Παναθηναϊκός: Οι μάγκες με τα πράσινα και ο μεγάλος τους ηγέτης!
«Ποιος, ποιος, ποιος;»
Λίγο να έστηνε κάποιος αυτί έξω από τα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού ύστερα από τα φετινά ματς και τις μεγάλες νίκες (σ.σ. και οι οποίες δεν ήταν και λίγες φέτος!) ήταν αρκετό για να ακούσει αυτή λέξη να επαναλαμβάνεται απ' όλους τους παίκτες της ομάδας και με έναν συγκεκριμένο αποδέκτη! «Ποιος; Ποιος; Ποιος;» Ποιος άλλος; Ο Κώστας Σλούκας!
Ο άνθρωπος που πήρε την πιο δύσκολη απόφαση πριν από 11 μήνες. Ο άνθρωπος που αποφάσισε να αλλάξει στρατόπεδο μετακομίζοντας από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό, γνωρίζοντας πολύ καλά τις (πολλές) συνέπειες. Ο άνθρωπος που βρήκε την μπασκετική του Ιθάκη στα πράσινα αποδυτήρια. Ο άνθρωπος-ηγέτης του Παναθηναϊκού!
Πριν αναφερθώ συνολικά στην ΤΡΟΜΕΡΗ σεζόν του Παναθηναϊκού και τα ΜΥΘΙΚΑ της κατορθώματα θα μου επιτρέψετε να κάνω ειδική αναφορά στον αρχηγό. Τόσο για το πόσο πολύ δικαιώθηκε βάσει αποτελεσμάτων (ομαδικών και ατομικών), όσο και για τα όσα είπε μετά το τέλος του 5ου τελικού όπου ΗΓΗΘΗΚΕ των «πρασίνων» προκειμένου να επιστρέψουν (και) στον θρόνο του ελληνικού μπάσκετ ύστερα από τρία χρόνια.
Η ΑΠΟΛΥΤΗ σεζόν για τον Σλούκα
Αν για συνολικά για τον οργανισμό του Παναθηναϊκού ήταν η σεζόν της μεγάλης δικαίωσης έχοντας πραγματοποιήσει ολικό rebuild σε σχέση με την ομάδα που έκλεισε τη σεζόν πριν από έναν ακριβώς χρόνο, για τον Κώστα Σλούκα ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Δεν περίμενα ποτέ να τον δω να κρατάει μετά βίας τα δάκρυά του σε μια συνέντευξη Τύπου και να δηλώνει με τρεμάμενη φωνή το πόσο δικαιωμένος νιώθει και το πόσο συγκινημένος ήταν για την συνολική αντιμετώπιση που είχε στη νέα του ομάδα.
Τα όσα ανέφερε για τον Ολυμπιακό και δη για τους κ.κ. Αγγελόπουλους και Μπαρτζώκα είναι δικό του θέμα. Εγώ εστιάζω μόνο στο «πράσινο» κομμάτι του. Και αν μη τι άλλο στον Παναθηναϊκό απέδειξε με εμφατικό τρόπο τις ηγετικές του ικανότητες, εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών. Επειδή παρακολουθώ πολλά χρόνια το ρεπορτάζ του «τριφυλλιού» ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη εποχή δεν θυμάμαι ΤΟΣΟ οικογενειακό κλίμα στις τάξεις της ομάδας. Και όσο να 'ναι σε αυτό έβαλε και με το παραπάνω το χεράκι του ο Κώστας Σλούκας.
- Σλούκας: «Ευχαριστώ για την απαξίωση που μου έδειξαν οι κύριοι Αγγελόπουλοι και ο κύριος Μπαρτζώκας»
Αναρωτιέστε το πόσο πολύ χαρούμενος είναι αυτή τη στιγμή; Μπορείτε να το συλλάβετε στο 100%; Πρώτον: Κατέκτησε την Euroleague στην πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό και παράλληλα στέφθηκε και MVP του Final Four για πρώτη φορά στην καριέρα του. Στην τελική πόσες ανάλογες ευκαιρίες μπορεί να έχει ένας παίκτης; Δεύτερον: Στο Game 5 των τελικών πραγματοποίησε ονειρική εμφάνιση και ήταν ΕΚΕΙΝΟΣ που επανέφερε το τρόπαιο του πρωταθλητή Ελλάδας στο ΟΑΚΑ. Απ' όπου και αν το πιάσει κανείς, από οποιαδήποτε οπτική γωνιά και αν το δει, μιλάμε για την ΑΠΟΛΥΤΗ σεζόν για τον Κώστα Σλούκα.
