Παναθηναϊκός: Ούτε έγινε ομαδάρα, αλλά ούτε είναι και του πεταματού
Παρακολουθώντας τα δύο παιχνίδια του Παναθηναϊκού στο τουρνουά του Μονάχου και βάζοντας στην εξίσωση το κάκιστο (δεύτερο) ημίχρονο κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, όπως επίσης και την -σε γενικές γραμμές- καλή εμφάνιση απέναντι στην Βίρτους Μπολόνια, ένα πράγμα μπορεί να πει κάποιος.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, με αυτά που παρουσιάζει η ομάδα και χωρίς να έχει πάρει ακόμα κάποιον παίκτη στα γκαρντ προκειμένου να «κλείσει» το ρόστερ του, ο Παναθηναϊκός ούτε είναι του πεταματού, αλλά ούτε και πρόκειται να διεκδικήσει την EuroLeague. Είναι μια ομάδα που θα έχει τις καλές και τις κακές της στιγμές. Μια ομάδα που θα κινείται πάνω σε συγκεκριμένα πλαίσια. Μια ομάδα που δεν θα στηρίζεται τόσο στην ποιότητά της, όσο στην σωστή ομαδική λειτουργία. Και για να γίνει αυτό θα χρειαστεί χρόνος και πολλή δουλειά επί καθημερινής βάσης.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος. Άλλωστε έμειναν μόλις δύο εβδομάδες μέχρι το πρώτο επίσημο τζάμπολ με την διεξαγωγή του Super Cup στην Πάτρα (25-26/9) πριν ακολουθήσει η έναρξη της EuroLeague (30/9) με την εκτός έδρας αναμέτρηση με την Μονακό. Και ο Παναθηναϊκός ακόμα... ψάχνεται. Αν έχει άλλοθι; Έχει. Ακόμα δεν έχει καταφέρει να κάνει μια «γεμάτη» προπόνηση με όλους τους παίκτες, πολλώ δε μάλλον να δώσει κάποιο φιλικό παιχνίδι. Είναι αρκετό όμως για να δικαιολογήσει κάποια πράγματα στο παρκέ; Όχι, δεν είναι. Και θα εξηγήσω τι εννοώ μετά τα δύο ματς στο Μόναχο.
Τα χαμόγελα...
Κακά τα ψέματα, αλλά είναι δύσκολο μέσα σε 20 ημέρες να μπορέσει να «δέσει» μια ομάδα με έξι νέα πρόσωπα, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που υπάρχουν και σημαντικές απουσίες (εκτός από τις δεδομένες ελλείψεις). Παρόλα αυτά υπήρξαν δυο-τρία πράγματα στα οποία αξίζει να σταθούμε. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου έδειξε ότι θα ηγηθεί (και) φέτος έχοντας ακόμα πιο αναβαθμισμένο ρόλο. Άλλωστε το έλλειμμα ποιότητας (συνολικά στο ρόστερ) δίνει επιπλέον ευθύνες στον αρχηγό των «πρασίνων» ο οποίος όχι μόνο δεν εγκατέλειψε το καράβι σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, αλλά έμεινε για να βγει μπροστά.
Το πόσο μπροστά και το πόσο πετυχημένος θα είναι, πρόκειται για κάτι που που θα δούμε στο παρκέ. Έδειξε ωστόσο να πιστεύει στον εαυτό του, του αρέσει να έχει αρμοδιότητες (εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών) ενώ είναι ολοφάνερη η δουλειά που έχει ρίξει στο σουτ και γενικά στο σκοράρισμα. Και να 'ταν μόνο αυτό; Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους «δημιουργούς» του Παναθηναϊκού (σ.σ. 8 ασίστ είχε με την Βίρτους) και ας έρχεται από τη θέση «τρία». Βέβαια στο Μόναχο αναγκάστηκε να παίξει για αρκετή ώρα στο «δύο» λόγω των απουσιών ωστόσο «ελευθερώθηκε» περισσότερο έχοντας στα γκαρντ τους Πέρι και Σαντ-Ρος. Άλλωστε ήταν και το διάστημα κόντρα στην Βίρτους όπου βρήκε χώρο για να δημιουργήσει, τόσο για εκείνον, όσο και για τους συμπαίκτες του. Σημειώστε και τα clutch plays του απέναντι στην ιταλική ομάδα.
Από εκεί και πέρα ο Λεωνίδας Κασελάκης συνεχίζει να αποδεικνύει ότι όποιος δουλεύει στο τέλος... ανταμείβεται. Ο ορισμός του «value for money» παίκτη, ο οποίος με το σπαθί του έχει κερδίσει χρόνο συμμετοχής και θα συνεχίζει να τον κερδίζει όσο παραμένει τόσο σοβαρός και προσηλωμένος στα καθήκοντά του. Σταθερός, σοβαρός, συγκεντρωμένος, ο οποίος δίνει το 101% των δυνατοτήτων του. Μάλιστα έχει αποκτήσει και περίσσια αυτοπεποίθηση, κάτι που φάνηκε όταν πήρε το τρίποντο επάνω του για το 90-90 στην κανονική διάρκεια του αγώνα.
