73) του Παναθηναϊκού (14-5), αυτή την φορά στα Άνω Λιόσια από την ΑΕΚ (12-7). Ένα αποτέλεσμα, το οποίο προσωπικά δεν μου προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη με βάση την εικόνα που παρουσιάζουν το τελευταίο διάστημα οι δύο ομάδες και για το οποίο, περισσότερο θα σταθώ στο ότι «βάζει φωτιά» στην μάχη της 4άδας, θέτοντας για πρώτη φορά ζήτημα απουσίας του «εξάστερου» από την 2η θέση και λιγότερο, στο γεγονός ότι γυρίζει την ομάδα του «τριφυλλιού» πολλά χρόνια πίσω.

Σύμφωνοι, το ότι οι «πράσινοι» γνώρισαν 3 σερί ήττες κι έφτασαν τις πέντε στην κανονική περίοδο για πρώτη φορά μετά από 32 (1991) και 20 χρόνια (2003) αντίστοιχα, αποτελεί είδηση που κάνει κρότο και σε μεγάλο βαθμό αποτυπώνει το αγωνιστικό «ναδίρ» στο οποίο έχουν πέσει.

Ωστόσο, όποιος εκπλήσσεται από τις μαζεμένες αποτυχίες ή περίμενε ουσιαστική βελτίωση – ειδικά στην Α1 Κατηγορία, όπου η ομάδα μέχρι πρότινος έπαιζε με μείον δύο ξένους και μόλις πριν από 8 μέρες απέκτησε την δυνατότητα χρησιμοποίησης του Γκριγκόνις – νομίζω ότι είτε εθελοτυφλεί, είτε δεν έχει σαφή γνώση του τι έχει γίνει σε όλη την διάρκεια της σεζόν στο εσωτερικό της ομάδας.

Το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με το ότι λειτουργεί και παίρνει αποφάσεις στην λογική της εφήμερου επικοινωνιακού κέρδους (λες και το «τάϊσμα» της φίλαθλης κοινής, γνώμη φέρνει τίτλους) και όχι με βάση τον σχεδιασμό μίας στρατηγικής, που θα έχει φόντο το σε βάθος χρόνου «χτίσιμο» μίας ομάδας που θα επιστρέψει στον δρόμο των επιτυχιών.

Επομένως, λοιπόν, είναι άκρως παράλογο να περιμένει κάποιος από το «τριφύλλι» να είναι μέσα στους στόχους του τον Μάρτιο, όταν το καλοκαίρι αλλά και στο πρώτο μισό της σεζόν, ο ίδιος ο οργανισμός έχει βάλει τόσες τρικλοποδιές στον «εαυτό του».

Πως να μην είναι αποτυχημένος την άνοιξη, όταν το ρόστερ σχεδιάστηκε από δύο ανθρώπους που καλά-καλά δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους (Πεδουλάκης-Ράντονιτς) και ο προπονητής ήταν ουσιαστικά «τελειωμένος» πριν φτάσουμε στα μέσα της σεζόν και δεν είχε παρά τυπική επικοινωνία με τους παίκτες τους;

Πως να ορθοποδήσει μία ομάδα όταν η ίδια «ακυρώνει», σχεδόν από το ξεκίνημα της σεζόν, τον σχεδιασμό της αχρηστεύοντας ουσιαστικά τρεις παίκτες (τον Άντριους και τους αδελφούς Καλαϊτζάκη), επειδή στα τέλη Σεπτέμβρη προέκυψε ο Πονίτκα και στα τέλη Οκτώβρη ο Μπέικον, με αποτέλεσμα να τεθεί εκτός ελληνικού ρόστερ και ο Γκριγκόνις;

