Όλα είναι θέμα χημείας και ο Άρης ακόμα ψάχνει να τη βρει

Τέλη Οκτωβρίου, η αίσθηση που καλλιεργείται είναι ότι η πλειοψηφία των αποφάσεων δεν δικαιώνει τους λήπτες αυτών, το ίδιο ισχύει και για τις προγραμματικές δηλώσεις. Το γήπεδο είναι ο αδιαμφισβήτητος καθρέπτης κάθε επιλογής κι εκεί ο Άρης χωλαίνει. Παλεύει να αποκτήσει αγωνιστική ισορροπία αλλά τα καλά διαστήματά του παραμένουν περιορισμένα και ανεπαρκή ως προς την κατεύθυνση εξασφάλισης νικών. Το ισχυρό μειονέκτημα που ήδη απέκτησε στον δεύτερο όμιλο του Eurocup μπορεί να ανατραπεί αλλά η ραγδαία αγωνιστική βελτίωση αποτελεί αναγκαιότητα. Περιλαμβάνει δε, συγκεκριμένες αγωνιστικές προϋποθέσεις. Σε πρώτη φάση, συμπεραίνεται ότι οι επιλογές από την αγορά των ξένων δεν παρουσιάζουν τον βαθμό επιτυχίας των αντίστοιχων περσινών και το ελληνικό στοιχείο (έπειτα από το διαζύγιο με τον Λευτέρη Μαντζούκα) επίσης δεν αποδίδει βάσει των προσδοκιών.

Ο Άρης των τελευταίων χρόνων παρουσίασε μοναδική ικανότητα στη μετατροπή του… κρέατος σε ψάρι απολαμβάνοντας εδέσματα πολυτελείας σε σύγκριση με τα λεφτά που ακούμπησε στο τραπέζι. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κατάφερε να κοροϊδέψει την αγορά με τις value for money επιλογές του καθώς αγόραζε παίκτη με 50-60 χιλιάρικα κι αυτός έπαιζε για 300. Κύριο πειστήριο αυτής της άποψης είναι η σταδιοδρομία αυτών των παικτών.

Ο Ρόνι Χάρελ πλησίασε συμβόλαιο 400.000 ευρώ στη Ρωσία, ο Ρόμπερτς Μπλούμλπεργκς πήρε τριπλάσιο συμβόλαιο στη Γαλατάσαραϊ συγκριτικά με αυτό που είχε στον Άρη και ο Ρομπέρτο Γκάλινατ διπλασίασε τις απολαβές του στο Ισραήλ ενώ στην περίπτωση του Ίσμαελ Σανόγκο έγιναν λανθασμένοι χειρισμοί και κίνηση ανανέωσης πριν το ενδιαφέρον του Αμαρουσίου. Στο ερώτημα λοιπόν, γιατί ο Άρης δεν μπορεί να κρατήσει τους ξένους που εκτοξεύει, η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή. Δεν δύναται οικονομικά να καλύψει την υπεραξία των παικτών. Άρα ο στόχος της ολοκληρωτικής οικονομικής εξυγίανσης θα έπρεπε να είχε τοποθετηθεί στην κορυφή της πυραμίδας των εξαγγελιών.

Ενώπιον του οικονομικού περιορισμού και της αδυναμίας προσφοράς μεγάλων συμβολαίων, διαπιστώθηκε η ολοκληρωτική στροφή της αγοράς. Δεν έχουν περάσει πολλές ώρες από την απελπισμένη παραδοχή του Αντρέα Τρινκιέρι (προπονητής της Ζαλγκίρις) για την ανομβρία που επικρατεί στην αγορά. Επί μήνες ψάχνει έναν σούτινγκ γκαρντ για το επίπεδο της Euroleague αλλά αδυνατεί να βρει παρότι υφίσταται οικονομική δυνατότητα.

Οι κανόνες της αγοράς δεν άλλαξαν αλλά ανατράπηκαν ολοκληρωτικά. Πόσοι γνωρίζουν τη συμφωνία των πέντε αμερικανικών περιφερειών βάζει της οποίας τα πανεπιστήμια απέκτησε τη δυνατότητα πληρωμής ακόμη και πρωτοετών ως μέτρο καταπολέμησης της πρόωρης απόδρασής τους από αυτό το επίπεδο, προς όφελος επαγγελματικού συμβολαίου σε ομάδα του ΝΒΑ;

Πόσοι γνωρίζουν επίσης τις συντριπτικές αυξήσεις των συμβολαίων των παικτών που αγωνίζονται στην G League οι οποίοι προτιμούν την υπογραφή ενός two way contract με ομάδα του ΝΒΑ και παραμονή στις Ηνωμένες Πολιτείες από ένα ευρωπαϊκό ταξίδι; Θα το κάνουν αυτοί που έχουν κλείσει το κεφάλαιο ΝΒΑ έχοντας ζήσει την εμπειρία ή γιατί έχουν τεράστιο οικονομικό κίνητρο. Με 100 και 120 χιλιάρικα, ούτε κοιτάζουν τις πτήσεις προς Ευρώπη. Κι όπως λέει ένας φίλος… «τα προβλήματα λύνονται με λεφτά. Τα μεγαλύτερα προβλήματα λύνονται με περισσότερα λεφτά».