Τζεχάιβ Φλόιντ: Παίκτης περιορισμένων και συγκεκριμένων δυνατοτήτων; Ναι. Όμως και παίκτης με potential προκειμένου να μπορεί να σταθεί στην EuroLeague. Σίγουρα θέλει χρόνο και υπομονή. Πάντως το ενθαρρυντικό είναι ότι έδειξε στοιχεία που θα βοηθήσουν τους «πράσινους» όπως η αθλητικότητά του, το πείσμα, η ενέργεια που «βγάζει», τα «hustle plays» που κυνηγάει, η επιμονή στα ριμπάουντ. Όμως σίγουρα θέλει πολλή δουλειά. Πάντως η clutch τάπα του στον Ουίμς με το σκορ στο 90-90 δείχνει πολλά. Φυσικά στα θετικά υπάρχει και ο Σαντ Ρος, ο οποίος όταν δεν είναι πλέι μέικερ και χρειαστεί να «κουβαλήσει» τη μπάλα, είναι «λίρα εκατό». Όταν όμως πρέπει να οργανώσει το παιχνίδι, υπάρχει πρόβλημα. Ακόμα και έτσι «έγραψε» 8 ασίστ!
Η δυσαρέσκεια...
Το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα πρέπει να γίνει... σεμινάριο με τίτλο «τι ΔΕΝ πρέπει να κάνετε σε ένα παιχνίδι μπάσκετ». Ήταν το χειρότερο διάστημα, συνολικά στην προετοιμασία της ομάδας. Μάλιστα οι παίκτες του Πρίφτη... επανέλαβαν το «μπλακ άουτ» στην 4η περίοδο του αγώνα με την Βίρτους Μπολόνια όταν και δέχθηκαν επιμέρους 23-6 σε διάστημα επτά λεπτών. Όμως το «μαξιλαράκι» του +13 δεν είχε τα ίδια αποτελέσματα του ημιτελικού προκειμένου να ξεφύγει η διαφορά.
Πάντως ήταν δύο διαστήματα όπου οι «πράσινοι» αλλού πάταγαν και αλλού βρίσκονταν. Εύκολα λάθη, αχρείαστο και αβίαστο «πούλημα» της μπάλας, βιαστικές επιλογές και άνευ οργάνωσης επιθέσεις, έλλειψη συγκέντρωσης και καμία βοήθεια από τα «τεσσαροπεντάρια». Και στην EuroLeague ανάλογα «νεκρά» διαστήματα θα τα πληρώσει πολύ ακριβά. Όμως στην τελική γι' αυτό δεν είναι τα φιλικά; Αρκεί το πάθημα να γίνεται μάθημα και να μην χρειαστεί να το πληρώσει ακριβά εκεί που... δεν πρέπει. Όλοι θυμόμαστε τι έγινε πέρυσι στο «Αστρομπάλ» ή στην «Fernando Buesa Arena» όπου η... κατηφόρα δεν είχε τελειωμό. Και αναφέρομαι σε έδρες και απέναντι σε ομάδα όπου μπορούσε να νικήσει ο Παναθηναϊκός. Δεν βάζω δηλαδή στην εξίσωση τη Φενέρ ή τη Ρεάλ.
Ο προβληματισμός...
Στις θέσεις όπου πρέπει να κάνει αλχημείες ή να κρούσει το καμπανάκι είναι σε αυτήν του πάουερ φόργουορντ. Μέχρι στιγμής, ούτε ο Οκάρο Ουάιτ, αλλά ούτε και ο Τζέρεμι Έβανς έχουν δείξει κάτι το ιδιαίτερο. Θα έλεγα ότι δεν έχουν δείξει τίποτα απολύτως, αλλά... ας μην γίνω κακός. Είπαμε. Μιλάμε για φιλικά και περιόδους δοκιμών. Όμως δεν γίνεται να μην σταθώ στη γλώσσα των αριθμών η οποία είπε την αλήθεια. Όπως ακριβώς είναι!
Στα δύο ματς του τουρνουά, αμφότεροι είχαν συνολικά 4 πόντους με 2/8 δίποντα, 0/4 τρίποντα, 7 ριμπάουντ και 6 λάθη! Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα απολύτως από τα «τεσσάρια» του. Ουσιαστικά ήταν «ξένα σώματα» μέσα στο παρκέ. Και αν ο Οκάρο Ουάιτ έχει αρκετές πιθανότητες να βελτιωθεί και να παρουσιαστεί διαφορετικός καθώς δεν... έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από κάποιον δημιουργικό γκαρντ, για τον Τζέρεμι Έβανς ισχύει αυτό που λέμε επανειλημμένως. Για να φανεί στην επίθεση θα πρέπει να τον «ταΐσει» κάποιος. Κάτι που ισχύει τόσο για τον Παπαγιάννη όσο φυσικά και για τον Φλόιντ. Κρατάω την υπόσχεση του Οκάρο. Γνωρίζει ότι δεν... βλεπόταν στο τουρνουά και βγήκε πρώτος να το πει. Τον τιμάει και φαίνεται ότι έχει κίνητρο.
