Τα καλοκαίρια στην Euroleague προσφέρουν… μονιμότητα στους προπονητές

• Οι πολλές αλλαγές έγιναν το 2020
• Οι «μαθουσάλες»

Θεωρητικά, αν κάποια διοργάνωση οφείλει να δώσει το καλό παράδειγμα και να στείλει μήνυμα σε όλους όσοι συνηθίζουν να αλλάζουν τους προπονητές σαν τα πουκάμισα, αυτή είναι η κορυφαία της Ευρώπης, η Euroleague. Παρότι το επίπεδο είναι τρομερά υψηλό, ομοίως και οι ευθύνες, οι ομάδες της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης δεν αρέσκονται στις πολλές αλλαγές, στην πραγματικότητα ξεπερνούν τους όποιους ενδοιασμούς έχουν σε περίπτωση που α) η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και εκτιμηθεί ότι χρειάζεται ένα… ηλεκτροσόκ στην ομάδα β) στο ενδεχόμενο που αποδεσμευτεί προπονητής τον οποίον ήθελαν από παλιά και θεωρήσουν ότι δεν πρέπει να περάσει ανεκμετάλλευτη η ευκαιρία.

Φέτος, δεκατέσσερις προπονητές έμειναν στις θέσεις τους. Κάποιοι δεν κουνιούνται ούτε με γερανό (θα εξηγήσουμε παρακάτω) καθώς έχουν βάλει γερά θεμέλια μέσα από τη σπουδαία δουλειά που έκαναν στο πρόσφατο παρελθόν, άλλοι εισέπραξαν μια δεύτερη ευκαιρία για να παρουσιάσουν κάτι καλύτερο σε σχέση με πέρυσι. Για παράδειγμα, στο δεύτερο κριτήριο αλλαγής ή πρόσληψης προπονητή ανήκει η περίπτωση του Παναθηναϊκού και του Δημήτρη Πρίφτη. Η τρίτη απόπειρα αποδείχθηκε και φαρμακερή καθώς έπεισε τον Έλληνα τεχνικό να αφήσει τα ξένα, τις παγωμένες νύχτες στο Καζάν και να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη. Οι «πράσινοι» είχαν προσπαθήσει να πείσουν τον Αθηναίο τεχνικό και στο παρελθόν, στην πραγματικότητα τα είχαν βρει μαζί του τον περασμένο Γενάρη, αλλά ακολουθώντας με ευλάβεια τις αρχές του, ο «Πριφτάν» αποφάσισε να τιμήσει το συμβόλαιό του με την Ούνικς Καζάν.

Η αποχώρησή του από την τελευταία έφερε τη δεύτερη (αναγκαστική ομολογουμένως) αλλαγή σε πάγκο ομάδας της Euroleague κι έναν προπονητή ο οποίος δεν είναι δα και πρωτάρης. Απαιτητικός, λάτρης της πειθαρχίας και μπαρουτοκαπνισμένος ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς τον οποίον – είναι αλήθεια ότι – τον είχαμε συνηθίσει περισσότερο στον πάγκο της Μπασκόνια. Υποχρεωτική ήταν και η τρίτη αλλαγή καθώς ο 75χρονος Άιτο Ρενέσες ένιωσε ότι έκλεισε ο κύκλος του κι έτσι η Άλμπα Βερολίνου άλλαξε προπονητή δίχως όμως να επεκτείνει το βλέμμα της πέραν της Mercedes Benz Arena καθώς προβίβασε τον επί τετραετίας βοηθό του, Ίσραελ Γκονζάλεθ. Στην πραγματικότητα, ο Γκονζάλεθ είναι «παιδί» του Ρενέσες καθώς προηγήθηκε η συνεργασία τους και στην Γκραν Κανάρια.

Οι απόψεις διίστανται σχετικά με το ποιος προκάλεσε την τέταρτη αλλαγή. Ακόμη και στη διάρκεια της θητείας του στη Φενέρμπαχτσε, ο Ιγκόρ Κοκόσκοφ λοξοκοιτούσε στο ΝΒΑ οπότε μόλις ήρθε η πρόταση από τους Ντάλας Μάβερικς για ένταξή του στο τεχνικό επιτελείο δεν θα μπορούσε να αρνηθεί. Η δε τουρκική ομάδα έπειτα από το απογοητευτικό τελείωμα της περσινής σεζόν έπρεπε να δείξει μια μορφή αντίδρασης. Η ουσία είναι ότι ο Σάσα Τζόρτζεβιτς επιστρέφει στην Euroleague αλλά και η δική του διαθεσιμότητα προέκυψε λόγω του αποκλεισμού της Βίρτους Μπολόνια από την Euroleague (στην ημιτελική σειρά με την Ούνικς Καζάν στο Eurocup). Σε διαφορετική περίπτωση, ο Σέρβος τεχνικός πιθανότατα θα έμεινε στην ιταλική πόλη…

