ΠΑΟ: Η καλύτερη εφετινή του μετεγγραφή του δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής

• Προφίλ δυσκατάβλητης ομάδας

Το ότι ακόμη δεν έχουμε την παραμικρή αγωνιστική εικόνα από τους «πράσινους» είναι ένα μεγάλο μείον για τις γραμμές που θα διαβάσετε παρακάτω. Γι' αυτό και η ανάλυση που θα ακολουθήσει, πρώτον δεν μπορεί να είναι ασφαλής και δεύτερον αποτελεί προϊόν ρεπορτάζ από τα όσα παρουσίασαν στο κεκλεισμένων των θυρών φιλικό με το κολέγιο Αϊόνα, τις πληροφορίες που συλλέγουμε από τις προπονήσεις και από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την φιλοσοφία του νέου προπονητή της ομάδας, Δημήτρη Πρίφτη.

Αυτός είναι και ο λόγος σπεύδω, από το ξεκίνημα του κειμένου, να ξεκαθαρίσω ότι η επιλογή του έμπειρου Έλληνα προπονητή (και μάλιστα με τριετές εγγυημένο συμβόλαιο) αποτελεί την μεγαλύτερη πολυτέλεια για την ομάδα που έχουν αρχίσει να «χτίζουν» οι πρωταθλητές.

Έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που φέτος έχει συμπληρώσει τις τρεις δεκαετίες στους πάγκους και που την τελευταία 7ετία (3 χρόνια στον Άρη και 4 χρόνια στην Ούνικς Καζάν), έκανε όλα τα απαραίτητα βήματα, έτσι ώστε να φτάσει στο σημείο να είναι, από τα μέσα της περασμένης σεζόν, ο νο1 εκλεκτός για την «ηλεκτρική καρέκλα» με την οποία μοιάζει από το 2012 και μετά, η θέση του head coach στους έξι φορές πρωταθλητές Ευρώπης.

Κακά τα ψέματα, αν υπάρχει ένα τεράστιο ψεγάδι που έχει στιγματίσει τον Παναθηναϊκό της εποχής μετά τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς (ο οποίος παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στο Gazzetta), αυτό έχει να κάνει με το ότι μετά από 13 χρόνια (1999-2012) με έναν τεχνικό (Ζοτς), ακολούθησαν άλλα εννέα (2012-2021) με συνολικά 12 αλλαγές προπονητή και εννέα διαφορετικά πρόσωπα (2 φορές Πεδουλάκης, 2 φορές Πιτίνο, Ιβάνοβιτς, Τζόρτζεβιτς, Πασκουάλ, Βόβορας, Κάτας, Αλβέρτης και Μανωλόπουλος).

Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίζεται ο Κώστας Χαραλαμπίδης (όπως και ο Γιώργος Βόβορας (επί Πασκουάλ, Πεδουλάκη και Πιτίνο), ο οποίος κοούτσαρε κάποια ματς μέχρι να έρθει ο Ισραηλινός πρώην παίκτης της ομάδας που τελείωσε την περυσινή σεζόν.

«Θαύματα» χωρίς ποιότητα, δύσκολα γίνονται στις μέρες μας!

Η βασική λεπτομέρεια, λοιπόν, που χαρακτηρίζει την εφετινή προσπάθεια του "εξάστερου" και την οποία ενδεχομένως να «μην θέλει» ή να «μηνν μπορεί» να λάβει υπ' όψιν του ή να αξιολογήσει ο μέσος οπαδός, έχει να κάνει με το ότι ο Δημήτρης Πρίφτης αποτελεί την καλύτερη μετεγγραφή της ομάδας του!

Κι όταν ο προπονητής που αναλαμβάνει την δουλειά, συνιστά πολυτέλεια, τότε πραγματικά η ομάδα βρίσκεται στο σωστό μονοπάτι. Από την στιγμή, μάλιστα, που το δίδυμο Αλβέρτη-Διαμαντίδη, οι οποίοι τον ήθελαν διακαώς, θα αποτελέσει ασπίδα απέναντι σε οποιαδήποτε κρίση μπορεί να προκύψει (συμβαίνει συχνά αυτό στο «πράσινο» στρατόπεδο), αν τα πρώτα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά.