Πως να βρει τον δρόμο της όταν αποφασίζει να δώσει στα κλειδιά στην «καλαθομηχανή» που λέγεται Μπέικον, ο οποίος, όμως, μετά τον εντυπωσιακό πρώτο αναγνωριστικό μήνα, έβγαλε στην επιφάνεια όλα τα «στραβά» που τον ακολουθούν ως χαρακτήρα και αντί να δώσει υπεραξία στην ομάδα, την «πληγώνει» με την αδιάφορη και εγωιστική του συμπεριφορά μέσα στις τέσσερις γραμμές (το εκτός γηπέδου δεν το ακουμπάω...);

Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, πως να επιτευχθεί μία αγωνιστική αλλαγή που θα έχει σταθερή επίδραση και στα αποτελέσματα, όταν ο υπηρεσιακός τεχνικός (Σερέλης) όχι απλά δεν μπορεί να υπολογίζει στον ξένο παίκτη που αποκτήθηκε πριν 1,5 μήνα (Τόμας), αλλά έχει να αντιμετωπίσει τραυματισμούς (Πονίτκα, Αγραβάνης και Γουόλτερς) αλλά και τη νοοτροπία του «τελείωσε η χρονιά, πάμε για του χρόνου», που «κουβαλάνε» ορισμένοι παίκτες (τυχαίο ότι ο Γουίλιαμς δεν έχει στεριώσει σε καμία από τις 6 ομάδες που έπαιξε στην EL, περισσότερο από έναν χρόνο);

Μετά από όλα τα παραπάνω, είναι ξεκάθαρο ότι «πράσινοι» εισπράττουν αυτό που τους αναλογεί. Ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις, δεν λένε; Αυτό ακριβώς ισχύει και στην περίπτωσή τους. Επομένως, επειδή η λέξη «ξεφτίλα» δεν πρέπει να υπάρχει στο αθλητικό λεξιλόγιο και πολλώ δεν μάλλον όταν η σεζόν έχει ακόμη 2,5 μήνες για να τελειώσει, θεωρώ ότι όλη προσοχή του οργανισμού πρέπει να επικεντρωθεί στο καλύτερο δυνατό τελείωμα.

Θεμιτή η διάθεση οργάνωσης και ενίσχυσης της ομάδας για τη νέα σεζόν και καλοδεχούμενες οι πρόωρες μετεγγραφές και οι συζητήσεις με το νέο προπονητή, αρκεί να μένουν εντός ενός πολύ στενού κύκλου και να μην δημοσιοποιούνται για να χρυσωθεί το χάπι για τα εφετινά «σπασμένα». Αν η χρονιά θεωρηθεί ήδη αποτυχημένη, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος για ακόμη περισσότερη ζημιά...

Προθέρμανση για την τελευταία «διαβολοβδομάδα»

Στο Φάληρο, η επιστροφή του Γιώργου Μπαρτζώκα στον πάγκο, βοήθησε τον Ολυμπιακό (20-0) να ξεπεράσει το αρχικό «μούδιασμα» και να βρει γρήγορα συγκέντρωση και ρυθμό. Το 17-17 του 7ου λεπτού έγινε 42-23 στο 16’, ενώ το γεγονός ότι η μεγαλύτερη διαφορά επί του ΠΑΟΚ (11-9) διαμορφώθηκε στο τελικό 100-70, δείχνει ότι οι «ερυθρόλευκοι» (Βεζένκοβ 26π., 5ρ., 4ασ. & 2κλ. με 5/6 τριπ.) είχαν ζωντάνια και σε καμία περίπτωση δεν έκαναν αγγαρεία.

Η 7η εφετινή «κατοστάρα», άλλωστε και η καλή απόδοση στην άμυνα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές, με μοναδικό ψεγάδι των Πειραιωτών τα λάθη που αποτέλεσαν αρνητικό ρεκόρ για φέτος στην Basket League (22).