Επιστρέφουμε στο σήμερα. Η υποχρεωτική πρακτική του «αγοράζω με λίγα και στοχεύω στα πολλά», εμπεριέχει υψηλό ρίσκο. Επί δύο χρόνια, ο Άρης σηκωνόταν από το τραπέζι αφήνοντας σύξυλους τους υπόλοιπους «τζογαδόρους», η πλειοψηφία των οποίων ξόδευε διπλάσια χρήματα. Φέτος, είναι φανερό ότι περιορίστηκε σημαντικά το ποσοστό ευστοχίας των επιλογών.

Ο Ντέιβιντ ΝτεΤζούλιους αγωνίζεται για πρώτη φορά σ’ αυτό το επίπεδο κι έχει συνοδοιπόρο την αγωνιστική αστάθεια. Ο Λάντερς Νόλεϊ είναι φανερό ότι έχει συνηθίσει σε μια μορφή streetball κι όταν όλα πάνε καλά βάζει 19 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, όπως έκανε με τον Προμηθέα. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, παρουσιάζεται αυτοκαταστροφικός όπως έπραξε στο δεύτερο ημίχρονο του ίδιου αγώνα. Ο Τρέι Γούντμπερι ανέκαθεν είχε τον ρόλο του ρολίστα.

Ο Ντιμόι Χοτζ αποδίδει όταν οι υπόλοιποι λειτουργούν γι’ αυτόν, όπως έγινε στην ήττα από την Τσεντεβίτα, βάζοντας τα τέσσερα από τα έξι τρίποντα που πήρε απλά στεκόμενος στην αδύναμη πλευρά. Ο Νέιτ Λαζέφσκι μπήκε μόλις χθες και με τα περιττά κιλά να βγάζουν μάτι διότι, όταν έχεις υποβληθεί σε επέμβαση κοιλιακών προσαγωγών, απαγορεύεται κάθε αθλητική δραστηριότητα.

Τζος Ρόμπερτς και Τζέιμς Μπανκς είναι δύο ψηλοί οι οποίοι υστερούν σε γνώση των βασικών του αθλήματος. Η διαφορά είναι ότι ο πρώτος επιδεικνύει φιλοτιμία και ο δεύτερος δείχνει να γκρινιάζει για τον χρόνο συμμετοχής του ο οποίος είναι σε φθίνουσα πορεία αντί να αναρωτιέται τους λόγους. Ντόνοβαν Κλέι και Ράλι Άλκινς στοιχειοθέτησαν κινήσεις πανικού.

Μοναδικός τρόπος διαχείρισης του χαμηλότερου επιπέδου ποιότητας είναι η συντομότερη απόκτησης χημείας. Ο Άρης δεν την έχει, ψάχνει να τη βρει και ο λόγος είναι ότι στην προετοιμασία του επιστράτευσε άρον-άρον την πιτσιρικαρία για να συμπληρώσει δέκα για το οικογενειακό διπλό. Κι αυτό είχε κόστος, φαίνεται εξάλλου από τα αποτελέσματα της εφηβικής ομάδας. Το μεγαλύτερο βρίσκεται στο γεγονός ότι ακόμη δεν λειτουργεί σαν ομάδα καθώς στα περισσότερα παιχνίδια δεν είναι όλοι στην ίδια σελίδα.

Ο Γιάννης Καστρίτης έχει αναλάβει την ευθύνη των επιλογών και σωστά πράττει διότι είναι δικές του. Κρίνοντας από τις τοποθετήσεις του στον αγώνα με την Τσεντεβίτα Ολίμπια, παραμένει αισιόδοξος για την ανατροπή σκηνικού και την αύξηση των καλών διαστημάτων που θα οδηγήσουν στη νίκη. Κανείς δεν ξέρει καλύτερο από αυτόν. Προφανώς όμως είναι αναγκαίο να βρει τρόπους ενίσχυσης του επιπέδου συνοχής τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο όσο και σε αυτό των χαρακτήρων.

Η ερώτηση που δέχθηκε χθες για τον περιορισμένο χρόνο συμμετοχής του Τζέιμς Μπανκς ήταν ολόσωστη. Είναι φανερή η απώλεια εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Αμερικανού και η αδυναμία εύρεσης αντικαταστάτη. Καθώς όμως η Τσεντεβίτα δόμησε όλο το παιχνίδι της στην αδύναμη ρακέτα του Άρη και τελείωσε τον αγώνα με 71% στα σουτ εντός παιδιάς, μια δεύτερη ευκαιρία στον Αμερικανό έμοιαζε με σωστή επιλογή. Δεν έβγαλε μάτια κατά την πρώτη παρουσία του στο παιχνίδι, όπως εξάλλου δεν έκανε σε κανένα καθώς οι αντιδράσεις του υποδηλώνουν ότι κολυμπάει σε αχαρτογράφητα νερά. Από τη στιγμή όμως που ο Άρης ήταν ευάλωτος στη ρακέτα – και δεδομένου του περιορισμού του ρόστερ λόγω τραυματισμού αλλά και της αναπόφευκτης κούρασης – κανένα χαρτί δεν «καίγεται» στον πάγκο.