Άρης: Πονεμένο σώμα αλλά αλύγιστη ψυχή

Χάριν υπερβολής η ιστορία μπορεί να γράψει για το… ντέρμπι του Βησσαρίου καθότι ο Γιάννης Καστρίτης χρειάστηκε να επιστρατεύσει έναν παίκτη προπόνησης διότι δεν έβγαιναν τα κουκιά. Και να φανταστεί κανείς ότι κι αυτός με ένεση έπαιξε γι’ αυτό εξάλλου σχηματίστηκε η ανθρώπινη εικόνα κάπου στα τέλη της 3ης περιόδου οδηγώντας στην τρομερή παραδοχή του Έλληνα κόουτς στη συνέντευξη Τύπου. Ο ίδιος πίεσε τον παίκτη του καθώς αυτός μετά βίας μπορούσε να περπατήσει.

Την ίδια στιγμή, ο Βασίλης Τολιόπουλος καθόταν παροπλισμένος στον πάγκο πιάνοντας την πονεμένη γάμπα του (σ. σ. γι’ αυτό έκανε τελικά διατάσεις γάμπας πριν το παιχνίδι) και οι υπόλοιποι έμοιαζαν αμίλητοι βλέποντας τον Λευτέρη Μποχωρίδη να αποχωρεί επίσης με βαριά θλάση. Κι έτσι, ο Άρης ξέμεινε από γκαρντ έχοντας όλα τα δεδομένα εις βάρος του. Το φωτεινό ταμπλό έγραφε 62-57 υπέρ του και μάλλον απρόσμενα η διαφορά πήγε στο +18 (85-67).

Η αλύγιστη ψυχή αποδείχθηκε πιο ισχυρή από το πονεμένο σώμα ή τουλάχιστον αυτό αναδείχθηκε εκείνη τη στιγμή. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στο διάστημα από το 8ο λεπτό έως και το 36ο ο Άρης κατέγραψε +30 επί του ΠΑΟΚ γιατί είχε βρεθεί στο -12 (10-22). Κι όμως, αυτή η μεγάλη καμπύλη έχει εξήγηση και στην πραγματικότητα αυτή βρίσκεται σε τρεις τομείς. Από τις ελάχιστες φορές φέτος, ο Καστρίτης είδε την ομάδα που έχει φανταστεί στα 15 αγωνιστικά λεπτά του δεύτερου μέρους όπου ο αντίπαλος σημείωσε μετά βίας 19 πόντους και στις περισσότερες των περιπτώσεων σούταρε… απλά για να σουτάρει. Θαρρώ ότι ήταν δύο οι φορές που έμεινε με την μπάλα στα χέρια. Στο ίδιο διάστημα ο Άρης είχε τέσσερα κοψίματα εκ των οποίων τα δύο από τον Τζος Ρόμπερτς.

Αυτή η άμυνα οδήγησε στο εντυπωσιακό +35. Αυτό είναι το πρόσημο των πόντων (16) που βρήκαν οι «κίτρινοι» από τα λάθη του αντιπάλου αλλά και στο ανοιχτό γήπεδο (19). Ο ΠΑΟΚ περιορίστηκε στους δώδεκα. Κι έτσι το πενιχρό ποσοστό (8/35, 22%) στο μακρινό σουτ πήγε στα κομμάτια ή μάλλον χάθηκε στην ταχύτητα που έδωσε η τριπλέτα των Κούπερ-Χοτζ και Νόλεϊ. Αυτή οδήγησε στη μεγάλη διαφορά, η ίδια έβαλε την ομάδα και σε μπελάδες.

Στο +18, ο Άρης είχε δύο ευκαιρίες για να στείλει τη διαφορά άνω των είκοσι πόντων, αντ’ αυτού όμως «έφαγε» καλάθια από τα λάθη του αλλάζοντας ολοκληρωτικά την εικόνα του αγώνα. Γενικώς συνέχισε να τρέχει αφελώς στο γήπεδο κι ενώ ήταν δεδομένη η έλλειψη οξυγόνου και λύσεων από τον πάγκο.

Αυτό επιχείρησε να εκμεταλλευτεί ο ΠΑΟΚ αλλά το έπραξε καθυστερημένα. Ο Μάσιμο Καντσελιέρι έκανε κάτι που μάλλον θα έπρεπε να είχε κάνει από τα τέλη της 3ης περιόδου όταν ο Άρης ξέμεινε από χειριστές γιατί σα να μην έφταναν οι τραυματίες, Κούπερ και Νόλεϊ είχαν από τέσσερα φάουλ. Ο Ιταλός απέφυγε το press προς αξιοποίηση τις ένδειας λύσεων του αντιπάλου κι έτσι δεν προστέθηκαν προβληματισμοί στο κεφάλι του Καστρίτη. Το πρόβλημα φάνηκε εξάλλου στα τελευταία δυόμισι λεπτά όπου οι μπάλες έφευγαν σε σημεία που δεν έπρεπε.

Ψυχολογικά και βαθμολογικά, ο Άρης είχε μεγάλη ανάγκη μια νίκη σαν τη χθεσινή αλλά σε αντίθεση με τους εκστασιασμένους οπαδούς της ομάδας που γέμισαν το γήπεδο, οι υπόλοιποι έφυγαν από το γήπεδο χωρίς χαμόγελο. Ο Μποχωρίδης δεν μπορούσε να πατήσει το πόδι του και ο φόβος απουσίας δύο μηνών είναι ορατός. Ο Τολιόπουλος έχει μικρότερο πρόβλημα αλλά κι αυτός θα μείνει έξω.

Ο Τρέι Γούντμπερι κάθε εβδομάδα θέτει εαυτόν προς διάθεση του ιατρικού επιτελείου αλλά το διάστρεμμα που έπαθε είναι ίδιο μ’ αυτό που υπέστη πέρυσι ο Ρόμπερτς Μπλούμπεργκς ο οποίος είχε μείνει εκτός δράσης για περίπου ενάμιση μήνα. Κι όμως, πριν από κάθε παιχνίδι ο Γούντμπερι θέλει να κάνει ένεση και να παίξει. Οι υπόλοιποι, βλέποντας το πόδι του, του λένε να καθίσει στον πάγκο. Γι’ αυτό ο Γιάννης Καστρίτης μίλησε για συνθήκες οι οποίες δεν είναι γνωστές στον κόσμο. Αυτή η ομάδα έχει ψυχή, κάποια στιγμή όμως πρέπει να αποκτήσει και υγεία διότι αυτή εκλείπει από το ξεκίνημα της χρονιάς…