Άρης: Αποτέλεσμα, νοοτροπία και τρέλα για την ομάδα!

• Βασικές απουσίες, βασικές αδυναμίες, κλασικές διαιτησίες

Η αλήθεια είναι ότι την ώρα που ο ποδοσφαιρικός Άρης έκανε το αυτονόητο της πρόκρισης στην επόμενη φάση του κυπέλλου απέναντι στον φιλότιμο Εθνικό, περιφερόμουν στα κανάλια της Βενετίας. Η τεχνολογία φυσικά πλέον μας επιτρέπει να βλέπουμε το παιχνίδι όπου και αν βρισκόμαστε, οπότε η…εφαρμογή της συνδρομητικής τηλεόρασης ήταν χρήσιμη στο δεύτερο ημίχρονο που είχαμε ίντερνετ στην…γόνδολα.

Πολλοί φίλοι μου σημειώνουν ότι είμαι τυχερός που δεν είδα το πρώτο ημίχρονο, εγώ θα συμπληρώσω ότι ήμουν άτυχος που είδα το δεύτερο. Θα σημειώσει κάποιος ότι στα περισσότερα παιχνίδια τέτοιου…είδους η εικόνα του «μεγάλου» είναι τέτοια. Από το εικόνα μέχρι το…αδιαφορία όμως υπάρχει σημαντική διαφορά. Ο Μάντζιος έδωσε χθες κάποιες ευκαιρίες σε παίκτες που λογίζονται…δεύτεροι στην ιεραρχία της ομάδας και με εξαίρεση τον Νταρίντα νομίζω ότι δεν πρέπει να ξαναδώσει ούτε μία. Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός, αλλά χθες ο Άρης προκρίθηκε γιατί απέναντι του είχε μία ομάδα από την Γ εθνική. Δεν μπορεί, λοιπόν, η διάθεση αυτών των παιδιών να ξεπερνάει τις ελάχιστες απαιτήσεις από ‘ένα σύνολο καλοπληρωμένων επαγγελματιών. Δε νοείται να έχεις 200 και 300 και 400 χιλιάρικα συμβόλαιο και να…βαριέσαι.

Να είσαι νωχελικός, να πηγαίνεις δεύτερος στην μπάλα, να μην έχεις καμία διάθεση για το παιχνίδι. Αντιλαμβάνομαι ότι ο Άρης έδωσε ένα παιχνίδι με τον Εθνικό ανάμεσα στα 2 ντέρμπι, καταλαβαίνω ότι κάποιοι περίμεναν και θα ήθελαν να παίξουν με τον ΠΑΟΚ, αλλά η εμφάνισή τους και κυρίως η διάθεσή τους είναι η απάντηση γιατί δεν θα παίξουν. Δικαιολογίες για την τραγική νοοτροπία- εμφάνιση έχουν ελάχιστοι. Ο Χουάνκαρ πήρε τα πρώτα λεπτά συμμετοχής και δεν μπορεί να κριθεί, ο Μπράμπετς προσπαθούσε να διορθώσει ότι διορθώνεται από τα πολλά λάθη της υπόλοιπης άμυνας, αλλά και του Κουέστα, ο Νταρίντα πάλευε μόνος του, ο Ζουλ έπαιζε λες και ήθελε να εκνευρίσει περισσότερο τον Αρειανό φίλαθλο σε σχέση με το έγκλημα που έκανε στον τελικό, ο Ζαμόρα ανάγκασε τους Αρειανούς να λένε ευτυχώς πήραμε τον Κουάισον, ο Σαβέριο απλά ήταν ο…Σαβέριο. Θα πει κάποιος ότι οι τελικές ήταν 7-17 και 2 φορές που απείλησε ο Εθνικός ήταν από δώρα της άμυνας και του Κουέστα, γιατί γκρινιάζω σε παιχνίδι που συχνά βλέπουμε από τον μεγαλύτερο αντίπαλο και πώς σημασία έχει το αποτέλεσμα. Προφανώς και το αποτέλεσμα μετράει, αλλά προσωπικά εκνευρίζομαι αφάνταστα όταν η πρόκριση μπήκε σε κίνδυνο έστω και…φιλολογικά και περιμέναμε να λήξει το ματς με…άγχος. Όταν δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι θέτουν έναν βασικό στόχο σε κίνδυνο τότε και η ομάδα όλους αυτούς πρέπει σιγά, σιγά να τους ξεφορτωθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το κλείνω εδώ και πάω… Βενετία.