Οι πολλές αλλαγές έγιναν το 2020

Μη φανταστείτε ότι αυτές ήταν κοσμογονικές. Η Μπαρτσελόνα κυνηγούσε τον Σάρας Γιασικεβίτσιους (σχεδόν) μια διετία και τον έπεισε το περασμένο καλοκαίρι να αναλάβει την αγαπημένη ομάδα του. Ο Αντρέα Τρινκιέρι είχε αναλάβει την Μπάγερν Μονάχου, ο Ιγκόρ Κοκόσκοφ έκανε έναρξη της fast track συνεργασίας του με τη Φενέρμπαχτσε και ο Μάρτιν Σίλερ είχε επιλεγεί για αντικαταστάτης του «Σάρας» στη Ζάλγκιρις. Ο Παναθηναϊκός είχε προχωρήσει στο project του Γιώργου Βόβορα και την έκπληξη είχε κάνει η Βιλερμπάν με τον Τι Τζέι Πάρκερ αντί του Ζβέζνταν Μίτροβιτς.

Λίγο πιο πίσω, το καλοκαίρι του 2019 είχαν γίνει μόλις δύο αλλαγές. Η επιστροφή του Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο του Παναθηναϊκού κι αυτή του Έτορε Μεσίνα στην Ιταλία για λογαριασμό της Αρμάνι Μιλάνο. Το δε καλοκαίρι του 2018 ο Ντέιβιντ Μπλατ είχε αφήσει την Νταρουσάφακα (η τουρκική ομάδα είχε προσλάβει τον Αχμέτ Τσάκι) για τον Ολυμπιακό, ενώ ο Ντέγιαν Ράντονιτς είχε πάρει τη θέση του Σάσα Τζόρτζεβιτς στην Μπάγερν Μονάχου. Η αλλαγή που είχε προκαλέσει αίσθηση ήταν αυτή στην Γκραν Κανάρια. Ο απόλυτα πετυχημένος Λουίς Κασιμίρο (νυν προπονητής του Προμηθέα Πατρών) είχε αντικατασταθεί από τον Σίλβα Μαλδονάδο.

Οι «μαθουσάλες»

Πάμπλο Λάσο και Δημήτρης Ιτούδης αποτελούν μία κατηγορία από μόνοι τους καθώς ο πρώτος έκλεισε 10ετία στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης και ο δεύτερος κατάφερε να καταρρίψει και τον άγραφο κανόνα του έβδομου έτους. Αν όχι ποτέ, σπάνια ένας προπονητής αντέχει σ’ αυτούς τους πάγκους τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και το ότι οι δύο συγκεκριμένοι παραμένουν και μάλιστα θεωρούνται ακλόνητοι, συμβολίζει το μέγεθος της επιτυχίας τους. Παλιοσειρά θεωρείται πλέον και ο Εργκίν Αταμάν ο οποίος είχε αναλάβει τη Ανατολού Εφές τον Δεκέμβρη του 2017 και παραμένει στο πόστο του έχοντας οδηγήσει την ομάδα του στην κορυφαία σεζόν στην ιστορία της.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κλείνει τριετία στη Μακάμπι Τελ Αβίβ (ανέλαβε τον Νοέμβριο του 2018), ενώ ο Έτορε Μεσίνα πάει για τη τρίτη σεζόν του στην Αρμάνι. Προπονητές που προσλήφθηκαν στα μέσα της σεζόν 2019-20 και πλέον οδηγούνται στη δεύτερη γεμάτη σεζόν τους είναι οι Γιώργος Μπαρτζώκας (Ολυμπιακός), Ντούσκο Ιβάνοβιτς (Μπασκόνια). Ο Γιασικεβίτσιους ετοιμάζεται για τη δεύτερη χρονιά του στην Μπαρτσελόνα ομοίως και οι Ζβένταν Μίτροβιτς (Μονακό), Μάρτιν Σίλερ (Ζαλγκίρις), Αντρέα Τρινκιέρι (Μπάγερν Μονάχου), Τι Τζέι Πάρκερ (Βιλερμπάν). Ο Ντέγιαν Ράντονιτς επέστρεψε στον Ερυθρό Αστέρα στα μέσα της περασμένης σεζόν και παρέμεινε. Ο Τσάβι Πασκουάλ πήγε στην Αγία Πετρούπολη τον Φλεβάρη του 2019 και φυσικά παρέμεινε.