Κάτι ανάλογο θυμάμαι πριν από 13 χρόνια, όταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης είχε σαρώσει τα πάντα τη σεζόν 2010-11. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του Παναθηναϊκού δεν έκανε κάποιος παίκτης ΤΟΣΟ εμφατική σεζόν και ΤΟΣΟ πολύ την διαφορά στην ομάδα του. Σαφέστατα ισχύει το «ένας για όλους» και «όλοι για έναν» διότι αν δεν είχε ο Σλούκας την αμέριστη στήριξη και εμπιστοσύνη από τους συμπαίκτες του και τον προπονητή του, τα πράγματα ίσως να ήταν τελείως διαφορετικά.
Ίσως ΚΑΙ γι' αυτόν τον λόγο να έβγαλε το καλύτερο πρόσωπο του εαυτού του. Ίσως γι' αυτό να πραγματοποίησε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του. Στην τελική η ηλικία είναι απλά και μόνο ένας αριθμός. Ο Σλούκας γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει ώστε να διατηρεί το σώμα του και την φυσική κατάσταση σε τόσο υψηλό επίπεδο. Και αν μη τι άλλο το απέδειξε καθ' όλη τη διάρκεια της φετινής αγωνιστικής χρονιάς.
Impossible is nothing για τον Αταμάν
Αν δούμε συνολικά τη σεζόν του Παναθηναϊκού, κάλλιστα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι βγαλμένη από το πιο τρελό μπασκετικό σενάριο. Από το απόλυτο ναδίρ, στο απόλυτο ζενίθ. Από την απαξίωση, στην αποθέωση. Από τα χαμηλά, στα ΠΟΛΥ υψηλά. Προσωπικά δεν θυμάμαι ιστορία άλλης ομάδας η οποία αγωνίζεται σε τόσο υψηλό επίπεδο να έχει μια τόσο μεγάλη μετάλλαξη από τη μία χρονιά στην άλλη.
Ναι μεν αυξήθηκε το μπάτζετ, ναι μεν το επίπεδο δεν είναι σε καμία περίπτωση το ίδιο (σ.σ. ούτε καν το προσέγγιζε) αλλά μιλάμε για μια ΝΕΑ ομάδα 11 καινούργιων παικτών και ενός νέου προπονητή με τελείως διαφορετική φιλοσοφία και mentallity σε σχέση με (όλα) τα προηγούμενα χρόνια. Μπορεί ο Σλούκας να ήταν ο ηγέτης μέσα στο παρκέ, μπορεί ο Ναν να ήταν «αυτό το κάτι» που ήθελε ο Παναθηναϊκός για την μεγάλη εκτόξευση αλλά ο Εργκιν Αταμάν ήταν εκείνος που έβαλε σε όλους τους παίκτες του να καταλάβουν ότι τίποτε δεν είναι ανέφικτο.
- Αταμάν: «Είπα στους παίκτες μου ότι είμαστε μια μαγική ομάδα, μόνο εμείς μπορούσαμε να το γυρίσουμε»
Μετά το τέλος του Game 5 ο Σάββας Καμπερίδης, ένας εκ των βοηθών του Τούρκου προπονητή, είπε στην εκπομπή του Gazzetta κάτι το οποίο δείχνει και την αυτοπεποίθηση του Αταμάν: «Πάντα πιστεύει ότι θα κερδίσει» ήταν η χαρακτηριστική του ατάκα. Ε, όταν έχει τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση ο προπονητής, είναι δυνατόν να μην το μεταλαμπαδεύσει και στους παίκτες του; Ακόμα και αν δεν πίστευαν πολλοί από τους παίκτες ότι θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να κάνει το «double» σε Ευρώπη και Ελλάδα, μέρα με την ημέρα, προπόνηση με την προπόνηση, παιχνίδι με το παιχνίδι, άρχισε να μπαίνει για τα καλά στο μυαλό τους.
Και πιστέψτε με. Ο Αταμάν πιστεύει μέχρι κεραίας τα όσα λέει. Όταν ήρθε στην Ελλάδα και πριν καν πραγματοποιήσει την πρώτη του προπόνηση έκανε λόγο για Final Four και ανάκτηση των ελληνικών σκήπτρων από τον Ολυμπιακό. Όταν έδειχνε να... στραβώνει η κατάσταση στην Euroleague όπου οι «πράσινοι» είχαν φτάσει στο σημείο να έχουν αρνητικό ρεκόρ, εκείνος έλεγε «κλείστε εισιτήρια για το Final Four». Οπότε τι άλλο να πούμε και τι άλλο να συζητήσουμε τον Τούρκο προπονητή.
