Τόμας Ουόκαπ: Λατρεύει την προπόνηση, γιατί μεγαλώνει τα όνειρα του! (vids)

• Ένα κολλέγιο, μια ευκαιρία, μονόδρομος η επιτυχία
• Έφυγε ο Μίτσιτς, ήρθε ο Ουόκαπ
• «Το μούσι του Σπανούλη το καλύτερο, το δικό μου είναι γούρι»

Ο Ολυμπιακός έκανε μια από τις καλύτερες κινήσεις της φετινής σεζόν, μέχρι τώρα και έντυσε στα «ερυθρόλευκα» τον Τόμας Ουόκαπ. Ο Αμερικανός αφήνει τα πράσινα της Ζαλγκίρις που τίμησε για τρία ολόκληρα χρόνια και μετακομίζει στο «Λιμάνι» για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να δουλέψει σκληρά και να γίνει μέρος του συνόλου του Γιώργου Μπαρτζώκα, λάμποντας σε πολλούς τομείς του παρκέ.

Ο Αμερικανός γκαρντ μπορεί να μην μοιάζει ο πιο αθλητικός παίκτης, έχει περάσει όμως ώρες ολόκληρες μέσα σε γυμναστήρια (έχει παραδεχτεί ότι λατρεύει αυτόν τον χώρο), έχει γίνει ένας ολοκληρωμένος παίκτης και αφήνει το Κάουνας για την πρόκληση του Ολυμπιακού. Δεν του λείπει κάτι και γι' αυτό άλλωστε ήταν και ο MVP των Τελικών στην Λιθουανία.

Μπορεί να παίξει εξαιρετική άμυνα, λατρεύει να κλέβει την μπάλα, μπορεί να πασάρει, μπορεί να σκοράρει, είναι πάρα πολύ αθλητικός και είναι ένα γκαρντ που συνδυάζει πολλά και καλά πράγματα. Άλλωστε εκείνος ήταν που πίεσε τον Κώστα Σλούκα στο ματς των δύο ομάδων στο Κάουνας, έκλεψε την μπάλα και η ασίστ του έδωσε την νίκη στην ομάδα του.

Δεν του λείπει τίποτα, γι' αυτό άλλωστε και έγινε περιζήτητος στην αγορά, πριν η ελληνική ομάδα καταφέρει να πάρει την υπογραφή του και να τον πείσει ότι ταιριάζει τέλεια σε αυτό που έχει φανταστεί ο Έλληνας κόουτς.

Η πορεία του Ουόκαπ στα χρόνια δεν έχει πολλές ανατροπές, ούτε ιδιαίτερα δακρύβρεχτες ιστορίες. Αλλά έχει ένα χαρακτηριστικό. Ο Αμερικανός δεν περιμένει δεύτερη ευκαιρία για να λάμψει. Δεν απογοητεύεται. Παίρνει ότι έχει, δουλεύει σκληρά και όπως έχει δείξει η πορεία του στο τέλος πετυχαίνει. Πάμε να δούμε πως έφτασε από το Τέξας, μέχρι τον Πειραιά.

Ένα κολλέγιο, μια ευκαιρία, μονόδρομος η επιτυχία

Ο Τόμας Ουόκαπ γεννήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου του 1992 στο Τέξας και δεν έχει σχέση η ιστορία του με ότι έχουμε συνηθίσει. Μεγαλωμένος έχοντας 3 αδελφούς δίπλα του, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι νεαροί έπαιζαν όλα τα αθλήματα που μπορούσαν. Από το baseball και το football, στο ποδόσφαιρο και τελικά στο μπάσκετ, που τελικά αποφάσισε πως θέλει να παίξει στα 14-15 του. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο sportsrabbi είχε αναφέρει: «Το πρότυπο μου ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Νέιθαν. Ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες του Χιούστον. Ήμουν 4 χρόνια νεότερος και μπορούσα να δω πόσο πολύ δούλευε».

