Περιμένοντας τον αληθινό Σλούκα

O εναρκτήριος αγώνας της Εθνικής στο τουρνουά «Ακρόπολις» επιβεβαίωσε αυτό που ήδη γνωρίζαμε: η ελληνική ομάδα παραείναι καλή για να σωριαστεί στο καναβάτσο από αντιπάλους σαν την αποψινή Πολωνία (που δεν αποκλείεται καθόλου να βρεθεί απέναντί της στο πρώτο νοκ-άουτ παιχνίδι στο Βερολίνο), αλλά για να κοιτάξει ψηλότερα χρειάζεται τον καλό Κώστα Σλούκα.

Ο άσος του Ολυμπιακού θα δώσει τις λύσεις στη δημιουργία, στον ρυθμό, στο σκοράρισμα, στο μακρινό σουτ, στην εξουδετέρωση της άμυνας ζώνης. Απόψε, ήταν ένας απροπόνητος, ανέτοιμος Σλούκας, κολλημένος σε κινούμενη άμμο.

Στις δύο εβδομάδες που υπολείπονται μέχρι το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ (Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου στο Μιλάνο, απέναντι στους Κροάτες) καλείται να βρει τα πατήματά του και τη σιγουριά του. Κάτι μου λέει, ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για αυτόν…

Οι Πολωνοί παγίδευσαν την Εθνική μας μέχρι ενός σημείου, με αντάρτικο μπάσκετ και ζώνες που θα φορεθούν πολύ στις φετινές κολεξιόν του Μιλάνου. Η Εθνική βρήκε λύσεις δίχως να αγχωθεί, ακόμα και από την άκρη του πάγκoυ, και νίκησε καθαρά με διαφορά 23 πόντων.

Όμως, απέκτησε και τροφή για σκέψη. Όταν προσπάθησε να πάρει το ματσάκι με απλή επίδειξη της βαριάς φανέλας, έμοιαζε ασύνδετη και χωρίς ιδέες. Επικράτησε όταν έπαιξε σαν ελληνική ομάδα, ποντάροντας πάνω απ’ όλα στην περιφερειακή άμυνα και στο δάσος από χέρια που έκρυβαν τον ορίζοντα των Πολωνών.

Στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, τρεις διαφορετικοί παίκτες της Εθνικής έκλεψαν τη μπάλα στη σέντρα και ξεχύθηκαν στον αιφνιδιασμό: ο Καλάθης, ο Παπανικολάου, ο Ντόρσεϊ, αργότερα και ο Κωστάκης Αντετοκούνμπο. Στο ίδιο διάστημα, οι Πολωνοί δεν έβρισκαν ούτε το καλάθι ούτε τη στεφάνη: 1/9 σουτ, 4 λάθη, χάντικαπ 16 πόντων με το «καλημέρα».

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αξιοποιείται καλύτερα όταν η ομάδα βρίσκει ευκαιρίες για early offense: πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα ή …τριτεύοντα αιφνιδιασμό. Συνήθως, η υπεροχή του μεταφράζεται σε πληθώρα κερδισμένων φάουλ. Εάν ο Greek Freak φτάσει να κερδίζει στο Ευρωμπάσκετ πάνω από 15 βολές, όπως απόψε, θα αρχίσουμε να μιλάμε για μετάλλιο.

Ουσιαστικά, τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν ο Γιάννης πέρασε στη θέση «5» και αναγκάστηκε να βυθίζεται στα μετόπισθεν για να προστατεύει το ελληνικό καλάθι.

Αίφνης, οι Πολωνοί περιφερειακοί είδαν καθαρά τον ορίζοντα και ξαναμπήκαν στο παιχνίδι με απανωτά τρίποντα. Το όνομα του λαβωμένου Παπαγιάννη ακούστηκε πολλές φορές στα δημοσιογραφικά θεωρεία, στο συγκεκριμένο διάστημα του αγώνα. Η Εθνική του 2022 χρειάζεται «μέγεθος» και «deflections», για να κυριαρχήσει στο παρκέ με την άμυνά της.

Στην άλλη άκρη, το διαρκές αίτημα για καλύτερο σουτ έπεσε σε πρόθυμα ώτα, αφού οι μπούκες και οι πάσες του Γιάννη πρόσφεραν άφθονο χρόνο στους συμπαίκτες του. Η Εθνική μπορεί να ζήσει με 35% στα τρίποντα, ιδίως αν μετράει 12 επιτυχημένες προσπάθειες όπως απόψε.

Για την ανεκτίμητη συνεισφορά του Τάιλερ Ντόρσεϊ, ας μη τα ξαναλέμε. Σκόρερ ικανό να δημιουργήσει τη δική του φάση, να βάλει 4 τρίποντα και να κερδίσει βολές από τη θέση «2», αθλητικό και εκρηκτικό, είχαμε να δούμε στην Εθνική από την εποχή του …- θού Κύριε.

Ο Δημήτρης Ιτούδης συνεχίζει τους πειραματισμούς, αναζητώντας ένα σχήμα ικανό να κρατήσει τον πήχη ψηλά όσο ξεκουράζεται ο αναντικατάστατος Γιάννης. Ψάχνει, επίσης, τον τέταρτο γκαρντ, άσχετα αν σε αυτόν αναλογούν ελάχιστα λεπτά συμμετοχής. Ο Μιχάλης Λούντζης κέρδισε πόντους απόψε έναντι του Παναγιώτη Καλαϊτζάκη, που είναι καλός, αλλά δεν έχει χιλιόμετρα στη θέση «1».

Αυτά, όμως, ίσως αποδειχθούν μικρολεπτομέρειες, εφ’ όσον οι 8-9 βασικοί ταξιδέψουν στο Μιλάνο υγιείς και ετοιμοπόλεμοι. Στους τελευταίους επιτρέψτε μου να συμπεριλάβω τον Κώστα Αντετοκούνμπο, που φαίνεται να ωφελείται από τον πρόσθετο χρόνο συμμετοχής και από την άγρυπνη συμβουλευτική παρουσία των δύο μεγάλων αδελφών.

Ο Θανάσης, βέβαια, εξακολουθεί να ψάχνει τον εαυτό του. Υποψιάζομαι ότι ο Λεωνίδας Κασελάκης έχει αυτή τη στιγμή ελαφρύ προβάδισμα για μία θέση στο αεροπλάνο που θα μας πάει στο αεροδρόμιο «Μαλπένσα».