Βασικές απουσίες, βασικές αδυναμίες, κλασικές διαιτησίες

Στο μπάσκετ από την άλλη στην πρεμιέρα του Eurocup ο Άρης και διάθεση είχε και πάλεψε, αλλά λύγισε και από τις βασικές απουσίες, αλλά και τον Ισραηλινό ρέφερι. Η Βενέτσια έχει πολλαπλάσιο μπάτζετ από τον Άρη και όταν λείπει το βασικό 4αρι και το βασικό 2άρι δεν μπορείς να έχεις μεγάλες αξιώσεις. Όταν έρχεται σε αυτό να προστεθεί η διαιτησία-καρμανιόλα του πρώτου ημιχρόνου κυρίως, ήταν φυσιολογικό το ματς να ξεφύγει. Στο πρώτο ημίχρονο οι Ιταλοί έχουν 24 βολές και ο Άρης 4, ενώ τα φάουλ ήταν 6-19!!! Το εξαιρετικό μακρινό σουτ της ομάδας του Καστρίτη απέναντι στον καταιγισμό βολών και ανύπαρκτων φάουλ έφεραν το 47-41, αλλά την ίδια στιγμή όλοι οι ψηλοί είχαν από 3 φάουλ όπως και ο Νόλει. Φάουλ ανύπαρκτα, επιθετικά ανακάλυψη, ρεσιτάλ τραγικής διαιτησίας ειδικά από τον Ισραηλινό ρέφερι που μικρός θα είχε αφίσα του Σπάχια στο δωμάτιό του.

Ο Άρης έφτασε να παίζει σε κάποια στιγμή με τον Γκιουζέλη σέντερ καθώς εξουδετέρωναν τον ένα παίκτη πίσω από τον άλλο. Ήρθε η ήττα μόνο από την διαιτησία; Σίγουρα έπαιξε καθοριστικό ρόλο καθώς τι άμυνα να παίξεις όταν η σφυρίχτρα σε κάθε επαφή δίνει βολές στον αντίπαλο, ενώ στην άλλη πλευρά…τίποτα;

Δεν ήταν όμως μόνο η διαιτησία. Από το 25 ως το τέλος φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ομάδα θέλει πολύ δουλειά ακόμα και βέβαια αυτό το έχει σημειώσει και ο κόουτς Καστρίτης. Δεν είναι δικαιολογία, αλλά βασική αιτία των προβλημάτων οι 2 σημαντικές απουσίες Λατζέφσκι και Χιτζ, αλλά και το γεγονός ότι Τολιόπουλος, Χατζηδάκης έπαιξαν με μόλις 2 προπονήσεις. Προβληματισμός για τους ψηλούς; Φυσικά, αλλά εγώ θα σημειώσω ότι ο Μπανκς θα είναι μία χαρά στην πορεία και θα το δείτε. Ο Κλέι δεν είναι για αυτό το επίπεδο και το ξέρουμε άπαντες, βρίσκεται στην ομάδα με ημερομηνία λήξης, λόγω των τραυματισμών και πάμε στον Ρόμπερτς. Πλούσια φυσικά προσόντα, μαχητικός, καλός κάτω από το καλάθι, αλλά…αποπροσανατολισμένος! Τακτικά ήταν χαμένος ειδικά αμυντικά και αυτό είναι θέμα στο σύγχρονο μπάσκετ.

Όσοι ζητούν πάντως ψηλό ας κοιτάξουν στην αγορά για να δουν τους (μη) διαθέσιμους. Η ομάδα χρειάζεται δουλειά, χρειάζεται και υπομονή, χρειάζεται και την περσινή τρέλα για τον Άρη. Αυτή δηλαδή που είχαν 300 τρελαμένοι οπαδοί και στην Βενετία, που όσο περνούσε η ώρα φώναζαν ακόμα πιο δυνατά και στο τέλος ακόμα και οι Ιταλοί τραβούσαν βιντεάκια. Ο κόσμος προφανώς δεν παίζει μπάσκετ, η βελτίωση είναι απαίτηση για την ομάδα, αλλά αυτή η τρέλα για τον Άρη μπορεί και θα αποτελέσει την βάση για μία ακόμα καλή χρονιά του Αυτοκράτορα. Προσωπικά έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον κόουτς Καστρίτη, γιατί πολύ απλά την κέρδισε με πράξεις…

Κλείνω το blog να προλάβω την πτήση για Θεσσαλονίκη που την Κυριακή έχει ντέρμπι και για αυτό θα επανέλθω με νέο σπαρταριστό κείμενο τις επόμενες μέρες…