Με αυτά και με εκείνα, οι πρωταθλητές συμπλήρωσαν 16 μήνες αήττητοι στις εγχώριες διοργανώσεις, μετρώντας πλέον 53 νίκες σε ισάριθμους αγώνες και πλέον επικεντρώνουν την προσοχή του στην τρέχουσα εβδομάδα, στην οποία σε πρώτη φάση μπορούν να «κλειδώσουν» το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs (με νίκη επί της Βιλερμπάν) και σε δεύτερη να «αγκαλιάσουν» (με νίκη επί του Παναθηναϊκού και ήττα της Ρεάλ από την Φενερμπαχτσέ) την πρωτιά στην regular season της Euroleague.

Η ομάδα του Φώτη Τακιανού (Πόλεϊ 23π., 5ρ. & 2κλ. με 5/8 τριπ.) ήταν άστοχη (39,6% εντός πεδιάς με 23/58 σουτ) και σχεδόν «ισοφάρισε» στα λάθη (21) τους γηπεδούχους, χάνοντας την ευκαιρία να παρουσιάσει ανταγωνιστικό πρόσωπο για περισσότερο από 15 λεπτά συνολικά (10 λεπτά στο 1ο και 5 λεπτά στο 2ο μέρος).

Η ΑΕΚ και το Περιστέρι «κλέβουν την παράσταση» στο 2ο μισό της σεζόν

Μπαίνοντας σιγά-σιγά σε πιο αγωνιστική ανάλυση, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι η «Ένωση» θα «χτυπούσε στα ίσα το ματς με τον Παναθηναϊκό και η εξέλιξη του αγώνα δικαίωσε τις προσπάθειες του Ηλία Καντζούρη και των συνεργατών του, που δεν δίστασαν να ανακατέψουν την τράπουλα με στόχο να παρουσιάσουν μία ομάδα που θα είναι ανταγωνιστική στο τελείωμα της σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Όταν ένας προπονητής δεν διστάζει να διαγνώσει την αποτυχία σε κάποιες από τις αρχικές επιλογές του και τολμώντας να αλλάξει σχεδόν το μισό του rotation (από τα μέσα της σεζόν η «βασίλισσα» ενισχύθηκε με Μάιλς, Γιάνκοβιτς, Γόντικα, Οριόλα και Λέμαρ), συνδυάζει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αποτελέσματα και μπάσκετ, τότε πραγματικά του αξίζουν τα εύσημα.

Παρατηρώντας προσεκτικά την ΑΕΚ (12-7), μετά την κατώτερη των περιστάσεων εικόνα στο Final 8 του Κυπέλλου και παρ’ ότι στο μεσοδιάστημα έχασε τον πιο σημαντικό της παίκτη για το υπόλοιπο της χρονιάς (Στρέλνιεκς), καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η παρουσία του Γιάνκοβιτς (πέραν της all aoround παρουσίας του, δείχνει πιο ώριμος και κατασταλλαγμένος από ποτέ) και του Λέμαρ (ένας ψηλός point-guard που ενδιαφέρεται για την άμυνα και πέραν του σουτ παίζει κάθετα απέναντι στις αντίπαλες άμυνες) ήταν οι προσθήκες που την αλλάζουν επίπεδο.

Η πληθωρική προσφορά των δύο προαναφερθέντων, η αθλητικότητα και η επιθετική επαφή των Μίτσελ και Μάιλς και το μεγάλο rotation των 10-11 παικτών (με συνεισφορά απ’ όλους), έχουν δημιουργήσει ένα σφριγηλό σύνολο, το οποίο γουστάρει το μπάσκετ που πρεσβεύει o προπονητής και τα αποτελέσματα φαίνονται στο γήπεδο.

Αν δεν έχει επιπλέον προβλήματα τραυματισμών, η ΑΕΚ του 2023 μοιάζει ικανή «να τρυπήσει το ταβάνι» που είχε φανταστεί στο ξεκίνημα της σεζόν.

