Άρης: Όταν ο Κατσικάρης «χάλασε» το γλέντι στα Ιεροσόλυμα

Περίεργο και συναισθηματικά ανισόρροπο δεν ήταν μονάχα εκείνο το βράδυ στα Ιεροσόλυμα αλλά το ολάκερο το φθινόπωρο και ο μισός χειμώνας. Μια τρανή επιβεβαίωση της άποψης που θέλει να μην ισιώνει ποτέ ό,τι χτίζεται σε στραβές βάσεις. Έτσι ήταν κι εκείνη η ομάδα του Άρη τη σεζόν 2009-10. Η ισχυρή επένδυση - μέσα από την άντληση του (περίπου) ενός εκατομμυρίου ευρώ από την πώληση του Κώστα Παπανικολάου στον Ολυμπιακό – καλλιέργησε ψευδαισθήσεις παρότι ήταν ευδιάκριτο ότι κάποια χνώτα δεν ταίριαζαν, κυρίως αυτά της διοίκησης με τον προπονητή (Αντρέα Ματσόν) ο οποίος (από)χαιρέτισε νωρίς. Ήταν η σεζόν των Χατζηβρέττα, Ντικούδη, Κακιούζη κι ένα σωρό ξένων οι οποίοι ήρθαν και απήλθαν λες και ήταν μισθοφόροι σε μια αδιάκοπη προσπάθεια «επιβολής» χημείας σε μια ομάδα η οποία όμως έμοιαζε απροσάρμοστη. Μάταια περίμενα και του λόγου μου το στρώσιμο της όλης κατάστασης. Κάποια πυροτεχνήματα φώτιζαν κάπου-κάπου τον σκοτεινό ουρανό και μετά έπεφτε η νύχτα μαύρη σαν καλιακούδα.

Έτσι ήταν κι εκείνη στα Ιεροσόλυμα, στα μέσα του Γενάρη (2010), στην πρώτη μου φορά στους Αγίους Τόπους και με μπόλικα συμπεράσματα για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, παράλληλα της δυσάρεστης εμπειρίας από τη λαϊκή αγορά περιμετρικά του Ναού της Αναστάσεως η οποία κατέστρεψε τον ψυχισμό μου. Ο Φώτης Κατσικάρης μετρούσε κοντά τρεις μήνες στην τεχνική ηγεσία έχοντας στην καμπούρα του τον ιστορικό διασυρμό από τον ΠΑΟΚ, ένα σωρό εχθρούς κι ελάχιστους φίλους. Απολάμβανε εντούτοις τη στήριξη της διοίκησης παρά τις έντονες αναταράξεις που περιλάμβανε αυτό το ταξίδι με ελάχιστες χαρές και μπόλικες αναγούλες. Πηγαίνοντας στα Ιεροσόλυμα η πλειοψηφία των «πιστών» ήταν βέβαιη για… μεγάλη ταρίφα και ως αντιρρησίας προκάλεσα το στοίχημα περί του αντιθέτου με μπόλικη αφέλεια από την πλευρά μου.

Έλα όμως που συνέβη το απρόσμενο κι εκείνος ο Άρης έκανε μία από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις της χρονιάς (σ. σ. η άλλη ήταν στο Κύπελλο με τον Ολυμπιακό στο Παλέ παρότι δεν έφερε την πρόκριση) και η δύσκολη νύχτα εξελίχθηκε σ’ ένα πανηγύρι δίχως τέλος. Η κατήφεια του πηγαιμού εξαφανίστηκε και ξαφνικά έλαμψε το χαμόγελο όλων, εκτός από έναν. Ο Φώτης Κατσικάρης υποδέχθηκε τη σπουδαία εμφάνιση σα να μην είχε συμβεί το παραμικρό, πράγμα σπανιότατο για άνθρωπο που βρίσκεται υπό πίεση και το σκυθρωπό πρόσωπό του προκάλεσε τη δημοσιογραφική περιέργεια καθότι δεν ταίριαζε με την περίσταση.

Στις καθιερωμένες δηλώσεις στους απεσταλμένους εκπροσώπους του Τύπου το κλίμα ήταν ευτυχέστατο κι εντελώς αντίθετο της έκφρασης προσώπου του προπονητή. Δημοσίως δεν είπε το παραμικρό καθότι δεν ήθελε να χαλάσει τη βραδιά, προφανώς μέλη της διοίκησης ήξεραν σχετικά αλλά κρατούσαν το ζήτημα σαν επτασφράγιστο μυστικό αλλά ένας ψίθυρος ήταν αρκετός γιατί η αλήθεια πάντα αναδύεται. Η συμφωνία του με την Μπιλμπάο για συμβόλαιο τριών χρόνων ήταν δεδομένη και δεν την αρνήθηκε σε off the record κουβέντα, ενώ το παιχνίδι στα Ιεροσόλυμα – ήξερε εκ των προτέρων – ότι ήταν το τελευταίο του. Η δική του πίστη είχε χαθεί, η δε πρόκληση της Ισπανίας αποτελούσε τον μεγάλό στόχο του.

Μόνο που υπήρχε κι ένα στοίχημα το οποίο οι χαμένοι επέμεναν να πληρώσουν γιατί ανέκαθεν ήταν λογοτιμήτες. Δεν ήξεραν και δεν θα μπορούσαν να υποψιαστούν τι συνέβαινε τη στιγμή που απολάμβαναν το φαγητό τους. Η νύχτα κύλησε με τη βεβαιότητα ανατροπής της κατάστασης και τον ερχομό καλύτερων ημερών καθώς ο Άρης ήταν στη ψυχή αυτών των ανθρώπων και η καθημερινότητά τους διαμορφωνόταν αναλόγως της ομάδας. Κι έτσι η απόφαση μη χαλασμού της ευδιαθεσίας έμοιαζε υποχρεωτική. Περί των εξελίξεων ενημερώθηκαν την επομένη με τη συνοδεία ενός καφέ ο οποίος δεν ήταν της παρηγοριάς αλλά μ’ ένα σωρό ερωτηματικά και εκνευρισμό.

Την ίδια νύχτα και καθώς ο Φώτης Κατσικάρης μιλούσε με τις… μεταφορικές, ο Άρης έκλεινε το deal με τον Ντέιβιντ Μπλατ ο οποίος ήταν ο τρίτος και τελευταίος προπονητής εκείνης τη σεζόν αλλά ούτε και αυτός κατάφερε να βάλει το καράβι στη σωστή ρότα. Αυτό χτυπούσε σε υφάλους κι έμπαζε από παντού νερά μέχρι το σημείο που ήταν αδύνατο να διατηρηθεί στην επιφάνεια. Την ίδια σεζόν, το ευρωπαϊκό ταξίδι ολοκληρώθηκε μια νύχτα στη Βαλένθια – την οποία παρεμπιπτόντως θα αντιμετωπίσει ο Άρης στην κανονική διάρκεια του Eurocup – αλλά για εκεί υπάρχει μια άλλη ιστορία…