Η πολυμετοχικότητα μπορεί να περιμένει…

Πριν κάμποσα χρόνια, αναζητώντας τους λόγους του ξαφνικού τέλους που είχε το διοικητικό εγχείρημα της «Γένεσις» στην ΚΑΕ Άρης, παράγοντας της ομάδας είπε στον επίλογο της εξήγησής του ότι «είναι δύσκολος ο συνεταιρισμός, ειδικά στον Άρη». Δεν είπε ψέματα διότι μετά την πρώτη διετία που θύμιζε εν πολλοίς έγγαμο βίο και όλοι ήταν στα μέλια, άρχισε η φθορά σε επίπεδο προσωπικών σχέσεων, αυτή έφερε τους διαχωρισμούς εντός του διοικητικού συμβουλίου κι εν τέλει την οριστική διάλυση του τελευταίου σοβαρού παραγοντικού κινήματος στην ομάδα.

Εκ τότε, η ομάδα βρίσκεται σε φουρτουνιασμένα νερά, λέει ψέματα στον εαυτό της υπό την έννοια ότι ουδέποτε είχε κάτι σταθερό σε διοικητικό και οικονομικό επίπεδο, στα περισσότερα χρόνια από το 2010, ουσιαστικά ψάχνει λεφτά για να καλύψει τα λάθη του παρελθόντος και να επιβιώσει.

Πλέον η κατάσταση έφτασε στο «τέρμα» κι αυτό επιβεβαιώθηκε με τον τρόπο αφοπλιστικό, στην πρόσφατη γενική συνέλευση του ΑΣ Άρης η οποία πραγματοποιήθηκε δίχως την παρουσία εκπροσώπων του Τύπου, παρά μόνο των μελών του Ερασιτέχνη. Στο άκουσμα του μοντέλου πολυμετοχικότητας, η πρώτη μου σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει ευρώ καθώς επίσης και ότι αυτός ο κόσμος του Άρη θα πρέπει και πάλι να κουβαλήσει στην πλάτη του τον σταυρό του μαρτυρίου μπας και σωθεί η όλη ιστορία.

Αυτό το σχέδιο ανακοινώθηκε παρουσία των 100-120 μελών του ΑΣ, από τα 2.000 τακτοποιημένα μέλη, πράγμα που σημαίνει ότι η διαδικασία κοινοποίησής του είναι τουλάχιστον λανθασμένη καθώς τέτοιου είδους σοβαρές αποφάσεις δεν λαμβάνονται υπό την παρουσία του 5% των μελών.

Δεν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου επικοινωνιολόγο γιατί δεν είμαι καλός σ’ αυτό το σπορ, αλλά όταν διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει άλλη λύση πλην της πολυμετοχικότητας, προφανώς, υποχρεούσαι να προχωρήσεις σ’ ένα σωρό ενέργειες πολλούς μήνες πριν. Στη γενική συνέλευση το αναλύεις. Κι αυτή επίσης δεν γίνεται στις 22 Ιουλίου όπου τα τζιτζίκια σκάνε, ο κόσμος έχει το μυαλό του στις διακοπές και γενικώς άπαντες βρίσκονται σε καλοκαιρινή ραστώνη.

Δεν είμαι fan του μοντέλου πολυμετοχικότητας γιατί δεν το πιστεύω, διότι στην Ελλάδα δεν πέτυχε ποτέ. Ίσως δεν το έχει στην κουλτούρα του ο Έλληνας φίλαθλος ο οποίος λατρεύει τον μεγάλο αρχηγό, τον «λεφτά» που θα αραδιάζει τα εκατομμύρια κι αυτός θα τον αποθεώνει, λες και είμαστε ρε ρωμαϊκή αρένα. Ενδεχομένως να κάνω λάθος και θα το παραδεχθώ δημοσίως, αν διαψευστώ, αλλά ο Έλληνας φίλαθλος γουστάρει να παίρνει το εισιτήριο διαρκείας του και να πηγαίνει στο γήπεδο. Προφανώς γνωρίζει τις λέξεις του τύπου «συμμετέχω, συνεργάζομαι», αλλά με τη συμπεριφορά του, δεν τις υποστήριξε ποτέ.

Αντίστοιχο εγχείρημα έκανε ο Άρης και με τη δημιουργία της «Λέσχης Φίλων Άρη», το οποίο (εκ του αποτελέσματος) απέτυχε παταγωδώς. Οι λόγοι δεν είναι της παρούσης.

Αφήνοντας λοιπόν κατά μέρους την πολυμετοχικότητα, μοντέλο το οποίο εφόσον εφαρμοστεί απαιτεί χρόνο, προσωπικά μ’ απασχολούν άλλα ζητήματα. Αυτή η στιγμή η ΚΑΕ Άρης έχει σχεδόν μηδενική ρευστότητα. Κάθε μέρα που περνάει προστίθεται κι ένας ακόμη λογαριασμός στις στοίβες που έχουν δημιουργηθεί από τις αρχές του χρόνου. Πάμε σ’ αυτά που έχει μπροστά της τα οποία επείγουν σε σχέση με την πολυμετοχικότητα.

1.Έχει να ανταποκριθεί στα κριτήρια συμμετοχής στο Πρωτάθλημα και στην έκδοση δύο εγγυητικών επιταγών ύψους 200.000 ευρώ εκτός κι αν αντιληφθούν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι στην παρούσα στιγμή είναι αδύνατο να βάζεις κριτήρια.

2.Να βρει λύση στο ζήτημα των μεταγραφών καθώς η FIBA ξεκαθάρισε ότι για να δώσει το δικαίωμα στην ΕΟΚ να εκδόσει δελτία για λογαριασμό του Άρη θα πρέπει ο τελευταίος να καταθέσει πλάνο διακανονισμών και πληρωμών.

3.Υπάρχουν μια ντουζίνα πιστωτές οι οποίοι περιμένουν να «γεμίσουν» οι εγγυητικές για να τις ξαναχτυπήσουν.

4.Πρέπει να εξασφαλίσει ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα για να δημιουργηθούν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις εξασφάλισης αδειοδότησης από την ΕΕΑ η οποία «ενοχλήθηκε» από την κλειστή επιτροπή αδειοδότησης που δημιούργησε ο ΕΣΑΚΕ και αυστηριοποίησε τη στάση της.

5.Έχει να διακανονίσει τις οφειλές της περσινής αγωνιστικής περιόδου όπου μερικοί από τους παίκτες έχουν βάλει… το μαχαίρι στο λαιμό.

Καταλήγοντας, το πρόβλημα της ΚΑΕ Άρης δεν ήταν τόσο ιδιοκτησιακό γιατί ο Δημήτρης Γουλιέλμος είχε αποφασίσει να δώσει μετοχές στα φυσικά πρόσωπα αλλά με τη συμπεριφορά του επιβεβαίωσε ότι ήθελε να τους «ψήσει το ψάρι στα χείλη». Το βασικό ζήτημα είναι οικονομικό. Λύσεις στα παραπάνω προβλήματα δεν μπορεί να δώσει η πολυμετοχικότητα γιατί δεν είναι ζητήματα τα οποία θα καθίσουν στη άκρη με alarm και θα περιμένουν να τρέξει η όλη διαδικασία. Αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν και από τις απαντήσεις θα φανεί η βιωσιμότητα της εταιρίας.