Έχει κάνει «σπεσιαλιτέ» του το εύκολο καλάθι

Τα ίδια λίγο-πολύ ισχύουν και για το Περιστέρι (13-7), που από την στιγμή που ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στο BCL, παρουσιάζει σταθερά ανοδική πορεία και μαθαίνει να κερδίζει με ολοένα και μεγαλύτερη συνέπεια κλειστά ματς αλλά και παιχνίδια στα οποία δεν πιάνει καλή απόδοση.

Ένα απ’ αυτά ήταν η αναμέτρηση με τον Κολοσσό (9-10), ο οποίος για 30 λεπτά προκαλεσε τα περισσότερα αμυντικά προβλήματα στους γηπεδούχους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο αντίπαλο τους τελευταίους 2 μήνες. Παρ’ αυτά, η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη βρήκε τις λύσεις χάρη στην σημαντική επιθετική ευχέρεια που της δίνει το εύκολο καλάθι (70,3% διπ. με 26/37), είτε μέσω της δημιουργίας (20 ασίστ), είτε μέσω της ατομικής ικανότητας συγκεκριμένων παικτών (Φρανσίσκο 15π., 4ασ. & 3κλ. με 6/6 διπ., Κασελάκης 21π. με 4/7 τριπ.).

Το τελικό 88-78, που αποτέλεσε την μεγαλύτερη διαφορά του αγώνα ανάμεσα στις δύο ομάδες και χάρισε στην ομάδα των δυτικών προαστίων την 4η διαδοχική νίκη και την 5η στα τελευταία 6 ματς, «ψαλίδισε» την απόστασή της από τον 2ο στην βαθμολογία Παναθηναϊκό, ο οποίος πρέπει να νικήσει το εξ’ αναβολής παιχνίδι της Ρόδου, για να πάει αδιάφορος την τελευταία αγωνιστική στο κλειστό «Ανδρέας Παπανδρέου».

H ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου (Κόφεϊ 17π., 7ρ. & 3κλ.) προηγήθηκε με +6 (49-55) στα μέσα της 3ης περιόδου και είχε πολύ καλή εικόνα στα 3/4 του αγώνα, αλλά στο τελευταίο δεκάλεπτο υπέπεσε σε 6 από τα 16 συνολικά της λάθη και είχε 1/5 βολές και 4/11 σουτ, με αποτέλεσμα να γνωρίσει την 5η συνεχόμενη ήττα μακριά από την έδρα της (συμπεριλαμβανομένου και του Κυπέλλου).

Κοινό χαρακτηριστικό των παραπάνω αναμετρήσεων είναι ότι η άμυνα των Ροδιτών είχε μέσο παθητικό 87,8 πόντων, κάτι που εξηγεί γιατί η αποτελεσματικότητά τους μειώνεται αισθητά, όταν δέχονται περισσότερους από 80!

Για να αποφύγει την 8η θέση που οδηγεί απευθείας πάνω στον Ολυμπιακό, ο Κολοσσός πλέον χρειάζεται οπωσδήποτε νίκη επί του Άρη και ενδεχομένως και επί του Λαυρίου εκτός, την τελευταία αγωνιστική. Εκτος κι αν «βάλει φωτι»ά στο πρωτάθλημα, κερδίζοντας και τον Παναθηναϊκό, οπότε θα μπορέσει να τερματίσει ακόμη και στην 6η θέση.

Η εικόνα του Λαυρίου είναι για playoffs!

Στο «Γιάννης Μπουρούσης», το Λαύριο (6-14) απέδειξε περίτρανα ότι από συγκυρίες (άσχημο πρόγραμμα στον 1ο γύρο, τραυματισμοί και απειρία των ξένων παικτών που επελέγησαν) ενεπλάκη στην μάχη του υποβιβασμού.

Η 4η νίκη του (85-70) στα έξι τελευταία παιχνίδια, πέραν του ότι ήταν εντυπωσιακή και είχε την σφραγίδα του νέου τεχνικού της ομάδας, Γιώργου Λιμνιάτη, που την βελτίωσε αισθητά στο αμυντικό κομάτι (μ.ο. 77,6π. στα πέντε παιχνίδια που έχει κάτσει στον πάγκο), παίρνει ακόμη μεγαλύτερη αξία γιατί ήρθε με κατά κράτος κυριαρχία σε όλους τους τομείς και επετεύχθη στην έδρα μίας ομάδας που έπαιζε την μισή της σωτηρία.

Μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα που βρίσκεται στον σύλλογο της Λαυρεωτικής, ο “Speedy Gonzalez” αξιοποίησε πλήρως την αθλητικότητα των ξένων παικτών και παρουσίασε ένα πολύ σύγχρονο μπάσκετ, με δημιουργία (μ.ο. 18,8ασ.), inside game (στα 5 τελευταία μας, ο Λάνγκεβάιν έχει μ.ο. 11,6π. & 6,0ρ. με 65% διπ.) και μακρινό σουτ (36,5% τριπ.), που βάσει απόδοσης έκανε το Λαύριο να μοιάζει περισσότερο με ομάδα playoffs και λιγότερο με ομάδα που μάχεται για την αποφυγή του υποβιβασμού.

Η Καρδίτσα πέραν του άγχους που βάρυνε την προσπάθεια των παικτών της, ατύχησε να έχει σε πολύ άσχημο απόγευμα το βασικό επιθετικό της όπλο (Γκάλινατ 13π. με 0/7 τριπ.), αλλά και τους Έλληνες που μπορούν να βοηθήσουν (Αθηναίου και Αγραβάνης είχαν μαζί 5π. με 0/7 σουτ), ενώ υπέπεσε σε υπερβολικά πολλά λάθη (20) για την κρισιμότητα του ματς.

Με κορυφαίο παίκτη τον συγκινητικό Γκάμπροβσεκ (16π., 3ρ. & 2ασ. με 5/8 σουτ), ο Νίκος Παπανικολόπουλος δεν μπορούσε να περιμένει περισσότερη αντίσταση απέναντι στους φορμαρισμένους φιλοξενούμενους και πλέον επικεντρώνει την προσοχή του στον τελικό των τελικών με τον Ιωνικό, με την ελπίδα ότι το Λαύριο θα νικήσει και στη Νίκαια και η ομάδα του θα χρειάζεται απλή νίκη για την παραμονή και όχι +7!

Θύμισε την αμυντική λογική του πρώτου μισού της σεζόν!

Στο “Nick Galis Hall”, ο Γιάννης Καστρίτης είχε στην διάθεσή του και τους μέχρι πρότινος τραυματίες Χάγκινς και Σανόκο και το πλήρες ρόστερ βοήθησε τον Άρη (10-10) να επανέλθει στις νίκες (103-64), να «ισοφαρίσει» την καλύτερη αμυντική επίδοση του 2023 και να γιορτάσει πανηγυρικά τα 109 χρόνια του!

Το +39 επί του Ιωνικού Νικαίας (4-16) αποτελεί την πιο ευρεία επικράτηση του στην εφετινή σεζόν και είχε την υπογραφή του Βασίλη Τολιόπουλου (20π. & 4ας. με 3/8 τριπ.), ο οποίος πραγματοποιεί την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του (μ.ο. 13,2π.), παρ’ ότι είχε να σκοράρει διψήφιο αριθμό πόντων από τις 29 Γενάρη!

Οι Θεσσαλονικείς που μακράν του 2ου Ολυμπιακού, είναι η ομάδα με τα περισσότερα κλεψίματα στο πρωτάθλημα (μ.ο. 11,1), κρατούν την τύχη στα χέρια όσον αφορά στην θέση από την οποία θα μπουν στα playoffs και μπορούν να τερματίσουν από 6οι μέχρι και 8οι.