Αυτό που θα πρέπει να γίνει κτήμα όλων όσοι ασχολούμαστε με τα μπασκετικά δρώμενα στην χώρα μας, είναι ότι ο αδιαμφισβήτητα ποιοτικός coach που ανέλαβε φέτος την ομάδα, δύσκολα θα μπορέσει να κάνει θαύματα και να οδηγήσει το «τριφύλλι» σε ουσιαστική βελτίωση σε σχέση με τα πεπραγμένα της περυσινής σεζόν.

Πρώτον, γιατί ο εφετινός προϋπολογισμός έχει στηριχθεί και σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό που θα προκύψει από τα εισιτήρια (στο ποσοστό της προσέλευσης των φιλάθλων που θα ισχύσει), οπότε η διοίκηση δεν ήταν σε θέση να ξοδέψει ένα μεγάλο ποσό για την απόκτηση ενός ακριβού παίκτη που θα κάνει την ειδοποιό διαφορά.

Δεύτερον, γιατί ο Παναθηναϊκός έχασε δύο παίκτες που ήταν αποδεδειγμένα πρωταγωνιστές (Μήτογλου και Χεζόνια) χωρίς να έχει πάρει κάποιον στην θέση τους που έχει καταθέσει τα αντίστοιχα διαπιστευτήρια στην Euroleague.

Τρίτον, γιατί όπως όλα δείχνουν, το budget με το οποίο θα πορευτούν θα είναι, όπως και πέρυσι, το χαμηλότερο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης (οριακά μαζί με του Ερυθρού Αστέρα). Και αυτό για την ώρα, όχι εγγυημένο (λόγω κόσμου) και παρ' ότι η ομάδα «γλίτωσε» ένα μεγάλο ποσό που θα δαπανούσε για τον Μήτογλου (κοντά στο 1 εκατομμύριο Ευρώ) και τον μισθό του Μπρέϊ (220.000 Ευρώ) o οποίος αποχώρησε οικειοθελώς, ενώ εισέπραξε και 300.000 δολάρια από την μετακίνηση του Καλαϊτζάκη στο ΝΒΑ (Μιλγουόκι).

Και τέταρτον, γιατί φέτος ο ανταγωνισμός στην Ελλάδα θα είναι πολύ μεγαλύτερος λόγω Ολυμπιακού (σε αυτόν θα είναι αφιερωμένο το επόμενο blog), ενώ στην Ευρώπη, δεν είναι εύκολο ξαφνικά από 16ος, να φτάσει στο επίπεδο να διεκδικεί την είσοδο στην 8άδα. Κάτι για το οποίο μέχρι πέρυσι, δεν γινόταν καν συζήτηση (βλ. υστερόγραφο).

Αυτά σαν μία πρώτη σημαντική τοποθέτηση όσον αφορά την θέση που κατέχουν οι νταμπλούχοι Ελλάδας στο εφετινό αξιακό σύστημα της μπασκετικής Ευρώπης, με βάση την ποιότητα του ρόστερ τους και τα χρήματα που μπορούν να διαθέσουν.

Ποια είναι η μέχρι τώρα προδιάθεση

Όλα τα παραπάνω ισχύουν, πριν καν οι «πράσινοι» πατήσουν στο παρκέ και αρχίσουν να παρουσιάζουν την αγωνιστική εικόνα, από την οποία θα κριθούν τόσο οι παίκτες, όσο και η δουλειά του προπονητή αλλά και του επιτελείου (Αλβέρτης, Διαμαντίδης και Παππάς) που διαχειρίστηκε το budget και έφτιαξε στο ρόστερ.
Ας πάρουμε, όμως, την κάθε θέση ξεχωριστά και ας δούμε ποιες είναι οι λύσεις που επέλεξε ο Δημήτρης Πρίφτης και η διοικητική τριανδρία, με βάση τα χρήματα που είχαν στην διάθεσή τους.