Η ανάγκη...
Η ομάδα «φωνάζει» από μακριά. Χρειάζεται ποιότητα! Καλός ο Παπαπέτρου, καλός ο Νέντοβιτς (όταν παίξει και όσο παίζει), χρήσιμος ο Πέρι, αλλά λείπει το... κάτι παραπάνω που θα ανεβάσει επίπεδο την ομάδα. Αν μπορεί να το πάρει ο Παναθηναϊκός; Όχι. Δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να «ανέβει» πολύ οικονομικά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται έξτρα -και ποιοτική- ενίσχυση. Καλώς ή κακώς η κίνηση που απομένει θα κυμανθεί σε χαμηλά οικονομικά επίπεδα και γι' αυτόν τον λόγο υπάρχει αυτή καθυστέρηση.
Ο Παναθηναϊκός ψάχνει να βρει την καλύτερη δυνατή λύση και με το χαμηλότερο δυνατό ρίσκο. Εύκολο; Όχι. Εφικτό; Ναι. Αυτή τη στιγμή ο μοναδικός κλασσικός πλέι μέικερ είναι ο Κέντρικ Πέρι. Ένας παίκτης ο οποίος ναι μεν δείχνει ότι μπορεί να «κουβαλήσει» την ομάδα, αλλά σίγουρα χρειάζεται και έναν ακόμη δίπλα του. Είναι ολοφάνερο ότι οι «πράσινοι» χρειάζονται έναν δημιουργικό point guard, ο οποίος να... έχει και το τρίποντο. Βέβαια στο Μόναχο είδαμε την ομάδα χωρίς τους Μέικον και Νέντοβιτς, αλλά δεν θα υπάρξουν και άλλες στιγμές μέσα στη σεζόν που θα αναγκαστεί να παίξει με απουσίες; Βέβαια με την εικόνα που είδαμε στα «τεσσάρια», δεν ξέρω αν πρέπει να γίνουν και δεύτερες σκέψεις. Όμως, νωρίς είναι ακόμα. Ας ξεκινήσουν τα επίσημα, ας έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα και τα λέμε ξανά για το αν χρειάζεται και τι ακριβώς θα χρειάζεται η ομάδα...
ΥΓ: Από το απόγευμα της Κυριακής (12/9), το μπάσκετ άλλαξε σελίδα, με τον Βαγγέλη Λιόλιο να αποτελεί τον νέο πρόεδρο της ΕΟΚ. Καλή αρχή του ευχόμαστε, με γνώμονα το καλό του ελληνικού μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα.
ΥΓ2: Ναι, στα φιλικά δεν παίζει ρόλο το αποτέλεσμα. Κανένα απολύτως. Όταν όμως προέρχεσαι από το -28 με τον Ερυθρό Αστέρα, υπάρχει αυτό το πείσμα και αυτή η θέληση να αποδείξεις πράγματα. Και ο Παναθηναϊκός, κακά τα ψέματα, είχε ανάγκη αυτή τη νίκη προκειμένου να ανακτήσει ψυχολογία και αυτοπεποίθηση.
ΥΓ3: Δεν ξέρω πόσοι το παρατηρήσατε, αλλά μετά το τρίποντο του Μπελινέλι από το κέντρο με τη λήξη της 3ης περιόδου, ο Δημήτρης Πρίφτης του έδωσε αμέσως το χέρι και τον συνεχάρη. Μια ομολογουμένως πολύ όμορφη εικόνα.
ΥΓ4: Βλέπουμε ότι στα φιλικά τα αποτελέσματα ποικίλουν. Εδώ κοτζάμ Ομπράντοβιτς με μια πολύ καλή, σχεδόν EuroLeague ομάδα και «έφαγε» 27 πόντους από τη Φενέρ. Συμβαίνουν και αυτά...
ΥΓ5: Παντελώς αχρείαστη και άστοχη η ανακοίνωση του Ερυθρού Αστέρα κατά του Παναθηναϊκού με αφορμή τον τραυματισμό του Άαρον Ουάιτ. Μιλάμε για έναν παίκτη που μέχρι πριν από τρεις μήνες ήταν μέλος των «πρασίνων» και ο οποίος είναι φίλος με τα περισσότερα μέλη της ομάδας! Ξεκάθαρα δημιουργία εντυπώσεων.
Photo Credits: Twitter Virtus Bologna
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