Οι «κυανόλευκοι» (Αρσενόπουλος 15π. & 2κλ. με 3/7 τριπ.) που μετά τον Μαυροκεφαλίδη (πληροφορίες αναφέρουν ότι σκέφτεται να ξαναγυρίσει) έχασαν και τον Μάντζαρη (έκανε νικηφόρο ντεμπούτο στην Βενεζουέλα), ήταν δύσκολο να προβάλλουν σθεναρή αντίσταση και να αποφύγουν την 5η εφετινή «κατοστάρα».

Αν δεν ενισχυθούν άμεσα (εδώ και δύο εβδομάδες φημολογείται η άφιξη δύο ξένων εγνωσμένης αξίας, αλλά ακόμη δεν τους έχουμε δει), τότε ο στόχος της παραμονής θα αρχίσει να ξεμακραίνει επικίνδυνα.

Η άμυνα και οι επιλογές των ξένων έφεραν την παραμονή!

Στην Πάτρα, για πρώτη φορά στην ιστορία των αναμετρήσεων των δύο ομάδων στην Α1 Κατηγορία, το αχαϊκό ντέρμπι βρήκε νικητή τον Απόλλωνα (5-15), ο οποίος μπήκε στο κλειστό της Περιβόλας άκρως αποφασισμένος και δεν άφησε να του ξεφύγει ο έλεγχος σε κανένα σημείο του αγώνα.

Μετά από 5 σερί ήττες, η ομάδα του του Νίκου Βετούλα (Μπόγρης 10π., 10ρ. & 5ασ. με 5/8 διπ.) έπαιξε το καλύτερο αμυντικό της παιχνίδι στο 2023 και περιορίζοντας τον Προμηθέα στο 37,7% εντός πεδιάς (24/62 σουτ), πέτυχε μία πεντακάθαρη νίκη (68-57), που μετά την εκτός έδρας νίκη του Λαυρίου στο «Γιάννης Μπουρούσης», της χαρίζει ουσιαστικά την παραμονή (το μοναδικό σενάριο υποβιβασμού είναι ουτοπικό και στηρίζεται σε δύο νίκες του Ιωνικού επί του Λαυρίου και της Καρδίτσας και σε νίκη των Θεσσαλών μέσα στο ΣΕΦ).

Η ουσιαστική διαφορά των Πατρινών σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες που είχαν ως στόχο την σωτηρία, εντοπίζεται στο αμυντικό κομμάτι με τον Απόλλωνα να έχει το χαμηλότερο παθητικό (μ.ο. 77,4π.) σε σχέση με το Λαύριο (μ.ο. 81,9π.), την Καρδίτσα (μ.ο. 81,2π.) και τον Ιωνικό (μ.ο. 90,7π.).

Σημαντικό ρόλο, όμως, έπαιξε και η ενίσχυση της ομάδας με δύο ξένους που ήρθαν στο νέο έτος κι έκαναν την διαφορά, με τον Βερτζ (μ.ο. 13,7π. & 6,5ασ.) να ανεβάζει αισθητά τον δείκτη της δημιουργίας και τον Τέβιν Μακ (μ.ο. 19,7π. με 60% διπ. & 50% τριπ.) να έχει νικηφόρο ρεκόρ (2-1) και «να βγάλει μάτια» (27π. & 3ρ. με 5/9 τριπ.) στο πιο κρίσιμο παιχνίδι απέναντι στον Προμηθέα.

Η ομάδα του Γιάννη Χριστόπουλου (Τόμασον 12π., 2ρ., 2ασ. & 2κλ.) φάνηκε επηρεασμένη από την νικηφόρα μάχη του Eurocup με την Παρί και παρ’ ότι διατήρησε τις αμυντικές της αρχές (δέχεται κατά μ.ο. 73,2π. από τότε που ανέλαβε ο Πατρινός τεχνικός), είχε κακές επιλογές και ήταν πολύ άστοχη πίσω από τα 6,75 (13,6% με 3/22 τριπ.), με αποτέλεσμα να χάσει από νωρίς την επαφή με το σκορ και να μην έχει τις επιθετικές λύσεις για να επιστρέψει.