Στην νευραλγική θέση "1", που αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της ομάδας από την αποχώρηση του Καλάθη κι εντεύθεν, ο Παναθηναϊκός θα στηριχτεί εν πολλοίς σε δύο παίκτες που θα παίξουν για πρώτη φορά στο επίπεδο της Euroleague. Ο λόγος για τον Κέντρικ Πέρι και τον Ντάριλ Μέικον τζούνιορ, οι οποίοι θα πλαισιωθούν επικουρικά από τον Λευτέρη Μποχωρίδη και τον Χάουαρντ Σαντ-Ροος. Ενδεχομένως και με έναν ακόμη combo-guard που αναζητείται.

Εξ' αυτών, ο μοναδικός καθαρός άσος είναι ο βραχύσωμος (1,85) πρώην παίκτης της Τσεντεβίτα/Ολίμπια Λιουμπλιάνας, για τον οποίο οι συστάσεις είναι πολύ θετικές για το οργανωτικό και το δημιουργικό κομμάτι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερεί στην άμυνα ή στην εκτέλεση. Τον πρώην παίκτη της ΑΕΚ, τον είδαμε πέρυσι. Είναι ένας πολύ προικισμένος σκόρερ (για το επίπεδο του BCL στo οποίo είχε παίξει), αλλά είναι περισσότερο σκόρερ και λιγότερο οργανωτής και μένει να φανεί κατά πόσο μπορεί να προσαρμοστεί στα οργανωτικά καθήκοντα αλλά και το κατά πόσο μπορεί να σκοράρει το ίδιο αποτελεσματικά στο υψηλότερο επίπεδο.

Στην θέση "2", οι «πράσινοι» θα πορευτούν με τον Νεμάνια Νέντοβιτς, που αν είναι υγιής και παίξει στο 2/3 και πάνω των αγώνων, αποτελεί εγγύηση για το σκοράρισμα, ενώ ανάλογα με τα σχήματα, χρόνο πάρουν οι Μέικον, Σαντ-Ροος και Μποχωρίδης (και πιθανά ο παίκτης που θα έρθει).

Στο "3" βρίσκεται ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο οποίος άνοιξε τα χαρτιά του πριν λίγες μέρες στο Gazzetta. O "Papi" θα είναι το σημείο αναφοράς της ομάδας και αν φτάσει στα περυσινά επίπεδα απόδοσης, τότε ο Παναθηναϊκός θα έχει στην πεντάδα του ένα από τα πιο ποιοτικά και πληθωρικά τριάρια της διοργάνωσης. Ως εναλλακτικές λύσεις λογίζονται ο Κασελάκης και κατά συνθήκη και ανά σχήμα ο Σαντ-Ροος (ενδεχομένως και ο Μαντζούκας).

Μπαίνοντας στην ρακέτα, στην θέση "4" οι πρωταθλητές θα στηριχτούν στον Οκάρο Ουάιτ και τον Τζέρεμι Έβανς, ενώ περισσότερο χρόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα θα πάρει ο φέρελπις 18χρονος Λευτέρης Μαντζούκας. Ο πρώτος δεν έχει ξαναπαίξει στην Euroleague, αλλά είναι ένας σταθερός σε απόδοση παίκτης, τον οποίο γνωρίζει καλά κι εμπιστεύεται ο 52χρονος προπονητής (συνεργάστηκαν στον Άρη και την Ούνικς). Ο δεύτερος είναι πολύ αθλητικός, προέρχεται από μία σεζόν στην οποία είχε μικρό ρόλο στην Αρμάνι και μένει να φανεί αν μπορεί να είναι ο παίκτης που άφησε καλές εντυπώσεις στην Χίμκι (2019-20) και την Νταρουσάφακα (2018-19).

Στο "5" δεσπόζουν τα 219 εκατοστά του Γιώργου Παπαγιάννη, ο οποίος έχει όλα τα φόντα για μία break-out season που μπορεί να εκτοξεύσει το status του, ενώ ως αναπληρωματικοί λογίζονται ο Βασίλης Καββαδάς και ο Τζεχάϊβ Φλόιντ.