Η ιστορία του με τα κολλέγια είναι αρκετά απλή και επειδή είναι τόσο απλή είναι και ενδιαφέρουσα. Στο λύκειο ταλαιπωρήθηκε από σοβαρούς τραυματισμούς και αυτό μάλλον του στοίχισε και παρακάτω. Ουσιαστικά πήρε μόνο μια προσφορά για να παίξει σε κολλέγιο της Division I, οπότε έκανε μια εύκολη επιλογή.

«Υπάρχει λόγος που είχα μόνο αυτή την επιλογή. Δεν ήμουν καλός», ενώ ο πατέρας του είχε σχολιάσει, «Είμαι σίγουρος ότι τον είδαν οι σκάουτερ και είπαν, 'είναι 1,93 λευκός, δεν μπορεί να σουτάρει και παίζει στο 4. Δεν το χρειαζόμαστε αυτό».

Πάντως, σε κακό δεν του βγήκε. «Ήμουν τυχερός που είχα μόνο αυτή την προσφορά. Μου ταίριαξε τέλεια. Οι άνθρωποι, η πόλη και όλα γύρω από το σχολείο ήταν σπουδαία και η οικογένεια μου μπορούσε να με βλέπει». Εκεί τα πήγε εξαιρετικά. Οι « Lumberjacks» είχαν πάει 5 φορές στην ιστορία τους στο NCAA και οι 3 ήταν όταν ήταν εκεί ο Ουόκαπ.

Το 2016 αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο ντραφτ, δεν έγινε επιλογή από κάποια ομάδα, αλλά δεν κόλλησε. Πήγε στο Summer League των Ουόριος, υπέγραψε με τους Μπουλς και από εκεί ξεκίνησε μια σεζόν στην G-League. Στην ίδια συνέντευξη είχε πει γι΄ αυτήν την περιπέτεια.

«Ήταν δύσκολο να διαχειριστώ να βρεθώ από ένα μικρό σχολείο στην μεγάλη σκηνή. Δεν ξέρω αν ήμουν έτοιμος και νομίζω ήμουν λίγο αφελής να πιστεύω ότι υπήρχαν παίκτες από μεγάλα σχολεία, με μεγάλα ονόματα και τώρα είμαστε όλοι στην ίδια θέση. Ήταν ένα μικρό πισωγύρισμα και κάτι που δεν θα ξανακάνω λάθος στην ζωή μου».

Κάπου εκεί το αμερικάνικο όνειρο σταματά όσο ήταν ακόμα νωρίς και η πραγματικότητα της Ευρώπης ταιριάζει τέλεια στον Ουόκαπ από την πρώτη στιγμή. Μετακομίζει στην Γερμανία και την Ludwigsburg. Εκεί βρήκε όλα όσα ήθελε και άρχισε να βρίσκει τον εαυτό του στο παρκέ. Ακόμα μια ευκαιρία που άρπαξε με την πρώτη.

Έμαθε το παιχνίδι, προσαρμόστηκε στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και έζησε ένα μεγάλο σχολείο, παίζοντας παράλληλα και πάρα πολύ καλά. Έκανε ντεμπούτο και στο Basketball Champions League και έδειξε τι είναι ικανός να κάνει. Μπήκε στην καλύτερη 5άδα του πρωταθλήματος, έγινε All Star και φυσικά η μεγάλη σκηνή τον περίμενε.

Έφυγε ο Μίτσιτς, ήρθε ο Ουόκαπ

Η Ζαλγκίρις Κάουνας του άνοιξε την... αγκαλιά της και εκείνος έκανε σπίτι του πια την Ευρώπη. Τα τρία τελευταία χρόνια βρέθηκε στην Λιθουανία και πραγματικά έλαμψε στην μεγάλη σκηνή. Στην Λιθουανία έμαθε να πρωταγωνιστεί. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ήταν εκείνος που τον διαμόρφωσε και σίγουρα δεν ήταν εύκολο, αλλά ήταν απολαυστικό. Την μία ημέρα ανακοινώθηκε ο Μίτσιτς από την Εφές και την επόμενη ο Ουόκαπ γινόταν μέλος της Ζαλγκίρις Κάουνας.