Ήταν και για εκείνον η ΑΠΟΛΥΤΗ δικαίωση των όσων πίστευε και δεν δίσταζε να εκφράσει ανοικτά. Οπότε να το επαναλάβω: Ποιος να του πει, τι;
Με χαρακτήρα πρωταθλητή!
Θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια ακόμα αυτή η σεζόν για τον Παναθηναϊκό. Όχι μόνο για τον Σλούκα, τον Αταμάν, τον Ναν, τον Λεσόρ, τον Γκραντ, τον Μήτογλου, τον Παπαπέτρου, τον Χουάντσο και όλους τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας, αλλά για το «μέταλλο» που έδειξε τους τελευταίους τρεις μήνες. Δηλαδή στην τελευταία και ΠΙΟ κρίσιμη στροφή της σεζόν. Και θα εξηγήσω τι εννοώ.
Οι «πράσινοι» έπρεπε να δώσουν 12 «τελικούς», εκ των οποίων τα επτά από αυτά τα ματς είχαν τον χαρακτήρα του «do or die». Στις 14 Μαρτίου είχαν γνωρίσει την ήττα στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό και έπρεπε να κάνουν το 5/5 προκειμένου να εξασφαλίσουν το αβαντάζ της έδρας στα play off της Euroleague. Και είδαμε όλοι τι έγινε.
Νίκη στο Βελιγράδι επί του Ερυθρού Αστέρα, νίκη στο ΟΑΚΑ επί της Μπαρτσελόνα, νίκη στη Μπολόνια επί της Βίρτους, νίκη στο Μόναχο επί της Μπάγερν και νίκη ξανά στο ΟΑΚΑ απέναντι στην Άλμπα Βερολίνου. Το 5/5 έγινε και τερμάτισαν στην 2η θέση της κατάταξης, πίσω μόνο από τη Ρεάλ Μαδρίτης η οποία είχε ξεφύγει από πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν.
Τι ακολούθησε; Η σειρά με την Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί βρέθηκαν να προηγούνται με 2-1 ενώ είχαν το αβαντάζ της έδρας για το 3-1 και τη πρόκριση στο Final Four. Και όχι μόνο το αβαντάζ αλλά και +7 στο 36' του Game 4. Έκτοτε ξεκίνησε η μεγάλη αντεπίθεση και ακολούθησαν τα δύο πρώτα «do or die» ματς για τον Παναθηναϊκό τα οποία κέρδισε και πήρε το εισιτήριο για το Βερολίνο. Εκεί όπου με δύο εμφατικές νίκες σε ημιτελικό και τελικό επέστρεψε στην ευρωπαϊκή κορυφή ύστερα από 13 ολόκληρα χρόνια.
Και όμως, υπήρχε και συνέχεια. Αν και ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε την «πράσινη» παραζάλη του ευρωπαϊκού με αποτέλεσμα να κάνει break στους τελικούς και να βρεθεί στο 0-2, το μέταλλο των πρωταθλητών Ευρώπης έκανε και πάλι την εμφάνισή του. Φάνταζε δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Για τους παίκτες ωστόσο ήταν εφικτό. Παρά το γεγονός ότι είχαν βρεθεί και πάλι με την πλάτη στον τοίχο έχοντας μπροστά τους ολόκληρο βουνό να ανέβουν, έκαναν το 3/3 δείχνοντας περίσσια θέληση και αυταπάρνηση στους τελικούς.
Μάλιστα έφτασαν στο σημείο να πάρουν την... αποκλειστικότητα της ΑΕΚ από το 2002 καθώς ο Παναθηναϊκός έγινε η 2η ομάδα στην ιστορία της Stoiximan Basket League που επέστρεψε από το 0-2 κατακτώντας στο τέλος το πρωτάθλημα.
Βέβαια για τα λέμε όλα και να είμαστε σωστοί, ενδεχομένως να συζητούσαμε άλλα πράγματα σήμερα εάν και εφόσον ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος είχε ευστοχήσει στο... πέναλτι από τα τρία μέτρα στα 12'' πριν από το τέλος και με το σκορ στο +1 για τον Παναθηναϊκό. Ή ακόμα και αν δεν είχε κάνει το λάθος με την επαναφορά των πέντε δευτερολέπτων. Όμως και αυτά αποτελούν κομμάτια ενός αγώνα μπάσκετ, ειδικά όταν μιλάμε για τόσο μεγάλο διακύβευμα.
Στην τελική το αποτέλεσμα είναι εκείνο που μετράει. Και ήταν μια σεζόν η οποία θα μνημονεύεται για πάντα. Η πιο «μάγκικη» στην ιστορία του Παναθηναϊκού!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