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός έκανε πέντε ανανεώσεις (Παπαπέτρου, Νέντοβιτς, Σαντ-Ροος, Μποχωρίδης, Κασελάκης) και οκτώ μετεγγραφές (Πέρι, Μέικον, Έβανς, Ουάιτ, Φλόιντ, Καββαδάς, Χουγκάζ και Ντιαλό ο οποίος εν συνεχεία ζήτησε να μείνει ελεύθερος και ψάχνει ομάδα) εκ των οποίων μόλις ένας παίκτης έχει προϋπηρεσία στην Euroleague (Έβανς), ενώ είχε δύο παίκτες (Παπαγιάννης και Μαντζούκας) με ενεργό συμβόλαιο.

Την αντίθετη διαδρομή της εξόδου ακολούθησαν οι Μήτογλου (Αρμάνι), Καλαϊτζάκης (Μπακς), Χεζόνια (Ούνικς), Μπέντιλ (Μπαχτσεσεχίρ), Ουάιτ (Ερυθρός Αστέρας), Όγκουστ (Τσεντεβίτα), Χουγκάζ (αποκτήθηκε και παρέμεινε δανεικός στον Ιωνικό) και οι Μπρέϊ (θα μείνει εκτός), Βουγιούκας και Μακ, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη ομάδα.

Προφίλ δυσκατάβλητης ομάδας

Γνωρίζοντας τον προπονητή και την φιλοσοφία του, το ρόστερ της ομάδας έχει στηθεί πιο ορθολογιστικά σε σχέση με την περυσινή σεζόν και αν αποκτηθεί ένας ακόμη guard με τα χαρακτηριστικά που θέλει ο Πρίφτης, τότε μπορούμε να πούμε ότι θα έχει τα «εργαλεία» για να παρουσιάσει την εικόνα που θέλει.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις πρώτες πληροφορίες που φτάνουν στ' αυτιά μου, συγκλίνουν στην δημιουργία ενός συνόλου που θα «τσακίζει κόκκαλα» στην άμυνα (με συνεχείς αλλαγές), θα κυκλοφορεί γρήγορα την μπάλα, θα επιδιώκει το transition game και θα παίξει αρκετά ελεύθερο μπάσκετ, στηριζόμενη στο ατομικό ταλέντο και στα προσόντα των πρωταγωνιστών του.

Ο Παναθηναϊκός θα είναι μία ανταγωνιστική ομάδα που θα χάνει αλλά και θα κερδίζει δύσκολα, θα παλεύει σχεδόν όλα τα ματς και σε γενικές γραμμές θα παρουσιάζει συνέπεια και τιμιότητα στην προσπάθεια που θα κάνει μέσα στο παρκέ. Αν είναι λίγο τυχερός και στο πολύ σημαντικό κομμάτι με τους τραυματισμούς και το ευαίσθητο και απρόβλεπτο θέμα του covid-19, τότε ίσως μπορέσει να διατηρήσει περισσότερο από πέρυσι (είχε αποκλειστεί από τους "8" σχεδόν από το τέλος του 1ου γύρου) το ενδιαφέρον στην ευρωπαϊκή του πορεία.

Στην Ελλάδα, το έργο του θα είναι εκ των πραγμάτων πιο δύσκολο λόγω της επιστροφής του Ολυμπιακού στην Basket League, οπότε εκ προοιμίου προετοιμάζεται για έναν δύσκολο χειμώνα. Κάτι το άκρως αναμενόμενο...

Υγ.1: Από την αποχώρηση της οικογένειας Γιαννακόπουλου και μετά και πολλώ δε μάλλον εν μέσω πανδημίας, ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως η ομάδα που επί 25 χρόνια (από το 1994 μέχρι το 2018), είτε διεκδικούσε την είσοδο στο Final 4, είτε κατακτούσε το τρόπαιο (6 φορές), αποτελώντας μία σημαντική σταθερά στο κορυφαίο επίπεδο της μπασκετικής Ευρώπης.

Υγ.2: Γι' αυτό και κανείς δεν πρέπει να απογοητευτεί αν ο απολογισμός των πρώτων έξι αγωνιστικών στην Euroleague (Μονακό εκτός, Φενέρ εντός, Μπασκόνια και Ρεάλ εκτός, Εφές εντός και Μακάμπι εκτός) είναι αρνητικός. Αυτό άλλωστε είναι το επικρατέστερο σενάριο...