«Ήταν ένας από τους αγαπημένους μου προπονητές και πολύ καλός δάσκαλος. Κάθε μέρα κάτι μάθαινα και καταλάβαινα στο παιχνίδι που δεν μπορεί κανείς να πάριε ως δεδομένο. Εκτιμώ όλα τα μαθήματα και κυρίως μεγαλώνοντας».

Στην Ζαλγκίρις ολοκληρώθηκε, έμαθε για τα καλά τις σημαίνει η Euroleague και έκανε τις καλύτερες σεζόν του. Μετά από μια εντυπωσιακή εμφάνιση κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης είχε πει, «Έβρισκα τον ρυθμό μου και μπήκα στο γυμναστήριο να καταλάβω μερικά πράγματα. Άρχισα να παίρνω σουτ από εκεί που ένιωθα άνετα και αυτά άρχισαν να μπαίνουν. Καλά πράγματα συμβαίνουν όταν είσαι στο γυμναστήριο».

Η δουλειά του τον έχει φέρει μέχρι εδώ και σε αυτήν θα συνεχίσει να πορεύεται. Φέτος τελείωσε την σεζόν με 8,19 πόντους, σε 24:09'', με 46,9% στο δίποντο, 37,1% στο τρίποντο, 90,6% στις βολές, 3 ριμπάουντ, 4,5 ασίστ, 1,1 κλεψίματα και 10,6 βαθμούς στην αξιολόγηση. Κόντρα στην Ρέαλ και τον Παναθηναϊκό έκανε τις δύο καλύτερες εμφανίσεις με 29 βαθμούς στην αξιολόγηση του, ενώ η ολοκλήρωση της σεζόν τον βρήκε σε καταπληκτική κατάσταση.

Check out some of the best plays from @twalkup23 of @bczalgiris this season 👏#GameON I #EUROLEAGUEUNITED pic.twitter.com/IYhbyJRzsM

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) April 15, 2020

«Από τότε που ήμουν παιδί, λάτρευα τα αμυντικά στοιχεία του παιχνιδιού. Πάντα λάτρευα να κλέβω την μπάλα από τους ανταγωνιστές. Ο μπαμπάς μου ήταν προπονητής μου και συχνά μου έλεγε, δεν υπάρχει τίποτα στο μπάσκετ που να γίνεται χωρίς λόγο. Όλα μετράνε».

Είναι ένας παίκτης διαφορετικός από τους άλλους. Δεν τραβάνε οι αριθμοί του, αλλά όλα τα υπόλοιπα που κάνει στο παρκέ και αυτό δεν είναι κάτι που το λένε οι απλοί οπαδοί, αλλά ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους που τον επέλεξε μετά την φυγή του Μίτσιτς.

«Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει την επίδραση που έχει. Είναι από εκείνους που η αξία τους είναι πολύ μεγαλύτερη από 8 πόντους και 5 ασίστ. Είναι παίκτης για τα αποδυτήρια, γεμίζει τρύπες, παίρνει έξυπνες αποφάσεις... Είναι εκπληκτικός στο να αλλάζει το παιχνίδι».

Μετά από τρία χρόνια, ο Ουόκαπ αφήνει όσα έκανε και ψάχνει πάλι μια καινούργια πρόκληση. Δεν έχει πτοηθεί και πουθενά, ξέρει πολύ καλά να ξεπερνά τα εμπόδια που εμφανίζονται και ο Ολυμπιακός του δίνει την ευκαιρία να βγει μπροστά σε μια ιστορική ομάδα και μάλιστα να δεθεί με αυτήν τα επόμενα χρόνια.

«Το μούσι του Σπανούλη το καλύτερο, το δικό μου είναι γούρι»

Χαρακτηριστικό της εικόνας του νεοφερμένου άσου του Ολυμπιακού είναι το μούσι του. Δεν είναι ο μοναδικός, φυσικά, στην Euroleague, αφού υπάρχουν πολλοί παίκτες που ακολουθούν την μόδα των τελευταίων ετών. Μόνο που ο Ουόκαπ δεν το έχει τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι κάτι που του έμεινε από το κολλέγιο και έχει εξομολογηθεί την ιστορία στην Euroleague.

Γυρνώντας τον χρόνο πίσω στο κολλέγιο, τον Νοέμβριο του 2015, ο Ουόκαπ σταμάτησε να ξυρίζεται και η ομάδα του έμεινε αήττητη για 21 ματς, οπότε αποφάσισε να μείνει με αυτό. «Από τότε ήταν λίγο σαν τύχη για εμένα, όχι πρόληψη ή κάτι τέτοιο. Απλά μοιάζω σαν μωρό χωρίς αυτό. Οπότε το άφησα και πήγε καλά η σεζόν. Δεν ήμουν μόνο εγώ, μερικοί από τους συμπαίκτες μου είχαν. Έγινε εσωτερικό αστείο». Η ομάδα τους έφτασε στο NCAA και κέρδισε το μεγάλο φαβορί, το πανεπιστήμιο της West Virginia 70-56 στον πρώτο γύρο. Ο Ουόκαπ και όλοι οι συμπαίκτες του με τα μούσια έπαιζαν παντού.

Εκτός από τα μούσια που ήταν στην κουβέντα, ο Ουόκαπ έκανε και μια εκπληκτική εμφάνιση με 33 πόντους, 9 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 4 κλεψίματα και όλα άρχισαν να γυρνούν γύρω τους. Η ιστορία της... σταχτοπούτας, σταμάτησε στον επόμενο γύρο και την ήττα από το Notre Dame. Είχαν την ευκαιρία ως μικρό σχολείο να γράψουν ιστορία και η ήττα με 75-76 τους πόνεσε.

Μετά από αυτό το μούσι του Ουόκαπ «έμεινε» μαζί του. «Το ξύρισα κάποια στιγμή. Δεν σούταρα καλά. Οπότε αποφάσισα να το ξυρίσω. Θα το αφήσω ξανά». Ενώ η ιστορία για το μούσι δεν τελειώνει.

«Ο Μιλάκνις έχει ωραίο μούσι, είναι από τα αγαπημένα μου. Ο Σπανούλης σίγουρα έχει το πιο... σκληρό μούσι. Είναι από πολύ ψηλά στο πρόσωπο του, μέχρι χαμηλά στον λαιμό του. Σίγουρα μπορεί να έχει μούσι. ο Ροντρίγκεζ έχει και αυτός καλό».

Κλείνοντας, παραδέχτηκε ότι όταν κερδίζει η ομάδα του δεν δίνει πολύ σημασία. Το αφήνει. Το αλλάζει όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά και νιώθει ότι πρέπει κάτι να αλλάξει. «Γενικά αν παίζω καλά, θα φορέσω τα ίδια παπούτσια όσο πάει καλά. Ίδιες κάλτσες, την μπλούζα από κάτω. Όλα». Ο Ουόκαπ θέλει όλα να πηγαίνουν καλά και να μην χρειάζεται να ξυρίζεται και μένει να δούμε με τι λουκ θα υποδεχθεί την νέα πρόκληση στην καριέρα του.

«Είναι στην προσωπικότητα μου να είμαι μαχητής, να είμαι ανταγωνιστικός. Οι δυσκολίες με έχουν κάνει δυνατό, με έχουν κάνει μεγαλύτερο μαχητή, μου έδωσαν την δυνατότητα να ξεπερνώ τα προβλήματα. Είμαι χαρούμενος με το τι έχω περάσει, που με οδήγησαν στο σήμερα».